Alþýðublaðið - 11.12.1990, Blaðsíða 4

4
Þriðjudagur 11. desember 1990
MMÐUBLMÐ
Ármúli 36 Sími 681866
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Hinrik Gunnar Hilmarsson
Dreifingarstjóri: Sigurður Jónsson
Setning og umbrot: Leturval, Ármúla 36
Prentun: Oddi hf.
Áskrifarsími er 681866
Áskriftargjald 1100 kr. á mánuði innanlands.
í lausasölu 75 kr. eintakið
BORGARSTJO.^
Davíð Oddsson borgarstjóri var guðfaðir ákvörðunar
þingflokks Sjálfstæðisflokksins um að greiða atkvæði
gegn bráðabirgðalögum ríkisstjórnarinnar á BHMR. Sú
ákvörðun þótti afhjúpa pólitískt dómgreindarleysi og
sambandsleysi við aðila vinnumarkaðarins svo og við
fólkið í landinu. Hvaðanæva bárust mótmæli við að
stefna þjóðarsáttinni í hættu. Pessi viðbrögð hafa síðan
verið staðfest með skoðanakönnunum.
Ekki er ein báran stök. í fyrri viku gerðist það
hneyksli, að ráðist var í byggingu mikils neðanjarðar-
húss í Öskjuhlíð án tilskilinna leyfa og vitundar stjórn-
ar veitustofnana. Forsagan er sú, að gleymst hafði að
gera ráð fyrir geymslum og aðstöðu fyrir það starfs-
fólk sem mun vinna við veitingastaðinn í glerhýsinu
á hitaveitutönkunum á Öskjuhlíð. Umrædd bygging
er 333 fermetrar að stærð, og áætlaður kostnaður við
hana um 50 milljónir króna en engar nánari upplýs-
ingar liggja fyrir um bygginguna. Þegar er búið að
steypa hálfa plötuna og byrjað að byggja kæli-
geymslu, snyrtiaðstöðu, sturtur, víngeymslur og ann-
að tilheyrandi. Samkvæmt byggingareglugerð má
beita sektum í slíkum tilvikum og senda lögreglu á
staðinn til að stöðva framkvæmdir.
Stjórnarandstaðan í borgarstjórn spurðist fyrir um
málið á borgarstjórnarfundi síðastliðinn fimmtudag.
Þá virtist borgarstjóri koma af fjöllum en neyddist til
að lofa að beita sér fyrir stöðvun framkvæmda uns
leyfi væri fengið. Það hefur nú verið gert og stjórn
veitustofnan:i komid saman í hasti og samþykkt leyf-
ið. Togað heíu' verið í rétta spotta á mettíma. Fyrir ut-
an nð mál þetta sýnir ótrúlega gerræðisleg vinnu-
brög'ð borgarmeirihlutans, hlýtur það að vekja athygli
aö borgarsljóri virðist gjörsamlega sambandslaus við
framkvæmdir í borginni.
Það hefur einnig vakið þjóðarathygli að borgarstjóri
opinberaði fáfræði sína á málum sveitarfélaga, og
Reykjavíkurborgar sérstaklega, þegar hann reiddist
upplýsingum sem fram komu í sjónvarpsþætti með
honum og sjávarútvegsráðherra fyrir viku. Ráðherr-
ann minntist í þættinum á ráðagerðirnar um afnám
aðstöðugjaldsins. Borgarstjóri kom enn af fjöllum;
hafði ekkert heyrt minnst á slíkar ráðagerðir og var
hinn argasti að slíkar upplýsingar skyldu vera settar
fram í sjónvarpsþætti. Annað hvort er borgarstjóri
einkar illa upplýstur maður af embættismönnum sín-
um og sendimönnum, eða hann hefur hreinlega
hlaupið á sig. Fyrirhugaðar ráðagerðir ríkisstjórnar
um afnám aðstöðugjalds hafa verið víða til umfjöllun-
ar.
Afnám aðstöðugjaldsins er ein af tillögum nefndar
sem starfað hefur á vegum fjármálaráðherra. Málið
hefur margsinnis verið rætt við atvinnurekendur sem
hafa sýnt málinu mikinn áhuga. Nefnd fjármálaráð-
herra og atvinnurekendur eru sammála um, að að-
stöðugjaldið er óréttlát skattlagning sem mismunar
einstökum atvinnugreinum og heftir samkeppnis-
getu þeirra, einkum við útlönd. Hér er stórmál á ferð-
inni er varðar allt atvinnulíf á íslandi, einkum og sér í
lagi með tilliti til útflutnings. Hinir stóru, alþjóðlegu
markaðir taka miklum stakkaskiptum, ekki síst í Evr-
ópu, og það er mikilvægt að íslendingar séu sam-
keppnisfærir í þessum efnum og að ríkisvald og sv?i
arstjórnir íþyngi atvinnuvegunum ekki of mikið jg
eyðileggi þannig samkeppnisgetu þeirra á erlerdum
mörkuðum. Að sjálfsögðu er einnig mikilvægt aó
finna leiðir til að bæta sveitarfélögum upp fyrirsjáan-
legan tekjumissi af aðstöðugjöldunum.
