Lesbók Morgunblaðsins - 24.07.1955, Qupperneq 16

r 412
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Óvenjulegt
verkfail
ÞAÐ er nýtt sem
sjaldan skeður, að
læknar geri verkfall.
Þó kom þetta fyrir í
Vínarborg nýlega. —
Ástæðan var sú. að
heilbrigðismáiaráð-
herrann hafð' gefið
út fyrirmælj um, að
menn væri ekki sjáif
-ráðir að því að velja
sér sjúkrasamiags-
lækni, heldur skyldi
ið opinbera ákveða
um það. Þetta þótti
læknum hart. Þeir
gerðu 5 stunda verk-
fall og fóru kröfu-
göngu í inum hvítu
kyrtlum sínum.
GUÐBRANDUR ÞORLÁKSSON
BISKUP
lét eftir sig sálma nokkra og eignar
sér sjálfum tvo eða þrjá. Er einn sálm-
urinn: Guði lof skal önd mín inna; og
er nafn hans fólgið í hinum fyrstu orð-
um í versunum. En annar: Guð þinn
og herra einn yfir allt — þar er nafn
hans hér og þar innan um versin og á
þennan hátt: Guðbrandur Þorláksson
biskup vfir allt Hóla dómkirkju um-
dæmi. (Árb. Esp.)
HULDUFÓLK f AKUREYUM
Séra Friðrik Eggerz fluttist út í
Akureyar 26. nóvember 1851. Fyrstu
nóttina er hann var þar í eyunum,
dreymdi hann, að honum þótti koma
til sín gömul kona. Hann þóttist spyrja
hvaðan hún kæmi. Hún kvaðst koma
þar úr norðurvognum og hafa búið þar
lengi með karli sínum, en erindi sitt
væri að biðja Friðrik að lofa þeim að
hírast þar, fyrst hann væri fluttur í
eyarnar. Hann þóttist svara: „Eg skal
gera það, ef þið gerið engum mein, og
eruð heldur góðviljuð." Hún lofaði því
og fór burtu. (Úr fylgsnum fyrri ald-
ar).
JÓN REPP
Einn af þekktustu flökkurum 19.
aldar var Jón Jónsson frá Efra Seli I
Ytrihrepp, sem kallaður var Repp.
Hann var af ágætum bændaættum, en
öðru vísi en fólk er flest. Og þegar
hann komst upp, tók hann að leggja
fyrir sig ferðalög og ýmiss konar snatt,
því að hann var frábitinn líkamlegu
erfiði. Kom því svo að hann gerðist
flakkari og hafði þannig ofan af fyrir
sér. Því fór fjarri að Jón Repp væri
heimskur maður, en barnsleg einfeldni
og hrekkleysi, samfara fáránlegum
hugmyndum hans um sjálfan sig, gerðu
hann auðveldlega að skotspæni og
hlátursefni, jafnvel þeirra, sem voru
honum góðir og velviljaðir. Hann var
í augum sjálfs sín heldri maður og
höfðingi og ætlaðist til að sér væri
sýnd virðing og tilhaldsemi eftir því.
Eins og nærri má geta, sóttist hann
eftir kynnum og umgengni við þá
menn, sem hann taldi jafningja sina
að stöðu og stétt í þjóðfélaginu, og
voru það auðvitað heldri menn og em-
bættismenn, prestar, sýslumenn og hin
æðri yfirvöld í Reykjavík. Margir af
þessum mönnum kunnu líka betur en
almenningur að meta kosti Jóns Repps,
hreinlyndi hans, heiðarleik og barns-
legt hugarfar. — Þegar Jón var á flakki
sínu, gisti hann ævinlega á prestsetr-
um, ef kostur var. Lét hann alltaf þéra
sig, ef hann mátti ráða, en menn hlýddu
því misjafnt, ekki sízt í átthögum hans.
Einhverju sinni kastaði séra Matthías
Jochumsson fram þessari vísu við
hann:
Valdsmenn, prestar, prófastar
prísa Repp og þéra,
þó að lægri lókátar
láti það stundum vera.
(Úr Þjóðsögum Guðna Jónssonar).

-X ;***• *****

■ZSR'r- i A'i 'ít‘i«P