Nýja dagblaðið - 04.01.1934, Qupperneq 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
KAl altaf til gott grjúgt og ódýrt K Leskjað og óleskjað »
TRÉSMIÐJAN Kirkjustr. 10 jx TAT IVfTl? sími 2336.J: JUJuiNTri
Þér byrjið nýja árið vel ef þér líftryggið yður hjá
sv EA
Aðalumboð fyrir ísland C. A. BROBERGr.
Lækjartorgi 1. Sími: 3 12 3.
Sími 3927. T&kÍd ©ftÍr, Sími 3927.
Þvottahús Kristínar Sig’urðardóttur, Hafnarstr.
18, tekur allskonar þvott. Fljótt og vel af hendi
leyst. Reynið viðskiftin. Sanngjörn vinnuiaun.
Símið og látið sækja þvottinn ykkar. Þið mun-
uð sannfærast.
Yirðingarfyllst
Kristín Sigurðardóttir.
Aðalfundur Flóaáveituféla^sins
verður haldinn að Tryggvaskála 3. febr. n. k. og hefst
kl. 1 e. h. Dagskrá samkvæmt félagslögunum. Þess er
óskað, að þeir jarðeigendur, scm ætla að greiða stofn-
kostnað áveitunnar með landi,
fundinum.
geri aðvart um það á
Félagsstjórnin.
Annáll.
Eldsvoði. Prestssetrið að Hofi í
Vopnafirði brann aðfaranótt síð-
astliðins laugardags, að heita
mátti til kaldra kola. Eldsins varð
vart um klukkan 3 um nóttina,
og var hann þá orðinn svo magn-
aður, að fólk komst með naum-
indum fáklætt úr eldinum. Allt
brann er inni var, þar á meðal
kirkjubælcur staðarins. Um upp-
tök eldsins vita menn ekki, en
talið er víst að kviknað hafi í ná-
lægt eldhúsi. Prófasturinn, síra
Jakob Einarsson, er eldhræddur
maður, og gekk um b^einn síðast-
ur manna á föstudagskvöldið kl.
10i/2, til þess að fullvissa sig um,
að hvergi væri hætta á ferðum.
og varð þá einkis var. Frúin varð
fyrst eldsins vör nálægt kl. 3 um
nóttina, og gerði þá aðvart fólki
er svaf í baðstofunni, en fékk með
naumindum bjargað sjálfri sér og
bami- út um glugga. Prófasturinn
bjargaðist með annað barn út um
glugga, á öðrum stað. — Bærinn
var gömul baðstofa og timburhús
gamalt, hvorttveggja eign staðar-
ins; en áföst var nýlegri viðbótar-
bygging, sem ekki var eign stað-
arins, og brann þetta allt, og
stendur ekki annað eftir af bæjar-
húsum, en fjós, heyhlaða, og tvær
litlar skemmur. — Gamla húsið
var vátryggt fyrir 3200 krónur, en
viðbyggingin fyrir 2000 krónur, on
innanstokksmunir fyrir 2000 krón-
u r. — FÚ.
Vatnsveitulineykslið
I aí'lijúpnð-
Frh. af 1. síðu.
kom vitanlega ekki til nokk-
urra mála að láta það dragast
þangað til aðeins 10 dögum áð-
ur en átti að veita því inn í
bæinn.
í fyrradag voru þeir báðir
uppi við ár borgarstjóri og
bæjarverkfræðingur. Og í gær
var maður frá borgarstjóra
uppfrá eitthvað að fást við
mælingar.
En ólíklegt er að menn hafi
almennt góða lyst á Elliðaán-
um héðan af, þó að skólpsían
og sótthreinsunin kunni að
verða sett í gang einhvern-
tíma.
Og margur mun þó verða því
feginn, að ekkert varð úr þess-
ari nýársgjöfinni frá ráða-
mönnum bæjarins.
^SófmFUutir - tþróttir - íiðtir
Hænsnarækt-
armenn:
„Taðar“ eggtóður
(varpfóður) og
„Jaðar“ hœnsnakorn
Gott fóður. Odýrt fóður
Samband isl. samvinnufélaga.
Saumanámsskeiðið
byrjar 10. jan. Kennt að
taka mál og sníða.
IngibjörgSigurðardóttir
Austurstræti 12 (1. loft).
Sími 4940.
Iþið viljið að tekið sé vel
eftir auglýsingum ykk-
ar, þá skuluð þið helzt
auglýsa í
Nýja dagblaðinu.
„S*ormur
og moldviðrið“.
Eftir Pétur Sigurðsson.
Þorsteinn Gislason.
Önnur Ijóðmæli.
Þorsteinn Gíslason hefir
aldrei ndtið þeirrar gæfu að
vera talinn meðal mikilla
skálda af miklum þorra þjóðar
sinnar. Líklega hefir hann
heldur aldrei til þess ætlast.
Hann velur sér sjaldan mikil
yrkisefni og er laus við allt
oflæti og rembing vegna listar
sinnar. Hann getur tekið hjart-
anlega undir með Stephani G.
Stephanssyni:
Ljóð mitt aldrei of gott var
öllum þeim, er heyra vilja.
Því er honum eiginlegt að
yrkja tækifæriskvæði og hann
gerir það ætíð vel. Ilann virð-
ist ætíð ganga að því sem
þóknanlegri iðn og með þeim
vilja, að kvæði hans falli í
þokka sem flestra, sem á
hlýða. f þeim efnum kann
hann þá íþrótt, að skipta ein-
um munnbita meðal þúsunda,
svo að allir fari ánægðir, og
enginn fái svo mikið að veru-
legt tjón verði að. Því fer líka
oftast alls fjarri, að hann ætli
sér mikinn hlut með þessum
kvæðum. Þessvegna verða þau
heldur ekki „óbrotgjörn í
bragartúni“, aðeins þægilegur
eftirómur atburðanna, sem
varir ekki allt of lengi.
