Morgunblaðið - 24.06.2004, Qupperneq 36

MINNINGAR
36 FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristján BjörnSamúelsson
(Bibbi) fæddist á Ak-
ureyri 4. nóvember
1935. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 16. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Svava
Sigurðardóttir, f. 7.
júlí 1901, d. 7. júlí
1994, frá Ystu-Vík í
Grýtubakkahreppi,
og Samúel Ásbjörns-
son, rafvirkjameist-
ari frá Stapaseli í
Stafholtstungum, f. 4. október
1901, d. 21. júní 1972. Kristján á
fjögur systkini á lífi. Þau eru: Sig-
urður, f. 14.10. 1926, kvæntur
Eddu Ögmundsdóttur, Kristín Jó-
fríður, f. 3.2. 1931, gift Magnúsi
Vigfússyni, Guðrún María, f. 6.4.
1933, gift Garðari Ingólfssyni,
Pálmi Viðar, f. 20.5. 1934, kvænt-
ur Ingveldi Finnbogadóttur, d. 1.
júlí 2001. Elsti bróðirinn Ásgeir
Guðmundur, f. 29.8. 1925, d. 1.8.
1995, var kvæntur Ásu Björgvins-
dóttur.
Kristján kvæntist Kristínu Þor-
kelsdóttur (Dídí), f. í Reykjavík 3.
maí 1936, d. 11. sept-
ember 2000. Foreld-
ar hennar voru
Bergþóra Kristins-
dóttir frá Patreks-
firði, f. 14. júní 1907,
d. 11. febrúar 1976,
og Þorkell Ásmunds-
son trésmiður frá
Fellsaxlarkoti í Skil-
mannahreppi, f. 25.
apríl 1902, d. 18. júní
1997. Synir Krist-
jáns og Kristínar
eru: 1) Bergþór
Kristjánsson, f. 22.
ágúst 1957, sam-
býliskona hans er Valdís Gests-
dóttir frá Hólmavík, f. 2. septem-
ber 1946. 2) Björn Kristjánsson, f.
3. nóvember 1959, kvæntur Sig-
ríði Lindbergsdóttur frá Nes-
kaupstað, f. 15. október 1963, og
eiga þau tvö börn, Kristján Lind-
berg, f. 14. desember 1984, og
Önnu Karen, f. 6. júní 1989.
Kristján starfaði fyrir Flugleið-
ir og áður Flugfélag Íslands alla
sína starfsævi eða 50 ár.
Útför Kristjáns fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Gufuneskirkjugarði.
Elsku pabbi er dáinn, allt of
snemma finnst okkur, en við ráðum
ekki því hvenær kallið kemur. Þegar
kallið kemur svona skyndilega er
enginn viðbúinn því að kveðja.
Það eru aðeins tæplega fjögur ár
síðan mamma kvaddi þennan heim og
saknaðir þú hennar mikið. Því er það
okkar stærsta huggun að nú hafið þið
náð aftur saman hinum megin.
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar maður hugsar til
baka. Þær voru ófáar ferðirnar sem
við bræðurnir fórum með ykkur
mömmu eða bara við feðgarnir til
Glasgow eða Kaupmannahafnar þeg-
ar við vorum yngri enda hafðir þú
góða aðstöðu til að fá ódýrt far þar
sem þú varst starfsmaður hjá Flug-
leiðum og vannst þar alla þína starfs-
tíð eða 50 ár. Í þessum ferðum náðum
við vel saman og brölluðum ýmislegt
sem við geymum bara fyrir okkur.
Þið mamma voruð dugleg að ferðast
þegar heilsan leyfði og fóruð margar
ferðir með Bridgefélagi Flugleiða.
Nutuð þið þeirra ferða og sögðuð
okkur margar sögur úr þeim.
Afabörnin nutu ástúðar þinnar og
var ekki óalgeng sjón að sjá þig skríð-
andi á gólfinu til að leika við þau, eða
þú varst notaður sem klifurgrind
þegar þú sast í stólnum.
Þið mamma voruð dugleg að heim-
sækja afabörnin þegar þau bjuggu í
Danmörku og var þá oft glatt á hjalla
úti á veröndinni í góðu veðri og sullað
í litlu sundlauginni.
Eftir að mamma dó breyttist
margt, það var eins og einhver neisti
hefði slokknað. Þú saknaðir hennar
mikið en nú ertu kominn til hennar og
verður hjá henni til eilífðar.
