Alþýðublaðið - 07.01.1986, Síða 3

Þriojudagur 7. janúar 1986
3
Sölvi Ólafsson, bókagerðarmaður:
Ein lítil saga úr
hversdagslífinu
Hér á eftir fer ein lítil saga úr
hversdagslífinu. Hún er eftir
Sölva Ólafsson, bókagerðar-
mann og birtist í síðasta hefti
Prentarans. Sölvi hefur góðfús-
lega heimilað A Iþýðublaðinu að
birta sögu sína:
Kæru félagar:
Af mér er allt gott að frétta; sum-
arið hér sunnanlands var gott og
haustið lofar góðu. Annars hefur
verið mikið að gera í vinnunni,
þannig að tími til bréfaskrifta hefur
verið naumur, en nú verður bætt úr
því.
Alveg er það djöfullegt hvernig
þessi ríkisstjórn er búin að leika
okkur launamenn í þessu landi. Ég
er nefnilega þessa dagana að velta
fyrir mér hvað framtíðin beri í
skauti sér. Eins og þið kannski
munið, ákvað ég fyrir um það bil
þremur árum að kaupa mér hús-
næði (Vinur okkar Steingrímur
kallar það að reisa sér hurðarás um
öxl). Þetta var 55 m2 íbúð vestur í
bæ. Ég settist niður með konu
minni (þáverandi) og við reiknuð-
um út að dæmið gengi ekki upp.
Útborgunarhlutfall var 75% á ár-
inu og við sáum ekki fram á að
þetta væri möguleiki. En af samtöl-
um okkar við aðra sem höfðu stað-
ið í þessu kom i Ijós að best væri að
skella sér út í þetta; maður gæti oft-
ast reddað' sér, velt á undan sér
skuldunum, hlaupið á milli banka
o.s.frv. Svo fór að við keyptum litlu
íbúðina og fluttum inn. Við vorum
búin að búa hér í sex mánuði þegar
Steingrímur vinur vor settist í for-
sæti þjóðarinnar og hans fyrsta
verk (ásamt sínum góðu vinum) var
að afnema verðbætur á laun, auk
þess að banna verkföll. Nú, látum
vera þó hann hafi bannað verkföll,
en þetta með verðbæturnar var
þungur baggi að draga.
Ég má til með að láta fljóta með
samtal sem ég átti við ítala nokkurn
árið 1980 í Englandi. Við vorum að
ræða kaup og kjör í þessum ólíku
löndum. Þá sagði hann mér að á
Ítalíu væru ekki borgaðar verðbæt-
ur á laun og hefði aldrei verið gert.
Nú, ég þekkti ekki annað frá ís-
landi, svo ég gaf honum langt nef
og sagði að þeir væru nú meiri bján-
arnir, þetta myndi okkur aldrei
detta í hug að gera á íslandi. Ég
taldi á þessum tíma svo sjálfsagt að
hlutirnir væru svona. Nú hef ég
hins vegar lært að ekkert er gefið;
það verður að hafa fyrir öllu, ekki
bara að sækja fram, heldur líka að
verja það sem áunnist hefur.
Nú, en áfram með smérið. Það er
alveg ljóst að eigendurnir að íbúð-
inni voru annars vegar ÉG og hins
vegar BANKARNIR. Ég hafði það
á tilfinningunni þegar ég byrjaði,
að eftir því sem ég ynni meira yrði
Úr fjármálaráðu-
neytinu í ÁTVR
Höskuldur Jónsson, ráðuneytis-
stjóri í fjármálaráðuneytinu, hefur
verið skipaður forstjóri Áfengis- og
tóbaksverslunar ríkisins frá og með
1. apríl næstkomandi.
Sex sóttu um forstjórastarfið,
Geir R. Andersen, auglýsingastjóri,
og Svava P. Bernhöft, innkaupa-
stjóri. Þrír umsækjendur óskuðu
nafnleyndar.
hlutur minn í eigninní stærri og þar
af leiðandi hlutur bankanna minni.
Ég fór að vinna eins og hestur;
var í minni föstu vinnu, vann alla
aukavinnu sem hugsast gat, og þeg-
ar það dugði ekki til var ég í Blaða-
prenti langt fram á nætur.
Svona gekk þetta í um það bil tvö
ár. Þá fór ég að vinna „bara“ á ein-
um stað með mjög mikilli auka-
vinnu. Allur þessi tími kostar fórn-
ir. Maður hittir fjölskylduna sjald-
an, jafnt sem kunningja og vini. Ég
hafði (og hef raunar enn) áhuga á
að breyta samfélaginu; það varð
líka að bíða. Nú þegar ég held upp
á þriggja ára hússkráningarafmæl-
ið er ég orðinn ansi þreyttur, því enn
er ansi langt í land. Það sýna bréfin
frá bönkum og stofnunum.
