Nýja dagblaðið - 01.05.1934, Side 2

»
n ♦ i a
ÐAOBLAÐIB
Yenus Amerítu
Bezt vaxna stúlkan í
Bandaríkjunum er fædd
á víg’vellinum í heims-
styrjöldinni ntiklu. For-
eldrar hennar urðu þar
fyrir miklu slysi, og hefir
félag málara séð um upp-
eldi hennar.
Nýlega fór fram keppni um
það í Los Angelos hvaða stúlka
verðskuldaði þann heiður, að
teljast bezt vaxni kvenmaður-
inn í Bandaríkjunum. Margar
stúlkur tóku þátt í keppninni,
en sú, sem verðlaunin hlaut
heitir Doris Mc Allan. Hún er
17 ára gömul, en þó aldurinn
sé ekki meiri, hefir ýmislegt
fyrir hana komið um dagana.
Faðir hennar, Bill Mc Allan,
var undirforingi í her Banda-
ríkjanna. Var hann í einni
herdeildinni, sem Bandaríkja-
menn sendu til Evrópu í heims-
styrjöldinni. Settist herdeildin
fyrst að í smábæ á Norður-
Frakklandi. Höfðu Þjóðverjar
komið þangað áður, en verið
hraktir þaðan og bar bærinn
því glögg merki ófriðarins.
Mörg húsin voru algerlega
niðurskotin, en flest öll meira
og minna eyðilögð. Mc Allan
hafði tekið það verk að sér að
leita uppi sæmilegan verustað
fyrir herdeildina. I þeirri rann-
sóknarferð fann hann meðvit-
undarlausa stúlku í einu hús-
inu og benti allt til, að hún
væri þarna ein síns liðs. Mc
Allan kom henni til hjúkrun-
ar og hresstist hún fljótt.
Hafði hún verið orðin uppgefin
og magnþrota, sökum langvar-
andi hungurs og örvæntingar.
Herdeildin dvaldi nokkra
daga þarna í bænum. Tímann
notaði Mc Allan svo sem bezt
var kostur, til þess að hlynna
að þessum nýja skjólstæðing
sínum. Það var því ekki að
undra, þó þau skildu með j
nokkrum sársauka, þegar hann
varð að fara með herdeildinni
út í skotgrafimar. En til
allrar hamingju var dvölin þar
ekki löng að því sinni. Eftir
rúman hálfsmánaðartíma var
herdeildin send til bæjarins og
þar hafðist hún við í næstum
heilt ár. Það voru að ýmsu
leyti rólegir dagar, en innrás
frá óvinunum gat þó vofað yf-
ir á hverri stundu.
Kunningsskapur þeirra Mc.
Allans og frönsku stúlkunnar
tókst nú að nýju. Innan lítils
tíma bar hann þann ávöxt, að
þau giftust og þó efnahagur-
inn væri ekki sem beztur og
aðrar ytri kringumstæður að
sama skapi, voru þau bæði á-
nægð og það er alltaf fyrir
mestu.
Það jók líka töluvert á á-
nægjuna, að Mrs. Mc Allan
naut mikillar hylli hjá her-
mönnunum og litla stúlkan,
sem þau hjónin eignuðust
nokkru síðar, varð sannkallað
eftirlætisgoð þeirra, enda
minnti hún marga á bömin
heima, sem alltaf vom að von-
ast eftir föður sínum, en myndi
þá kannske aldrei fá hann
heim til sín aítur.
Meðal hermannanna var
þekktur málari, sem hafði orð-
ið að fóma listinni, sökum her-
þjónustunnar. Hann málaði
margar myndir af þeim mæðg-
unum og sendi þær til Ame-
ríku. Sumar þeirra birtust þar
í útbreiddum myndablöðum.
En Mc Allan og kona hans
áttu ekki að fá að njóta ham-
ingjunnar lengi. Rétt fyrir
vopnahlésdaginn fengu her-
mennirnir þama óvænta heim-
sókn. Það var þýzk flugvél.
Hún varpaði sprengjum niður
í bæinn, gerðu þær hinn mesta
usla og urðu mörgum að bana.
Meðal þeirra var Mrs. Mc All-
an. Sjálfur hlaut Mc Allan mik-
il meiðsli, lá lengi og var alla
tíð krypplingur upp frá því.
