Nýja dagblaðið - 07.10.1937, Blaðsíða 4

REYKJAVÍK, 7. OKT. 1937.
NYJA DAGBLAÐIÐ
5. ARGANGUR — 232. BLAÐ
JGamla Bfó|
Gímsteínaráníð
míkla
Afar spennandi amerísk
leynilögreglumynd.
Aðalhlutverkin leika:
GERTRUDE MICHAEL,
Sir GUY STANDING
og RAY MILLAND.
Aukamyndir:
Skipper Skræk teiknimynd
og Jazzmynd.
„ÞORLÁKIJR
ÞREYTT I!“
Skopleikur í 3 þáttum eftir Neal
.. og Ferner, í staðfærslu ..
Emils Thoroddsen.
Aðalhlutverkið leikið af
hr. Haraldi Á. Sigurðssyni.
Leikstjóri: Indriði Waage.
Frumsýning í kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar
seldir eftir kl. 1 í dag.
Sími 3191.
Kftt&p «g saSb
Fallegur fermingarkjóll á kr.
25.00. Satínkjóll á 12 ára, kr.
15.00. Matrósablússa og plysser-
að pils ódýrt til sölu. Til sýnis í
verzlun Guðrúnar Heiðberg.
ÁÍYÍHÐA
Stúlka, með þriggja ára barn,
óskar eftir ráðskonustöðu í
Reykjavík. Afgreiðslan vísar á.
D
Kennsla
íslenzku, dönsku, ensku,
verzlunarreikning, bókfærslu
og vélritun, kennir Hólmfríður
Jónsdóttir, Lokastíg 9. Viðtals-
tími 8—9. Sími 1698.
Kenni í vetur
íslenzku, dónsku
ensku og þýzku,
Garðar Svavarsson
Til viðtals í síma 3726
kl. 12—2 og 8—9.
SALTKJ0T
frá bezfu sauðfjárhéniðunum.
Geríð pantanir sem fyrsf.
Okaupfélaqið
Skemmtikvöld
Framsóknarmanna
að Hótel Borg í kvöld,
Samkoman heist kl. 8,30 með sameiginlegri
kaffidrykkju.
Til skemmtunar verður: Ræður, söngur, danz.
Aðgöngumíðar seldir á afgreiðslu Nýja dagbl.
í dag og við innganginn.
Fjolmenníð! - Takíð með ykkur gestí,
---- Sækið aðgöngumiðana tímanlega. -
Nýja Bló
Hín ódauðlega
Indíánasaga
Síðastí
Mohíkanínn
eftir J: F. Cooeer, sem
amerísk stórmynd frá
United Artists fél.
Aðalhlutverkin leika:
Randolph Scott,
Billie Barnes,
Henry Wiicoxon o.fl.
Börn fá ekki aðgang.
Aðeíns 3 söludagar eitir í 8. flokki - Happdrættið.
ÖRLAGAFJÖTRAR 55
— Hvernig vogar þú þér að koma með svona get-
sakir? svaraði hún reiðilega.
— Halt þú þér í skefjum. Mig langar bara til að vita
hvað það er sem að mér er. Eru það fötin, orðfærið eða
hátternið?
Hún var orðin óþolinmóð, og stærilæti hennar mót-
mælti því harðlega að hún léti spyrja sig út úr á
þennan hátt.
— Finnst þér nokkuð einkennilegt við það þó að
stúlkur játist ekki fyrsta manninum, sem kann að
koma og biðja þeirra?
— Fyrsta manninum. Það er þó ómögulegt.
— Þú ert dóni, þú ert gjörsneiddur öllum manna-
siðum. Þú breiðir úr þessum peningum þínum fyrir
framan mig, eins og ég væri betlari. Jafnvel þó að ég
væri það, þá myndi ég ekki giftast þér. Farðu svo f
burtu.
— Þakka þér fyrir. Þetta var það sem mig langaði
til að vita. Adieu.
Hann snerist á hæli og gekk til dyranna. Þar mætti
hann Margareti.
— Ert þú að fara strax aftur?
— Já, en ég kem í veizluna til yklcar. Ég gæti bezt
trúað að það yrði einhver sú allra eftirminnilegasta
veizla, sem haldin hefir verið hér.