Bergþór og Björn.
Elsku tengdapabbi. Þetta er svo
óútreiknanlegt líf sem við lifum.
Það sem maður gengur að sem
gefnum hlut er allt í einu rifið frá
manni eins og hendi væri veifað. Við
gátum öll séð hvernig lífsneistinn
dofnaði við fráfall tengdamömmu en
okkur óraði ekki fyrir að þú yrðir all-
ur aðeins fjórum árum seinna. Ég
finn það inni í hjarta mér að þú ert
sáttur núna. Það er bara í eðli okkar
svolítil eigingirni að við vildum fá að
hafa þig lengur hjá okkur. En lífið
heldur áfram og þú munt lifa í hjört-
um okkar og hug þar til við hittumst
aftur.
Það var óörugg sál sem birtist á
heimili þínu fyrir rúmum 22 árum
þegar ég kvaddi tilvonandi eigin-
mann og hann hélt af stað í skóla í
Danmörku. Strax þá var mér sýnt að
ég var orðin hluti af fjölskyldu sem
stóð saman í blíðu og stríðu. Ég er
þakklát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér og þakklát fyrir hversu góður
þú hefur verið við börnin mín.
Ég mun geyma minningu þína í
hjarta mér, og deila henni með fjöl-
skyldu minni.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þig.
Þín tengdadóttir
Sigríður Lindbergsdóttir.
Það eru svo margar góðar minn-
ingar að ég get varla ákveðið hverjar
af þeim ég á að minnast hérna: hvort
það var hvernig þú lést mig klifra þig
eins og fjall þegar ég var yngri; allar
sumarbústaðaferðirnar sem við fór-
um í; þegar þú tókst mig með þegar
þú keyptir nýjan bíl; kenndir mér
mannganginn á skáktölvunni þinni;
komst með gjafir frá útlöndum;
kenndir mér hvernig útlendingar
segja ísskápur eða fórst með mig á
Keflavíkurvöll og sýndir mér flugvél-
arnar. Það er einungis tæmandi
magn af pappír hérna í heiminum
sem takmarkar hversu mikið ég get
skrifað um þessar góðu minningar
sem við áttum saman. Allar þessar
æskuminningar frá Eyjabakka, hjá
Dídí ömmu og Bibba afa, sem minna
mig á hversu fallegt lífið getur verið.
Ég tel það vera mitt hlutverk núna að
halda minningunni um þig lifandi
eins lengi og ég get og láta heiminn
vita hversu góður afi þú varst mér.
Ég veit að þú hefur fundið hvíld þína
við hliðina á ömmu að eilífu, en sama
hvernig þessi heimur mun breytast
og sama hvað ég mun fara í gegnum,
þá mun minningin um ömmu og afa á
Eyjabakka lifa í hjarta mér svo lengi
sem ég lifi.
Hvíldu í friði, kæri afi.
Kristján Lindberg.
Minn ástkæri afi, þetta gerðist allt
svo snöggt og á þessum tíma þjóta
hugsanir og minningar til og frá í
höfðinu á manni, maður hefur enga
stjórn á því.
Allar þessar góðu minningar, t.d.
þegar við systkinin vorum í pössun
hjá ykkur ömmu og við fífluðumst og
létum eins og asnar og notuðum þig
sem klifurtré. Þú kallaði mig allaf
klifurkött. Og líka þegar þið komuð
til Danmerkur að heimsækja okkur
þegar við bjuggum þar. Það var mik-
ið um stuð, gleði og hlátur. Ég bjóst
ekki við að þurfa að sitja hér og skrifa
þessa grein. Mér finnst þetta allt of
snemmt en það er nú ekkert sem ég
ræð við. Eina staðreyndin í lífinu er
að við deyjum víst öll einhvern tím-
ann. Nú eru bara fjögur ár síðan hún
ástkæra amma mín dó og finnst mér
afar stutt síðan það gerðist, og erfitt
að ganga í gegnum þetta allt aftur.
En nú eruð þið saman. Og við
hugsunina um það hlýnar mér fyrir
hjartanu.
Afi, ég elskaði þig og mun alltaf
gera. Þótt ég sjái þig ekki, þá finn ég
samt fyrir þér og ömmu í hjartanu og
huganum. En ég bið að heilsa ömmu
og öllum þarna hinum megin.
Þitt afabarn
Anna Karen Björnsdóttir.
