Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1960, Blaðsíða 16

700
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
♦ 94
V Á 10 8 2
♦ 8 7 4 3
♦ K 4 3
♦ G 10 8
6 2
V D 9 4
♦ Á D 9 5
♦ 6
♦ Á
V K 5
♦ K 6 2
+ ÁD 10 8752
A gaf og sagnir voru þessar:
N
V A
S
l
♦ K D
5 3
¥ G 7
♦ G 10
♦ G 9
6 3
A S V N
pass 1 lauf 1 sp. pass
2 sp. 4 lauf pass 5 lauf
pass pass pass
Út kom S G og var .drepinn með
ás. S sér nú að hann getur misst 3
slagi í tigli, ef V hefir ásipn, og það
er mjög líklegt af sögnum hans að
dæma. En S á þó sigurlíkur, ef V
hefir þrjú hjörtu og eitt af þeim
háspil. Nú tekur S slag á L Á og
síðan á L K og slær svo út spaða
og trompar á hendi, en gætir þess
að geyma L 2. Þá kemur H K og
síðan lág-hjarta undir ásinn. Nú er
hjarta slegið út í þriðja sinn. Ef A
gefur fleygir S af sér tigli*og V fær
slaginn. Og nú verður hann annað
hvort að slá úr tigli eða spaða, sem
trompa má í borði og þá fleygir S af
sér öðrum tigli. Ef A skyldi drepa
þriðja hjartað með gosa, trompar S
slaginn með L D og getur nú komið
borðinu inn á L 4, en þar er H 10 frí,
og spilið er unnið.
Högni Bárðarson
Bárður brotinnefur var einn af
sveinum Odds lögmanns Sigurðsson-
ar og þótti misendismaður. Sonur
hans hét Högni og var skáldmæltur,
FYRSTI SNJÓRINN kom í Reykjavík 2. desember, þó aðeins föl, en breytti þó
svip bæarins mikið, því að nú voru hin marglitu húsaþök skyndilega öll orðin
hvít. Þenna snjó tók fljótt af og kom svo ekki snjór næst fyr en um jólin. —
Voru að þessu sinni hvít jól um land allt og sums staðar kom þá allmikill
snjór, svo að samgöngur tepptust á heiðavegum, einkum norðan lands og aust-
an. Skíðasnjór var á Hellisheiði um jólin, en í Reykjavík aðeins lítið föl, þó
nóg til þess að gera akstur viðsjálan. Sem betur fór urðu þó fá slys.
(Ljósm.: Ól. K. Magnússon)
en níðskældinn, og fremur illa þokk-
aður. Fyrir það gerði Luxdorph land-
fógeti hann rækan úr Gullbringusýslu.
Réðist Högni þá norður í Þingeyar-
sýslu. Barst hann þá mikið á í klæða-
burði, þóttist vera stúdent og ríkur
mjög. Náði hann þá í dóttur Illuga
Helgasonar bónda á Sandi í Aðaldal.
Er hún ýmist nefnd Jórunn eða Þór-
unn og mun hafa verið föðursystir
Egils Sandholts borgara í Reykjavík.
Fekk Högni stóreignir með henni. En
er suður kom, átti hann ekkert heim-
ili. Brá henni þá stórum í brún og
snerist allt í vol og grát fyrir henni.
Tók þá einhver velþenkjandi bóndi
hana um veturinn í guðsþakkarskyni
og styrkti hana um vorið eftir að
komast norður til átthaga sinna. Var
hún þá öreiga, því að Högni hafði
sölsað allar eignir hennar undir sig.
En um þessar mundir hvarf hann.
Var talið að hann mundi hafa drukkn-
að einn af báti á Hvalfirði. Þetta
hefir verið laust fyrir 1777.
Mínir ekki of margir.
Sigmundur Snorrason, bláfátækur
tómthúsmaður, átti fjölda bama með
konu sinni. Þetta lét hann sér samt
ekki nægja, en fór að bæta við utan
hjá. — Þegar hann kom með eitt
slíkt barn til skírnar, fannst presti
sér skylt að gera honum nokkra á-
minningu. Undir hirtingarræðunni sat
Sigmundur fyrst rólegur. En þegar
honum þótti nóg komið. stóð hann
snúðugt upp og sagði: „Verið þér
ekki að því arna, prestur minn.
Varla verða mínir of margir í
himnaríki". — (Sögn séra Stefáns
Stephensens í Hróarsholti).
Möðrudalur og Skaftafell.
í Möðrudalsmáldaga Gisla biskups
Jónssonar 1575 er sagt, að Möðrudals-
kirkja (á Fjalli) eigi „12 trogsöðla
högg i Skaftafellsskóg". t jarðabók
ísleifs Einarssonar sýslumanns 1709
segir um Skaftafell í Öræfum: „Beit
14 hrossum á Möðrudalsöræfum er
jörðinni eignuð um sumartíma, kross-
messna á milli; verður aldrei brúkað
fyrir jöklum“. Þessi ítök sem munu
vera ævagömul, hafa vist átt að mæt-
ast. Sýnir þetta að fyrrum hefir ver-
ið greiðari leið milli Möðrudals og
Öræfa en nú er.