Ég er nefnilega þeirrar skoðunar
að á undanförnum tveimur árum
hafi átt sér stað ótrúleg eignaupp-
taka í þjóðfélaginu. Það sem ég
nefndi, að hlutur bankans minnk-
aði eftir því sem ég ynni meira,
reyndist nefnilega ekki rétt. Ég hef
að vísu haldið mínum hlut í krónu-
tölu, og ef til vill aðeins aukið hann,
en sem hlutfall af raunverði eignar-
innar hafa bankarnir stóraukið sinn
hlut án þess (að því er mér finnst) að
hafa lagt á sig ámóta mikla vinnu.
Með öðrum orðum: Síðustu ár hef-
ur vinna mín farið í að greiða vexti
af vísitölutryggðum lánum með
kaupi, sem í raun hefur farið sí-
lækkandi samfara því sem vörur og
þjónusta hafa hækkað úr hófi
fram.
Nú, elsku vinir, ég væri ekki að
grenja þetta í ykkur ef ég héldi að
þetta væri aðeins slóðaskap mínum
að kenna, þó ég viti svo sem, að
margir kunna betur með fé að fara
en ég. Nú, ef til vill kemur frá ykkur
rullan um að ég skemmti mér mik-
ið, borði dýrt, bruðli út og suður
eða með öðrum orðum lifi of hátt.
Um þetta vil ég segja: Ég hef hjá
mér svart/hvítt sjónvarp að láni, ég
á ekki frystikistu hvað þá vídeó, og
Skódinn sem ég keypti fyrir ári á
tuttugu þúsund er að öllum líkind-
um ónýtur. Allavega hefur hann
ekki farið í gang undanfarnar vik-
ur. Það lítur því ekki þannig út að
ég lifi mjög „grand“. Nei, ástæðan
fyrir því að ég nefni þetta er sú að of
margir eru á lægri launum en ég og
hafa fyrir stærri heimilum að sjá;
þar hljóta erfiðleikarnir að vera
miklu meiri. Það getur málgagn
ríkisstjórnarinnar (Lögbirtinga-
blaðið) glögglega vitnað um, en það
hefur aldrei oftar en nú í ár verið
líkara dagblaði.
Ég nefni þetta líka vegna þess, að
þeir sem ekki hafa ráðist í að kaupa
sér húsnæði og eru þar af leiðandi
lausir við þessa kvöð eru bara ekk-
ert betur staddir. Þeir leigja hús-
næði og borga svona eitthvað á bil-
inu 120—150 þúsund og þaðan af
meira á ári í leigu. Því fylgir svo í of-
análag algert öryggisleysi, þar sem
uppsögnin getur komið hvenær sem
er. Allir vita líka hversu erfitt það er
að ná sér í húsnæði. Ég nefni þetta
vegna þess, að ég tel að þetta þurfi
ekki að vera svona. Megi það raun-
ar alls ekki. Ég óttast samfélag
framtíðarinnar ef þessu linnir ekki.
(Nóg verður lagt á þá framtíð samt;
það munu Reganar og Gorbachiov-
ar heimsins sjá um). Ég tel að fyrsta
skrefið í þá átt sé að allt verkafólk
(lesist: öll verkalýðshreyfingin)
byrji að stilla sína krafta á eina
Starfsmaður
Landbúnaðarráðuneytið óskar að ráða starfs-
mann til símavörslu og vélritunarstarfa.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um menntun og
fyrri störf, sendist landbúnaðarráðuneytinu, Arn-
arhvoli, 101 Reykjavík, fyrir 15. janúar nk.
Landbúnaðarráðuneytið, 3. janúar 1985.
krötu, það er að segja verðtrygg-
ingu launa. Að ekki verði skrifað
undir samninga án þess að til komi
verðtrygging á laun. Við bókagerð-
armenn gætum þar haft fordæmi
um viðræður við stéttarfélög innan
og utan heildarsamtaka launafólks.
Ég tel að allt launafólk eigi að
standa að þessari kröfu og hvika
hvergi, og gera þannig landsherrum
öllum ljóst að þeir sem reyna að
brjóta þennan áfanga niður stundi
pólitískt harakíri að hætti Austur-
landabúa.