KRISTJÁN BJÖRN
SAMÚELSSON
✝ Grétar Ólafsson,fyrrverandi yfir-
læknir hjarta- og
lungnaskurðdeildar
Landspítala – há-
skólasjúkrahúss,
fæddist 3. október
1930 í Flatey á
Breiðafirði. Hann
lést 14. júní á
krabbameinsdeild
Landspítalans. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigurlaug
Einarsdóttir, f. á
Brimnesi í Skaga-
firði 9.7. 1901, d.
23.6. 1985, og Ólafur Hermann
Einarsson héraðslæknir, f. á Sval-
barði í Miðdölum í Dalasýslu 9.12.
1895, d. 8.6. 1992. Systkin Grétars
eru Einar íþróttakennari, f. 13.1.
1928, Jósef Friðrik yfirlæknir, f.
24.8. 1929, Sigríður fulltrúi, f.
14.6. 1935, Hilmar arkitekt, f.
18.5. 1936, d. 28.12. 1986, og Sig-
urður viðskiptafræðingur, f. 7.5.
1942.
Grétar kvæntist 1958 Hólmfríði
Magnúsdóttur lækni, f. 17.1. 1931.
Foreldrar hennar voru Sólveig
uns hann hélt heim til starfa við
Landspítalann sumarið 1969. Hon-
um var veitt sérfræðistaða við
brjóstholsaðgerðadeild Landspít-
alans 1970 (síðar hjarta- og
lungnaskurðdeild) og 1973 var
hann settur til að gegna stöðu yf-
irlæknis við sömu deild og skip-
aður 1976. Árið 1973 var hann
einnig settur dósent í brjósthols-
skurðlækningum við Háskóla Ís-
lands og skipaður 1977. Grétar
gegndi dósentsstöðu sinni til 1997
og lét af störfum sem yfirlæknir
31. október 2000 sökum aldurs.
Grétar Ólafsson gegndi mörg-
um trúnaðarstörfum fyrir lækna
og háskólamenn, sat m.a. í stjórn
læknaráðs Landspítalans um ára-
bil og var formaður ráðsins 1978–
1982. Hann sat í launanefnd
sjúkrahúslækna og var um skeið
formaður hennar og átti sæti í
stjórn lífeyrissjóðs lækna í mörg
ár. Árin 1986 til 1990 var Grétar
formaður Bandalags háskóla-
manna og jafnframt formaður
Sambands háskólamanna á Norð-
urlöndum (NAR) 1986–1987 og
varaformaður 1987–1990. Hann
var heiðursfélagi Skurðlækna-
félags Íslands og var veitt gull-
hjarta Landssamtaka hjartasjúkl-
inga.
Útför Grétars Ólafssonar og
bálför verður frá Fossvogskirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 15.
Guðmundsdóttir, f.
29.4. 1901, d. 17.4.
1982, og Magnús Vig-
fússon húsasmíða-
meistari, f. 26.9. 1906,
d. 9.5. 1976. Dóttir
Grétars og Hólmfríð-
ar er Sólveig sam-
eindaerfðafræðingur,
f. 17.3. 1959, gift Guð-
mundi A. Guðmunds-
syni dýravistfræðingi.
Börn þeirra eru Jó-
hanna Fríða, nemi, f.
9.4. 1985, og Grétar
Örn, nemi, f. 9.4. 1985.
Grétar ólst upp í
Laugarási í Biskupstungum þar
sem faðir hans gegndi starfi hér-
aðslæknis 1932–1946. Að loknu
stúdentsprófi frá MR 1951 hóf
Grétar nám í læknisfræði við Há-
skóla Íslands. Hann lauk embætt-
isprófi vorið 1958. Að loknu kandi-
datsári og héraðsskyldum hér
heima lá leiðin til Svíþjóðar 1960
þar sem hann aflaði sér sérmennt-
unar í almennum handlækningum
og brjóstholsskurðlækningum.
Hann starfaði á nokkrum sjúkra-
húsum í Svíþjóð, lengst af í Malmö,
Mikill harmur er mér upp kveðinn.
Grétar Ólafsson móðurbróðir minn er
látinn.
Þótt dauðinn sé fyrirséður í þessu
lífi og það eina sem hægt er að ganga
að sem vísu, þá er áfallið jafnan hið
sama þegar slíkir atburðir verða.