Þetta mál hefur verið mikið til umræðu. Fjallað hefur
verið um ýmsar tillögur ríkisstjórnarinnar til að bæta
tekjumissi sveitarfélaga af aðstöðugjöldum, svo sem
tryggingaiðgjald, launaskatt, lífeyristryggjagjald,
slysatryggingagjald og iðgjald til Atvinnutryggingar-
sjóðs og vinnueftirlitsgjald. Stjórn Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga hefur haft þessar tillögur til um-
fjöllunar og m.a. mótmælt hugmyndinni um trygg-
ingaiðgjald á fundi þ. 26. október sl. Samráðsfundur
ríkis og sveitarstjórna fjallaði ítarlega um málið þ. 23.
nóvember sl. þar sem m.a. fjármálaráðherra og fé-
lagsmálaráðherra gerðu grein fyrir viðhorfum sínum.
Enn hefur málið ekki verið útrætt á Alþingi og frum-
varp um tekjuöflun sveitarfélaga hefur ekki verið lagt
fram. Það er hins vegar með ólíkindum að borgarstjóri
Reykjavíkur fullyrðir fyrir framan alþjóð að hann hafi
ekkert heyrt á málið minnst.
að er því ekki nema von að almenningur sé furðu
lostinn á því sambandsleysi sem virðist einkenna við-
skipti forystu Sjálfstæðisflokksins við þjóðina og mál-
efni hennar.
IONNUR SJONARMIDI
Hannes H. Gissurarson ríkis-
lektor skrifar sérstæða
grein í DV í gær. Hún fjall-
ar um vonda blaðamenn á stærstu
fjölmiðlunum. Ríkislektorinn
skammar nefnilega blaðamenn á
Ríkisjónvarpinu, DV og Morgun-
blaðinu fyrir að hafa sett sjálfstæð-
ismenn í óhagstætt ljós vegna
hinnar kostulegu þingflokkssam-
þykktar gegn bráðabirgðalögum
ríkisstjórnarinnar.
Að sjálfsögðu er ekkert sjálf-
stæðismönnum að kenna, að mati
ríkislektorsins. Kjarni málsins er
að sjálfstæðismenn komu sjálfum
sér í klípu með eindæma vitlausri
þingflokkssamþykkt. En það get-
ur ríkislektorinn ekki skilið: Hann
vill þvert á móti halda því fram, að
þetta sé allt blaðamönnum að
kenna. (Tilviljun að allir blaða-
menn á öllum miðlum skyldu vera
jafnvitlausir þennan sama dag.)
HANNES Hólmsteinn skrifar:
„En mikil sök liggur líka hjá
fréttamönnum, sérstaklega á
Rikissjónvarpinu, Morgun-
blaðinu og DV. Ég hef satt að
segja ekki séð annað eins
dæmi um heimsku og vanþekk-
ingu fréttamanna (og yfir-
manna þeirra) og illgirni í garð
Sjáifstæðisflokksins og for-
ystu hans, frá því að Ríkisút-
varpið reytti nokkur þúsund
atkvæði af flokknum í Alberts-
málinu vorið 1987. Skal ég hér
rökstyðja þennan harða dóm.“
Mikill er máttur Ríkissjónvarps-
ins.
OG áfram skrifar Hannes Hólm-
steinn ríkislektor:
„Fréttatími Ríkissjónvarps-
ins fimmtudagskvöldið 29.
nóvember síðastliðinn verður
lengi í minnum bafður. Þar var
allt málið lagt fyrir á forsend-
um stjórnarflokkanna. Sér-
stakur fréttamaður var sendur
til Flateyrar til þess að tala þar
við formann Vinnuveitenda-
sambandsins. Auðvitað talaði
Einar Oddur Kristjánsson
gegn launahækkunum. Það er
blátt áfram starf hans og hlut-
verk. Árás hans á Sjálfstæðis-
flokkinn fyrir að vinna ekki að
skammtímahagsmunum
vinnuveitenda var síðan fyrsta
frétt kvöldsins.
