Íslendingaþættir Tímans - 08.11.1975, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
l.augardagur S. uóv. 1975 — 39. tbl. 8. árg. No. 230.
TIMANS
Baldvin G. Jóhannsson
Þann 24. júlí varð Baldvin Jóhanns-
son, fyrrv. útibússtjóri á Dalvik, bráð-
kvaddur, er hann var að hreinsa og
fegra i kringum sumarbústað sinn,
sem stendur. sunnan i Hrisahöfða
skammt frá Dalvik.
Þegar góður samferðamaður fellur
frá, hljóta ýmsar minningar og atvik
að leita á hugann, og þvi frekar sem
kynningin hefur verið nánari og
skemmtilegri. Eða svo fór mér við
andlát Baldvins. Við áttum löngum
margt saman að sælda. Hann var læri-
sveinn minii, samfélagi, yfirboðari og
margoft hjálparmaður.
öll þessi samskipti leiddu til ein-
lægrar vináttu, sem ekki bar skugga á,
þó aö hann væri oftast veitandinn en ég
þiggjandinn.
Baldvin Gunnlaugur Jóhannsson var
i þennan heim borinn 23. sept. 1901 að
Ytra-Hvarfi i Svarfaðardal. Foreldrar
hans voru hjónin Jóhann Jóhannsson
og Guðlaug Baldvinsdóttir. Voru þau
gagnmerk, greind og atorkusöm.
Stóðu að þeim dugandi og rismiklar
ættir, sem kunnar eru viðar en i Svar-
faðardal.
Ekki bjuggu foreldrar Baldvins
lengi á Ytra-Hvarfi. Árið 1905 fluttu
þau til Dalvikur og reistu þar hús, er
nefndistSogn. Hóf Jóhann þar verzlun,
sem hann rak um nokkurt skeið. En
1915 seldi hann Kaupfélagi Eyfirðinga
húsið. Var það verzlunarhús útibús
K.E.A. á Dalvik um mörg ár. En
Jóhann byggði annað ibúðarhús, sem
fjölskyldan fluttist f. Baldvin ólst upp
hjá foreldrum sinum, ásamt tveim
systrum og uppeldissystur, við býsna
fjölbreytileg skilyrði. Faðir hans var
umsvifamikill. Auk þess að stunda
verzlun rak hann útgerð, átti tvo vél-
báta samtimis og hafði smábúskap.
Kynntist Baldvin þvi i æsku höfuðat-
vinnuvegum landsmanna. Hlaut það
að auka honum viðsýni og þekkingu,
sem kom að góðu gagni i ævistarfi
hans. Kom lika oftlega i ljós skilningur
hans á börfum og nytsemi þessara
starfsgreina og virtist báðum gert
jafnhátt undir höfði og fylgzt með
gengi þeirra af sama áhuga.
Ekki veit ég hvort Baldvin naut ann-
arrar fræðslu en i barnaskóla þar til
hann hóf nám i Gagnfræðaskólanum á
Akureyri. Þar var hann þó aðeins einn
vetur. Hafði hann þaróyndi nokkurt og
fýsti ekki þangað aftur. Las hann
heima einn vetur undir handleiðslu
heimiliskennara. En 1923 fór hann i
Samvinnuskólann og lauk þaðan prófi
1925 með góðum vitnisburði. Hafði
skólastjórinn, Jónas frá Hriflu, mikið
álit á Baldvin, og kann það að hafa
valdið nokkru um, að hann var ráðinn
á skrifstofu S.I.S. i Kaupmannahöfn.
Dvaldi hann þar i tvö ár við góðan
orðstir. Atti hann vafalaust kost á að
vera þar lengur, en heimþrá og löngun
til að inna af höndum störf hér heima
réðu vali hans. Um það vitna bréf, sem
ég á frá honum, skrifuð á þessum
tima. Baldvin kom þvi heim til Dalvik-
ur og vann að nokkru við útibú K.E.A.
bar, en þá var faðir hans útibússtjóri.
Sagði hann þvi starfi lausu 1927 og var
Baldvin þá ráðinn útibússtjóri. Tók
hann við stöðunni i ársbyrjun 1928, og
gegndi henni yfir fjörutiu ár, og má
það kallast býsna langur starfstimi.
Baldvin kvæntist 1932 Stefaniu Jóns-
dóttur frá Ártúni á Dalvik, sem er
mikil afbragðskona, gjörvileg og
mörgum kostum búin. Hefur hún verið
traustur lifsförunautur og stutt mann
sinn ihvivetna. Hin siðari ár hefir hún
átt við nokkurt heilsuleysi að striða.
En ekki hefur hún látið það beygja sig
frekar en annað mótlæti, sem að hönd-
um hefur borið. Þeim hjónum varð
tveggja sona auðið, er hlutu nöfnin
Guðjón og örn. Báðir luku þeir há-
skólanámi, kvæntust og eiga afkom-
endur.
Fyrir fáum árum lézt Guðjón. Varð
hann öllum, sem þekktu hann, harm-
dauði. Foreldrar hans tóku þessu áfalli
með stakri hugarró. Kunnugir vissu
þó, að hér veittu örlögin sár, sem ekki
mundi gróa til fulls.
Á unglingsárum var Baldvin fjör-
mikill og glaðvær, bráðsnöggur og við-
bragðsfljótur. Hann var eftirsóttur
félagi og safnaði um sig vinahópi.
Hann lagði talsverða stund á iþróttir
og varð þar vel fær, einkum i fimleik-
um og knattspyrnu. Það var t.d.
ánægjulegt að .sjá hann leika með
knöttinn og veita athygli þeim léttleika