Íslendingaþættir Tímans - 08.11.1975, Qupperneq 2

og fimi, sem þar birtist. Og alla ævi
var Baldvin svo röskur og frár, að
meir liktist unglingi en rosknum
manni.
Þegar Baldvin var á barnsaldri var
Ungmennafélag Svarfdæla stofnað.
Hann gekk i það félag, þegar hann
hafði aldur til. Reyndist hann ötull og
ágætur félagsmaður, sem sparaði
hvorki tima né krafta, þegar félagið
þurfti á að halda. Hann gegndi margs
konar störfum fyrir félagið, og var um
eitt skeið formaður þess. Atti félagið
vissulega hauka i'horni þar sem þau
hjón Stefania og Baldvin voru. Félagið
kaus þau heiðursfélaga sina fyrir all-
mörgum árum.
Eins og áður segir tók Baidvin við
stjórn Utibús K.E.A. á Dalvik úr hendi
föður sins. A þeim langa starfsferli
Baldvins hafa miklar breytingar orðið
á vegum útibúsins sem að likum lætur.
Vörusalan hefur margfaldazt, bygg-
ingar risið af grunni, nýjar greinar
komið til sögu og þjónusta veitt, sem
ekki þekktist áður.
Auðvitað hafa allar framkvæmdir
hvllt að verulegu leyti á herðum úti-
bússtjórans, þó að Kaupfélag Eyfirð-
inga væri bakhjarlinn og kostnaðarað-
ilinn. Og eftir þvi sem umsetning og
umsvif uxu eftir þvi varð daglegur
rekstur útibúsins margbrotnari. Ótal
vandamál hlutu að berja að dyrum,
sem þurftu skjótra úrræða og gáfu
engan tima til umhugsunar.
Baldvin var eins og vera bar óragur
að taka ákvarðanir og leysa vandann.
Tókst það að minni hyggju oftast
býsna vel, þó að liklegt sé, að ekki hafi
ætið verið valið bézta ráðið. En slikt er
jafnan álitamál.
Baldvin lét sér annt um viðskipta-
mennina. Hann reyndi aðráða fram úr
vandkvæðum einstaklingsins með ým-
iss konar fyrirgreiðslu og gætti hófs i
kröfum til þeirra, sem stóðu hölium
fæti efnalega, án þess að slaka um of á
þeirri ábyrgð, sem réttmætt var að
gera til hvers og eins. Og ekki mun úti-
búið hafa orðið fyrir tjóni af þessum
sökum, en Baldvin hlotið þakklæti og
hlýhug þeirra, sem nutu hjálpsemi
hans.
Þegar Baldvin hætti útibússtjóra-
starfinu var þeim hjónum haldið kaffi-
samsæti og færðar smágjafir sem
þakklætisvott fyrir vel unnin störf og
langa og ánægjulega sambúð. En þau
fluttu þá til Reykjavikur.
Baldvin var kallaður til ymissa op-
inberra starfa. Hann sat i hrepps-
nefnd, var formaður skólanefndar i
nokkurár.t hans formannstið vareldri
hluti barnaskólahússins á Dalvik
byggður og jafnframt fyrsta húsið,
sem reist var þar i þvi skyni að það
yrði skólahús. Breytti það verulega
2
kennsluháttum á Dalvik. Þá var Bald-
vin formaður Sparisjóðs Svarfdælinga
langa tið. Enn má geta þess, að hann
var formaður nefndar, sem sá um
byggingu Dalvikurkirkju, og reyndist
þar ötull og áhugasamur um að hrinda
þvi máli i framkvæmd. Létu þau
Stefania og Baldvin sér einkar annt
um hag kirkjunnar og sýndu það ótvi-
rætt i verki.
Auk þessa sem hérer talið, tók Bald-
vin þátt í margs konar félagsskap, svo
sem Slysavarnarfélaginu, Lionsklúbb
Dalvikur og fl. Var hann ávallt starfs-
fús og þokkasæll félagi.
Baldvin var kappsamur og mikill
vinnugarpur, þegar þvi var að skipta.
Stundum vann hann i skorpum óg tók
sér hvíldir á milli. En ekki var það að
hans skapi að láta verkefnin hlaðast
upp. Vafalaust voru skyldustörfin oft
þreytandiog áhyggjusöm. En Baldvin
hélt sinni reisn prýðilega. Hann var
alltaf snar og mjúkur i hreyfingum,
léttur i lund og kátur, stundum jafnvel
gáskafullur og lét þá fjúka gamanyrði,
sem gátu hneykslað hótfyndið fólk, þó
að mælt væri án allrar græsku.
Ekki settist Baldvin i helgan stein,
er hann lét af störfum hjá útibúinu, þá
orðinn sjötugur. Stundaði hann eftir
það verzlunarstörf i Reykjavik og
vann fullan starfsdag fram til siðustu
daga. Annars var það aldrei háttur
hans að leggjast i hóglifi, þó að hann
hefði fri. Tómstundum sinum varði
hann á ýmsa lund. Fór á sjó og fiskaði,
veiddi lax og silung i ám og geystist
upp um fjöll á rjúpnaveiðar. Var hann
oft fengsæll en mestu skipti ánægjan,
sem hann hafði af þessum veiðiferð-
um. Þá ferðaðist hann nokkuð, einkum
innanlands. Hann átti talsvert af góð-
um bókum og las mikið. Hafði hann
gaman af að ræða um þær bækur, sem
hann hafði nýiesið og honum þótti
veigur i.
Baldvin var ekki meðalmaður á
hæð, en liðlega vaxinn og friður sýn-
um, skemmtilegur félagi og vinsæll.
Ekki var hann margmáll um sina
einkahagi, tók mótlæti með karl-
mennskuog æðrulaust. Hann var tals-
veröurskapmaður, en hafði viðkvæma
lund og stillti geði sinu i hóf.
Sterkur þáttur í eöli hans var samúð
með öðrum og hneigð til að veita þeim
hjálp, sem áttu um sárt að binda.
Hann var vinfastur, heiðarlegur og
drengur góður. Á heimili hans rikti
snyrtimennska, gestrisni, góðvild og
rósemi, og átti Stefania, kona hans,
þar sinn hlut að. Það var gott að búa i
skjóli þeirra hjóna. Það reyndi ég þá
vetur, er ég dvaldi á heimili þeirra.
Þau hjón voru nýkomin til dvalar i
sumarbústað sinum, þegar Baldvin
var kvaddur í siðustu för þessa heims.
ATHUGIÐ:
Fólk er eindregið
hvatt til þess að
skila vélrituðum
handritum
að greinum
í Islendingaþætti,
þótt það sé ekki
algjört skilyrði fyrir
birtingu greinanna.
Hann hné að moldu þeirrar sveitar,
sem naut ævistarfs hans, og hann átti
svo gildan þátt i framförum og upp-
byggingu, sem skapað hefur ibúunum
betra og þægilegra lif. Og hvergi held
ég, að hann hafi fremur viljað hvila en
við brjóst Svarfaðardals, sem hann
unni af fölskvalausu þeli.
Utför Baldvins var virðuleg og fjöl-
menn og sýndi hve mikil itök hann átti
á meðal Svarfdælinga og annarra, sem
höfðu kynnzt honum.
Að leiðarlokum er það eitt fyrir
hendi að þakka látnum vini margs
konar greiðasemi og hugljúfa sam-
fylgd. Megi kærleikur guðs umvefja
hann i nýrri veröld.
Ég votta Stefaniu konu hans og öðr-
um ástvinum innilegustu samúð.
Helgi Simonarson
islendingaþættir