Tíminn - 11.05.1969, Page 3

3
SUNNUDAGUR 11. maí 1969. TIMINN
húm sæ-ttúir sig ekki við að
stúlkunafnið „Sadie“ sé ftúrað
á brjóst hans, enda miun þessi
Saidie veira gömntl vimstúika
kærastans, og því hefur Pat
faffist á að láita eimhvern fær
an miainn sitinga nafniið Vaierie
ofan í Sadi'e og sjá hvemnig tii
tekst. Reyndar hefur Pat láitið
flúma „Vaterie“ á skrokkinin á
sér áitjám sdinniuim þegar, en
eiimi siinná í viðbót ættá ekki að
saika. Parið hyggst síðan gifta
sd'g í júní og þá ætliar Valierie
með honiuim til „taittóisitams“
og athuiga hvort hún fimmur
moklkuir flieámi stúilkiunöfe
lieifcstíl, sem var vinsæl í Com-
edie Fraincaise á þeim tíima.
Síðar var hún orðuð vi® ítalsfca
sfcátdi® Gabráelie D’Annunzio.
Eo það var iöngu á umdian öUu
þessu að hún sat fyrir hj'á Rea-
oir. Þagar hún var uinig stúlfca
við ieilldiistarniám í París Con-
servatory, varð hún ástfianigin
af skóliabróður sínum, Pierre
Remoiir, syni miá'lanains og bróð-
ur tovdlkmyimdaileikistjóranis Jean
Reaiodr. Aililtaif þegar þau Pierre
fcorniu á vinmustofu fööuir hians,
bað Auiguste Reraoir hana að
sitja fyrir — „a'ðieims fáeinar
míinútur, viina mín“.
Hún varð aill'báf við beiðni
hanis, og að iaunum á hún nú
bvö máiiverto og mitoirm fjölida
af stoiissuim efltdr . þennan mdfc'la
Mstamann.
Emin ©iinu sinnd er toomin upp
kenndng uim þjóðenni Ohrisito-
þbers Co'lumbuisar. Hann karnn
aíð hafa verið firamsikur Bastoi.
Kóliumibus hefur verið sagður
Sp'ámverji, ItalM firá niágnenmi
Genúa og spámshur Gyðingur í
úibleg®. Jaflnivöl Spánverjiar, sem
f'Uillyrða, að Kólumþuis baifi ver-
ið danidd þeinra, nifiaist um tovort
hann haf.i fæðzt í Estremaidura,
Kataióniíu, Tóledó, Gal'icíu eða
á Baiear'ic-eyjum og Ihiver veit
hivar á iandiimu.
Þeklktur spán'sfciur eagnfræð-
inigur, Fem'ando del VaMe
Lersiuinidd (12 áma g'aimiail) hef-
uir nú laigrt fmam nýja sfcoffiutn.
HaniUj tetor að nafmið Kólumbus
eé aflbÖfcun af nafniniu CouHon
eða Coullon, en það nafn bar
Ba'.sfcafjö'isikyl'da, sem bjó niorð-
an ví3 PýreneatfjöM.
Þessu tiil sönnunar viitmar hann
: sfcjöl, sem sýna a® SBtrtáinigá
Kóliuimibusar, sem varð vanaa®-
míriáil í spænisfoa hernum og
var þ'ekfcbuir á Spáni undiir naifin
inu Guiiliaume de Caseneve,
fæddist í Fralkfcl'amdi og bar þá
naflni® Couiion.
Ritldnigur del Vailes Lersund-
is um þetiba efni var gefinn út
aif Konuinglegu spönsku sagn-
fræði'afcademíunini. En sú sbofn-
un imeitar þó að iáta í ljós 4Mt
á fcen'ndmgu Lersuodiis. Stofmun
sú, er hefur æðst vald í málum
þieis'sum á Spáni, hefiur saimt tðk
i® toenniimgiar haras alivarliega og
befur bcði® sagnfiræði'nieinuim a®
leggja frarn frekari sömnunar-
gögn kenni'mgu sirami tii stuðn-
inigis.
Ö2i idltfli fulilyriðdr a® pab'bi
sdinn sé enn ia® stæflttoa. Og uipp
á síðikaisti® er hanm medna að
fleigQia farinn a® vaxia gegrnum
bárd®.
Auglýsing frá fisksala.
í dag hef ég móg af ýsu, og
ég býð beiðiruðum húsmæðr-
um a® stoera ha/usiinm af þeim
og tflá þær ólkeypils!
Þeiir sem tdll’ þektoja segja a®
oft sé igiamian að htýða á yfiiir-
heyrsilur varðamdi bainrafaðieiraiis
m/ál. Þetlba mu.n eimu sinmi hafa
komi® fyrir.
Þegar dlómianiimn hatfffli lesi®
upp skýnsfliujma varðamdi máiáð
spurði hann umiga mianninm
hvort baran vdiðiuirkenndi fla®-
erni®.
— Nei, allis ekki, svaraði
U'ragí miaðuirimm. Ég þeCdki elkiki
þessa stúilku og heff altdrei Ikom
i® nærri henmi. Og þar a® auki
sibemtmir efcki tómiiina.
— Kivenfólk, það er nú efldk-
ert, sagðli stoálkutninn.
— Jónnlbrautairviögnum er
stýrt af kairflim'aranum skipum
er stjórnað af toarílmiönnum,
flluigivélum er fliogi® af karil-
mönnuim, og mefndu mér svo
edinn hlut, sem fconurnar,
stj'ónnia.
— Ja, vi® stjórnuim karl-
mlönnuim,, sagði llliltflla sitúllkan.