Grétar frændi minn hafði barist við
sjúkleika undanfarin ár, sjúkdóm sem
blossaði upp eftir að hann settist í
helgan stein að lokinni gifturíkri og
þakklátri starfsævi. Víst er að margir
eiga honum líf sitt að launa og er ég í
þeim hópi.
Grétar var mikill maður í þeirra
orða bestu merkingu. Hann var
drengur góður, sanngjarn, farsæll í
skiptum sínum við annað fólk, hjarta-
hlýr mannvinur sem allt of fáir finnast
í þessum heimi.
Ég fór ekki varhluta af þeim kost-
um hans.
Við föðurmissi minn reyndist Grét-
ar mér sem faðir. Reyndar má segja
að hann hafi með sínu lagi gengið mér
í föðurstað eftir fráfall föður míns, Jó-
hanns Ragnarssonar, sem ég varð
fyrir aðeins 16 ára gamall. Huggun,
hvatningu og trúnað sýndi hann mér,
en þó fyrst og síðast veitti hann mér
ást, vináttu og umhyggju á þeim erf-
iðu tímum.
Margt kemur upp í hugann við
kveðjustund. Veiðiferðir fórum við
margar saman eftir að hönd föður
míns sleppti. Hann tók mig undir sinn
verndarvæng og bauð mér, unglingn-
um, með sér. Iðuna veiddum við ár-
lega og heimsóttum Laugardalsá,
Grímsá og Sogið, svo dæmi séu nefnd.
Í þessum ferðum var frændi minn og
vinur í essinu sínu. Miðlaði af þekk-
ingu sinni og reynslu, leiðbeindi af
næmi hins sanna veiðimanns. Hann
kynnti mér leyndardóma vatnsins og
aðferðirnar til að tæla laxinn til að
taka agnið; flugu, maðk eða spón.
Fyrst og fremst flugu. Hann var öðr-
um fremur lærimeistari minn í
stangaveiði.
Grétar var með eindæmum feng-
sæll þegar hann var upp á sitt besta
og engan þekki ég slíkan stórlaxa-
bana sem hann var. Í ferðum okkar
veiddi hann bæði 26 punda lax og ann-
an 29 punda. Ég hef ekki tölu á 20
pundurunum. Það eru fáséðir drekar
nú á dögum.
Grétar kom reyndar við mína sögu
áður en við vissum af því báðir. Þann-
ig vildi til að þegar eiginkona mín kom
í þennan heim var ekkert pláss laust á
fæðingardeildinni í Reykjavík. Var
móður hennar vísað á Sólvang í Hafn-
arfirði þar sem ungur kandídat, Grét-
ar Ólafsson, tók á móti stúlkubarni
sem síðar varð konan mín. Þeim hring
lokaði Grétar með því að vera svara-
maður minn við brúðkaup okkar Ír-
isar.
Hann kom einnig við sögu við fæð-
ingu elstu dóttur minnar, Huldu
Sifjar. Hún átti að koma í heiminn
þann 9. september 1982, en þann dag
áttum við Grétar veiði. Olli væntanleg
fæðing okkur áhyggjum, því að sept-
emberdagur á Iðu eru gulls ígildi. Við
Grétar biðum á fæðingardeildinni og
að kvöldi þess 8. fæddist stúlkan. Við
frændur héldum glaðir í túrinn. Kon-
an mín fyrirgaf honum hans þátt í
málinu nokkrum árum síðar, en mér
hefur ekki verið fyrirgefið enn.
Nú skiljast leiðir okkar Grétars um
sinn. Samverustundirnar verða ekki
fleiri í bili. Minningarnar verða að
duga þar til við hittumst á ný. Þær á
ég bæði margar og kærar.
Fríðu, Sólveigu og Mumma, Grét-
ari yngra og Hönnu Fríðu biðjum við
Íris blessunar á þessum erfiðu tímum.
Ólafur E. Jóhannsson.
Kveðja frá Lífeyrssjóði lækna
Í dag, þegar við kveðjum Grétar
Ólafsson yfirlækni, vil ég fyrir hönd
Lífeyrissjóðs lækna þakka honum
samstarfið. Grétar sat mörg ár í
stjórn sjóðsins og miðlaði þar af þekk-
ingu sinni og reynslu. Grétar var
mjög þægilegur í samstarfi, alltaf
raunsær, og í fyrirrúmi var að gæta
hagsmuna allra sjóðfélaga. Á við-
kvæmum tímum, þegar við hættum
rekstri eigin skrifstofu og sömdum
við aðila að sjá um rekstur sjóðsins,
kom reynsla Grétars af félagsstörfum
að góðum notum. Við kveðjum góðan
félaga og sendum Hólmfríði konu
hans, dóttur þeirra og allri fjölskyld-
unni okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Þorkell Bjarnason.
