Tíminn Sunnudagsblað - 21.09.1969, Blaðsíða 5

dfúpu gilli ausfcur og ofan í Jftkuls-
át'Míð og þar í Jöklu. En þessi
hópur, sem hafði um síðir hindr-
unjiinta að baki. léfcti ekki föriuni
fyrr en i Fossvallahlaði. En það
er af þeitm Kristjánum að segja,
sem ösftuðu gangandi krapaelginn
á Lambadal, að þeir urðu síðbún-
ari austu'f, og er þeir koiwu að
Laxá, er rennur skammt utan við
Fossvelli, var áin ófær yfirferðar.
Kristján Guðn-ason kennari, sem
var þá á léttasta skeiði, skaut þá
undir sig fótum, þrátt fyrir
stranga og erfiða göngu yfir f (öll-
im og htjóp norður í heiði og
komst þar yfir ána, en nafni hans,
Kristján Evmundsson, bróðir Sig-
fúsar Eymundssonar bóksala,
treysti sér ekki til frekarj hlaupa
og sat eftir utan ár. Hann var þá
orðinn ros'kinn maður. en þó enn
annáiaður létfcleikamaður og
göngufrár nieð afbrigðum. En svo
tæpt stóð kosningin að sögn, að
Kristján Guðnason taldi jafnvel at-
kvæði sifct geta riðið baggamuninin.
Á Fossvallafundi var háð hin harð-
vítugasta orrusta miili fraimhjóð-
enda og fundarmanna. Kosningin
snerisfc að öllu um vaitýskuna,
og leiddu ræðumenn þar sam-
an hesta sína og töliuðu til
þingheims af hestasteininum á
FossvallaMiaði. en hann var
ræðustóllinn. Þar voru meðal ann-
arra staddir báðir hinir gomlu rrt-
stjórar Seyðisfj arðarbl'aðanina,
Austra og Bjarka, þeir Skafti Jós
efsson og Þorsteinn Erlingssrnn,
Voru þeir litlir vinir. Guðmundur
Krisitjánsson. seinna póstur, á 4s-
brandsstöðum i Vopnafirði. var
einn meða] austurreiðarmanna.
Vé'k hann sér að Skafta, sem hann
þekkti, og bað hann sýna sér lista-
skáldið Þorstein Erlingsson. Skafti
svaraði:
„Það er fljótgert að sýna þér
hann, sem er auðþekktur, hvar
er hann fer, bæði svartur maður
og ljótuir".
„En mér fannist nú annað“, sagði
Guðmundur, „því Þorsteinn var
ftestum mönnum lagiegri og eftir-
minnilegri í sjón“.
Er svo skemmst frá kosningu
þessari að segja, að Vopnfirðingar
leomu Ólafi inm á þing og héldu
síðan norður um heiði að kjör-
fundi loknum. Hlákan hélzt hin
sama, og er kom niður í Vopna-
fjörð, voru ármar þar orðnar ó-
reiðar. Fóru sumir á kláfferju, en
aðtir sundriðu, em altur náði hóp
Fyrri kluti
frásagnar
urinn sins heima heilu og höldmu.
Nokkrar vísur komust á loft um
kiosninguna og FossvaMafund:
Fjandalega á Fossvölum,
fór í þessum kosningum:
örum & Wulff kom inn á þing,
Ólafi fiá'kjaft Vopnfirðing.
Ennfiremur:
Veslaðist upp í vortouldium
Valitýsfean á Fossvöluim.
um andblæ og svipmót
mannlífsins, þegar
fólk gerði sér daga-
mun á fögru sumri
fyrir þriÓjungi aldar
og fagnaði nýjum
áfanga á framfara-
brautinni.
Eftir því, sem af henni dró,
Árni grét, en Skafti hló.
Árni sá var sýsluskrifari á Seyð-
isfirði.
Skafti ritstjóri var íþróttamaður
góður og mestl full:hugi. Hann var
sonur hins kunn« fjórðungslækn-
is, Jósefs Skaftasonar á Hnausum
f Húnaþingi Skafti andaðist fáum
árum eftir Fossvallafund, 66 ára
að aidri Böra hans voru Þorsteinn
r í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
725