Vísir - 14.01.1978, Qupperneq 5

5
VÍSIR
Laugardagur 14. janúar 1978
inn svo sterkur miðlari af-
þreyingarefnis sem raun ber
vitni er ljóst,að við erum harla
litils megnug. í þvi sjá krakkarn-
ir heimsþekkta skemmtikrafta
troða upp og eru i þeirri aðstöðu
að geta gefið skit i þá. Þau eru
orðin svo góðu vön. Hvernig eig-
um við að geta boðið upp á
vandaðra prógram en það?
Við höfum reynt margt til
þess að auka á tilbreytinguna.
T.d. auglýstum við fyrir
skömmu eftir samstarfi við
unglingana með það fyrir aug-
um að bjóða þeim að annast ein-
hvers konar skemmtanir. En
enginn bauð sig fram.
Þjóöfélagsþegn nr. 1
Svo er óhuggulegt til þess að
hugsa,að svo virðist sem enginn
geti lengur farið út að skemmta
sér án þess að vera stútfullur af
brennivini. Unglingarnir geta
það auðvitað alveg, en i okkar
samfélagi þar sem Bakkus er
þjóðfélagsþegn nr. 1 ýtir tiðar-
andinn undir þá vitleysu^að eng-
inn sé maður með mönnum
nema við skál. Ég get bara ekki
skilið þá skemmtun sem fengin
er af þvi að horfa oni æluna úr
sjálfum sér.
Nú eru allir sammála um það
að þessi timi ævinnar þ.e. ung-
lingsárin sé sá langbesti. Engin
ábyrgð og framtiðin blasir við
með möguleikum við hæfi og
löngun hvers og eins. Ég lit svo
á að með þessu fyllirii eyðileggi
margur unglingurinn ekki að-
eins þessi rómuðu ár heldur
einnig allt sitt lif. Og þvi þykir
mér ekkert skritib,þó að flest sé
i handaskolum i samfélagi.sem
býr að slikri ómenningu sem hér
þykir svo fin og flott og sjálf-
sögð.
— PP.
Einsog fram hefur komið hér
á undan hafa þeir sem búa i ná-
grenni Tónabæjar mátt þola
mikið ónxði af ballgestum og
þeim sem ekki hafa fcngið inn-
göngu i húsið og hangið hafa á
planinu fyrir utan það i þess
stað. Einnig hefur heyrst að illa
gangi að selja ibúðir, einmitt af
þessum sökum i næsta nágrenni
staðarins.
Til þcss að grennslast fyrir
urn sannleiksgildi þessara sögu-
sagna og kynnast nánar hvernig
það er að vera ibúi á þessum
slóðum bönkuðum við uppá hjá
Lofti Hafliðasyni stýrimanni og
fjölskyldu hans að Skaftahlið 26.
Tók hann erindi okkar vel og
bauð okkur til stofu.
Við byrjum á þvi að spyrja '
hann að þvi hvernig það sé að
búa i nábýli við þennan stærsta
unglingaskemmtistað landsins.
Bankað upp aö nóttu
Já.við höfum nú búið hérna i
u.þ.b. 13 ár og þab verður aö
segjast einsog það er að við höf-
um þurft að þola mikið ónæði af
staðnum sérstaklega eftir að
hann var gerður að unglinga-
stað en fyrstu ár okkar hér var
hann notaður undir starfsemi
fyrir eldra fólk og kalFaöist þá
Lidó. Þaö er aðallega á föstu-
dagskvöldum og -nóttum og i
góðu veðri sem þessi ólæti eiga
sér stað.
— Hafið þið orðið persónulega
fyrir ónæði af unglingunum, —
þ e. fyrir utan hávaðann?
Það eru að mestu leyti þeir
sem fá ekki að komast inn i
húsið sem valda okkur ónæði.
Einnig er mikið um að vera eftir
að hleypt hefur veriö út af ball-
inu en hópurinn leysist fljótlega
„...af ótta við að hann
myndi brjóta allt og bramla.
n
Loftur Haf liðason: „Hann ásakaöi mig um að hafa
stolið víninu sínu...,,
upp er unglingarnir halda heim-
leiðis. Þá verða hinsvegar aðrir
fyrir barðinu á þeim hér i
hverfinu.
Oþægilegasta reynsla okkar
var nótt eina er við vöknuðum
upp við mikið skark og bram-
bolt úti I garðinum. Klifrað var
upp á svalirnar hjá okkur og
stuttu seinna var hamast á
dyrabjöllunni. Ég fór fram úr og
opnaði. Þar stóð þá ungur
drengur og var heldur enn ekki i
illu skapi. Asakaði hann mig um
að hafa stolið vininu sinu, sem
hann hafði vist falið i garöinum
okkar. Ég gat eðlilega ekki
hjálpað honum með það, þar
sem ég hafði ekkprt brennivin
tekið. Var ég i fyrstu að hugsa
um að bjóöa honum inn fyrir og
ætlaði siðan aðhringja til lög-
reglunnar og biöjá hana aö aka
honum heim til sin en þorði
hreinlega ekki aö hleypa honum
inn i húsið af ótta við að hann
myndi brjóta allt og bramla.
