Nýja dagblaðið - 08.04.1934, Blaðsíða 2

2
N Ý J A
DAOBLAÐIB
lgálverkasýning1
Asgríms Jónssonar
Opin í dag i síðasta sinn.
--- - ■■ ■ - ..... ■■ ■ .— ■
Matreiðslunámsskeið
L>augarvatnsskóla
hefst 1, maí, stendur yfir til 15. júní.
Auk matreiðslu og venjulegra hússtarfa verður kennd-
ur söngur og íþróttir (sund, leikfimi).
Dvalarkostnaður kr. 130,00.
Skólastjórinn.
S T E A N D
Óvíða er fjölfarnari skipaleið en um Ermarsund. En leiðin
er samt alls ekki hættulaus. Þokur eru þar tíðar og storma-
samt og ströndin klettótt og útgrynni, ekki sízt Frakklands
megin. Eru þar klettaeyjar og sker, og hefir hér farizt fjöldi
skipa. — Myndin sýnir Hollenzkt skip, Harmina, sem þar
strandaði, ekki alls fyrir löngu við eyjuna Brehat.
SALTVINITSLA
Verzlunarsamningar Breta og Dana ákveða, að allt saltflesk,
sem flutt er frá Danmörk til Englands, skuli salta með salti,
sem framleitt er í Englandi. — Myndin er af enskum
saltvinnslustöðvum, sem framleiða salt í danska fleskið.
Til
frú Kristjönu Eyjólfsson
og
Ara Eyjólfssonar verkstjóra
við lát þorláks litla, sonar þeirra,
4. apríl 1934.
Ég rétti’ ykkur hönd mína
hljóður,
og hjartað í bamii titrar.
Það verður minn eini óður,
er að falla helfregnir bitrar.
Sjálfur þekkti’ eg sorgir, —
hve sárt er að missa og unna.
Mennimir byggja sér borgir;
þær brenna, og hrynja til
grunna.
Ég sé ykkar sársauka’ og
hanna:
sonurinn ykkar er dáinn.
Hér bíða með útbreidda arma,
ástin, vonin og þráin.
Dauðinn er klakakaldur,
hann kreppir greipar að hjarta,
hann markar mönnunum aldur
mörgum — um árdegið bjarta.
Voðinn er skjótur til víga
á vegleysu hækkandi alda.
Öldumar stórbrotnar stíga,
með stormvakta, háa falda.
En, orðin aflvana hníga
í algleymis djúpið kalda.
P. P.
Olíver Lodge
Einn þekktasti spiritisti, sem
nú er uppi, er enski fræðimað-
urinn Oliver Lodge. Hann er
orðinn 82 ára gamall. Fyrir
nokkru síðan talaði hann í út-
varpið og sagði þá frá því, að
hann myndi deyja fljótlega.
Ég held, sagði hann, að þetta
verði í seinasta sinn, sem ég
tala til ykkar héðan af jörðinni.
Starfi mínu hjá ykkur er lokið
og ég kveð ykkur öll hjartan-
lega. Það var auðheyrt á gamla
manninum, að hann ætlaði að
gera vart við sig eftir dauðann.
Mun hann láta eftir sig ná-
kvæm fyrirmæli um það,
hvernig hann ætlar sér að birt-
ast. Verður því vafalaust uppi
fótur og fit hjá andatrúar-
mönnum, þegar hann deyr og
einskis látið ófreistað, til að ná
af honum fréttum.
En nú er bara eftir að vita,
hvernig það muni takast.
Of fítiil ökuhraði
Það kemur ekki ósjaldan fyr-
ir í stórborgunum erlendis, að
bílstjórar og aðrir vagnstjórar
séu kærðir fyrir ólöglega hrað-
an akstur. Slíkir viðburðir
þykja því ekki í frásögur fær-
andi.
En nú er samt á döfinni
ökumál í Rotterdam, sem fylgt
er með töluverðri eftirtekt.
Sakborningur er sporvagnsstj.
Honum er líka borið það á
brýn að hafa keyrt of hægt og
valdið með því óþægindum fyr-
ir önnui’ ökutæki. Er talið
óvíst hvernig málið muni falla,
því lögin munu vera fátækleg
hvað viðkemur lágmarksöku-
hraða og banni við honum.
%
Bókmenntir — íþróttir -
Listsýning
Kristins Féturssonar
Alltaf blásnauður, oft heilsu-
tæpur, hefir Kristinn Péturs-
son brotizt áfram upp á eigin
spýtur um hina torsóttu lista-
braut. Hann er hvað sem öðru
líður, atorkusamur og trúr sínu
pundi.
Sýning sú, er hann hefir
haft í Oddfellowhúsinu að und-
anförnu, er líka í mörgu bæði
merkileg og skemmtileg.
