Morgunblaðið - 24.06.2004, Blaðsíða 18

MINN STAÐUR
18 FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
ÍVAR er ásamt konu sinni, Hrefnu
Arnarsdóttur, sem ættuð er úr
Breiðdalnum, og tæplega fjögurra
mánaða gömlum syni þeirra í sum-
ardvöl í heimahögunum. Pjakkurinn
var skírður 17. júní, hlaut nafnið
Víðir Freyr og verður sjálfsagt lið-
tækur í boltanum síðar meir.
„Það hefur verið mikil fótbolta-
hefð bæði í Breiðdalnum og hér á
Stöðvarfirði,“ segir Ívar um tildrög
fótboltaferilsins. „Það eru ótrúlega
margir góðir strákar héðan. T.d.
Ríkharður, Jón Ingi bróðir minn,
Villi og margir aðrir. Sumir þeirra
fóru og spiluðu í efri deildunum.
Þessir strákar höfðu líka áhuga á að
fá hingað góða þjálfara. Þegar ég
var 14 ára kom t.d. Helgi Arnars
hingað og hann var duglegur að láta
þá hjá KSÍ vita af mér. Ég fékk því
góða skólun hér.
Þarf að hugsa vel
um unglingana
Ég var sextán ára þegar ég komst
inn í 16 ára landsliðið og fór þá til
Vals. Á þeim tíma var aðalatriðið að
vera hjá góðri fjölskyldu í bænum,
þar sem eldað væri ofan í mann og
þvegið af manni, vegna þess að góð-
ir strákar höfðu farið suður, ekki
passað upp á þetta, lifað á pylsum
og hamborgurum og komið til baka
án þess að hafa náð árangri fyrir
sunnan. Ég lenti hins vegar hjá frá-
bærri fjölskyldu, Einari og Dagmar,
sem voru mikið Valsfólk, og þau
redduðu mér heilmikið þann tíma
sem ég var í bænum. Þau áttu ein-
mitt strák, Guðna Einarsson, sem er
í KR núna, þannig að þau vissu
hvernig þetta þurfti að virka.“
Árið 1998, eftir fjögur ár hjá Val,
fór Ívar til Eyja til að spila með
ÍBV. „Það var frábært því þá kynnt-
ist ég hinum helmingnum af ættinni
minni, en móðir mín er úr Vest-
mannaeyjum. Þar vorum við í tvö
sumur og gekk vel, því liðið vann
fyrra árið bæði Íslands- og bik-
armeistaratitil.“
Ætlar sér í úrvalsdeildina
Ívar segir það skipta öllu máli að
komast í landsliðin til að ná athygli
erlendra umboðsmanna.
„Þegar ég spilaði með 21 árs
landsliðinu voru mjög margir um-
boðsmenn að fylgjast með Íslandi.
Ég fór fyrst á samning í Svíþjóð, en
þeir voru í ströggli á þeim tíma svo
ég fór til Englands til að spila með
3. deildar liði til að halda mér í formi
meðan ég beið og sá til hvað myndi
gerast í Svíþjóð. Þá keypti Brent-
ford mig í 2. deildina í Englandi.
Þar vorum við í tvö og hálft ár, eitt
ár í Wolves og svo fór ég til Reading
í október á síðasta ári og á tvö ár
eftir af samningnum.
Við erum þarna með 25 þúsund
manna nýjan heimavöll, góða æf-
ingaaðstöðu innanhúss og gervi-
grasaðstöðu, það er verið að byggja
nýtt æfingasvæði og liðið stefnir að
því að komast í úrvalsdeildina, von-
andi á næsta tímabili. Stefnan hefur
alltaf verið að spila í ensku úrvals-
deildinni. Það er ekki hlaupið að því
að festa sig í sessi í úrvaldsdeildinni,
en við eigum möguleika á því.
Komum aftur til Íslands
Það væri fínt að spila fótbolta í
úrvalsdeildinni fram undir 35 ára
aldurinn og ef allt er heilt og gott í
líkamanum og maður hefur gaman
af þessu er hægt að framlengja
þann tíma. Eftir þennan tíma skoð-
ar maður hlutina upp á nýtt.
