Lesbók Morgunblaðsins - 24.07.1949, Blaðsíða 6
338
LESBÓK MORGUNBLaÐSINF
nugsar ekki að fólkið geti lifað á
kvikmyndum og leiksýningum. —
Sevðisfjörður rjettir ekki við fyr
en slíkur maður kemur. Mjer
heyrðist á verkamönnunum þar, að
þeir hefði ótrú á framtíð kaup-
staðarins. Aðrir hafa þá ótrú líka.
í víkunum milli Loðmundarfjarð-
ar og Borgarfjarðar, Álftavík, Húsa
vík, Breiðuvík, Kjólsvík, 'Hvalvík
og Brúnavík hefir verið bygð lil
skams tíma, en nú er hvergi búið
nema í Húsavík. Allir hinir bæirn-
ir eru komnir í eyði. Á Glettings-
nesi var og bygð og talsvert útræði,
en það er líka í eyði. Hvert fór
fólkið? Það fór flest til Borgar-
fjarðar, en ekki Seyðisfjarðar, af
því að það hafði ótrú á Seyðis-
íirði. Á. Ó.
^W ^W ^ ^W ^W
a óuiói
k
ÞAÐ VARÐ eigi litill skellur
fyrir framleiðendur hinna „þöglu
kvikmynda“, þegar hljómmyndirn-
ar komu til sögunnar. Fyrir kvik-
myndahús og starfsfólk þeirra
varð það einnig mikið áfall. Kvik-
myndahúsin urðu að fá sjer nýar
sýningarvjelar og allir hljómlistar-
menn þeirra mistu atvinnu sína. í
Bandaríkjunum einum var hjer um
3 miljónir manna að ræða.
Svo kemur sjónvarpið, sem flyt-
ur kvikmyndasýningar inn á heim-
ílin. Ný tækni og nýar vjelar. Hinir
miklu kvikmyndajöfrar í Holly-
wood urðu skelfdir. Þeir stóðu
uppi með kvikmyndatæki, sem
kosta eina miljón dollara, og það
var engu líkara en að þessi tæki
væri orðin úrelt og þeim yrði að
fleygja.
önnu
á
unnn
(Kvæði þctta cr orkt til Vilhjáhns Stefánssonar).
Úr múghugans deyfð svífur mæringsins þrá,
að markinu því, sem hann ætlar að ná. —
Hinn rökvísi andi um ríki sitt brá
þeim röðli, sem alheimi lýsti.
I útjaðri veraldar ónumið lá
það óðal, sem vonir hans hýsti.
Hin ósjeða fjarlægð var eggjandi hrein,
og önnur gafst huganum fróun ei nein.
Á djúpin var horft, þar sem hafrokið hvein
við háreistan jaka og öldu,
og sögulaus auðnin við auganu skein,
í ísríki myrku og köldu.
Með ættkjarna frónskan í sinni og sál,
var sótt yfir brimhvítan, rjúkandi ál.
Það er ekki í stefnunni ótti, nje tál,
sem aðra um leiðsögu biðji.
Og óþekktum hjara skaut undir sitt mál
hinn íslenski háfjallaniðji.
Á andvrana helströnd í ofstopahríð
skein íslenskur hugur, um daglausa tið —
þar fannst ekki af myrkri nein veröld svo víð
að víkingnum brygðist að lýsa.
Um hafþökin tindraði hyggja svo fríð
að hlýnaði um kólgu og ísa.
1 forystu þinni og fræknlegum þrótt,
sem frægð sína hefur um íshöfin sótt,
oss mætir hin norræna goðmennskugnótt,
sem gæddi þig ætterni sínu.
Um bólstrandi hrannir og biksvarta nótt,
skin bjarmi af atgerfi þinu.
Gísli Erlendsson, Óðmsgötu 14
Og nú kemur seinasta nýungin,
„þriggja vídda“ kvikmyndirnar,
sem bera langt af öðrum myndum.
í þeim kemur fram eðlileg dýpt,
eins og á steroskop-myndum og
við það verða þær svo eðlilegar, að
áhorfendur gleyma því að um
mynd sje að ræða. Þeim finst alt