Vísir - 23.01.1977, Side 5

vism Sunnudagur 23. jandar 1977
5
s
HLJOMSVEIT GUNNARS ÞORÐARSONAR
pæla 1 þessu svona og velta þvt
fyrir mér hvaö ég vil gera. Ég
ætla að hafa nógu marga aöra og
fá bestu menn í hvert sæti og ætla
lika alveg pottþétt aö flytja inn
„producer”, einhvern góöan, til
aö stjórna framvindunni. Ég býst
við aö þaö veröi gert aö einhverju
ráöi á árinu. Þessa plötu mun ég
vinna hér i Hljóörita. Og i þetta
sinn mun ég vinna meö islenska
texta lika, þvi þaö er nokkuö sem
mig langar til aö gera núna. En ef
Kramer og United Artists biöja
mig um aðra plötu þá geri ég
hana sérstaklega og tek hana upp
úti. Annars þarf maður aö hafa
svona tvo mánuöi minnst i aö
semja lög ef maöur gerir þaö á
annaö borö, maöur þarf aö vinna
sig upp.
— En er þaö ekki nokkuö erfitt
hérna heima?
Jú, einmitt, það er erfitt aö
neita vinum sinum um greiöa, og
viö sem spilum herna erum allir
góöir vinir.
— Svo viö snúum okkur nú aö
ööru, út af hverju fóruö þiö út i
þaö aö gera Lónlí Blú Bojs plöt-
una.
Það æxlaðist bara svona.
Annars ætluðum viö fyrst bara aö
gera svona litla söluplötu (Diggy
Liggy Ló). Þetta var svona
hliöarspor frá Hljómum 74.
Annars var hugmyndin aö ná
gamla Hljómasándinu áöur en viö
byrjuöum! Og þaö hélst svona
mikið til á „Stuö Stuö Stuö”, þetta
var mikiö til sama formúlan og
viö höföum unnið áöur.
— A Lónli Blú Bojs aö lifa?
Já, já, viö höfum allir lúmskt
gaman af þessu og þaö er mark-
aöur fyrir þessu. Þetta er nokkuö
fljótunniö og gefur manni svona
vissa breidd og leikni.
— En helduröu aö „ballansinn”
milli tónlistar sem keypt er til
hlustunar I heimahúsum I góöum
hljómflutningstækjum og svo hins
vegar útvarpstónlistarinnar þar
sem til dæmis má alls ekki nota
ýmis ný hljóöfæri eins og til
dæmis moog bassa, þvi þaö
kemur bara engan veginn fram,
helduröu þaö jafnist ekki eitthvaö
á árinu miöaö viö þaö aö vandaöri
plöturnar seldust betur um jólin
en nokkurn grunaöi.
Jú, eitthvaö hlýtur þaö nú aö
jafnast. Annars er þaö sem hefur
veriö aö gerast undanfariö alls
ekki dæmigert um þaö sem koma
skal, þetta er enn svo ungt hérna.
— Hafa blaðaskrifin og hin
almenna gagnrýni á „Einu sinni
var” og þinn skerf á þeirri plötu
haft einhver áhrif á þig?
Jú, auövitað, þetta hefur hrist
upp i manni svona eitthvað, en
annars veitég alveg hvaö ég er aö
gera og þó aö skoöanir minar og
annarra rekist á þá breyti ég ekki
minum.
Upphaflega stóö til aö þetta
væri barnaplata og Björgvin
Halldórsson syngi. Einhvern
veginn leist mér nú satt best aö
segja ekki á þá hugmynd aö
Björgvin syngi barnalög. Og ég
var engan veginn klár á þvi hvaö
þeir I Iöunni vildu.
Þessi lög hafa vanalega veriö
tekin fyrir meö kassagitar,
kontrabassa og bongó, eöa af
læröum söngvurum eins og t.d.
Elisabet Erlingsdóttir var meö
eitthvaö af þessum lögum á plötu
á siöasta ári. Þessi túlkun okkar
er bara ein leiöin til aö vinna úr
þessum efniviö, viö vinnum
meira úr þessu en áöur hefur
verið gert. Ef platan heföi átt aö
vera þjóðlegri, svo viö notum nú
orö annarra, þá heföi veriö
réttara að fá kannski einhverja
aðra en okkur og „þjóölegri”
hljóöfæri. En þaö er nú önnur
saga.
Annars viröist aöalsársauki
óánægjumanna vera fetilgitarinn
og munnharpan, af þvi þessi
hljóðfæri eru notuö i kántri
tónliSt.
— En hvaö kom fyrir „Fyrr
var oft I koti kátt”?
Mig vantaði þolinmæöi. Henry
Spinetti, trymbillinn vildi engan
veginn leika hraðar, hann var
alltaf kominn niöur i þetta „bit”
og viö gáfumst bara einfaldlega
upp á honum. Hann var naut-
þrjóskur! En hann er góður i öör-
um lögum.
— Stendur til aö halda áfram
aö gefa út visur úr vlsnabókinni?
Nei ætli þaö, annars hefur
náttúrulega veriö rætt um þaö.
Þetta er klassiskur efniviöur sem
hefur lifaö súrt og sætt.
— Er alveg búiö aö vera aö
gera út hljómsveit hérna?
Nei, nei. Nú held ég aö þaö sé
kominn grundvöllur fyrir túra-
hljómsveitum, sem fara i hring-
ferð eöa eitthvaö ámóta og vinni
aö öörum verkefnum á milli. Eins
lika meö konserta til kynningar á
plötum, en þaö er reyndar dýrara
gaman.
Hvernig leggst svo nýja áriö I
þig?
— Bara ágætlega, ég gæti trúaö
aö þaö yrði rólegra, jafnvel þó 3-4
plötur liggi fyrir.