Tíminn - 05.07.1969, Síða 3

FÖSTUDAGUR 4. júh' 1969.
3
TÍMINN
Meö
morgun-
kaffinu
Uniti maðuirinin sagði við
stJÚl'fcuna, að etf ihiin 'vildi efcki
gáifitast sér. mumdi hanin fá sér
reipi og hengja ság fyrir fram-
am gluggiamn hemmar. „Nei, góði
gerðu það ettdkú,“ saigði stúlík-
am. „Þú veizt, að hamm pabbi
saigðrst elkld vilja hafa þig afflt-
atf hangamdi hérma.“
Forstijóraifirúim var að spjalia
vdð vámmiuikomiuma, og saigði
mæðuleiga:
— Ég Ihert' mæsiium flulla vissu
fyrir því, að ma(ðuinimm mimm
heidiur fmamhjá mér með eimika
ritaranum símiumu
— Það getar elkM staðizit,
saigði stúllltoam álkiveðim. — Þér
setgið þetta þara til að gera
mig afbrýðfilsaania.
Jomini ItJi viar eimstalMiega
gneimdur strátor, en var far-
imm að stamda sdg ila í skólam-
um. Keem'amamum leizt ekfci á
biálkiuma oig bað skólasállfræð-
imiginn. að haifa tal aif homum.
Eftir mofckrar Hétbar spurm-
imgar spurði sáfiíræðimigurimm
drengimm: — Hver sfcrifaði
Hamlet?
Jortrí var orðimm þreytltur á
þessu ölfilu sam'am oig svaraði:
— Hverniiig ætti ég að váta
það? Stráfcair á míoum aldri
lesa ekki Shakespeaire.
Læknaskólakenmarimm: „Hvað
er það, sem fymsrt af öfllu ber
að athuga, þegar nýr sjúlkiimg-
ur leiitar sér lækmimiga?“
Stúdentinm: „Hvort hiamo get-
ur borgað."
Hún: — Þú veizt það, Ágúst
miimn, að ég er efidki fuillÍko'mim.
Hamm: — Það veiit ég vel.
Em ég haifðli efcki hugmymd um
að þú viissir það lílka.
Þjónin j stóru veiitíinigahúsi
sftasaðist í bíisflyisi ag var í
dkyndi fliuttur tffl sjúikrahúss
og 1agður á sflöurðamborð í
Sbórri storðstofu. Hanm famm
tíl mikdfls sársaiuika, og þegar
íuamn sá læfivni gaoigia framihjá,
sagði hamm biðjandi: — Lasfcn
ir, mér líður mijöig illla. Getið
þér ekfkii gerrt eittlhvað?
— Þvf miður, sagði lækinir-
imm, sem kammiaðist \«ð þjón-
imm. — Þetita er efiaki mitt
borð.
Maður nolkkur, sem fékk
alidrei leyfi fisomiu sdmoar til að
rey.fc.ia í dagstofuinmi heima hjá
sér, d'ó einn góðam veðurdag.
Himzta ósik hamis var sú, að
hamn yrðfi brenmdur og ösk-
ummd stráð ytfir gófllfteppið í
dagstofumind.
— Neitaði hamm beruim orð-
um að bonga stolldima?
— Ned, eflcki beinlínis. Hanm
sagði mér að fiara til fjamdams,
herra máfifflytjamdi, og þá fór
ég ml vðar.
DENNI
D/EMALAUSI
— Þarna kemur pabbi með
myndavélina. Annar ikkar verð
ur þá a.m.k. að gera eitthvað
af viti!
Dr. Michael Biiafltoigiuistoi er
hæfffledibaríkiur rmaður. Árið
1955 var hanin njósnasnilflinigur
imn sem kom upp um rúisisnesfca
nolósniaranm Vladiiimir Petrov í
Bretlandi. Oig niæsta ár þar á
efitir fylgdu n'jósmarar og leymí
þjlónusbuimenm homum stöðugt
efitír, og þegar hooum tóto
að l>eraist hótamiarbréf frá
rússnestom aðiflium hivar í hon-
um var tíðflia lofiað sfcjótum
diauðdaiga, bar hamm ætiíð á sér
staamirwbyssu.
Nú hefflr dr. Miehael hitns
veigar laigt frá sér sfcamimbyss
uma, því hamm segir að sér hatfi
verið fiarið að lÆða eimis og
hetju í léliegum gliæpaneifana.
Nú er hamn stairfamdi Iiækinir
í Epsom, Emgiamdi, og nýlega
★
Fyrir tvekwur ánum leniti him
turttaigu og sex áma gamflja
Bnuma Caron í umtfierðaiislysi í
heknabæ símum Udine. Bnuma
hatfði sertið atfban á vélhjióii sem
lemtó saiwain við bffl á iwilkilli
fierð, hún Siaisaðist mikáð og lá
iemgi miiili heims og heflju. Bn
efitir að firamim batfði verið á
henmi hedfliaistoirður fiór hún að
ná sér, og varð að lotorni nœsit
um j'atfmgóð.