Skyndilega var fréttin orðin
sú, að Sjálfstæðisflokkurinn
væri andvígur friði á vinnu-
markaði og jafnvægi í hagkerf-
inu! En var hin raunverulega
frétt ekki, að sumir stjórnar-
þingmenn treysta sér ekki til
að styðja frumvarp stjórnar-
innar? Brestirnir voru í stjórn-
arliðinu. Til þess að berja enn
frekar á Sjálfstæðisflokknum
var sama kvöld leikinn langur
kafli frá umræðum á Alþingi,
þar sem einn þingmaður
flokksins, Halldór Blöndal, var
sýndur í afar óhagstæðu ljósi.“
Sem sagt: Einar Oddur hefur
enga sjálfstæða skoðun og fær
borgað fyrir að tala gegn launa-
hækkunum. (Hvað með verka-
lýðshreyfinguna sem var á sama
máli og Einar Oddur ásamt obban-
um af þjóðinni?) Og auðvitað varð
Halldór Blöndal sér ekkert til
skammar á Alþingi. Það var bara
Ríkissjónvarpið sem varð sér tii
skammar að sýna Halldór þegar
hann varð sér til skammar.
Það er eins gott að ríkið hafi
lektora á launum til að hugsa. Og
sem birta hinar kláru hugsanir sín-
ar í blöðum.
DAGFINNUR }
Jólin eru komin lenn einu sinni)
í*á eru jólin brostin á.
Yfirleitt miða ég komu jólanna
við það þegar norska jólatréð er
tendrað í grenjandi rigningu á
Austurvelli og jólasveinarnir
gretta sig i framan og eru með
hundakúnstir á þaki Bókabúðar
ísafoldar.
Jólin komu sem sagt með öllu til-
heyrandi um helgina. Dagarnir
fram að aðfangadagskvöldi eru
svo venjulegir verslunardagar.
Þetta var eins og alltaf. Það er að
segja helgin þegar jólin komu.
Norski sendiherrann afhenti
tréð frá Norðurmörk fyrir ofan Os-
lóarborg og hélt hjartnæma ræðu
um tengsl Noregs og íslands. Síðan
tendruðust Ijósin á trénu við til-
heyrandi lúðrablástur. íslensku
börnin horfðu á allar perurnar og
fannst ekkert sérstakt til koma
enda orðin vön öllu ljósastandi
auglýsingajólanna.
Síðan ók sendiherra Noregs
ásamt fjölskyldu í burtu á fallegum
bíl með litlum norska fána og Is-
lendingarnir sneru sér að þjóð-
legri skemmtun.
Jólasveinarnir birtust á þaki Isa-
foldarbúðarinnar og fóru að haga
sér eins og íslenskir skemmtikraft-
ar hafa haldið í nokkra áratugi að
íslenskir jólasveinar hagi sér. Það
er að segja eins og fávitar.
íslensku börnin horfðu fremur
þreytt og döpur á þessa idjóta í
rauðu fötunum og vildu fara heim
að horfa á sjónvarpið með erlendu
barnaefni.
Eg rakst á kunningja minn með
krakkakríli á herðunum. Hann
sagði: „Þeir eru á vitlausu þaki.
Það væri nær að þeir stæðu á svöl-
unum á húsinu á móti.“
Og átti við Alþingishúsið.
Ég spurði: „Væri bara ekki best
að notast við atvinnuskemmti-
kraftana á þingi?“
Og kunningi minn svaraði:
„Alla vega þingflokk Sjálfstæðis-
flokksins."
Þegar skemmtikraftarnir og grín-
istarnir í rauðu fötunum voru bún-
ir að syngja öll lögin sem þeir
kunnu og geifla sig og hrista eins
og Parkinsons-sjúklingar framan í
ungviðið, var skemmtuninni lokið.
Enda komin norðanstrekkingur
með slyddu og leiðindaregni.
Sjónvarpsstöðvarnar voru búnir
að fá nóg myndefni til að geta sagt
síðar um kvöldið að tendrað hefði
verið á jólatrénu við Austurvöll að
viðstöddu miklu fjölmenni.
Ég hugsaði með sjálfum mér:
„Aldrei breytist þetta. Svona var
þetta þegar ég var ungur. Og enn
er það eins."
Við nánari umhugsun verð ég
þó að skipta um skoðun.
Eitt hefur breyst.
Það hefði engum dottið í hug
fyrir 30—40 árum að stinga upp á
því að jólasveinarnir héldu
skemmtun sína á svölum Alþingis-
hússins. Og engum hefði dottið í
hug að þingflokkur Sjálfstæðis-
flokksins hefði verið til þess eins
brúklegur að skemmta fólki sem
enn hefur ekki fengið dómgreind-
ina og trúir á jólasveina.
Kannski er það síðastnefnda
dæmi um að tíðin er batnandi í
landinu.