Tíminn Sunnudagsblað - 21.09.1969, Side 16

Þeir tala um hann, sem negldur var á kross í Gyðingalandi fyrir tvö þúsund
árum.
miyindialh'eiimiuir nú-tlíöar oig forfíðar
er saimibæirii)lieigu.r?
Sé 'því trúað, að hanin haifii verið
krrossfestur í Jerúsalem fyirir á að
gizkia 1930—1940 árum, eir jafn-
fraimit auiglijósít, hvaða augum vailds
miemn samtíðar hans hafa liitið
hiann. Krossfesting var refsing,
sem ætluð var sérstakrí teigumd
brotamamnia. Hún beið upphlaups-
manina og þræla, sem strdkið
höfðu frá húsbændum sínum.
Þessi iög gi-ltu í sfcatfclöndum Róm-
verjia. Eílfciir þeiim hlýtur hann að
hafa verið dæmduir.
En þáð voru ekki hinir róm-
versku valdsmieinn einir, sem komu
honum á krossinm. Inniöndir. leið-
fcogar og 'flokfciair þeirra, Parisear
og Saddúfcear, tókn höndum sam-
an gegn honum — saga, sem nú-
tíðairmöninum fcemur kunnuglega
fyirdir sjóniir. Og hér ber emm að
sama brunini: Okfcur hlýfcur að
sikiijast, að-sá maður, sem magn-
aði silíka - forystuhójia í þjóðfélag-
imu tii sáirþeiiginllleigs fjandskapar
geign sér,. hiafi verið talin ógnun
við samfékigið og valdakerfi þess.
Eitthvað géxlði hann svo liættuleg-
an, að þeii- leituðu aðstoðar út-
lendra ýfi'rdrotthiara tii þe'ss að
rýðja honum úr 'véigi.
við að fiita siig á hergagnafraim-
leiðslu, mannvíigum og örhirgð
samþegna sinna? Elur kirkjan
hiræsni og yfiirdrepsskap við brjóst
sér og lætur sér lynda varaþjón-
usbu eima eða er hún að jafnvel
meira eða minna ieyfi í þjónustu
samvizkui'ausra fjárplógsafla?
í framlhaldi af þessu er spurt:
Hver og bvað er Jesús í augum
nútímamanns? Hver spurnimigim
refcur aðra: Var hann aðeins
draumóramaður, sem afneitaði
heiminum, af því að hann væmti
heimisendis þá og þegar? Var hann
kufclari, sem rak út ffia anda, sem
tekið höfðu bústað í mönmum, og
hleypti þeim í safclausan búfénað-
inm? Eða var hann maður, sem
reis gegn ranglæti og siðleysi og
vondri breytni — uppreisnarmað-
ur, seui ögraði samtíð stinni og
þeim, sem með drottinvaldið fóru
í llamdíi hans? Hvar stæði hann í
þeim sviptingum, sem nu eiga sér
stað í beimiiuum?
Flestir mun teija, eða vil'ja að
minnsta kosti tetja, að sagain um
Jesús sé í sfcórum dráttum nærri
lagi. Það er yfirleiitt efclki vefengt,
að hann hafi verið í heiminm bor-
inn í Gyðimgalamdii fyrir hart nær
fcuttugu öldum og verið brossfest-
ur í Jerúsaliem unigur að árum.
Aftur á móti er margt, sem af
honum er sagt, nijög biandað helgi
sögnum, trúariegum þjóðsögum,
og haria hæpið, að kenninigar hans
hafi borizt okkur óbrenglaðar.
En við höfuim lífcið arnnað við að
sbyðjast í þeiim efinum en guðspjöB
in. Sá Jesús, sem við þefckjum,
stígur fram úr þeim, og við get-
uim varia gert okkur af honum
trúverðuigni mynd en þar bírfcist,
að buirfcdregnum þeim efnisþáttum,
sem sfcríða gegn óumbreytantegum
náfcbúriegum lögmáiium, sem voru
hin söniu frá örófi alda og þau
em enin í dag.
Á þessuim gnundveili htjótum
við að spyrja okfcur,- ef við vEj-
um reyna að bryfja viðfangsefnið
bl mergj air: Hver var Jesús Oig
hvað var hiann? Ög þá er þébfca
fiorvitnilegast: Var hann öðrum
þræði byltingamiaiður með keim-
lifca afstöðu tl þj óðfélags valdsims
og við þekkjum nú m'eðai andófs-
mianna og uppreisnairmiannia um
víða vieröH, að því 'leyti sem hug-
Svarið gæti verið það, að hann
hafi verið talinn hásfcaíegur lög-
um og reglu. Það er gömul og ný
safcairgift. Þótt guðspjölin beri
hann fyrir því, að hver stafkrók-
ur iögmálsimis skyidi haldinn, segja
þau Ika, að hann hafi gengið
gegn lögum og siðaboðum, þeigar
þau samirýmdust efcki kenningum
hans og boðprðum. SjáMur gerði
hann ótvírætt ráð fyrir, að læri-
sveiinar hams myndu ienda í harka-
légri ahdstöðu við þjóðfélagsvald-
ið: „En er þér heyrið um hermað
og spyrjið iiernaðartíðindi, þá
ökefllfist eklci: Þetta hlýtur að koma.
En gætið þér, að sjálfum yður, því
að mienn iríún'U framselja yður
dámisfcóiuinum, og í samfcundunum
munuð þér barðir yerða“.
Emguim blöðum er uan það að
fiietta, svo fremi sem guðspjöttim
eru metim gid til vifcmisburðar, við
hveirja Jesús lagði einkum lag sitt.
Það varu þeir, sem tiroðizt höfðu
undir í þjóðfélagimu og auvirðileg
astir þótfcu —■ hiimir hirökfcu og und-
irofcuðu og oft brotlegu samþegn-
ar hans. Hann baus sér lærisveina
mieðal snauðra fisfcimanina og þeim,
sem rífcir voru, sagða hanm að gefa
eiguir sínar, áður en þeiir gemgju
736
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