Hinsvegar slapp litla stúlkan
! hjá öllum meiðslum. Þegar fað-
ir hennar. var gróiim sára
sinna, fór hann til Ameríku og
fylgdist hún með honum.
Málarinn, sem áður er
minnzt á, fór einnig aftur til
Ameríku að stríðinu loknu.
Þegar þangað kom, myndaði
hann félagsskap með nokkrum
starfsbræðrum sínum, um að
annast framfærslu litlu stúlk-
unnar. Er faðir hennar dó, tók
félagsskapurinn hana algerlega
B Hljómsyeit Reykjavíknr
XKEeyja-
skemman
Vorskóli
Austurbæjarskólans
verður sýnd á morgun
kl. 8.
í næstsíðasta sinn.
Aðgöngumiðar seldir í
Iðnó (sími 3191) í dag
frá kl. 4—7 og morgun
eftir kl. 1.
Kynnið yður söngvana.
Kaupið leikskrána.
Nótnahefti með vinsæl-
ustu lögunum fást í leik-
húsinu, Hljóðfærahúsinu
og hjá K. Viðar.
starfar frá 14. maí til júníloka. Lögð verður stund á
þessar höfuðnámsgreinar: Lestur, skrift og reikning;
ennfremur sund og útileiki, ferðalög og grasasöfnun.
Börn á aldrinum 5—14 ára eru tekin í skólann. —
Kennslugjald er aðeins kr. 5,00 á mánuði — kr. 7,50
allan tímann.
Umsóknir óskast sem fyrst. Upplýsingar daglega
í Austurbæjarskólanum hjá Jóni Sigurðssyni yfirkennara
(frá kl. 9—12 f. h. og 1—3 e. h.) og í síma 2610 frá
kl. 5—7 síðdegis, alla daga. Enn fremur hjá Hafliða
M. Sæmundssyni, síma 2455; Bjarna Bjarnasyni, sima
2265; Arngrími Kristjánssyni, síma2433; Gunnari Magn-
ússyni, Egilsgötu 32; Sig. Thorlacius skólastj., sími 2611.
Iaegsteina.1*
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Vönduð vinna. Sanngjarnt verð. íslenzkt efni og vinna.
Komið og skoðið meðan nógu er úr að velja.
,(xullíbss4
Mag'nús O. Guönason
Steinsmíðaverkstæði
Sími 4254. Grettisgötu 29
fer í kvöld kl. 6 í hraðferð
vestur og' norður. — Auka-
hafnir: önundarf jörður . og
Sauðárkrókur.
Pantaðir farseðlar óskast
sóttir fyrir hádegi í dag, verða
annars seldir öðrum.
fer væntanlega annaðkvöld til
Skotlands? og Antwerpen.
að sér. Það sýndi sig fljótt,
að hún hafði erft hinn fagra
vöxt móður sinnar og hefir
hún verið eftirsótt af málur-
um, sem fyrirmynd. Og nú
eftir keppnina í Los Angelos í
vetur, hefir hún skipað þann
tignarsess, að vera bezt vaxna
konan í Bandaríkjunum.

r CÚNNAftjr/ðll'*
ptC^^R^KJAVjíK 'j&'á
b §| - LlTUN^HRBÐPREffUN-l
-HRTTRpREífUN KEMUK \
mw FRTR OG iKINNVÖRU =
® * HRE-IN/UN-
Afgreiðsla og hraðpressun Laugaveg 20 (inngangur
A | frá Klapparstíg). — Verksmiðjan Baldursgötu 20.
J § *C Sent gegn póstkröfu um allt land.
3^o Sími 4263. — Pósthólf 92.
j» Móttaka hjá Hirti Hjartarsyni, Bræðraborgarstíg 1.
g ho:S Sími 4256. — Afgreiðsla í Hafnarfirði í Stebbabúð,
° ’S Linnetsstíg 1. — Sími 9291.
» | 9 Ef þér þurfið að láta gufuhreinsa, hraðpressa, lita
S| 2 eða kemisk-hreinsa fatnað yðar eða annað, þá getið
ll ,3 a þér verið fullviss um, að þér fáið það hvergi betur
iS 2 n® édýiara gert en hjá okkur. — Munið, að sérstök
| s biðstofa er fyrir þá, er bíða meðan föt þeirra eða
g § | hattur er gufuhreinsaður og pressaður..
Sendum. — Allskonar viðgerðir. — Sækjum.
