Alþýðublaðið - 03.04.1987, Blaðsíða 9

Þannig maður á skilið
að sitja á Alþingi!
— Rabbað við Eirík Stefánsson, verka-
mann, sveitarstjórnarmann og verka-
lýðsleiðtoga á Fáskrúðsfirði um fram-
bjóðendur, kjarasamninga og fleira af
því sem er að finna milli himins og
jarðar.
Eiríkur Stefánsson
hefur setið í sveitar-
stjórn Fáskrúðsfjarð-
ar frá því í kosning-
unum í fyrra sem
fulltrúi óháðra.
Reyndar hefur hann
verið flokksbundinn
Alþýðubandalags-
maður í allmörg ár,
en hefur nú nýverið
sagt sig formlega úr
þeim flokki og hefur
ákveðið að standa
með Alþýðuflokknum
í kosningunum í vor
eins og margir aðrir.
Hann starfar ötullega
fyrir flokkinn í kosn-
ingabaráttunni, enda
ekki langt að sækja
því bróðir hans, Rún-
ar, skipar sjötta sætið
á listanum í Austur-
landskjördæmi.
Eiríkur hefur búið allan sinn ald-
ur á Fáskrúðsfirði og unnið í Hrað-
frystistöðinni þar frá því hann fór
að vinna sem unglingur. Hann hef-
ur einnig unnið mikið að verkalýðs-
málum og er nú formaður Verka-
Iýðs- og Sjómannafélags Fáskrúðs-
fjarðar.
En hvers vegna sagði hann sig úr
Alþýðubandalaginu og gekk í lið
með Alþýðuflokknum?
Það má segja að ástæðan sé bæði
þersónulegs og málefnalegs eðlis.
Ég lenti á sínum tíma í deilum við
ákveðna menn í Alþýðubandalag-
inu sem hafa spillt mikið fyrir því
hér um slóðir. Margir þeirra líta á
verkalýðsbaráttuna sem eitthvað
aukaatriði. Það segir sig sjálft, því;
uppistaðan í flokknum hvar sem er
á landinu er menntamannaklíka.
Það er sjaldséð að fulltrúar verka-
lýðshreyfingarinnar séu framarlega
á listum flokksins fyrir kosningarn-
ar. T.d. í þessu kjördæmi er fyrsti
maður líffræðingur og annar kenn-
ari. Sá þriðji er reyndar formaður
verkalýðsfélagsins á Hornafirði, en
þannig menn eru sjaldséðir eins og
ég sagði.
Að auki líkaði mér illa við hvern-
ig Alþýðubandalagið fór með Guð-
mund J. Guðmundsson þar sem
hann var bókstaflega hengdur út af
litlu, alveg eins og Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur gert við Albert
núna.
Málefnalega séð geng ég nú til
liðs við Alþýðuflokkinn vegna
þeirra mörgu mála sem hann hefur
á stefnuskrá sinni sem varða hag
verkafólks og launþega almennt.
Ber þar hæst lífeyrissjóðamálið þar
sem markmiðið er að sameina alla
sjóði í einn stóran.
Ég er mjög bjartsýnn á að Al-
þýðuflokkurinn nái inn manni í
komandi kosningum. Ég trúi ekki
öðru, því Guðmundur Einarsson
hefur verið hörkuduglegur í kosn-
ingabaráttunni, hann hefur bæði
sýnt það í verki og orðum, ekur
milli Reykjavíkur og Austurlands
til að kynna sinn málstað. Þannig
maður á það skilið að sitja á þingi.
Nú hafa skoðanakannanir sýnt
að Borgaraflokkurinn muni ná at-
kvæðum frá flestum öðrum flokk-
um. Ertu ekki hræddur við að sæti
Guðmundar sé þarna í hættu?
Nei, svo sannarlega ekki. Þessi
nýi flokkur nær mörgum atkvæð-
um, en ekki manni hér á Austur-
landi. Niðurstöður hafa sýnt að
hann nái mörgum inn í Reykjavík
og Reykjanesi, hingað austur nær
hið mikla fylgi ekki svo langt. Ég
hef orðið var við það hér að hinn al-
menni sjálfstæðismaður hefur ekki
hug á að kjósa hann þó svo að á list-
anum sé einn maður héðan frá Fá-
skrúðsfirði. Reyndar eru margir
sjálfstæðismenn sem hafa sagt að
þeir ætli ekki að gefa Sverri Her-
mannssyni atkvæði sitt, en ég álít
að Borgaraflokkurinn muni þrátt
fyrir það ekki ná inn manni á þing
úr þessu kjördæmi. Spá mín er sú
að Framsóknarflokkurinn fái tvo
og Alþýðuflokkurinn, Alþýðu-
bandalag og Sjálfstæðisflokkurinn
einn hver.
