Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Síða 7

anraa í 15 ár. Þar viairð óskar vúin-
EJæffi imielM háseíia og ekM síður
yfiinmiainina sem kummju ve3. a® meta
dugrnaS hams og félllaigislega eigám-
teiba, Ojg mimmitiislt Óskar oft þeimra
veibra, sem hamrn vair tog&rakairl.
Arið 1935 geirðist hanm' stairfsmaið-
ur Kaupfélags VesturjSbaiMelinga,
oig yamm þar í 24 ár' eða þar til
harnm fluititiiislt til Selfoss og gerðrsit
starfsimaSur KaupféHaigs Ámesinga.
Óslkiar sait í sýsdiumietfmd Skafta-
feifflssýsliu uim slkeið, og vann þar
og arnnars staðlar að hiinum mörgu
áhgamiálum símunn. Hamn var eimn
i)g í yfímslkat't ame.fnd sýslunnar um
nokl iicnt slki&ið. '
Aiþimigiisma'Sur Vestur-Skaf tfell
inga varð iiamin 1959, og telja þióð-
niálaimóðiir nnemm að sú kosninga-
barátita, sem þá var haifiimm í Skafta
fefcsýsllu hafi verið ein sú merki-
Itegasta sem um getur í langan
tlímia. Taiiið var að Oslcar hefði ekki
mógu eMægan situðnimg þeirra sem
höililuigiuisit alð hans ftokíki, en það
hvat'ti Óskar aðeimis til að berjasf
þedm muin ákafar, og það gerði
hann. Þá sýndi Óslkar að honum
var ekki fisjað samam þegar á
herti. Þar kom Iba til hiinn iffandi
éhuigi hians, mælslka og mannþekk-
Srnig. Hann sigraði þótit fáir þyrðu
að spá honum siigri í þessum tví-
sýnu kosniingum. Á þinigi sat Ósk-
ar aið einihverju ileyíti 6 þing, en
etftir kj ör dæmabreytiniguna var
hann í tvö kjörtímaM varaþing-
nniaðuir í Suðuiriian'ds-ikj ördæmi.
Um 1960 hverfur Ósfcar svo til
starfa í Selfossi, eins og fyrr segir,
og var það mikiflll sjónansvifti'’ fyr-
iir Víkurhúa og SkaftMQinga að
tni'ssa í burtu svo virkan og lif-
andi starfsmanm, og þá fyrst og
fremst féQ'agsmiáillaimann. Það var
þvi enigin tiHviijun að hann var
gerður að félagsmiálafulltrúa þar,
þar var einmúitt hans vettvnmigur.
Á þessum nýjia stiað voiru verk-
efmim stærri og ef ti'l vill marg-
hrotnari og affltaf var óskar reiðu-
búimrn ti að takiast á við þau, og
það þó þau væru af ólíkustu genð.
Það, sem þó mum hafa staðið hjarba
hams næst voru: Hljómlistarmál,
samwiminiumáf, slysaivamamál, Ung-
miemmia- og bimdimdismál, æskulýðs-
tnál mumu eimmdig hafa átt mikið
rúm í huiga bamis. Þá var hanm
virfciuæ mjög í st'éttairaamtökum sín-
wm. Það lætur því að lífcindum að
Ósfcar var oifit fuMtrúi á þingum
samtalka, sem hanm var aðili að,
ernda vel tffl þess fallinm fyrir
ÍSLENDINGAÞÆTTIP
\
MINNING
SIGURÐUR GUNNAR MAGNÚSSON
29. júní 1948 — 27. apríl 1969.
Nú, þeigar nokbuð er Iðið frá
bröttför þiinrni, viiniur mdinin og bróð
uirsonuir, fiiinmist miér óg fyrst geta
setzt náöur; og senit þér bveðju.
Þó f'iininist mér enin, sem þú s.írt
uálægur mieð þiltt 'gdletitna bros á
vamga og í auigum, 'með þína léttu
en stlltrn iiumd.
Það var viissulliaga mólbið redð-
arsílag öiium þínuim firændium og
vinuim, þegaa- spurðisit um slýsið,
sem svo sfcynd'iilleiga sbar á þimm
umga og byrjandi lífsþráð. Emg-
imrn gat svarað, en aliiir spurðu.
Af hverju ertu horfinm á braut,
svo unguir, fuffluir af Ifi og átform-
uim? Þasisari spurnimigu get ég
ekkii svarað mema á eimin veg. Hdma
ótiílmiabæru brottJför þína bar að
svo óvænlt, að mér fimmist sem eim-
hiver óskýranlegur miáttuir hafá
hriifið þig í buirtu, einlhiver ókfcur
æðri 'hafi ákveiðið, að nú skyldu
þér falin önmur varkefnd á öðr-
um sviðum. Þú Hýddiir og bvaddár
í Skyndi.
Ég kyninitiist þér í vöiggu og á
maðllslbu, rðttisýnd og velMlja í
hiverju miálii.
Ósbar var bvæntur Katrinu Ingi-
bergsdóttur frá Melhóli í Meðal-
llandi, vel genðri bomu, sern hetfur
ala tíð verið homum mikils verður
lífsförumautur, og ef til vil'l gert
honum það mögufegt að atfbasta
ö'liltu því sem hanm giarði.
Þau hjóm eiignuðust tvö marn-
væmfeig börrn: Ásdísi hjúbrunar-
komu, sem gift er Benedibt Gunm-
arssyni listmálara og Baidur, sem
vdrðiist ætl'a að feta í fótspor föðurs
ims í félagsmáluim, hamm er giift-
ur Hrafmlh'ilidd Guðtaumdsdóttur leik
bomu.
ÓSkar var jarðsettur í Víbur-
birkjuigarði iauigardaginm 3. mai,
og var jarðairföriin ein sú fjöl-
memmiasta, sem þair hefur faiíð
fram, og sýndi vimisiaeldiir Óslbars og
verðu'gt þabkliætd tiú hamis fyrir sam
fyHgdimia.
Frímann Helgason.
þíniurn ifyratu bernsbuárum. Maaga
stund áttd óg þá með þér ásamt
mimiuim synd. Ég mam etftir þér sem
IMuim sitráb með glieraugu. Ég
miam, hve vel þór gekk í skóla, í
Melasbðla, Hagaslbóla og síðar í
Verzlumiarsbðlianum, ég man, bve
ensban var þér sem opin bók. Ég
hilfiti þiig í sveit í Sbagafirði, lubba-
Jlegam með lamb í faniginu, og ég
hiiifcti þiig í Eyjuim, strdkinm og
greiddan að léggja í þína fyrstu
sigliegu sem miesisaigutti hjá Haf-
sbip. Ávaílt sama létta lumdim.
Þó kynmitist ég þér Mblega bszt
nú á síðustu tímum á Kárasitigm-
um. Þú vaninst h'já Hafsfcip h.f.,
og ég vissi og skildi vei aif minmi
eiigin reynslu, hve miblia ánægju
þú hafðir atf þvi starfi, svo sem
þú iðulega sagðiir mór. í félaiga-
hópi varsbu greinilega léfctur ern
rótegur, mér fanmist þú vera
lúmsbt fyndinin, glaður en þó inm-
hvertfur, svo sem við erum margir
þínir firændur.
Ég þabka þór, Gunnair, fyrir
ágæta viðfcynmingu í þessu lífi.
Við sjáumist aftur.
Sigurður Gunnar var sonur
hjóniamma Magnúsar Valdiimarsson-
ar og Eddiu Þórz hér í borg.
Reykjnvík, 12. maí 1969,
Sveinn H. Valdimarsson.
v 7
/