Nýja dagblaðið - 24.07.1934, Blaðsíða 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
Sænski flmleikaflokkurinn
á íþióttavellmum í kvöid
Sænski fimleikaflokkurinn,
sem kom hingað fyrir nokkru
og áður hefir verið sagt frá
hér í blaðinu, sýnir fimleika á
íþróttavellinum kl. 8M> í kvöld.
Flokkurinn fór fyrra laugar-
dag til vestur og norðurlands-
ins og hefir haft fimleikasýn-
ingar þar á fimm stöðum, ísa-
firði, Húsavík, Akureyri,
Blönduósi og Borgarnesi. Alls-
staðar hefir hann fengið góða
aðsókn og verið vel af honum
látið.
Foringi flokksins og kennari
er Jan Ottoson, fimleikakenn-
ari við lýðháskólann í Tárna.
Er Ottoson einn af þekktustu
og duglegustu fimleikakennur-
um Svía, en þeir standa, eins
og kunnugt er, framarlega í
þessari íþrótt og er því mikils
af þessum flokki að vænta.
Hefði Ottóson varla lagt í ferða
lag um framandi land, nema
með fimleikaflokk, sem hann
teldi sig vera fullsæmdan af.
Þrisvar sinnum áður hafa ís-
lenzkir íþróttaflokkar heimsótt
Svía. Á Olympiuleikana í Stokk
hólmi 1912 sendu íslendingar
nokkra sína beztu glímumenn.
Fimleikaflokkur úr íþróttafél.
Reykjavíkur fór til Svíþjóðar
1927 og hafði þar sýningar á
nokkrum stöðum. Og seinast
fór flokkur úr Ármann á ís-
lenzku vikuna í Stokkhólmi
1932 og sýndi þar glímu og
fimleika.
Öllum þessum Islenzku í-
þróttaflokkum hefir verið vel
tekið af Svíum og með mikilli
rausn og höfðingsskap. Þeir
hafa reynt að gera íslending-
um dvölina sem bezta og sýnt
það, að þeir kynnu að meta í-
þróttir.
Það er vafalaust, að Reyk-
víkingar kunna því illa að vera
þeim eftirbátar og munu því
áreiðanlega fjölmenna á Iþrótta
völlinn í kvöld.
Alafosshlavpið
Bjarni Bjarnason
varð sigurvegari
Álafosshlaupið fór fram á
sunnudaginn. Hlaupið hófst kl.
4x/2 og var fyrst hlaupinn einn
og hálfur hringur á íþróttavell-
inum og síðan að Álafossi.
Keppandur voru fjórir. Einn
þeirra, Ámi Stefánsson (Á),
hætti hlaupinu, þegar eftir
voru tæpír tveii km. Tók sig
upp gamalt hnémein og varð
hann að hætta af þeirri ástæðu.
Af hinum hlaupurunum varð
fyrstur Bjarni Bjamason (I.B.)
á 1 klst., 11 mín. 58,1 sek.
Annar varð Jóhann Jóhannes-
son (Á) á 1 klst., 18 mín. 15.1
sek. Þriðji Bjami Magnússon
(Á) á 1 klst., 26 mín. 34 sek.
Franskur herforingi látinn.
General Jacques Gabriel
Langlois, einn af merkustu
herforingjum Frakka, er ný-
látinn, sextugur að aldri.
„Monte Rosa“
strandaði við Fær-
eyjar i gærdag.
Þýzka skemmtiferðaskipið
Monte Rosa strandaði við Fær-
eyjar í gær, skammt frá Þórs-
höfn. Mun það hafa ætlað að
koma þar við. Þoka var svört,
en veður sæmilegt að öðru leyti.
Skipið er ekki talið í verulegri
hættu.
Frá Færeyjum ætlaði skipið
að koma hingað og vera hér í
tvo daga.
Farþegarnir eru flestir þýzk-
ir læknar.
Danskar nýlendur
í Suður-Ameríku.