Grétar Ólafsson, fyrrverandi yfir-
læknir hjarta- og lungnaskurðdeildar
Landspítala – háskólasjúkrahúss, er
látinn. Hann skilaði ævistarfi sínu af
óeigingirni og stuðlaði að framþróun
hjarta- og brjóstholsskurðlækninga á
Íslandi. Sjálfur var hann drífandi og
eljusamur sem brjóstholsskurðlæknir
og baráttumaður að því að opnar
hjartaskurðlækningar yrðu teknar
upp á Íslandi. Sú ósk hans rættist
1986 þegar hjartaskurðlækningar
hófust á Íslandi. Deildin tók þá mikið
stökk í framfaraátt undir hans stjórn
og hefur þróast í þróttmikla hjarta-
og lungnaskurðdeild, sem þjónar nú
öllu landinu með góðum árangri.
Grétar var ekki síður þrautseigur
að takast á við eigin erfiðleika, þegar
alvarleg veikindi og slys ógnuðu lífi
hans og heilsu. Hann reif sig upp úr
áföllunum af miklum hetjuskap, en
svo kom að hann varð að láta í minni
pokann gagnvart alvarlegum sjúk-
dómi sem ekki varð við ráðið. Við
samstarfsfólk hans á Landspítalanum
þökkum honum drengilega fram-
komu og allt sem hann hefur gefið
öðrum með ævistarfi sínu og samvist-
um. Grétar var stoltur af deildinni
sinni og því starfi sem þar fór fram og
hann hafði óbilandi trú á framtíð
Landspítalans og læknisfræði í land-
inu. Grétar hlaut virðingu og marg-
víslegan verðskuldaðan heiður bæði
fyrir læknis-, kennslu-, félags- og
trúnaðarstörf og kunna menn honum
þakkir fyrir óeigingjarnt framlag
hans að öllum þessum málaflokkum.
Ég sendi fjölskyldu hans allri og vin-
um innilegustu samúðarkveðjur mín-
ar og þakka Grétari samfylgdina um
leið og ég bið honum blessunar guðs á
nýjum vegum.
Bjarni Torfason.
Kveðja frá Landssamtökum
hjartasjúklinga
Grétar Ólafsson, fyrrverandi yfir-
læknir hjarta- og lungnaskurðdeildar
Landspítala – háskólasjúkrahúss, er
látinn. Hann var aðalhvatamaður að
því að opnar hjartaaðgerðir hæfust
hér á landi. Grétar hafði aflað sér sér-
menntunar í Svíþjóð eftir að lækna-
námi lauk hér heima og var því vel
undir það búinn að taka að sér vanda-
söm verkefni.
Fyrsta opna hjartaaðgerðin var
gerð hér á landi í júnímánuði 1986
undir stjórn Grétars.
Hann var alla tíð mjög hlynntur
Landssamtökum hjartasjúklinga og
góður stuðningsmaður, enda mikill
áhugamaður um félagsmál. Grétar
var afar traustur maður og sjúklingar
virtu hann og dáðu fyrir hlýhug og
velvilja.
Á þeim árum þegar opnar hjarta-
aðgerðir hófust hér á landi voru ýmsir
af ráðamönnum þjóðarinnar efins um
hæfni íslenskra lækna til að takast á
við svo vandasöm verkefni.
Í ljós hefur komið að árangur af
þessu starfi er mjög góður og nú orðið
er sjaldgæft að heyra efasemdir um
hæfni íslenskra hjartalækna. Lands-
samtök hjartasjúklinga sýndu hug
sinn í verki er þau sæmdu Grétar
gullmerki samtakanna, gullhjartanu.
Landssamtök hjartasjúklinga
þakka Grétari farsæla samfylgd og
senda eftirlifandi eiginkonu og dóttur
innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd stjórnar og starfs-
manna Landssamtaka hjartasjúkl-
inga
Vilhjálmur B. Vilhjálmsson, for-
maður, Ásgeir Þór Árnason,
framkvæmdastjóri.
GRÉTAR
ÓLAFSSON