Hann þrýsti hendi hennar og hljóp niður tröpp-
urnar. Rétt í því heyrði hann ógnarlegt gelt og há-
vaða hinumegin við húsið. Hann þekkti strax að það
var Gyp, er var að gelta, en furðaði þó á því, þar eð
hann var óáleitinn og friðsamur. Þegar Kit kom
fyrir húshornið, sá hann hverskyns var. Luke Cavan-
dish sat á hesti sínum, álútur, og lét hina löngu svipu
sína ríða yfir Gyp. En Gyp, er var slíku óvanur, var
að gera tilraun til að stökkva að hestinum og bíta í
fætur Lukes. Svipuólin small á trýni hundsins, og
hann fann til mikils sársauka. Gyp stökk að hestinum
og náði í tána á stígvéli Lukes, og hékk á því þrátt
fyrir þó að svipan riði hvað eftir annað yfir bak hans
og höfuð.
— Kastaðu svipunni! hrópaði Kit. Gyp! Komdu
hérna!
Hundurinn heyrði rödd húsbónda síns og sleppti
takinu á skkótá Lukes, — en i sama vetfangi hafði
Luke endaskipti á svipunni, og keyrði hið þunga svipu-
skaft ofan í höfuð hundsins. Gyp féll um koll án þess
að gefa frá sér hljóð, og það fór titringur um líkama
hans. Luke veifaði svipunni og formælti hundinum.
— Hann var rétt að segja að fæla fyrir mér hestinn,
óþokkinn sá arni. Þetta ætti að-------
í sama bili náðu tvær sterkar hendur tökum á
honum, og honum var kippt úr söðlinum. Svipunni
var svipt úr höndum hans, og Luke fann sér til mik-
illar undrunar að hann stóð á jörðunni, andspænis Kit,
er hélt á svipu hans, — og andlit Kits var dökkt af
reiði og fyrirlitningu.
Svo stökk Kit á Luke. Hann greip utan um hann
áður en hinn hafði getað lyft handleggjunum frá
síðunum, — og hóf hann á loft. Svo kastaði Kit Luke
ofan í þröngan en blautan skurð er lá með gang-
stéttinni.
Að því búnu tók Kit Gyp í fang sitt og stikaði í
burtu í grátþungu skapi, en eftir honum fylgdu böl-
bænir og heiftaryrði hins sárreiða og mjög illa út-
leikna Lukes Cavandish.
XV. KAFLI.
Höggið ríður.
Eftir átökin milli þeirra Kits og Lukes, varð opin-
bert stríð á milli heimilanna. Luke stóð í þeirri mein-
ingu að hann hefði verið beittur ofbeldi af Kit, —
og hann skrifaði honum og krafðist þess að Kit bæði
sig formlega afsökunar. Kit reif bréfið í sundur með
kuldahlátri, og virti hinn ekki svars. Atburður þessi
varð aðalumræðueínið í nágrenninu, og Luke fékk
fjölda samúðarbréfa, en Kit var yfirleitt ekki virtur
viðlits, þar sem hann sást á mannamótum.
Kit þótti sem þetta væri hæfilegur undanfari þess
er von bráðar átti að ske, og fannst að eftir þetta
ætti hann enn auðveldara með að gera svik Lukes
uppská, en áður.
Dagarnir liðu og það var kominn sá dagur, er
næstur var á undan hinum tilvonandi veizludegi á
Bluehayes. Þennan dag var hringt í símann á Blue-
hayes ,og beðið um Cyril til viðtals. Var það frú
Newcome og beiddi hún Cyril að finna sig samstundis.
— Hann hefir komizt að öllu saman, sagði hún er
hann var kominn til hennar.
— Komizt að hverju?
— Þessu á milli okkar. Hann náði í bréf frá þér og
las þau. Það var hræðilegt,
— En það var ekkert athugavert í bréfunum. Ég
hefi aðeins skrifað þér kunningjabréf.
— Já, það getur verið, en hann les miklu meira
út úr þeim. Hann var fokreiður og hótaði að skjóta
þig. Ég grátbað hann að gera það ekki, og ég varð að
sverja það að sjá þig aldrei framar.
Hann horfði á hana fullur undrunar.
— Já, en nú er ég hér.
— Auðvitað. En ég mátti til að sverja. Ilvað átti ég
að gera annað?
— Segja honum sannleikann. Því sagðirðu honum
ekki að þú elskaðir mig, og að þú ætlaðir ekki að þola
kaldlyndi hans og ónærgætni lengur? Það er bezt, að
hann fái að vita sannleikann.
— Nei, það er það ekki. En það er enda orðið of seint
nú, Cyril. Hann ætlar að fara í ferðalag núna eftir
þrjá daga til Madeira, og ég á að fara með honum. En
ég hata hann, og ég get ekki lifað með manni sem ég
hata. Eg get ekki hugsað til þess, að eiga að skilja við
þig, Cyril. Mér er það ómögulegt.
Hún þerraði tár úr augunum og snökti á mjög
hjartnæman hátt.
Eg get ekki gert að því, en mér finnst ,Cyril, að þú