Ég tel þetta líka möguleika,
vegna þess að nú renna flestir kjara-
samningar stéttafélaganna út á
sama tíma, þannig að nú er lag til að
samstilla kraftana, en ekki að
stunda þann ljóta leik að láta einn
semja fyrst og láta svo aðra koma á
eftir og semja um aðeins meira.
Aldrei hefur verið meiri nauðsyn en
nú að snúa bökum saman og sækja
fram, svo íslenskt launafólk geti
haldið þeirri reisn sem því ber.
Jæja, nú ætla ég að fara að slá
botninn í þetta bréf. Ég vona að
fjölskyldan hafi það gott, og ég bið
að heilsa öllum. Vonast til að heyra
frá ykkur bráðlega.
Sölvi Ólafsson
P.S.
Til að þið haldið ekki, félagar
góðir, að geðheilsa mín og heims-
mynd sé í niðamyrkri, vísa ég til
þessa vísukorns sem tekið er úr
stærri bálki:
Vindarnir þótt gnauði og gusti um
þig kaldir
og grimmilegar hryðjurnar herji
þig á-
sólin mun skína, skýin öll burtu
sigla
og skuldir þær fyrnast og þynnk-
urnar þær líða hjá.
Kór:
Þú, sem lætur hvunndagsraunirnar
ríða þér á slig,
ef þú smælar framan í heiminn
þá smælar heimurinn framan í þig.
(Megas)
INNLAUSNARVERÐ
VAXTAMIÐA VERÐTRYGGÐRA
SPARISKÍRTEINA RÍKISSJÓÐS
í 1. FL. B 1985
Hinn 10. januar 1986 er annar tasti gjalddagi vaxtamiða verðtryggðra
spariskirteina nkissjoðs með vaxtamiðum i 1. fl. B 1985.
Gegn framvisun vaxtamiða nr 2 verður fra og með 10 januar nk. greitt sem her segir;
Vaxtamiðimeð 5.000 -kr. skirteim kr. 223,72
Vaxtamiðimeð 10.000,-kr. skírteim kr. 447,45
___________Vaxtamiöi með 100.000,- kr. skirteini _ kr. 4.474,50
Ofangreindarfjárhæðir eru vextir af höfuðstol spariskírteinanna fyrir timabilið
10. júlí 1985 til 10. janúar 1986 að viðbættum verðbótum sem fylgja hækkun
sem orðið hefur á lanskjaravísitölu frá grunnvisitölu 1006 hinn 1. januar 1985
til 1364 hinn 1. janúar 1986.
Athygli skal vakin á því að innlausnarfjárhæð vaxtamiða breytist aldrei eftir gjalddaga.
Innlausn vaxtamiða nr. 2 ferfram gegn framvísun þeirra í afgreiðslu Seðlabanka íslands,
Hafnarstræti 10, Reykjavík, og hefst hinn 10. januar n.k.
Reykjavik, 7. janúar 1986
SEÐLABANKI ÍSLANDS
AUGLYSING
UMINNLAUSNARVERÐ
VERÐTRYGGÐRA
SPARISKÍRTEINA RÍKISSJÓÐS
FLOKKUR INNLAUSNARTÍMABIL INNLAUSNARVERÐ* 10.000 GKR. SKÍRTEINI
1972-1. fl. 25.01.86 kr. 24.360,86
1973-2. fl. 25.01.86-25.01.87 kr. 13.498,99
1975-1. fl. 10.01.86-10.01.87 kr. 7.006,46
1975-2. fl. 25.01.86-25.01.87 kr. 5.288,55
1976-1. fl. 10.03.86-10.03.87 kr. 5.037,69
1976-2. fl. 25.01.86-25.01.87 kr. 3.935,91
1977-1. fl. 25.03.86-25.03.87 kr. 3.673,52
1978-1. fl. 25.03.86-25.03.87 kr. 2.490,85 ‘
1979-1. fl. 25.02.86-25.02.87 kr. 1.646,98
FLOKKUR INNLAUSNARTÍMABIL INNLAUSNARVERÐ* ÁKR. 100,00
1981-1. fl. 25.01.86-25.01.87 kr. 717,78
‘Innlausnarverð er höfuðstóll, vextir, vaxtavextir og verðbót.
Innlausn spariskírteina ríkissjóðsferfram í afgreiðslu
Seðlabanka íslands, Hafnarstræti 10, og liggja þarjafnframtframmi
nánari upplýsingar um skírteinin.
Athygli skal vakin á lokagjalddaga 1. flokks 1972,
sem er25. janúarn.k.
Reykjavík, janúar 1986
SEÐLABANKIÍSLANDS
»