Em svo undlairíleiga tóík þá
til, að eftir því sem fleagra leið
firá uppskucrðimum, hetfiur hemmd
og fj'öiislkyfldu henoar orðið það
Ijóst að Bnuma er heegt og
hægit að breytast í kairilmamm.
Himir bvenfegu eiginil'ei'kar
henmiar eru að breybast, og
nú hefur húm aigjörfliega lumd-
amfar toaritwamms. Húin kiiæðist
og talar og flimeyfir sig sem
kuriirmaður. Fomeldmar henmar
eiru bæmdur og nú er húm farim
að gamiga að öllum alimenmum
fl>ústönfiuim mieð föður sínurn
og bræðnum tveim. Það er elklki
að etfa að feðgamnir tomma þvi
vefi að fá liðsinmi við bústörf-
im, en hims vegiar er Bnuma
sjáltf efckert mijög fliritfim, og eru
nú sérfræðámigar að neyma að
9töðva þessa umþreytimigu með
meðalagjöfum. en þeár aðstoða
hamia eimmig í baráttu hemmiar
vlð trygiigwgatféliagið, sem
húm var tryiggð hjá, því hún
toretfist bóta fymir „tap á kym-
fierði“ við umtfterðaslys.
vafioti bamm á sér miitola athyigli
í Lomdon, þegar hanm leiigði
hiinm risaistóna toornsertsall Albeirt
Hail og New Phiflhummawia sim
fióníuiMjómsveiltimia. Sjáltfsagt
hefiur það 'toostað hanm ákilidimg
að taltoa heiflia simtfóníuMj'óm-
sveit á mála, em tiBlgamigurimm
var líltoa óvemijuflegur: Hamm
h'afðí ætfð þráð að stjlónna svo
mdlkdlliM hfljómsveiit sem New
Philhammania og það á þeissum
stað. „í þetta fyrimtæfci liegg ég
wæstum alliar eigur minar“,
saigði þessi fymmverBindi mjósm-
ari, „en mér Itoom emigim onmur
ieáð í huig tffl að sýna ihæifiifi eiltoa
mínia sem hlj'ómsvieiilbairstjóni.“
Á bveggjiá' dálitoa mymdimmi
sjáuro. við Midhaiefl stj'ómna
Mj'ótmsveitímmii.
„Prófsikrektoir“ er kviili, eða
tfflfinning sem m'amgir benna tíð
um til, á hverju vori eru skóla
wemendur kvartandi og kvein-
anid vegnia yfirvofandi prófa i
fiögum sem þeir „tounm'a efctoent
í“.
Nú hefur enstour lætonir fumd
ið upp meðál við prófskrekk,
eða svo segtr hann sjálfur,
neyndar er maðurinm fufll seint
á ferðinni með þetrta meðal
sitrt, en kanniski getar það
komið einhverjum að gagni
næsta vor.
Lækmimimm e'nski, siem heitir
dr. Eric Bloomfiield, starfar
við Lumdúwaháskólia. Hanm seg
Pop-stj:amnan Lulu, sú er
toom fram fyrir hömd Emgiands
á Meflodi Gnand Prix-keppninni,
en það er aflþjóðleg keppni dæg
uriagagaul'ama, virðiöt efttr
mieðfýlgjiandi mynd að dæma
tonwa siltthvað ffleima en að
kyrja enidlifleysu í maigmara.
Hún getur eiimniig eldiað rwat of-
an í karltoiin siinm, en hann hedt-
ir Maurice Gibbs og ieitor
mteð bmezikiu bM'a-hl'j'ómsvet-
iinini Bee Gees.
Þau Luflu og Maurice hatfa
verið gitft í tvo mánuði og
hann þvær enm distoana mieð
henn>, þ.e.a.s. hún þvær em
hann þumrttoar. E'imhver reynd-
ur maður ættd að reyma að
koma vdtlLniu fyrir mianminm,
þvf þetlba ætrti emigiimm eign-
maður að gema, og aJls efcld
mema á hrúðfcaupsdiagiiinm, en
á hperjum degi í tvo mámiuði
er sko af máfldð af því góða!
★
— Þedr emu tveár, sem gamga
á etftir mér mcð gmasið í sfeóm-
um, sagði Siigga sæta við viin-
toomu sína. — Ammar er bamiba.
stjóri. em himm er liæltomir.
— Nú, þá er aðeims um
tvenmt að veija, pendmgama eðá
lífið.
ir iweðal sitt vera mjög eio-
fait að allri gerð, en aðai gafld
urinn feflst í því, að hann gefur
sjútollmgum sínum „gervi próf
storetok" en síðan fær hann
þeim lébtan skammt af methon
exitome, deyfilyfi 9em fær
sjúkflimginn til að falla í stattan
djúpan svefn. Þegar hann síðan
vaknar af þessum væra blundi,
er flranm aflveg afslappaður og
rólegur. Síðan þegar frá líður
myndast samband í huiga sjúkl
imgslns milli afslöppunar og
prófskrekks. Dokrtorinn emsiki
9egist ábyrgjast gagnsemi
þessa „meðafls", og hefur tifl
greiwt mörg dæmi góðra niður
srtaða af tilraunum.

-u