Þar eru ýmsar vatnslita-
myndir, meðal annars hinir
gömlu, íslenzku kofar, sem
Kristinn hefir fyrstur manna
tekið til meðferðar í alvöru. En
það eru þó tvö myndasöfn
(,,seríur“), sem einkum bera
sýninguna uppi og varpa á hana
sérstæðum blæ. Auk listgildis-
ins hafa bæði þessi söfn menn-
ingarsögulegt gildi, og hafa
því tvöfalda þýðingu fyrir þá,
sem andlegri mennt unna.
Hið fyrra er teikningasafn
úr lífi og umhverfi Islendinga í
Kaupmannahöfn á liðnum tím-
um. Opna margar þessara
mynda einkennilega táknandi
innsýn í hið fátæklega nýlendu-
líf landa í þessari Babýlon við
Eyrarsund, sem oft hefir verið
svo „fögur gegnum hugmynd-
aima gler“ hér heima. Það er
útlegðartilfinningin, hörð og þó
hrein, sem hver lína í húsi,
hver dráttur í andliti, vekur.
Strangur veruleiki hvílir yfir
öllu í hispurslausri nekt.
Lítum á „Fyrstu sporin í Há-
skólann". Litli, umkomulausi
útlendingurinn í stóra hliðinu
vekur hjartslátt eftirvænting-
arinnar. Hvað beið þeirra
þarna inni í hinni óráðnu fram-
tíð?
Lítum á „Sending að heim-
an“. Þar blasir við hið barns-
lega, frumstæða ásigkomulag
vaxandi, langsoltinna ung-
menna, sem seinna áttu að
flytja nýja menningu í búið
heima.
Lítum á „Misjöfn jól“,
hvernig hið einfalda, látlausa
form myndarinnar snýst fyr en
varir upp í nístandi ádeilu.
Þannig mætti lengi telja, því
myndirnar eru 30 talsins, og
varpa margvíslegu ljósi yfir
einn þýðingarmesta þáttinn í
þjóðlífi voru, — örðuga sókn
einangraðs anda út á ólgusjó
heimsmenningarinnar, sem
listir
stundum endaði í hafvolki eða
jafnvel skipbroti. Kristinn hef-
ir þarna leyst af hendi sér-
kennilegt starf, sem fyr eða
síðar mun vekja verðskuldaða
eftirtekt.
Síðari „serían“ á sýningunni
er „raderinga“-safn úr þjóð-
sagna- og goðafræðum. Kennir
þar margra grasa, og gengur
þó einn meginþráður gegnum
allar myndimar, sem sé sá, að
túlka hin fjölmörgu afbrigði
vanskapnaðarins, náttúruundr-
in í tilverunni, eins og þau á
sínum tíma mótuðust í meðvit-
und almennings.
Er þarna hver myndin ann-
ari skemmtilegri, allt ofan frá
engli niður í skrattann sjálfan.
Myndir þessar eru 40 að tölu,
og hafa flestar það mikið til
síns ágætis, að vant er að
benda á nokkra þeirra sérstak-
lega, þótt ærið ólíkar séu þær,
eins og líka efni standa til. En
ég’ hygg, að yfirleitt takist höf-
undi að vekja þann hugblæ sem
við á, hvort sem það er nú hinn
helsári hrollur frá snjóhvítum
útburði, sem stekkur á fjórum
fótum um auðnina, eða hinn
kýmilegi uggur frá Skottu
gömlu, sem ríður klofvega á
hæjarbustinni.
Ef myndir þessar yrðu ein-
hverntíma prentaðar, sem von-
andi er, þykist ég þess fullviss,
að íslenzkii alþýðu myndi leika
hugur á að eignast þessi prýði-
legu sýnishorn úr hugmynda-
lífi forfeðra sinna.
Það er mjög þakkarvert, að
listamenn vorir leitist við að ná
fjölbreytni í formi og viðfangs-
efnum og tengi hugkvæmni
sína og kunnáttu við sem flest
fyrirbrigði lands og þjóðar.
Þetta hefir Kristinn Pétursson
gert, og ég á von á, að hann
eigi eftir að færa betur út
kvíamar.
Um listgildi ýmsra verka
hans má vafalaust deila, eins
og flestra dauðlegra manna, og
skal ég ekki taka mér neitt úr-
skurðarvald 1 því efni. En hitt
er ég sannfærður um, að hann
er listamaður, sem býr yfir
ótvíræðum hæfileikum og veit
sjálfur hvað hann vill. Það
sannar meðal annars þessi sýn-
ing hans. Henni verður lokað
nú eftir helgina, og er því hver
síðastur hjá mér og öðrum að
þakka fyrir hana.
Jóhannes úr Kötlum.
»Scientíiic Beauty Products«
Allt til viðhalds fögru og
hraustu hörundi.
VERA SIMILLON
Mjólkurfólagshúsinu, herbergi 45—46
VERA SIMILLON
Mjólkurfólagshúsinu, herbergi 45—46
býður þeim kanpmönnum, er kynnu að vilja selja
fegrunarmeðul, að skoða sýnishorn sín mánudaginn
9. apríl kl. 8 ‘/2 e. m.