Eins og staðan er núna kem ég
sjálfsagt ekki til með að flytja aftur
á Stöðvarfjörð. Við komum hingað
fremur í sumarafdrep. En við flytj-
um áreiðanlega til Íslands aftur, hér
eru fjölskyldur okkar og vinir. Það
eru ekki margir sem hafa farið út í
atvinnumennsku í styttri eða lengri
tíma sem hafa ekki flutt heim.“
Ívar kemur til Stöðvarfjarðar á
hverju sumri ásamt Hrefnu, til að
hitta ættingjana og slaka á. Þau búa
þá í einbýlishúsi foreldra Ívars og
njóta lífsins í bænum. Ekki síst rölta
þau inn aðalgötuna og í Steinasafn
Petru, en hún er einmitt amma Ív-
ars og sannkallaður miðpunktur
fjölskyldunnar. Þar fá allir kaffi og
elskulegt viðmót, steinar eru ræddir
í þaula í eldhúsinu og tekið til hend-
inni í safninu. Þau skjótast líka yfir í
Breiðdalinn, þar sem Hrefna ólst
upp, og nú er auðvitað verið að
kynna litla manninn nýskírða fyrir
ættingjunum. Ívar hefur líka komið
að skógrækt á Stöðvarfirði, m.a.
með fjárframlagi og þannig lagt sitt
að mörkum til heimahaganna.
Einn íslenskur
heimsklassaleikmaður
Talið berst að landsleiknum gegn
Englandi í vor. „Maður var nátt-
úrlega hundsvekktur að tapa 6–1.
Fólk gleymir því kannski að við vor-
um að spila við England, á þeirra
heimavelli, síðasta leik fyrir Evr-
ópukeppni og Englendingar eru
bara með mun fleiri góða fótbolta-
menn en við. Við eigum í dag einn
heimsklassaleikmann, sem er Eiður
Smári. Það er alltaf getumunur á
liðunum. Þó eigum við ekkert að
þurfa að tapa 6–1 fyrir þeim.“
Ívar segist ekki hafa séð mikið af
fótboltanum á Íslandi undanfarið.
Hann horfði á Fylkismenn spila við
FH á dögunum og segir þann leik
hafa verið fínan. „Fyrsti leikur
tímabilsins hefur alltaf dálítinn vor-
brag á sér og vellirnir eru ekki eins
góðir og þeir verða síðar um sum-
arið. Fyrstu tvær, þrjár umferð-
irnar eru menn að komast í gang.
Ég held það hljóti að vera að fót-
boltinn sé að lagast út af þessum yf-
irbyggðu höllum. Þær kynslóðir
sem alast upp í þeim fá miklu lengri
tíma í fótbolta og á stærri og betri
völlum en þeir sem eru nú að spila.
Eftir nokkur ár kemur þetta í ljós.
Uppbygging KSÍ á sparkvöllum í
samvinnu við sveitarfélögin er líka
frábært mál.“
Alltaf stefnt
á ensku úr-
valsdeildina
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Boltinn rúllar hjá Ívari Ingimars: Heima á Stöðvarfirði með Hrefnu Arn-
arsdóttur og nýskírðum syni þeirra, Víði Frey.
Ívar Ingimarsson, knattspyrnumaður hjá
Reading á Englandi, er heima á Stöðv-
arfirði í sumarleyfi. Steinunn Ásmunds-
dóttir tók hús á Ívari og fjölskyldu í brak-
andi, stöðfirskri morgunblíðu.
Stöðfirðingurinn Ívar Ingimarsson sækir í heimahagana á sumrin
AUSTURLAND
Hellnar | Þau komu nokkuð langt að
brúðhjónin sem létu gefa sig saman
á toppi Snæfellsjökuls á sumarsól-
stöðum um miðnættið hinn 20. júní.
Natalie Barbara Canh Pho Duc og
Sjan Kristian Till Sahm búa í Berlín
og sagði Natalie að bæði hefðu þau
lengi átt sér þá ósk heitasta að heim-
sækja Ísland. Jafnframt hefðu þau
viljað gifta sig á einhverjum töfrandi
stað.
Þeim fannst þau hafa fundið þann
rétta eftir að hafa rætt við Ritu
Duppler sem rekur Island Reisen í
Berlín en hún stakk upp á því að þau
veldu Snæfellsjökul, sem skartaði
svo sannarlega sínu fegursta þegar
vígslan fór fram.
Fyrsta hjónavígslan
Séra Elínborg Sturludóttir, sókn-
arprestur í Grundarfirði, gaf brúð-
hjónin saman en þetta er hennar
fyrsta hjónavígsla. Elínborg sagði
að það væri nokkuð skemmtileg til-
viljun að fá að gifta þýskt par. Hún
væri nýflutt heim frá Þýskalandi þar
sem hún bjó í nokkur ár meðan mað-
ur hennar var í námi. Sagði hún að
sér fyndist vígslan eins og viss teng-
ing við Þýskaland enda lét hún sig
ekki muna um að tala til brúð-
hjónanna á þýsku. Eftir hjónavígsl-
una tók Till upp eftirnafn Natalie og
verða þau því í framtíðinni herra og
frú Pho Duc.
