Vísir - 30.10.1976, Blaðsíða 2

Laugardagur 30. október 1976 vism
( í Reykjavík ]
Hefurðu séð háhyrn-
ing?
Jón Heiðberg þyrluflugmaður:
— Já, ég var næstum þvi búinn
að fljúga á einn þegar hann
stökk upp úr sjónum.
Sigurður Pétur Haröarson,
verslunarmaður:— Nei, en það
væri ánægjulegt aö sjá háhyrn-
ing i sædýrasafni erlendis þar
sem vel væri aö þeim búiö.
„ALGJÖRT HCIMSMET"
— segir eigandi Óðals sem var opnað í gœrkvöldi
„Þetta er algjört
heimsmet. það hafði
engin trú 4 að okkur
tækist að koma þessu i
samt lag á þessum tima.
Raunar er ennþá verið
að hlæja að okkur,”
sagði Jón Hjaltason
framkvæmdastjóri
óðals er Visir ræddi við
hann i gær i tilefni þess
að diskótekið var opnað
á ný i gærkvöldi eftir að
hafa verið lokað um hrið
vegna brunaskemmda.
„Skemmdirnar vegna brunans
urðu miklar,” sagöi Jón. „En
slökkviliöið gekk mjög vel fram i
sinu starfi. Siöan tóku iönaöar-
menn og starfsfólkiö hérna viö og
hafa unnið sleitulaust. Þaö má
segja aö þetta hafi verið einn sól-
arhringur siöan aö viö byrjuöum
aö endurbæta.
Hér hefur veriö gifurlegur
fjöldi aö verki. Allt aö fimmtiu
manns unnu aö viögeröum. Af-
köstin voru eins og best varö á
kosiö og þrátt fyrir að þessi mikli
fjöldi hafi verið, á ekki stærri
stað, kom þaö aldrei fyrir aö
menn þvældust hver fyrir öörum.
Þaö má heita aö engin breyting
hafi verið gerö á húsinu. Aðeins
breytt nokkuö litum, skipt hefur
verið um áklæöi og svo sett ný
teppi á gólf. 1 fyrstu ætluöum viö
aö fá teppi aö utan. Þau komust
ekki I tæka tiö frá Skotlandi svo
■ aö viö fórum á stúfana til aö leita
aö teppum til bráöabirgöa hér
uppi. Endirinn varö sá aö okkur
leist svo vel á teppin sem viö
fundum aö þau veröa llklegast til
frambúöar.
Viö höfúm sem betur fer fundiö
aö okkar var saknaö og þaö hefur
örugglega hleypt krafti I okkúr aö
ljúka þessu á áætluöum tima og
koma þannig á móti viöskiptavin-
unum. Og nú er allt tilbúiö. Meira
aö segja eru gullfiskarnir komnir
I búriö!”
—EKG
Þær vippuðu teppaströngunum svo aö fflefldir buröarmenn heföu
horft öfundsjúkir á.
Björn Þorbjörnsson, bólstrari:
— Ég hef séö þá oft og mörgum
sinnum. Ég var á reknetum viö
Vestmannaeyjarog þá sá ég þá
oft.
ómar Blöndal Siggeirsson,
málari: — Nei aldrei. En hins
vegar hef ég áhuga á aö sjá þá.
Ég ætla hiklaust i Sædýrasafniö
aö sjá þá sem eru komnir.
Guömundur Ingi trésmiöur: —
Já ég var á sfld viö Vestmanna-
eyjar og sá þá háhyrninga oft.
Þaö var þrumuhresst fóik sem stillti sér upp til myndatöku eftir að viögeröunum var lokiö. — Ljósmyndir: Loftur.
Nú er svo komiö, aö þingmenn
sjálfir eru farnir að gera þaö aö
aðalinntaki I ræöum sinum á
opinberum vettvangi, aö völd
Alþingis hafi verið stórlega
skert aö undanförnu. Slöastur
þingmanna til aö ræða þessa
öfugþróun var Ingvar Glslason I
útvarpsumræöunum á dögun-
um. Hann sagöi m.a.: „Ég er I
hópi þeirra, sem hafa áhyggjur
af hinni iausbeisluöu valddreif-
ingu i þjóöfélaginu og vald-
skeröingu Alþingis. Ég get ekki
lýst neinni hrifningu yfir þeirri
þróun, aö hagsmunasamtök og
alls konar þrýstihópar hrifsi til
sin úr höndum Alþingis vald til
þess aö hafa úrslitaáhrif á gang
þjdömála.”
