Tíminn - 07.06.1969, Side 3

LAUGARDAGUR 7. júní 1969.
TÍMINN
3
Kennari moikikair vair aS prófia
piiit í tóttúinuifiræSi og spuiröi,
ihivier væni miBmiunur á útliti og
l'lkaimisibyigigiinigu mianmis og apa.
Mtúniinin þaigðii vi®.
Þá ifióik beniniainiinn fram
mynd aif @orM'a-aipa og sagði:
— Hénma sjáið þér niú myind
af apa og tionfið þér nú á mig.
Sjiáið þér enigan miismum á
olkkur?
— Enigan veruiiegami, svaraði
pilfiuiriinn.
Á sérsitökum aðalfundi bindind
iisfélagsins, var ákveðið að fé
lagsins, var ákveðið að féiagið
sikjddi hætta störfum.
Pnestairinn vair að fiallia um
ófflulllllkiomiiinllieiíkia mianmsims og
spurði tilheyrendur sínia: ,Get-
uir noikkumt yklkar í saninleilka
benit á miokkurn miaino og sagt.
„Þessii miaður er fluHlkamiinin."
Er pnostairinin halfði þefita
mæiLt, meis ifitáll, haeglátur máð-
uir úr sætis ímu. Ég veit um
eLan sLíkan mamn“ saigði hainn.
„Þér villduð kannslki segja
öölfmuðinum hivar þessi miaður
er?“ sagða pnesitu’rimm vanfirú-
aðuir.
„Já það er fynrá mi'aðiur toorn
ummair minnar.“
Þegar ég sé fenos yðair umig-
ifirú, sU óg að við munum
brátt hitltast áftar.
— Þér eruð stojálairi.
— Nei, ég er tanmlæknir.
Ásfiin mím, ég er hættur í
banfeanuim.
Pétar vantaði fillmu í mymda
vélina síiffla. Hamm bom imm í
verztun og sagði við atfigmedðlsdu
mannioim:
— Ég aetöa að fá eimia ©Imu.
— Sex Simmurn níu? spurði
aifigneiðláJumiaðurimin.
— Það enu fimmfiíu og fjór-
ir af hverju spyrðu, svanaði
Pétur.
Hvað gaf >gu® miamminum
fnam yfir dýrin? spumði pmest
urirnm fiermimgiardmenig eitami.
— Konum'a, sviaraði dmemgur-
ino.
Mamimia: — í gærlkvöi'dii sefiti
ég fivær smiálkölkur á eidlhúis-
sk'ápÍTm. Nú er aðeiims ein eflt-
ir. Getarðu útökýrt það.
Sweimin?
Sveinn: — Það var svo
dimmt að óg sá eíkiki
miema aðra feöGsuina.
Ungitagissfielipa 'kom inm í
spomvaign, féGdk sér saetd tóQc
dufltpúðanm upp úr fiösikunmi
simrnii og fór að púðra siig. Þeg
ar húm hafði skoðað sig í liitíL-
um vasaspegii, tólk Ihúm upp
waraiitiinm og liiltaði á sér var-
irrniar. Að því Wkmu tíóík hiún
nagiaþjölina og fór að sverfa
á sér niegLumniar.
Maðiur etan, sem sat gieignt
sbúlllkumim haffði fyLgzt mieð
þessu aif atlhygll, og þegiar
Stúllban haifðd Lokið snymtimg-
ximmi, sagðii hanm vimigijarmítega:
„Mætiti ég baninisM láma yður
ralkdlótið mitit?“
DENNI
DÆMALAlíSI
„Mamma, má rakari segja
manni, að halda sér saman?“
Þær genast sfiöðuigt vimsæli
danishijómsvedtir sem eimigöngu
enu sikipaðar stúllkum. I Dam-
mönku hafa þær þotið upp eims
og gorkúlur, en ein slfk er
þó allra vinsælust þar í Landi,
en það er hijómsveit sú er
„Lady Birds“ niefnist, en með
LLmir henmar eru allir Iögu
legar stúlkur sem koma fram
á hljómleikum staurn að
mestu naíkfiar. Stúlbuinnar á
mieðfylgjandi mynd eru þó
ekki úr „Lady Birds heldur er
þetta vestur-þýzk bft-hljóm- }
sveit, sem kallar sig „Sweet- )
hearts". „Sweethoai't" starfar »
í Miinchen og nýtur að sögn fá )
dæma vimsæJda, en vinsældirm t
ar elga sór eflLaust eðLiieg i
ar orsaikir. |

Eréfitíir ifirá Bálnminiglham
lierma að fimimltuigur Búdda-
mumlkur sé niú lagður aff sfiað í
róðnarferð yfír Atlamfishaflið.