Margt í fyrsta sinn
Þetta var fyrsta ferð séra El-
ínborgar upp á jökulinn, þótt hún
eigi ættir að rekja til Ólafsvíkur og
hafi alist upp í Stykkishólmi. Þótt
hjónavígsla hafi áður farið fram á
jöklinum var þetta sú fyrsta sem vit-
að er um þetta árið. Natalie og Till
voru líka í sinni fyrstu heimsókn til
landsins, í fyrsta skipti á jöklinum og
að ganga í fyrsta sinn í hjónaband.
Bæði eru þau tengd tónlist, hún
sem upptökustjóri í hljóðveri sem
hún á og rekur og hann sem píanó-
leikari. Kynni þeirra hófust einmitt
þegar hún tók upp píanóleik hans
fyrir tveimur árum.
Þegar brúðhjónin sátu í fegurð
sumarnæturinnar eftir vígsluna,
ásamt presti og svaramanni, og
gæddu sér á brúðartertu og kampa-
víni sögðu þau að þessi gifting væri
allt sem þau hefði dreymt um og það
stórkostlega væri að nú hefði
draumurinn ræst. Þótt þetta hefði
verið nokkuð köld byrjun á vonandi
löngu hjónabandi hefði hún verið
svo töfrandi að í huga þeirra ættu
bara hlýja og gleði eftir að fylgja
minningunni um athöfnina á jökl-
inum.
Hjóna-
vígsla á
Snæ-
fellsjökli
Morgunblaðið/Guðrún G. Bergmann
Natalie og Till í snjónum fyrir framan séra Elínborgu Sturludóttur.
Fljót | ,,Þetta voru alveg frábærar
móttökur eins og raunar alltaf þegar
ég kem fram hér. Ég held að það séu
fimm ár síðan ég söng í Siglufirði síð-
ast, þá tók ég lagið um Gústa guðs-
mann á torginu. Ég er fæddur hér og
uppalinn, fór reyndar ungur héðan
og til sjós en hef alltaf sterkar taugar
til fjarðarins. Það er alltaf gott að
koma heim á Sigló,“ sagði Gylfi Æg-
isson tónlistarmaður þegar frétta-
maður tók hann tali eftir dagskrá í
Siglufjarðarkirkju á dögunum.
Við það tækifæri söng Gylfi þrjú af
sínum kunnustu lögum, Minning um
mann og Stolt siglir fleyið mitt og
síðan í lok dagskrárinnar tók hann
lagið um Gústa guðsmann. Það var
að undirlagi séra Sigurðar bróður
Gylfa sem hann skrapp norður
ásamt vinkonu sinni til að taka þátt í
menningardagskrá í kirkjunni að
kvöldi sjómannadagsins. Áheyrend-
ur kunnu vel að meta framlag Gylfa
og var honum þakkað með miklu
lófataki í lok samkomunnar.
Gylfi sagðist í samtali hafa að
verulegu leyti helgað sig tónlist síð-
ustu ár. Hann gæfi út a.m.k. einn
geisladisk á ári og þar sæi hann um
allt, semdi lögin og textann, léki á
hljóðfærið og annaðist svo einnig um
söluna á því sem hann gefur út.
Sjómenn alltaf ofarlega í huga
Hann hefur einnig fengist við að
mála um árabil og þá aðallega skip
og báta, enda hefur sjórinn og sjó-
menn alltaf verið ofarlega í huga
hans. Þessar myndir sem hafa verið
settar í þar til gerðan tréramma sem
er eftirlíking af skipsstýri hafa selst
vel og verið mjög vinsælar til gjafa.
Að sögn Gylfa er hann nú að byrja
að mála aftur eftir nokkurt hlé enda
talsvert spurt um myndir hjá honum.
Hann sagðist vera afar ánægður með
þær móttökur sem verk hans hafa
fengið hjá fólkinu í landinu á und-
anförnum árum. Góðar viðtökur
hefðu gert honum kleift að helga sig
sínum áhugamálum, tónlist og list-
málun og fyrir það væri hann þjóð-
inni afar þakklátur.
Alltaf gott að
koma heim á Sigló
Morgunblaðið/Örn Þórarinsson
Gylfi Ægisson söng í Siglufjarð-
arkirkju á dögunum.
LANDIÐ