Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1955, Blaðsíða 6

370
7
L LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Höfnin í Molde
ur bændabýli með grænum tún-
um og skógarlundum niður að firð-
inum, en fyrir ofan skógi vaxin
hlíð. Hér var kyrrð og friður. Einn
bóndinn var að plægja kartöflu-
garð sinn og beitti Fjarðahesti fyr-
ir plóginn. Þessir hestar eru mjög
svipaðir íslenzku hestunum, en þó
luralegri.--------
Hinir bílarnir voru komnir til
Molde og okkar var saknað. Veizl-
an átti að bvrja og það þótti leið-
inlegt að ekki skvldu allir komnir
og iafnvel mun hafa verið óttast
að okkur hefði hent eitthvert slys.
Sá maður var með í ferðinni er
Scott-Jonsson hét. — Hann var
þjónn, en er „altmuligmand". Hann
er fylgdarmaður útlendinga á
hverju sumri og hefir ferðast ó-
sköpin öll og vanizt á að vera skjót-
ráður. Þe<*nr nú svona illa var
komið, beið hann ekki boðanna,
stökk upp í tóman bíl og þeysti á
stað til að leita okkar. Og innan
stundar sávm við geisilegan ryk-
mökk þyrlast upp og út úr honum
koma bíl sem fugl flvgi. Jonsson
hemlaði svo snÖgglega að bíllinn
háskrækti og reif upp veginn með
afturhjólunum. Og nú heimtaði
hann að við kæmum upp í bílinn
til sín.
Hann var fljótur að snúa við og
svo „sló hann rækilega í“. Bíllinn
hentist áfram með 130—136 km
hraða, það hvein í veginum og
trén flugu fram hjá okkur með svo
miklum hraða að stofnaskil sáust
ekki.
Jonsson var mikið niðri fyrir,
hann þurfti að útlista hvílík fagn-
aðarspiöll það væri að gestirnir
væri ekki allir komnir til veizlunn-
ar og til þess að leggia áherzlu
á orð sín baðaði hann út höndunum
sitt á hvað, svo okkur sýndist hann
ekki hafa neitt hald á stýrinu og
hann leit á okkur sitt á hvað í stað
þess að horfa fram á veginn.
Ekki tók það langa stund að
komast til Molde. En þegar þangað
var komið, kom okkur saman um,
að ef við ættum um tvennt að
velia: að fara á hjólsleðanum upp
fjallið hjá Sunnudal, eða aka í bíl
með Jonsson við stýrið, þá mund-
um við heldur kjósa íjallferðina.
viwmw*1
HORFT TIL BAKA
Einn af göfugustu landnáms-
mönnum á fslandi var Hrollaugur
sonur Rögnvalds jarls Eysteinsson-
ar á Mæri. Rögnvaldur faðir hans
vingaðist snemma við Harald kon-
ung hárfagra og gaf konungur hon-
um jarlstign yfir Mæri hvorri
tveggja og Raumadal. Konungur
hét því að láta ekki skera hár sitt
fyr en hann hafði lagt Noreg und-
ir sig. Var hann því kallaður Har-
aldur lúfa. En er hann var orðinn
einvaldskonungur yfir öllum Nor-
egi, tók hann veizlu hjá Rögnvaldi.
Skar Rögnvaldur þá hár hans og
gaf honum nýtt kenningarnafn og
kallaði Harald hárfagra. Rögn-
valdur var kallaður inn ríki og
ráðsvinni og þótti hvort tveggja
sannnefni. Hann hefir orðið kyn-
sæll maður. Einn af sonum hans
var Göngu-Hrólfur, er lagði
Normandí undir sig. Af honum eru
komnir Englakonungar. Hrollaug<
ur var laungétinn og líkaði hon-
um ekki við stjúpmóður sína, svo
að hann fór að heiman og gerðist
maður Haraldar konungs og fór
með hans ráði til íslands, en varð
ekki landflótta eins og svo margir
aðrir. Helt Haraldur konungur
tryggð við hann og sendi honum
vingiafir. Hrollaugur bjó á Breiða-
bólstað í Suðursveit og við hann
eru kenndar Hrollaugseyar. Hann
var langafi Halls á Síðu og af hon-
um eru komnir margir nafnkunn-
ustu menn íslands, svo sem Sturl-
ungar, Sæmundur fróði, Ari fróði,
Magnús biskup Einarsson er inni
brann í Hítardal, Jón biskup Ög-
mundarson hinn helgi, Magnús
biskup Gissurarson og Gissur jarl.
— Frá Rögnvaldi voru og komnir
Hlaðajarlar og Orknevajarlar.
Úti fyrir Moldefirði er ey, sem
áður hét Vigur. Þar er bær, sem
Blindheimur nefnist. Þar gekk Eg-
ill Skallagrímsson á hólm við ber-
serkinn og óaldarmanninn Ljót
bléika, feldi hann og kvað:
Jafn var mér gnýr geira
gamanleik við hal bleikan.