Ingvarer ekki einn um þessar
áhyggjur. Fjölmargir aöilar
hafa látiö svipaö i Ijós, en á-
hyggjur af þessu tagi hafa ekki
fengiö hljómgrunn hjá þeim
aöilum, sem helst ættu aö
standa vörö um viröingu og vald
Alþingis, þingmönnunum sjálf-
um. Þaö er þvl mikilsvert, aö
einn úr þeirra hópi skuli hafa
kveöiö upp úr um þann vanda,
sem steöjar aö Alþingi um þess-
ar mundir. Aukin valddreifing
hefur i för meö sér, aö menn
komast upp á lagiö meö aö
stjórna, þótt þeir sitji ekki á
þingi, og hafi ekki verið til þess
kjörnir aö fara meö málefni
þjóöarinnar.
Ingvar vék siöan aö svo-
nefndri veröbólgunefnd, sem
skipuð var ýmsum fulltrúum
valda og áhrifaafla i þjóöfélag-
inu til aö gera tillögur um
hvernig draga megi úr verö-
bólgu og dýrtiö. Hann bendir
eölilega á, aö rétt hafi veriö aö
finna samstarfsvettvang fyrir
stjórnvöld og hagsmunasamtök
um jafnbrýnt verkefni. Ingvar
ræöir aftur á móti ekki hugsan-
legar afleiöingar þessarar sam-
starfstilraunar, hvaö sem llöur
niöurstööum nefndarinnar.
Hvaö niðurstööur hennar snert-
ir ber aö hafa I huga, aö kaup-
gjald og verölag — þaö er skrúf-
an sjálf, er bundin ákvæöum,
reglugeröum og samningum,
sem fátt eitt getur haggaö. Aft-
ur á móti ber fyrst og fremst aö
endurskoöa þaö sem lagt hefur
veriö til grundvallar hinum
flóknu útreikningum. Verðbólg-
an er aö mestu af inulendum
toga þetta árið. Sömu kerfin og
áður eru látin gilda, svo grund-
völlurinn undir þeim hlýtur aö
eiga sinn þátt i óförunum. Þaö
er vafamál aö veröbólgunefndin
telji sér skylt aö skoöa annaö en
yfirborðið — hiö sjálfvirka
kerfi.
Nú munu til þeir menn i land-
inu, sem láta sig dreyma svolit-
ið lengra um árangurinn af
starfi verðbólgunefndar. Þeir
segja sem svo: Ekki er hægt aö
ætlast til aö viö, stéttir okkar og
stjórnmálaflokkar förum að
leggja fram tillögur um lagfær-
ingar, og þaö upp i hendurnar á
núverandi stjórnarflokkum. Til
þess að einhver trygging fáist
fyrirþvi aö tillögum okkar veröi
framfylgt, þurfum viö sjáifir aö
eiga aðild aö rikisstjórn. Viö
teljumþví heppilegast aö mynd-
uö veröi nýsköpunarstjórn meö
þátttöku þriggja flokka — Sjálf-
stæöisflokksins, Alþýöubanda-
lagsins og Alþýöufiokksins.
Þann dag, sem slik stjórn kemst
á laggirnar, veröurhægt að fara
aö tala um veröbólguvandann.
Nái þessi draumur einstakra
manna fram aö ganga, hefur
valdaleysi Alþingis boriö árang-
ur, sem Ingvar Gislason og
fleiri ágæta þingmenn hefur ef-
laust ekki óraö fyrir. Samvinn-
an viö valdahópana og áhrifa-
öflin utanþings hefur þá leitt til
nokkurskonar „blackmail” til
aö koma sér I stjórnarstóia.
Rætist draumurinn veröur
veröbólgan eflaust þaö fyrsta
sem gleymist. Svarthöföi
■■