Með þýðingunum er í meira
ráðizt. Þorsteinn þýðir ekki
önnur kvæði en þau, sem eru
góð kvæði og virðuleg, og flest
eru þau ágæt. Og þýðingar
lians bera alltaf ljóslega vitni
um sanna virðingu fyrir frum-
samda kvæðinu, fyrir málinu,
sem þýtt er á og fyrir lesend-
unum, sem eiga að njóta. En
í flestar þeirra vantar þann
fínleika og næmleika, að þær
geti náð inn til hjartaróta les-
andans. Bezt þýtt er Á heið-
um eftir Ibsen, líklega af því
að styrkur þess kvæðis er svo
mjög fólginn í rólegu heiði
hugarins. En slík heiðríkja er
Þorsteini mjög eiginleg 1
máli og hugsun, og því eigin-
1 legri, er árin færast meir yfir.
Þessi ljóðabók gefur alls ekki
yíirlit yfir ljóðagerð Þorsteins.
i Hún er aðeins eins og ofurlítil
; viðbót við hans fyrri ljóðabæk-
! ur og ber þess öll einkenni.
Hún gefur heldur ekki yfirlit
yfir þýdd ljóð hans eða tæki-
færiskvæði. Þorsteinn á eldri
þýðingar, sem eru betri en þær
beztu í þessu safni, og meðal
tækifæriskvæðanna er ekkert,
i sem hann hefir orkt í laumi
um smáskrýtin tækifæri, en
slíkt getur látið honum mjög
vel. Bókin hefir ekki mikið
sjálfstætt gildi. En þeir, sem
eiga önnur kvæði Þorsteins
og þykir vel um þau, hljóta að
taka henni sem kærkomnum1
viðauka. A.
íslendingar eru skáldmæltir
menn. Þeir verða heldur ekki í
; vandræðum, er þeir þurfa að
gefa bók eða blaði nafn, er '
■ tákni vel hugsjón þeirra. —
„Stormur“ heitir blað Magnús-
ar Magnússonar. — Stormur-
inn mölvar og brýtur, umtum-
ar og tætir sundur, og þyrrlar
oftast upp miklu af mold og ó-
þverra, veldur skaða á sjó og
landi og slysum, en færir litla
blessun. Kringum ritstjóra
! „Storms“ hefir því orðið
stormasamt. Verst ef meira ;
hefir hrunið eða fokið í kring- !
um hann, en til var ætlazt.
í Ég var um tíma farinn að ;
hafa áhyggjur út af því, hve
allir töluðu vel um starf mitt,
og getur það verið hættulegt
„drottins þjóni“, en nú hefir
„Stormur“ reynt til þess að
! þyrrla upp ofurlitlum óhroða í
kringuni nafn mitt, og talað
um mig sem „öfgamann, æs-
ingamann, kominn frá Ame-
ríku, (slæmt að ég skyldi ekki
menntast í Kaupmannahöfn eða
Reykjavík, í nálægð ,,Storms“)
og svo þetta vanalega hnjóðs-
yrði í ofanálag, að ég skuli
vera „drottins þjónn“. Það
lítur út sem „Stormur“ og
•ýmsir fleiri, er slíku máli
mæla, telji það tap mikið, að
ég og slíkir menn skulum ekki
þjóna djöflinum. Ég brá mér á
fund kunningja míns, Magnús-
ar Magnússonar, og bað hann
um blöðin, er gerðu mig að
umtalsefni. Hann tók mér auð-
vitað prúðmannlega og sagði,
að sér hefði þótt það matur, að
Hannes Jónsson þingmaður
hefði gefið sér efni til þess að
vega að mér, því hann teldi
mig hættulegasta manninn í
herbúðum bindindismanna.
Samt lætur hann tvo menn
tala í blaði sínu á þá leið, að
ég vinni ,svo kjánalega, að mér
verði ekki ágengt. — Samræmi
nú hver sem getur þetta
tvennt. Annars sagði Magnús,
að sér hefði nú alltaf verið
meinlítið við mig. Þvi trúi ég
bezt.
Það er eins og „Stormi“ sé
uppsigað á guðsdýrkun mína,
þó veit ég að ritstjóri „Storms“
er vandlátur guðs síns vegna
og vill nú láta „kasta mér í
glóandi ofn“ svívirðinga og
óhróðurs, vegna þess að ég
„tilbið ekki hans guð“. Sagan
endurtekur sig. — Ég hefi
sjálfur séð ritstjóra „Storms“
lúta þeim Guði sínum mjög
lágt og auðmjúklega. Og eitt
sinn rakst ég á ritstjórann
vestur á Isafirði er hann var
að boða þar „evangelíum“ þess
guðs. Þar notaði hann sam-
komuhús Hjálpræðishersins, en
hræddur er ég um, að Magnús
Magnússon hafi orðið að
syngja þar einn „Halelúja“
þessum guði sínum.
Meira.
á Laugavcg ÍO
Reykvíkingar!
Þið, sem eigið frændur og
rini úti um sveitir og kaup-
tún landsins, sendið þeim Nýja
dagblaðið. Fátt verður vinum
ykkar í fjarlægð jafnkærkomið
í skammdeginu.
Sími 2353 (fleiri simar anglýstir síðar),
Kjörskrá lig-g'ur trammi á skrifstoíunni.
HŒunid ad kærufrestur rennur út i dag.