Íslendingaþættir Tímans - 20.09.1968, Page 2
sá Halldór einnig. Halldór var og
uliaTmatsmaður í mörg ár, en á
Arngerðareyri var Kaupíélag Naut
eyrarhrepps um margra ára skeið
og átti þar sláturhús. Vermenn
komu í stórum hópum sunnan
yfir Steingrimsfjarðarheiði, Þorska-
fjarðarheiði og Kollafjarðarheiði
um páskaleytið, Allir þessir ver-
mannahópar stefndu beint að Arn-
gerðareyri til gistingar og annarr-
ar fyrirgreiðslu, dvöldu þar svo
þangað til ferð féll út Djúpið til
verstöðvanna Bolungarvíkur, Hnífs
dals, ísafjarðar og Súðavíkur. Þá
var oft þröngt í Arngerðareyrar-
bænum gamla. Dyraloftið var fullt
af næturgestum og öll börnin lát-
in ganga úr rúmi fyrir þessum
aðkomúmönnum og látin sofa
mörg saman í flatsæng í síma-
herberginu eða baðstofugólfinu. Þá
varð að greiða fyrir símavinnu-
mönnum, sem komu sumar hvert
í viðgerðaleiðangrum, vegagerðar-
menn voru og tíðir gestir á Arn-
gerðareyri og sagt hefur mér mað-
ur, sem var við vegagerð í Langa-
dalnum, að margir vegagerðar-
manna hefðu fengið þveginn þvott
inn sinn á Arngerðareyri. Á Arn-
gerðareyri var þing- og’samkomu-
hús hreppsins. Þar voru haldnir
allir mögulegir fundir, þingmála-
fundir, leiðaþing svo og allar
kkemmtisamkomur. Ungmennafé
lag hreppsins hélt þar og alla sína
fundi, enda átti það samkomuhús-
ið að hálfu á móti hreppsbúum.
Á Arngerðareyri sat læknir
Nauteyrariæknishéraðs um nokk-
urra ára skeið í húsurn þeirra
hjóna, Steinunnar og Halldórs, pg
hafði aila aðhlynningu hjá þeim.
Eftir að akvegur var kominn alla
leið frá Reykjavík að Kinnarstöð-
um í Þorskafirði, tók Halldór að
sér reiðslu fjölda fólks frá Arn-
gerðareyri suður yfir Þorskafjarð-
•arheiði að Kinnarstöðum. Varð þá
að smala saman fjölda hesta og
reiðvera og reiða þessa stóru ferða
mannahópa í veg fyrir áætlunar-
bílana.
Margur, sem les þessar línur,
gæti haldið, að ég eignaði Hall-
dóri einum allt, sem unnið var á
þessu stóra heimili, Arngerðar-
eyri. Því fer fjarri, Halldór stóð'
síður en svo einn í því mikla verki,
sem framkvæma varð á Arngerð-
areyrarheimilinu þau 37 ár, sem
hann bjó þar. Það var öðru nær,
því að við hlið hans stóð hin hug-
Ijúfa, góða eiginkona hans. Það
var engu líkara en að á Arngerð-
areyri gerðust kraftaverk fyrir til-
stilli hennar, svo var afkastageta
hennar mikil, með allan sinn stóra
barnahóp og mikla gestagang, enda
sótti hún styrk sinn í trú og til-
beiðslu(!til hans, sem allt gefur og
öliu ræður.
HalTdór þótti afar vænt um
kirkju sína, sóknarkirkju Kirkju-
bólsþinga á Nauteyri, og mátti
hann ekki til þess hugsa, að hún
yrði lögð .niður eða yrði tímans
tönn að bráð. Þessa kirkju hafði
afi hans, Jón Halldórsson, óðals-
bóndi á- Laugabóli, látið reisa árið
1885 og gefið hana söfnuðinum. í
þessari kirkju voru öll börn þeirra
HalldórS og Steinunnar fermd.
Þau Halldór og Steinunn eign-
uðust 10 börn og eru 9 peirra á
lífi. Þau eru:
Guðrún, gift Samúel Samúelssyni
bakarameistara í-.Reykjavík, Hólm-
fríður, gift Erling Hestnes, tré-
smíðameistara, Jón húsasmíðameist
ari, kvæntur Guðrúnu Jónsdóttur,
Þórhallur, sveitarstjóri á Suður-
eyri í Súgandafirði, kvæntur Sig-
rúnu Sturladóttur, Ragna, gift
Kristni Sigurjónssyni, byggingar-
meistara í Reykjavík. Inga Lára.
