Tíminn Sunnudagsblað - 08.09.1968, Qupperneq 3

:^;Cr
Lfir£.'—3
M ■.nv -r-ii
piiiipii
MP gwtwí
O* Í-.WB-ÍW í.l
Aw '■<¥ HVwiAVr^S.

SBSBjl
Nhlf.
Gaukshjónin leggja sig fram um
það í sameiningu að ginna væntan
lega fósturforeldra frá hreiðri
þeirra, svo að frúin geti orpið i
það. Þetta eru fuglar, sem verpa
hvitum eggjum eins og gaukurinn.
Unginn kemur úr egginu með hvassa
sýla fremst í goggi. Með þeim deyðir
hann aðra unga í hreiðrinu. Foreldrarn
ir draga skrokkana burt, og aðskota-
unginn er einn eftir. Eftir Hu daga
detta morðvopnin úr skolti hans.
Hinn óboðni gestur er nú einn um
hituna og étur allt hvað af tekur.
Sé hann í hreiðri fugla, sem mlnni
eru en kyn hans sjálfs, gerist fljótt
þröngt um hann. Fóstnrforeldrarnir
verða þá að stækka hreiðrið.
Litli hunangsgaukurinn er viðsjárverður *ugl. Heim-
kynni hans er í Afríku sunnan Saharaeyðimerkurinnar.
Raunar er þetta ekki gaukur, því að fuglinn er af
spætukyni. En hann verpir í hreiður annarra fugla eins
og gaukurinn og lætur þá fóstra afkvæmin.
Hunangsgaukurinn er skordýraæta, sólginn í býflugur og
býflugnavax. Hann er þess þó ekki umkominn að brjótast
inn í bú villibýflugna og þess vegna hefur hann gert eins
konar bandalag við mennlna. Har.n kallar þá á vettvang
með því að steypa sér yfir búin og láta öllum illum látum.
Hátterni hans vísar blökkumönnum
leið. Þegar þeir nálgast, tekur fugl-
inn að fljúga hvern hringinn af öðr-
um kringum búið. Síðan setzt hann
þegjandi á grein: Hjálpin er komin.
Komumenn geta gengið rakleitt að
réttu tré. Þeir rjúfa búið og hirða úr
þvi hunangið, hvernig sem býflugurn-
ar láta. Fengurinn er oft mikill — allt
að átta pund af hunangi.
Að lokum taka þeir vsxköku og
leggja á jörðina. Hana gefa þeir
fuglinum í þakklætisskyni. Fái
hunangsgaukurinn ekki slíka umb-
un, segir þjóðtrúin, að næst vísi
hann mönnunum á eiturslöngu.
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
675