Sprungið dekk og brotið
grindverk
Hafið þiö orðið fyrir fjárhags-
legu tjóni af völdum ungling-
anna?
Ekki hefur það verið svo
nokkru nemi. Þó var grind-
verkið i kringum garðinn einu
sinni brotið og einn morguninn
sprakk á bilnum vegna brotinn-
ar brennivinsflösku. Hitt er svo
ánnað mál aö ef viö æUuðum að
selja ibúöina þá myndi ekki fást
eins mikið fyrir hana og sam-
svarandi ibúð annars staðar i
borginni þ.e.a.s ef við myndum
á annað borð iosna við hana. Við
höfum heyrt um fólk hér ofar i
götunni sem ætlaði aö selja sina
ibúö en enginn vildi kaupa hana
vegna þess hvarhúnvarstaðsett
i bænum. Enaa eru kúnningj-
arnir alltaf að spyrja okkur
hvort það sé ekki erfitt að búa
svona nálægt Tónabæ.
Það sorglegasta viö þetta allt
saman er þó að það eru fáeinir
krakkar sem eru þarna að eyði-
leggja fyrir fjöldanum.
Unglingarnir i dag eru upp til
hópa indælis fólk og það er alveg
nauðsynlegt að hafa fyrir þá
svona skemmtistaö. Þeir þurfa
jú að skemmta sér eins og aörir
en sá staöur þyrfti bara að vera
annars staöar en i miðju ibúðar-
hverfi.
— Þið verðið þá fegin ef Tóna-
bær verður seldur?
Það er nú likast til. Þú getur
bara rétt imyndaö þér...
¥1':. ^ jw raralw *K' jlra
■T: jLj v Æmg
„...verið oð troðo
okkur í litla kassa"
En hvernig skyldi hugsanleg
sala Tónabæjar leggjast i unga
fólkið sjálft/Sem staðinn sækir?
Viö heyrum álit óskars Páls-
sonar^n ára,úr Garðabæ, Ingi-
bjargar M. Þorvaldsdóttur, 15
ára, úr Kópavogi og Guðlaugar
Sigurðardóttur,15 (að verða 16),
úr Breiðholti.
óskar: Ég tel að verði af sölunni
aukist aftur ástandið á „Hallær-
isplaninu”. Einhvers staðar
verðum við að skemmta okkur
og það sýndi sig,að þegar Tóna-
bæ var lokað hér um árið kom
enginn annar staður til greina
en það og ég get ekki sagt að
mig fýsi þangað aftur.
Ingibjörg: Mér finnst aö það
eigi ekki að selja staðinn, heldur
starfrækja hann áfram og
hækka aldurstakmarkið.
Krakkar eiga ekki að byrja
svona snemma á þvi að stunda
böllin. Það verður aö áráttu sem
þeir losna seint við. t stað þess á
að reyna að virkja þá til að gera
eitthvað uppbyggilegt s.s. iöka
iþróttir o.h.þ.
Guðlaug: Ég er ekki sammála
þvi, að hækka eigi aldurstak-
markið. Þvi hvert eiga krakk-
arnir þá að fara. 1 fyrra komst
ég ekki inn i Tónabæ og stundaði
þá „Halló”.
— Hvernig list ykkur á þá
hugmyndj að unglingarnir
skemmti sér innan þess hverfis
sem þeir búa i?
óskar: Mér list vægast sagt
mjög illa á þá hugmynd. Mér
þykir gaman að fara og hitta
fólk á minum aldri og ef það á
að banna manni að hitta aðra en
þá sem búa i næsta nágrenni, þá
er nú orðið litið varið i það að
vera til.
Guðlaug:Með þvi væri verið að
troða okkur i litla kassa. Ég á
vini i öllum hverfum borgarinn-
ar og gæti ekki hugsað mér að
geta ekki farið út aö skemmta
mér með þeim.
Ingibjörg: Mér finnst nú,að auk-
ið félagslif innan skólanna yröi
til bóta. Hins vegar tel ég ekki
æskilegt,aðungir krakkar kynn-
ist ekki öðrum en þeim sem búa
i sama hverfi, en þannig yrði
það með timanum.
—Og þið komið til með að
sakna Tonabæjar ef hann
verður seldur?
öll: Já, það er alveg ábyggilegt.
Einn af hverjum tuttugu
kaupentíum okkar hlýtur
kr 200.000.oo i verðtaun
Fasteignasalan Afdrep
Skúlatúni 6, símar 28644
& 2864S.
Seljendur, látió AFDREP
annast söluna.
Þórsteinn Thorlacius
viðskiptafræðingur.