RAUÐA HÚSIÐ.
— Jæja þá. Þá höfum við komizt að einu at-
atriði. Mark vissi, að Robert myndi gista. Eða eig-
um við að orða það svo, að hann vissi, að ekki
myndi verða hægt að losna við hann þegar í stað.
Bill leit undrandi á vin sinn.
— Haltu áfram, þetta er að verða nokkuð spenn-
andi.
— Hann vissi fleira, hélt Antony áfram. Hann
vissi, að Robert hlyti að sýna ykkur hver maður
hann var, óðara og þið hittuð hann. Það var ekki
nóg að kynna hann sem bróður, sem farið hefði til
.nýlendanna og talaði með annarlegum hreim ensk-
una. Hann varð að segja ykkur allt eins og það
var, því þið hefðuð fyrr eða síðar hlotið að kom-
ast að þvi, að Robert var vandræðamaður.
— Já. Þetta er mjög skynsamlegt.
— Nú. En finnst þér ekki samt, að Mark hafi
verið furðu fljótur að átta sig á þessu?
— Hvað áttu við?
— Hann fékk bréfið þegar hann var að borða
morgunverð. Hann les það, og óðara og hann var
búinn að lesa bréfið, skýrði hann ykkur frá öllu
þessu. Það er að segja, á svona einni sekúndu hugs-
aði hann málið og tók ákvörðun — tvær ákvarð-
anir. Hann athugaði möguleikann á því að koma
Robert í burtu áður en þið kæmuð heim og sá að
það var ekki hægt. Hann athugaði líka þann mögu-
leika, að Robert kæmi fram eins og almennilegur
maður, og sá, að það var mjög ólíklegt. Hann var
óðara kominn að fastri niðurstöðu um þetta tvennt,
meðan hann var að lesa bréfið. Finnst þér ekki,
að þetta hafi gengið nokkuð fljótt hjá honum?
— Nú, jæja. En hver er skýringin?
Antony svaraði engu fyrst, en tróð í pípu sína og
kveikti í henni.
— Hver skýringin sé? Við skulum nú láta hana
eiga sig fyrst, en virða þá bræðurna betur fyrir
okkur. Að þesssu sinni í sambandi við mrs Norbury.
— Mrs Norbury? sagði Bill og var undrandi.
— Já. Mark vonaði, að hann myndi geta gifzt miss
Norbury. Og ef því var í raun og veru þannig farið,
að Robert væri ættinni til skammar, þá var hér um
tvennt að gera fyrir Mark. Annaðhvort að leyna því
að bróðir hans væri til, eða, ef þetta var ekki unnt,
að tala um hann sjálfur við þær Norbury-mægðurn-
ar, áður en þær kæmust á skoðir um málið á annan
hátt. Nú, hann sagði þeim frá Robert. En það
skrítna við þetta var það, að hann gerði það daginn
áður en hann fékk bréfið frá Robert. Svo kom Ro-
bert sjálfur og var drepinn í fyrradag — þriðjudag.
Mark gat um það á mánudag við miss Norbury, að
hans væri von. Hvaða ályktanir drégur þú nú af
þessu ?
— Þetta er tóm tilviljun, sagði Bill, er hann hafði
íhugað málið vandlega. Hann hafði alltaf ætlað sér
að tala við hana um þennan bróður sinn. Það leit
vænlega út með ráðahaginn, en áður en málin voru
fastráðin, sagði hann henni, hvernig í þessu lægi.
Það vildi svo til, að þetta gerðist á mánudaginn. Á
þriðjudaginn fékk hann svo bréf Roberts, og varð
auðvitað í meira lagi glaður yfir því að hann hefði
talað um þetta við hana í tíma.
— Ja, þetta er hugsanlegt, en þá var það samt
undarleg tilviljun. Og nú skal ég segja þér dálítið,
sem sannast að segja gerir málið í mesta lagi furðu-
legt. Þetta kom fyrir mig í morgun, meðan ég var
að baða mig. Nú, það er þetta: hann talaði um Ro-
bert við hana snemma á mánudaginn, þegar hann
var á leiðinni til Middlestone.
— Núnú?
— Já, einmitt það!
— Þú fyrirgefur, Tony. Ég hlýt víst að vera
óvenju skilningssljór í dag.
— Hann var í bíl. Og hvað er langt niður að