Gömul kona lieáigði eiitt sirnn
tveim uragum möninum her-
bengi. Hún var fyrst nofcku®
tortiryggin í garð piltaoma, en
þeir 'h'öguðu sér yfirflieitt vefl og
hún tireysti þeim fullkomlega
þegar hún sá að handfclæðin,
sem þeir aotuðu voru medkt
KF.U..M.!
Það var d bliinidþolku vi® Ný- r
fumdnialamid, að fluitimimga-
sfcip retost á fiislkiislkiip. Filsiki-
slkdpi® safoaði Mítii®, en sivo itla
tótost tifl. a® þeigair frialktarinn
vair a® bafcka fuá, rafcist baran ~
atfbur ó ffcfcilbátimn..
—• Fdljóti® þi® ennlþá, toailaði
sfcipstj'óriinn á firafct'aranum.
— Já, þa® heltí ég, svaraði
hiinn rólega. — Ætlairðu að
reyraa einu siirani enaiþá.
Petra fliitlia var kiomdn* á
sijúlkralhús. Um kvöidið 'kom
hjúlkruiraaiikon'a'n oig félklk hemnd
hibamiæilii.
— Hvað á ég að 'gera vi®
þietta? spurðd Petra fliiitllia.
— Þú skaflt bara stinga því
upp í mylfliuima á þér, sag®i
hj'úlka-uniarlkonan brosanidii og
flór sivo. A® fimim mínútum
fldðnium kioim 'hún aiftur tdl þesis
að sijá áraimgurinn, en sá þá
a® Petra liiflia héflt enin á mœl-
inu mi heradinimi.
— Já, ep hiveris vagiraa hef-
urðu elkkii gert eiras og ég siagði
þér, Pebr a?
— Af því, a® þór gfleyimidu®
að segja m'ér, bvoirt það átti
a® vera vindimylian eða vatns-
mylflan!
KapataiMstarniiir redlkna pen-
imgagifldd® hæsit, en fcommún-
istar meraninia,
Þesis vegna laesa kapitaMist-
arniir peniiraga siíma inni, —
en tooimimúindist'aimir menniinia.
Þefcfcimgiin er eins og últlhaf-
ið. Því flienigra sem miaBur
kemst út á það, þesis mdinni
veúður moður.
Það er mamgit áflítoa meíð erf-
iðileikunum oig hrattanuim, sem
mætir o'kkur. Hvortbveggja yf-
iretígum vi® þegar vi® náflig-
uimist — og hiöldum ótrauð á-
fram.
Veri® var a® slæða í höfn-
imná úr bát lemgi dags. Fiiski-
hátur siigldi hjá, og flormaður-
inn fcallaði:
„Að hverju eruð þi® að
fleiilta?“
„Vi® misstum 'alkkeri".
,Var nofclku® í iþví?“
A þessari tvegigja da'lfca
mynd sjáuim vi® Skotann Pat
Hylton, hann er tuttuigu og
þriigigja ána gaimiaM og heldur
því fram að haran sé „taittó-
veraðgsti" maður í Bretiamdi
— að minnsta kosti. Stúllkan
sem mieð honum er á mynd
iinni er unnusta hanis, Valerie
Robimson, en hún er tvítug að
aldri.
En þiáitt fynir það a® Pat
sé stoltur af því a® vera svo
tattóveraður, þá hefur eiibt
vamdaimál steðja® a®. Unnusta
hams sættir sdg að vísu við
allt útflúrd® á baki hans, en
Koraa ein, sem var fyrirmynd
að miörgum máliverkum hins
‘fraaga málara Remodr, er raú
orðin edigandi söngleilkahiúss.
Málvertoi® „Stúflfca með rás“,
sem nú hanigdr ó Louvresiafnimu,
er tifl dæmis aff heimni. Hún heit
ir ifirú GabrieHie Coflonna-Rom-
amo og var eitt sian 'lieiikitoona.
Kom hún flraim í sígiildum
firönskum hainmfl'eifcjum Racilnes
og Cor.neiles og hún heflur um
flianigt stoei® átt Casino d!e Paris,
stærsta sömgilieifcalhús í París.
Það var ekki fyr.r en nýflega
a@ þa® vár viðudkcrant opinber-
legia, a@ hún værd eigaaddnn.
Stjónnamdi Casdmo de Paris var
til Skamms tíma Henrd Varna,
einn af þekktustu lieilkuirum og
leilkhúsmöranum Frafoka, en
hann lézt mú fymir skömmu.
Nú hefur frúin teki® vi® af
honiuim og er áfoveð'iin í alð halda
átfnam hdmnd áranigursirlku stefnu
hams að setja upp einm eða tvo
nýja vimsæfla sönigfl'edfci á ári
bverju.
Frú Coflionma-Romano er
stæðifleg og 'bliómleg toona vexti,
eiinmitt eins og þær toonur, sem
Renoir dáðd mest. Ári® 1920
léfc hún hetjuhlutveink, svo sem
Fhedru í þeim váðh'afmarimdlkla
Fancoise Sagan hefur nýlega
semt frá sér nýja skáldsögu.
Nafn bókarimnur er í lauslegri
þýðimgu: „Sóiangeisli í köldu
vatminu". Bókin er lerngri en
fyrri bækur skáldkonunnar, en
efni henmar er veigalítið. Ung
stúlfca yfirgefur vi'ðhurðaríkt J
líf Parísarborgar tífl að leita í
gæfummar (og ástarinmar) uppí j
í sveiit. Sagt er að Sagam sjálf I
hafi gert slíkt hið sama fyrir j
skömmu. 2
DENNI
DÆMALAUSI
— Áður en ég sprengdi, var
þetta þá ekki stærsta kúlu-
tyggjó sem þú hefur séð?
V