Hún dó 16 ára gömul. Baldvin,
leikari og leikstjóri við Þjóðleik-
húsið, kvæntur Vigdísi Pálsdóttur.
Theódór, garðyrkjumaður, yfir-
verkstjóri hjá garðyrkjustjóranum
í Reykjavík, kvæntur Steinunni Jó-
hannesdóttur. Erlingur, kennari og
stjórnar oft leikritum úti á landi,
•kvæntur Jóhönnu Kristjánsdóttur.
Hjördís, lærð hjúkrunarkona, gift
Birnj Eiríkssyni, skrifstofumanni í
Reykjavík.
Halldór á Arngerðareyri var á
marga lund eftirtektarverður mað-
ut. Hann bar af flestum fyrir
dugnað sinn og áræði. Han virt-
isf búa yfir vara-orku, sem hann
gat gripið til, er hann þurfti að
bæta á sig nýjum störfum. Hann
var líka mjög félagslyndur maður
og hrókur alls fagnaðar í góðra
vina hópi. Maður getur ekki
gleymt honum, hversu hann
hressti upp alla með fjöri sínu og
gáska á dansskemmtunum og dans
aði af lífi og sál og söng með, en
hann var söngmaður góður. Þáð
var ekkert hálfkák. Lyndiseink-
unn Halldórs var eitthvað á þessa
leið: Hress og aðsópsmikill í fram-
komu, broshýr og glaður í við-
móti og þegar hann hló, hló hann
svo hjartanlega, að öllum hlýnaði
I huiga í návist-hans. Halldór hafði
gaman af því að glettast við menn,
en þó alltaf í græskuleysi. En
kæmi það fyrir, að menn misskildu
spaug hans og þykktust við, brast
hann í háværan, hjartanlegan hlát-
ur og hló þangað til miskilningn-
um var eytt og sá, er hafði mis-
skilið hann, tók undir hlátur hans.
Halldór heitinn var mjög greind-
ur og las mikið af bókum eftir a'ð
honum gafst næði til þess, en þa®
næði fékk hann eftir að hann flutt-
ist til Reykjavíkur fyrir 11 árum-
Hann sagði skemmtilega frá, eink-
um þó smáskrítnum grínsögum-
Halldór var líka prýðilega máli far"
inn og hélt oft góðar tækifæris-
ræður. Ég man sérstaklega eftir,
hve góð ræða hans var, er hann
flutti sem kveðjuorð til prófasts-
ins séra Þorsteins Jóhannessonar í
skilnaðarsamsæti, sem honum vaf
haldið í Reykjanesskóla, er hann
hætti prestskap árið 1956.
Þegar gömlu og góðu bænda-
höfðingjarnir úr innhreppuna
Djúpsins falla hver af öðrum nú j
seinni tíð, er eins og dragi ský
fyrir sólu, en það birtir aftur 3
ný. því góðar minningar um Þ3
lifa.
Drottinn blessi minningu Hall'
dórs frá Arngerðareyri.
Hávarður Friðriksson.
Leiðrétting
Nokkrar meinlegar villur slædd
ust í minningargrein mína um
Sigfús Halldórs frá Höfnum. Þess-
ar eru meinlegastar:
1. í greininni segir: „Hið sið'
asta, sem honum var falið þar i
borg í þágu íslenzkra samtaka Þar’
var formennska í heimferðarnefnd
Vestur-íslendinga á Alþingishátíð'
ina 193Q“. Þarna átti að vera: „seta
í heimferðarnefnd“ o s. frv.
2. Helgi Bjarnason var bóndi J
Addingham, Manitoba, Ka.nada“
ekki Arlingham.“
3. Þuríður er gift Jóhannesi
Brandssyni, Stefánssonar frá Vik
í Kýrdal. Föðurnafn hans féll nið'
ur í handriti.
4. Mishermt er, að Halldór s®
verkfræðingur. Hann er mæling3'
maður.
Guðm. Jósafatsson.
2
ÍSLENDINGAÞÆTTlR