Íslendingaþættir Tímans - 31.05.1969, Qupperneq 20

Þórður Pálmason
Vori'ð 1932 urð'O framkvæmda-
stjórask'ipti hjá Kaupfélagd Borg-
firðinga. TiT þess réðist Þórður
Páimason, sem vérið hafði kaupfé-
lagssfjórd þeirra Vestuir-Skaftfel
inga og setið í Vfk í Mýrdal.
Við ráðningu nýs manns í starf,
gælir jafnan nokfcurrar efitiirvænt-
ingar, og svo var hér. Að undan-
fönnu höfðu orðið allltlíð maniia-
skipti hjá félaginu svo að síðustu
10 árin höfðu verið þar þrír for-
stjórar hver eftir annan. Og nú
spurðu menn, hver er Þórður
Pálmasorr? Menn vildu vita um
ætt hans og uppruna, menntuin
reisn og traustieiki yfif veru henn-
ar alliri. Hún var raunsæ og frjáls-
lynd í skoðunum í þess orðs beztu
mefkingu. Hún hafði í heiðri og
kunni vel að meta það bezta úr
menndngu liðinna kynslóða, en jaín
framt var hún umhurðarlynd og
glöggskyggn á verðmæti nýs tíma.
Þannig virtist mér hún vera.
Mér veittist sú gæfa að edgnast
Ásdísi fyrir tengdamóður og gafst
mér því ofit tækifæri bil þess að
ræða við hana um menn og mál-
efni. Viðræður við hana voru mér
jafnan hugljúfar og niikiis virði,
þær hvöttu til dýpri íhygli og höfð-
uðu til þess bezta í brjósti.
Ásdís naut þess að tesa góða
höf'unda og finna verknm þeirra
stað i daglegu lifi þjóðarinnar.
Ifún dáðist t.d. oft að HaiWdóri Lax-
ness fyrir sniiiá hans í meitluðum
speki-þrunignum setningum og
mannlýsingum.
Mér var það jafnan mikið ánægju
efini. þegar tengdamóðir mín kom í
heimsókn, ednfcum meðan við hjón
in bjuggum austur á l'andi
og lengra leið milii samfunda.
Henini fyigdi ferskur heiibrigður
andi, sem alla vermár. Bros henn-
ar, umhygigja og nærfærni gleym-
ist ekfci. Mér fannst sbundum, að
ég ætti tvær mæður.
Það er gæfa hvers einstafcliinigs
að sfciiia þjóð sinni þörfu og göf-
ugu da‘g9verid. Ásdís Þorgrímsdótt
ir hefur sfciiað þjóð simmí sláfcu dags
verifci. Dagsverk henmiar þakka ekki
aðeiins þeir námustu heldur alUr,
sem til þelkkja.
„Drottinn gefi dánuan ró, en hin-
um Tíkn, er
'JMU Þorstelnssosi.
hans og störif. Og í litlu þjóðfé-
liaigi, þar sem aliir þefckja a®a,
voru upplýsinigarniar tiilitöiiuieiga
auðfengnar. Hamn var innfæddur
Skagfirðingur, fæddur á Höfða á
Höfðaiströnd, soniur Pálima prests
Þóroddssonar þar, en síðar á Ilofs-
ósi, og konu hans Önnu Jónsdótt-
ur prófasts Haiissonar í Glaumhæ
í Sfcaigiafiirði.
Hann hafði alizt upp með for-
ei'dirum sínum í stóruim og óvenju-
ieg'a giæsiieg'um systkinahópi.
Hafði lofcdð prófi í VerzTumarskóia
Miamdis og gerngið í Samviinnusfcól-
amn, og enn stundað fram'halds-
nám hjá samvinnuiféiögum í Emg-
Stefanía Sigurbjörnsdóttir
frá Blöndugerði
Fædd 20. febrúar 1894.
Dáin 1.3. júlí 1968.
Kveðja firá tenigdadóttur og Mu
diremigjuinuim henmar.
Að heilsasit og kveðjaisit í heim-
inurn íiér
er háttbundið lögmál á jörðu.
Þeir oss hverfia sjómum, sem
eiskuðum vér
og oss bjairita dagana gjörðu
Miig lamgar að Teggja á leiði
þitt Móm
lítið, uim ásit beir þó vottinn,
í 'huga mér ríkir nú hiarmuir og tóm
þarnn hairm mi'lda bið ég mú Drottim
É'g fc'om aðeirns uniglinguir aust-
uir á land,
ókunmug fólfci og höfum,
barm, hvað alt varðaði bú-
sýslustand,
em bjart varð nú yfir þeim dögum.
Því þú tókst af aiúð og eisfeu
við mér,
sem ástrífcust móðir mig skildir,
og mér sem að ölliu var óbnnn-
sug hér
af ástúð þú 'kynna fil'est vldir.
Og sambúðin okfcar aif alúð
varð hiý,
Þú varst ávallt að benna mér
störfjn,
sem fyrlr mér óreyndri öll voru ný,
svo uppfiræðsTu brýn var mér
þörfin,
00
70 ára
liandii og Da'nmörku. Verið um fjög
urlria ára skeið bókhaldari hjá
Kaupfélag'i Skagfiirðinga á Sauðár-
brófcí' og loks framkvæmdastjóri
hijá K'aupfélaigi Ve stu r-Ska ftfel-
inga í fjöguir ár. Hitt vissi aftur
á 'móti enig'inn, hverja sögu og
saim'ieið hanm kynni að eiga með
Kaupfétogi Borgfirðinigia eða hvort
hún yrði stutt eða löng, en menn
vomuðu h.ið bezta.
En nú er þetta ekfci óráðin gáta
lengiur. Þórður Páimason er nú
sjötugur maður, fæddur 23. apríl
1899, — og var firamfcvæind'astjóri
KaupféHaigs Bomgfirðimigia í 36 ár,
lét aif því sibarfii fyrir tæpu ári, og
Þú skil'diir það filjótliega að
vidi ég vel
tiil verkamnia 'kau'S því að læra.
að kyn'naist þér gæfiu ég tvil-
lausa tel,
mím tengdiamióðiriin kæra.
Ó! Það er svo nvargt sem ég
þafcka vii þér.
er þú ert nú horfin mér sýnum,
af góðleifca sönnum þú miðlað-
ir mér
af imammbostanægtunum þínum.
Ég blessa þamm d'agium, sem bar
mig tii þín,
í 'bainmi fraim þalklklæti kalar.
miiminingiabiirta'n nú bjarmar og
skín,
ég Messa þær minmimgar alar.
Og mú, þegar amma er fiairim
oss frá,
með faðminn sinn ásbríka og
mjúka,
er dagurinm alh anmiar drengi-
unumi hjá,
hún daiglega tár burt nam strjúka.
En iþedir vilja þakka þér ástúð og yT.
sem æskunnar þamfiirmar skildir,
þú át'tir svo miiikið af umhyggju tdil,
af auði þeim miðla þú vildir.
Miiinmingaljósim oss ljóma svo skær.
urn ieið vora birtu þau dreifa,
við vi'tum að emn ertu okkur
svo nær,
það allf inegnar sorgina að devfia.
Já — farðu svo hlessuð í bjart-
ari heim,
til búsfcaða Tjóssimis á ströndum,
aTmætbi Drottins um oilífð þig
geym
og umvefji kærleifcams hönd.um-
G.J.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR