Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1990, Síða 13

FERB4BMÐ
LESBÓ KAR
Skálaverðir og vörslufólk eiga ærið verkefni fyrir höndum.
Vargar í véum ís-
lenskrar náttúru
Vímudauði í miðjum tjalddyrum.
Leggjast árlega á fegurstu útivistarsvæðin, en eru alls
staðar til ama,alls staðar hraktir í burtu.
ANNARS STAÐAR í blaðinu er fjallað um taumlaust drykkju-
svall unglingahópa frá Bretlandi, sem lögðu áður Costa Brava
undir sig, en „herja" nú mjög á grísku eyjuna Korfú. Lýsingar
af framkomu bresku ungmennanna svipar mjög til ríkjandi sið-
ferðis hjá íslenskum unglingahópum, sem leggjast í taumlausa
drykkju í ferðalögum sumarsins og hafa lagt undir sig margar
dýrustu náttúruperlur á Islandi. Búið er að loka á „aðgang“ að
Þingvöllum, Laugarvatni og í Þjórsárdal. Nú er Þórmörk undir-
lögð. Hvar gýs vandinn upp næst, þegar búið er að bjarga Mörk-
inni?
Af hverju segir enginn neitt?
Þegar náttúran skartar sínu
fegursta yfir hásumarið; þegar
ferðamannastaðir umhverfis
landið keppast um að veita sem
besta þjónustu, þegar útlendir
landkönnuðir eru alls staðar á
ferð til að skoða landið og „drekka
í sig“ sem mest af siðvenjum þjóð-
arinnar, þá fara íslensku „spellvir-
kjarnir" að búa sig af stað. Þeir
fara af stað með ærslum og
drykkjulátum. Brjóta og skemma
á viðkomustöðum. Valda tugþús-
unda tjóni á farartækjum. Allir
setja sig í viðbragðsstöðu til að
standa gegn þeim. Landbyggðin
er víða í hershöndum. En enginn
segir neitt. Af fréttum má helst
ráða að allt fari fram með friði
og spekt. Erum við að verða sljó
í siðferðismati okkar? Berum við
•ekki ábyrgð á þeim sem eiga að
•erfa landið?
„Mín kirkja er úti í náttúr-
unni,“ sagði eitt sinn merkur Is-
lendingur er ávallt gekk á vit
náttúrunnar, þegar hann vildi eiga
eintal með sjálfum sér og æðri
máttarvöldum. Já, víða finnast
„kirkjur" í íslenskri náttúru, en
fáar jafnast á við Tröllakirkju í
Þórsmörk, þar sem sjá má stein-
runninn prest kijúpa fyrir altari.
Þórsmörk er ein af okkar við-
kvæmu gróðurvinjum og náttúru-
perlum, sem eiga að gleðja augað
og hvíla hugann. Hún er þarna
til staðar í skjóli fannhvítra jökla
og verður ekki tekin frá okkur —
eða hvað?
Slæmt siðferði ríkjandi
í Þórsmörk
„Umgengnin var vægast sagt
hrikaleg um stærstu helgarnar í
sumar,“ segir Kristján Birgisson
skálavörður í Þqrsmörk. „Þá koma
ái-vissu unglingahóparnir til að
detta í það. Koma útúrdrukknir
og fara illa á sig komnir. Þeir rífa
upp tré með rótum og veifa þeim
í kringum sig. Mörkin verður gap-
andi sár eftir nokkur ár með þessu
áframhaldi. Og þeir fleygja rusli
alls staðar. Við skálaverðir í Þórs-
mörk erum mjög sárir og leiðir
yfir hinu slæma siðferði sem þess-
ir hópar flytja með sér, þetta er
algjör óvirðing við landið.“
„Ástandið hefur aldrei verið
eins ógnvekjandi og í sumar,“
segir Vignir Sigurbjarnarson, sem
starfar við Grillskálann á Hellu,
einn af viðkomustöðum á leið í
Mörkina. „Við byggjum upp þjón-
ustumiðstöð fyrir tugi milljóna og
reynum að hafa umhverfið sem
snyrtilegast. Síðan koma þessir
unglingar úr Reykjavík, bijálaðir
af víndrykkju eða einhveiju sterk-
ara. Ástandið var verst helgina
fyrir verslunarmannahelgi í sum-
ar. Þá kýldu þeir spilakassann í
gegn hjá mér. Brutu ljósin á snyrt-
ingunum. Ég þurfti að standa í
dyrunum eins og varðmaður. Og
þeir kölluðu mig öllum illum nöfn-
um og gerðu sig líklega til að
ráðast á mig.“
Dauðhræddir rútubílstjórar
„Rútum er alltaf að fjölga og
samkeppni gífurleg. Ég hef talað
við bílstjóra, sem eru alveg búnir
að vera eftir svona ferðir. Þeir eru
dauðhræddir og ekki undarlegt.
Logandi slagsmál I bílnum. Sæti