Lesbók Morgunblaðsins - 23.09.1951, Qupperneq 4

432
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Vegurinn hjá Haldi utnn við IHiðhlíð
frá ísafirði til Bolungarvíkur þriðja
hvern helgidag um eða yfir tuttugu
sumur, og hlekktist aldrei á. Hann
gekk einnig mjög oft þessn leið á
vetrum. Sjera Sigurgeir, núv. biskup,
gekk einnig mjög oft hlíðina um átta
ára skeið.
Á Óshlíð er beitiland gott og skjól
svo að segja fyrir öllum áttum. Er
því sauðfje látið ganga þar sjálfala,
einkum haust og vor. Hafa því fjár-
menn verið mjög mikið á hlíðinni,
en aldrei hafa heyrst neinar sagnir
um slys á smölum þar. ekki heldur
á fienaði. svo að orð sje á gerandi.
Eins og áður segir. þá er ekki ólík-
legt að fleiri slys hafi orðið á Óshlíð,
en þau er hier eru talin. En þó að
þau væru ekki fleiri. þá eru þau samt
of mörg og stór. Það ber því að gera
alt. sem hugsanlegt og mögulegt er
til þess að koma í veg fyrir slys barna
og helst að fyrirbyggja þau. Háttsett-
ur og glöggur embættismaður, sem
líka er kunnugur vestra. hefur stung-
ið upp á því, að sett yrði reglugerð
um umferð á Óshlíðarveginum. Þetta
gæti verið gott, ef til væri vandað og
vel fram fylgt. En þó að lög oe regl-
ur, þekking og lærdómur sje alt bless
að og gott, það sem það nær. þá má
reynslu og skynsamlega varúð aldrei
vanta, ef vel á að fara. Þeir voru
ekki lærðir. áraskipaformennirnir
gömlu, og höfðu engar prentaðar
reglur til þess að fara eftir, en þeir
kunnu þó að sigla af sjer báru og
taka land í brimi. en eitthvað svipað
lag þurfa þeir að kunna, sem stýra
ökutækjum á Óshlíðarveginum.
Sumarið 1927 gengu nokkrir menn
upD á Óshyrnuna. Þar uppi á hamra-
brúninni sáu þeir sprungu, er náði
yfir nokkurra tugametra svæði. Var
sprungan svo sem um húsbreidd frá
fremstu nöf Óshlíðarmegin. Virtist
hún mjög djúp, en ekki nema um
hálft til eitt fet á breidd. Mun lítill
vafi vera á því, að sje þetta stykki
ekki ennþá hrunið, að það geri það
fyrr eða síðar. Ætti því að fara þarna
upp og aðgæta þetta, og gera ráð-
stafanir ef með þarf og unt er.
Menn hafa líka verið að tala um,
að sprengja úr klettunum yfir hættu-
svæðunum, t. d. á hverju vori áður
en umferð hefst. Ekki skal um það
dæmt hjer hvort betta er hægt eða
hvort það kæmi að nokkru gagni, en
þó svo væri, þá er ekki líklegt að því
væri mikið að treysta.
Þótt nú um langan aldur hafi ver-
ið litið svo á, að mestur hluti Ós-
hlíðarinnar væri hættulitill vegna
grjóthruns, þá hafa áður orðið þar
skriðuföll á ólíklegustu stöðum.
í Jarðabók Árna Magnússonar og
Páls Vídalíns segir svo um Seljadal
m. a.:
„--------Þar eru tvenn uppsátur,
er kallast annað Rómur, en annað
Selvör. í Rómnum eru 3 vermanna-
búðir, aðrar 3 eru af grjóti afteknar.
—-------í Rómnum er háski fyrir
búðirnar sökum grjóthruns úr fjalli.“
Seljadalur er svo gömul verstöð
að hennar er getið í fornsögunum.
Búðir þær, sem eyddust, hafa að
sjálfsögðu aldrei verið bygðar upp
aftur. En í Seljadal voru búðir uppi-
standandi fram á annan eða þriðja
áratug þessarar aldar. Þar bjó síðast,
með fjölskyldu sinni, maður að nafni
Pjetur Níelsson, en skömmu eftir að
hann fluttist þaðan kom bjarg eitt
mikið í búðartóftina. Þarna hafði þó
ekki komið steinn úr fjallinu í marg-
ar aldir.
Um Kálfadal segir Jarðabókin
m. a.:
„--------Þar er verstaða og standa
nú 6 búðir, en ein, hin 7unda er ný-
lega (þetta er skrifað 1710) af grjóti
aítekin.---------Hætt er hjer bæði
skipum og búðum fyrir grjóthruni
úr hlíðinni og hefur nokkrum sinn-
um skaði að orðið."
í Kálfadal voru menn í veri nokk-
uð fram á þessa öld, en á síðari tím-
um hefur aldrei heyrst að nokkur