Danska stjómin hefir ný-
lega sent fjögra manna nefnd
til Argentínu, Brazilíu og
Venezuela, til að kynna sér
möguleika þá, sem fyrii; hendi
eru um stofnun danskra ný-
lenda í þessum ríkjum. Hafa
Danir, á síðari árum, fluzt
nokkuð til S.-Ameríku, sér-
staklega til Argentínu.
Úr djúpum hafsins
Ýmsar rannsóknir á dýralífi í sjónum
Þær eru margar fiskateg-
undirnar, sem lifa í sjónum,
og margvíslegar að eðli, bygg-
ingu og lifnaðarháttum.
Fiskafræði hefir hraðfleygt
fram síðustu tvo þrjá áratugi.
Meiri- og minniháttar leiðangr-
ar hafa verið farnir um öll
heimsins höf til að kynnast
lifnaðarháttum og eðli fisk-
anna, og leita að áður óþekkt-
um tegundum.
Þetta hefir hvorutveggja
tekizt. Menn hafa orðið
margs vísari um hætti og
sköpun ýmsra fiska, sem orðið
hefir til mikils fróðleiks og
nýjar fiskategundir eru alltaf
að bætast í hópinn, sem áður
hafa verið óþekktar. Ileims-
höfin eru mörg og stór og
það er margt sem í þeim
býr. Líður án efa á löngu
að rannsakað verði til fulln-
ustu hvað dyljast kann á
sjávarbotni hinna ýmsu hafa.
Hér fer á eftir frásögn um
nokkra einkennilega fiska, er
aðallega lifa í suðurhöfum.
Sá fiskur, er fyrst verður
minnst á, heitir á vísindamáli
Porichthys notatus, og á
heima í Kyrrahafinu við vest-
urströnd Ameríku.
Er hann hrygnir, festast
hrognin eins og venja er til
við sjávarbotninn, sökum
líms eða kvoðu, sem í þeim er,
og heldur þeim þar unz þau
klekjast út. Hefir mönnum
aldrei tekizt að búa til slíkt
lím, sem nota mætti undir
vatnsborði. En allan tímann
meðan hrognin erul að klekjast,
situr fiskurinn yfir þeim eins
og hann sé að passa þau, og
ekki nóg með það, hann syng-
ur.
Söngurinn kemur úr sund-
maganum, sem mun vera
nokkuð öðruvísi en í öðrum
fiskum, og er söngurinn svo
hár, að vel má heyra upp á
yfirborð sjávar.
Annar fiskur, sem lifir við
vesturströnd Ameríkui, og Ind-
landsstrendur, er kállaður á
ensku máli The mud-skipper.
Hann hefir oft verið kallaður
blendingur af fiski og froski,
þó líklega heyri hann fiskun-
um frekar til.
The mud-skipper lifir á
grunnsævi við strendurnar, og
þegar háfjara kemur, er hann
skilinn eftir á þurru landi. En
það virðist einmitt vera það
sem hann hefir beðið eftir, og
þá fyrst fer hann að njóta
lífsins. Hann hleypur upp um
allar fjörur og langt á land
upp. Klifrar hann um kletta,
og er oft fundinn upp í all-
háum trjám. Leitar hann sér
fæðu meðal trjánna og í öðr-
um gróðri, og grfpur flugur,
fiðrildi og önnur skorkvik-
indi, er þau fljúga framhjá.
Nærist hann aðallega í þessum
landferðum sínufn. Stórir og
sterkir kvið»uggar gera honum
það kleift að ferðast um á
þurru landi, svo sem raun ber
vitni um.
Annar fiskur, sem gengur
mikið um á landi, er The
walking perch í Indlandi.
Hann lifir í smátjörnum og
vötnum. Er þau þorna upp í
sumarhitunum, þá leggur hann
land undir fót og leitar sér að
nýrri tjöm. Hefir hann birgðir
af lofti í tálknunum, sem hann
notar á þessum ferðalögum
sínum, sem gera honum mögu-
lega svo langa landvist sem
oft er raun á.