Málefni verkafólks
mikilvægust
Hvernig gengur það að vera for-
maður verkalýðsfélagsins og vinna
fullan vinnudag í frystihúsinu?
Það gengur bara ágætlega, þó
svo að það eigi að heita fullt starf að
vera formaður. Við vonumst til
mikils af starfseminni í framtíðinni,
því verkalýðsfélagið byggði nýtt hús
fyrir starfsemina fyrir tveim árum.
Með kjallara er það rúmir 200 fer-
metrar og er í bígerð að nýta kjallar-
ann undir félagsmiðstöð fyrir eldri
borgara.
En því er ekki að neita að oft á
tiðum er erfitt að virkja fólk innan
verkalýðsfélagsins. Ástandið er ef
til vill ekki svo hrikalegt hér, en alls
staðar á landinu hefur ríkt félagsleg
deyfð í þessum málum. Alls staðar
eru fundir mjög fámennir og það er
staðreynd að þegar verið er að sam-
þykkja, hvort sem það eru samning-
ar eða uppsögn samninga er hægt
að telja fundarmenn á fingrum sér
og það í mörg hundruð manna fé-
lagi.
Ég tel að meginástæðan fyrir
þessu sé sú að samningar og allt
stússið í kringum þá eru orðnir svo
flóknir að hinn almenni félagsmað-
ur skilur hvorki upp né niður í
þeim. T.d. meginhluti kvenna sem
vinnur í frystihúsi veit nánast ekk-
ert um þannig hluti; hvernig reikna
á út eða hvernig samningar eru
gerðir. Allt er unnið í tölvum og svo
fá þær einhverja pappíra í hendurn-
ar sem þær skilja ekki. Ég álít að
það sé sjálfri verkalýðsforystunni
að kenna að það séu einungis þræl-
menntaðir menn sem skilji þannig
hluti, meira að segja þurft að ganga
í háskóla eins og flestir í forustunni
hafa gert. Margir formenn í félög-
unum úti á landsbyggðinni skilja þá
ekki og verður því að fá sérfræðiað-
stoð frá Reykjavík til að skýra út
samningana. Það hlýtur að vera
hægt að einfalda þessa hluti og það
er algert skilyrði að forustan geri
það svo hægt sé að ná til hins al-
menna félagsmanns.
Ég get bara borið þessa aðstöðu
verkafólks saman við aðstöðu
kennara sem eru langskólamennt-
aðir. Fulltrúar þeirra sitja við samn-
ingaborðin með tölvu á hverju
borði til að reikna út hitt og þetta í
samningsgerðinni. Þetta er hlutur
sem hinn almenni verkamaður í
fiski skilur ekkert í. Mér sýnist að
verkalýðsforustan geri þetta svona
flókið svo að hinn almenni verka-
maður skilji sem minnst. Afleiðing-
arnar, hvort sem þær eru beinar eða
óbeinar eru auðsjáanlegar; Hin
menntaða forusta skrifar upp á Ié-
lega samninga, en fær að sjálf-
sögðu kaupið sitt sem er miklu
hærra en kaup verkamanns.
Og svona í Iokin. Hvernig ganga
atvinnumálin á Fáskrúðsfirði þessa
dagana?
Svona nokkuð vel. Við erum með
tvo togara; Hoffell og Ljósafell, en
annar þeirra er í slipp í Póllandi. En
það er oft skortur á starfsfólki í
frystihúsinu. Á meðan annar togar-
inn er á veiðum gengur starfsemin
með lítinn mannafla, en þegar þeir
hafa báðir verið höfum við þurft að
fá aðflutt fólk, alls staðar að úr
heiminum, t.d. höfum við haft 10-
20 stúlkur á hverju ári frá Ástralíu,
Englandi og Suður-Afríku.
Blaðið þakkar Eiríki viðtalið og
óskar honum góðs gengis á kosn-
ingaskrifstofunni og í verkalýðs
baráttunni.
Spá mín er sú að Framsóknar-
flokkurinn fái tvo og Alþýðuflokk-
urinn, Alþýðubandalag og Sjálf-
stæðisflokkur einn hver.
Þessi nýi flokkur nœr mörgum at
kvœðum, en ekki manni hér á
Austurlandi.