Tíminn Sunnudagsblað - 20.01.1973, Blaðsíða 5

Ejm&fténr JtRSfiftr
A SKOGUM,
Piftft Vftiley, p. 0 /7:

J' s s /
■■**-*■■ /
J?/ . 'Á/~( > t í-*f , f '■ * '"$ ■/ * *'■’ ■f ■ f, f/ /: *
- ...... ■ :' r
7/ * ■■■f~.,ý.'J. ff. Ý s/ ■
sr * •
- . /'
f»-irjC£/,&'/' -&+*****■■*'
ý. *? *r *3» W f~i
*» /*r
yg~*fS>,
A. ™'>
c
*,'./:..■ íil
«,* » (3/ ,/&'/• * »*. ,'/ZA.
>s£A*
' / \ S- * /J*
*S/ é/ &'/&+
íff <L

CLr
/jArtM'r7'
z/ A & <
ó~)r£* ■/*■'**<U*y~ <*-/ <r~f<Z~e.’"i•?
Or-l.f- Ai'r tfA- f': ~j, r »-?>-*-*. Á-*/ JJfAA J*.- O* J -,%:rrnA,
■ / , /5fe . / ^ y ^ ,
'Jf £sv»-1f‘%-Xs' JSS' /J' *-/■'£ fm ■■>—. » -y~- £ ,/■/:■ *, ■■£::'■/
%
mJ
* * ? ‘
trrr-»--k~C- S»-S fSt-<f' «nr't
/ . ^
/ \ ‘ f
■//*.-» tf e>/? «/v*-#k.

: ,>
* J j*-/ S.h > >

'Tto>*K. M «*/* &■ J
JSfr'}'
' % \ s /
j'iX.

jé**r‘ /JJrjíjr' <?*■-// 3
/£*^*s*» *sr~ mí? *c/xtnr~m~ ‘^ée^r jC*j/**r
jjj/ «rJS/' /j/r f/f' atAAL.
*&&>“&**%. a&'

Sýnishorn af rithönd Eymundar Jónssonar — upphaf aö bréfi til Björns sonar
hans.
Winnipeg, ll. júni 1902
Þá erum við öll komin hingað heil á
húfi eftir næstum óvanalega fljóta
ferð. Aður var ég búinn að skrifa um
ferðina til Glasgow.
Frá Liverpool lagði skipið af stað.
Tveir gufubátar drpgu það út úr dokk-
inni og út fyrir brúna. Þar lagðist það,
þvi þar átti læknir að lita eftir heil-
brigðisástandi. Upp á skipshliðina var
sett trappa, en svo illa vildi til, að vir-
arnir, sem átakið kom á, slitnuðu og
einn af skipsmönnunum féll niður af
skipinu og kom niður á höfuðið og var
dáinn eftir fáar minútur. Svo mikill
troðningur varð af þessu, að ég hélt að
fleiri myndu fara sömu leið, en ,,póli-
ti” kom og kyrrði fólkið. Við komum til
Quebec þann 7. júni kl. ll.OO.Allir segja
að þetta hafi verið ein fljótasta ferð,
sem farin hefur verið frá tslandi, enda
vorum við á einu bezta skipi Allanlin-
unnar, smiðuðu árið 1900. Allt var sem
sagt lagt upp i hendur manns og alls
staðar sýnd kurteisi. Eftir að við kom-
um á „Emigranta” húsið, fóru Is-
lendingar að kortta til okkar. Sá fyrsti
sem þékkti okkur var Gisli Markús-
son. Hann tók vel á móti okkur. Svo
kom Oddný dóttir Jóhanns á Brunn-
um. Hún sótti okkur Halldóru og Sigga
og gaf okkur mat og kaffi. Siðan komu
Jón Halldórsson og kona hans og tóku
okkur heim til sin.
Nú erum við að reyna að fá leigt hús.
Við Stebbi höfum fengið von um vinnu,
en um hina veit ég ekki ennþá. Hér lizt
mér vel á og vona að viö munum una
okkur.
(Hinn 15. júni) Fjórum dögum siðar
er þessu bréfi haldið áfram á þessa
leið:
Við Stebbi erum búnir að fá vinnu
við að reisa búð. Höfum leigt hús fyrir
6dollara á mánuði. Jón Halldórsson og
konan hans vilja allt fyrir okkur
gera. Hún hefur tvisvar farið i bæinn
með Halldóru og keyrðu þær i raf-
magnsvagni. Mundi, Jói og Guðjón
vinna 30 milur héðan við að byggja
steinhús. Allir landar okkar, sem við
höfum hitt eru okkur svo góðir, en sér-
staklega nefni ég Gisla Markússon og
Jón bróður Guðrúnar i Holtum.
Eins og sjá má af þessum fyrstu bréf-
um virðist hið nýja land bjóða vestur-
farana velkomna og gefa þeim glæsi-
leg fyrirheit. Hvarvetna blasa við
þeim ótal möguleikar til að afia sér
gulls og grænna skóga og viðfangsefn-
in voru óþrjótandi. Það var þvi likast,
sem þetta land hefði beðið með
óþreyju eftir þessum þúsund þjala
smið úr islenzkri bændastétt. I ný-
lendu þeirri, er hann sezt að i, kemur
hann sér fljótlega upp verkstæði, til að
gera við akuryrkjuverkfæri og búvélar
bændanna. Hann verður eini læknir
nýlendunnar og jafnvel kemur fyrir að
hann tekst á hendur að leysa af hendi
einföldustu prestsverk. Þegar þau
hafa stuttan tima dvalið i Kanada,
skrifar Eymundur, fyrir hönd konu
sinnar, eftirfarandi bréf til Lovisu
dóttur þeirra i Dilksnesi,
Pine Valley P.O. 20. september 1902.
Elskulega Lóa min.
Ég bið nú pabba þinn að rispa örfáar
linur til þin, til þess að láta þig vita, að
við lifum öll og liður vel, lof sé guði
fyrir það ...
Hér eru ótal vegir til farsældar og
framfara, sem við höfum ekki hug-
mynd um heima, en ekki erum við nú
búin að ná neitt i þau gæði ennþá, það
gera vist fæstir fyrsta árið.. Ég er nú
komin á kjól (ekki samt daglega) Efn-
ið i hann kostaði 10 dollara. Og svo er
nú hatturinn ekki siðri, svo ég væri nú
dálitið konuleg, ef við yrðum svo hepp-
in að ná hér i land, sem pabbi þinn vill
ná i. En það er oddaland og þau lætur
stjórnin nauðug fyrir heimilisréttar-
Sunnudagsblaö Timans
53