En öllu einkennilegri en
þessir fiskar eru þó lungna-
fiskarnir, sem lifa í ám í
Ástralíu, S.-Ameríku og Af-
ríku. Einna einkennilegastir
þessara fiska eru þeir, er
heima eiga í Afríku.
Þegar ámar eru að því
komnar að þorna í hinum
ndklu sumarhitum, þá grafa
fiskarnir sig niður í leirinn í
árbotninum. Svo þegar árfar-
vegurinn hefir þomað upp,
verður leirinn grjótharður
eins og móhella og steikjandi
heitur, en það gerir fiskinum
ekkert tiL Þegar að rigninga-
tími kemur næstu árstíð, losn-
ar um leirinn og fiskuirinn fer
að busla á ný í vatninu.
Stórir kögglar af þessum
harða leir hafa verið brotnir
upp og fluttir á söfn og sýn-
ingarstaði um allan heim, og
eru þeir svo harðir, að ekki
er vandfarið með. Eru þeir
síðan látnir í vatn og lagðir í
bleyti og út syndir fiskurinn
í bezta ásigkomulagi.
Til eru ýmsar fiskateg-
undir, sem hafa lært að not-
færa sér rafmagnið. Nota fisk-
arnir það bæði til að veiða
með, og svo til að lýsa niður
í hafdjúpunum. Einn slíkur
fiskúr, sem á heima á miklu
sjávardýpi, hefir langan veiði-
taum fram1 úr höfðinu og á
enda hans ofurlítið rafljós.
Ginnir hann aðra fiska til sín
með ljósinu og hremmir þá
síðan.
En rafmagnsállinn, er heima
á í stórfljótum S.-Ameríku og
oft verður 6 feta langur, ver
sig með rafmagskrafti þeim,
er út frá honum gengur, og er
svo mikill, að snerting við
fiskinn getur svift fullhraust-
an mann meðvitundinni. Þenn-
an kraft notar hann líka til
veiða, því ekki þarf annað en
snerta einhvern annan fisk
með sporðinum, og þá er hann
úr sögunni. Er það með allra
einkennilegustu fiskategund-
um, og hafa vísindamenn ekki
enn í dag komizt að neinni
niðurstöðu um hvernig raf-
hlöður fiskjarins eru síhlaðn-
ar og á hvern hátt hann leið-
ir rafmagnið.
Einn fisk þarf að minnast á
ennþá, og er það „öngulfisk-
urinn". Hann veiðir á líkan
hátt og við mennirnir gerum
„Lagarfoss"
fer í kvöld kl. lOtilBreiða-
fjarðar og Vestfjarða.
Farseðlar óskast sóttir fyr-
ir hádegi, og vörur afhend-
ist fyrir kl. 2 í dag.
„Goðafoss“
fer á miðvikudagskvöld kl.
8 um Vestm.eyjar, til Hull
og Hamborgar
i-h:h
i: 11
M.b. SkaftfellÍHgur
hleður til Víkur og Skaft-
áróss á morgun
Obrolhæll:
Bollapör, parið . . 1,55
Drykkjarkönnur . . 1,10
Matardiskar . . . 1,35
Vatnsglös .... 0,75
Vínbikarar .... 0,65
Nýkomið.
K. Einoi h Biosso
Bankastræti 11.
Yerzlið
að öðru jötnu vid þá
sem auglýsa í
Nýja dagblaðinu
með flugu. Hefir hann langan
taum út úr höfðinu, og á enda
hans „beitu“. Veifar hann
þessu í vatninul og laðar til
sín aðra fiska á þann hátt. Er
þeir eru komnir nógu nærri,
kippir hann „beitunni“ til sín
og gleypir þá. Á þennan hátt
ginnir hann oft endur og aðra
sundfugla til að stinga sér, og
hremmir þá síðan.
Enn er verið að kanna höf-
in, og árlega koma sagnir af
nýjum undrafiskum, sem
fundizt hafa, enn einkenni-
legri en þeim er lýst hefir
verið í þessu ófullkomna á-
•idu3