Vísir Sunnudagsblað - 26.02.1939, Qupperneq 7

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
Slysa-bifreið.
Bifreið sú, sem þau Franz
Ferdinand erkihertogi og kona
hans voru í, er þau voru myrt í
júnímánuði 1914, varð eftir það
eitt liið mesta „slysa-trog“. Á 12
árum frá morði hertogans (1914
—1926) fórust 13menn, er ferð-
uðust í hifreið þessari, eða held-
ur meira en einn á hverju ári að
meðaltali. Þótti þetta nolckuð
mikið og vart einleikið. Árið
1926 var bifreiðin tekin úr notk-
un og eyðilögð.
Heimilt að vaxa!
í gamalli lögreglusamþykt
fyrir Los Angeles er sagt að sé
ákvæði um það, að sérhverjum
borgarhúa sé heimilt að' vaxa
eins og hann getur!
•
Gull í jurtum og trjám.
Vísindamaður nokkur í
Tékkoslóvakíu telur sig hafa
sannað, að örlítið af lireinir gulli
sé í vefjum og trefjum flestra
þeirra jurtategunda og trjáteg-
unda, sem vaxi i gullauðgum
jarðvegi. Hann lét þess getið
ekki alls fyrir löngu, að þá ný-
lega liefði lánast að ná um 600
gr. af skiru gulli úr stóru eiki-
tré. Sumir ætla, að maðurinn
hafi kritað liðugt. Gullið hafi
naumast verið svona mikið.
Ilitt er víst, að gullvottur liefir
fundist í sumum trjám og jurt-
um.
Skuldafangelsi.
Fyrir svo sem 100 árum eða
rúmlega það, var óhófs-eyðsla
og gegndarlaus skuldasöfnun
talin meðal algengustu og alvar-
legustu ,,glæpa“ i Bandarikjum
Norður-Ameríku. Sum árin er
sagt að um og yfir 70.000 manna
þar í landi hafi verið hneptir i
skuldafangelsi!
•
Mannfjöldi jarðar.
Svo er talið, að fyrir rúmum
100 árum liafi fjöldi jarðarbúa
verið 1000 miljónir eða 1 mil-
jarður. Nú er talið, að mann-
fjöldinn sé kominn upp í 2 mil-
jarða. Með svipaðri viðkomu og
dánarlilutföllum mundi mann-
fjöldinn verða kominn upp i 6
miljarða eftir 150 ár.
•
Golfknöttur og urriði!
Maður nokkur var að golfleik,
svo sem ekki er i frásögur fær-
andi. — Þetta gerðist lengst
vestur í heimi -— sjálfri
Ameríku, nálægt Winchester í
Massachusetts. Leikvangurinn
var í nánd við silungsá góða.
Og einliverju sinni, er leikurinn
stóð sem hæst, sló maðurinn
knöttinn og varði sér öllum til.
Knötturinn fór sem kólfi væri
skotið — ekki þangað að vísu,
sem lionum var ætlað að fara,
heldur út i silungs-ána góðu. Og
þar lenli hann á stórum og fall-
egum urriða (aurriða), ekki ein-
hversstaðar í bolinn eða sporð-
inn, lieldur beint í hausinn og
molaði hann auðvitað „mjölinu
smærra“! Það ber vist ekki við
á liverjum degi að golfleikendur
fái í soðið með þessum hætti!
Hátt kaup.
Það er sjálfsagt mikil áhætta,
að reyna nýjar flugvélar. Við
því má búast, að einhver mis-
tök kunni að hafa orðið við
smíði vélanna og þarf ekki
miklu að muna til þess að illa
geti farið. Oftast nær munu sér-
stakir menn hafðir til þess, að
reyna flugvélarnar — menn,
sem hafa gert þetta að höfuð-
starfi sinu. Þeir, sem fengið
hafa sérstakt orð ó sig sem at-
liugulir og slyngir reynsluflug-
menn, fá mikið fé fyi’ir hverja
vél, sem þeir reyna. Dæiui eru
sögð til þess, að mönnum hafi
verið greiddar alt að 40 þús. kr.
fyrir reynsluflug, sem staðið
Iiefir eina klukkustund.
HÁLENDINGAR SLÖIHvVA SKÖGARELD.
Fyrir nokkuru voru lieræfingar við Aldershoto í Englandi í viðurvist bresku konungslijon-
anna. Kviknaði þá í mosa og runnum út frá íkveikjusprengjum og eru það svo kallaðir Gor-
donHighlanderssemsjást á myndinni og vinna að því að slökka eldinn. —- Hálendingar eru
vaskir menn og dugandi liermenn. Ganga þeir í stuttpilsum, svo seni kunnugt er. í lieims-
styrjöldinni kölluðu þýsku hermennirnir þá „kerlingarnar úr lielviti“.
VXSIB
DAGBLAÐ
Útgefandi:
BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H/F.
Ritstjóri: Kristján Guðlaugsson.
Skrifstofa: Hverfisgötu 12.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
(GengiS inn frá Ingólfsstræti).
S í m a r:
Afgreiðsla 3400
Ritstjórn 4578
Auglýsingastjóri 2834
Verð 2 krónur á mánuði.
Lausasala 10 aurar.
Félagsprentsmiðjan h/f.
„Eg fullvissa yður um það,
Dídi, að sjá yður og elska yður
er eitt.“
„Ja svo! Og að gleyma mér
og yfirgefa mig er tvö.“
—o—
Hann: „Það er svei mér gott,
að við skulum ekki eiga nema
þrjú börn.“
Hún: „Ilvers vegna?“
Hann: „Það stendur í þessari
bók, að fjórða hvert barn, sem
fæðist á jörðunni, sé Kinverji.“
—o—
Málfræðingur liggur í andar-
slitrunum. Vinur lians situr á
rúminu hjá honum og spyr:
„Hvernig hður þér, vinur?“
Málfræðingurinn: „Mér liður
ekki. Eg lið.“
—O—
Dómarinn við vitnið: „Ákærði
á að liafa sagt, að Jón bakari sé
óþrifasvín. Er það satt?“
Vitnið: „Já, það er dagsatt. En
að ákærði liafi sagt það, hefi eg
ekki heyrt.“
—o—
„Er það satt, Sigurjón, að
vinnukonan þín liafi gengið úr
vistinni ?“
„Já, það er satt.“
„IJvað gat hún ekki sætt sig
við?“
„Sparikjólana af konunni
minni.“
—O—
Ungur maður í ágætri stöðu
kyntist stúlku, vai-ð ástfanginn
í henni og liún endurgalt ást
lians. Til þess að fullvissa sig
um, að ást liennar væri einlæg,
skrifaði hann henni bréf og
sagði að einn af sínum nánustu
ættingjum hefði verið hengdur
fyrir glæpi. Hami féklc von
bráðar svar, þar sem ástmey
hans sagði, að þetta gerði ekkert
til, að vísu hefði enginn ættingi
hennar verið hengdur, en flestir
þeirra ættu það samt skilið.