Miumlbur þessi nielfinfet Sidney
Oanidieirs, og hanin réri frá
sikozíka fiiisfbimiannabænum Kim
lodhlberviie f|ynir slkemimistu, án
þesis að nioödkur vedfitii homum
sérstaka aitíhyiglli. Þá sefiti banm
Sbeffinumia strax á St. John á
Nýlflunidinalaindi.
Bátur bans er ’fyllur með
vistam til sex mánaða og fivö
hunidmð og íiimimfiílu Iiítrum af
watoi.
Saigt er að Candens bafli lesið
um það í dlagWaði einu í Biirm
imglh'am að mienm ynðu stojótlega
gamiir og .þneytfiir efitdr að þedr
heifiðlu náð þrjiáitlíu og fiimm ára
alldri. Candens warð þrjátíu og
fiimm ána í janúiar, og hefiur
í hyggiju að sýna að enm kummi
að leyniaist nokbur MifsikrBfibur
rnieð manmli sem orðimrn er þrjá
tiu og fdmm ára, eða svo segiir
dlófitir hans finá, en húm er nítj
ám ána að aldiri.
Verðlbólllgan að verfci.
Maður, sem eiklki var fyrir a®
Leggja harfi að sér í Mffimu, fiólk
sér á hverjum morgmii stöðu
fyinir flnaman stóra skrifisbofu-
hyggiinigu með sfbóreiimar á
á balkka sem hann bauð vegfar
endum tíil baups.
Einn Sbariflsmiaðlur í byggimg-
um'ni haifiði það flynir sið
að Oleggija 25 aura á balklkamn
hjá manmiiinum á hverjum
morgnii, en fiólk aldrei meinar
skóreim'ar í staðiinmu
Þegar þetfia hafði flemgið í
niolldbrar viOour, bar það við
eiinm dag, a® sbanflsmiaðurimm
haffði lagt 25-eyriinig simm á
balkfcanm, að sbóreimasallLnn
fclappaði á hamdOiegg hams og
sagði: „Þér vitið það kaninsfci
ékiki, herra mdmin að slbóreim-
armiar hafi hæbkað upp í 50
aura.“
Ammia B'rebaprimsessa og leák
boniam Imogón Hassall hiltfiust
nýiiega váð: frumsýniiingu mymdir
innar „Rum willd, rum firee“ í
Londiom. Og vöktu þær báðar
mikla athygli, og rifust mienm
mioOdkuð um hiwort klæðmiaður
leiJdkoniuinnar væri miedra hæf-
andi fyrár svona fiæhiiflæri, em
kílæðna'ður primsiessu'nmiar.
Það er að sjáMsögðu ieáOdkion
am sem er á myindinmi vimstra
mlegiim, og þófitj Ibadllkymtau búm
iinigur henmiar mjög vdð hæfi,
þar eð hanrn aflhjúpaði meira
en hainn gat hulið. Anma prims
essa valkti hdns wegar engia sér
stafca atlhygli fyrir kflæðmaðámn,
emda sýnidi hún efldki á'sér niafl
ann, hlios vegar var þetfia í
flyrsfia stan sem mieðldmiur
drotitmiingarfljölslbyldunnar war
wiðlstad'diur fruimsýningu á góð
verflas-lkivdlkmiynd, en bagmaðd af
þeosari bwilbmymid verður varið
fil hjiáfllpar báðsfiödidum.