Íslendingaþættir Tímans - 08.11.1975, Side 4

Svanur Sigurðsson
Breiðdalsvík
Kæddur 17. sept. 1929.
I)áinn 11. sept. 1975.
Agndofa stari ég út yfir haf
i endalaust stjarnhvelið bjarta.
Haustsólin skráir þar skirt sinn staf,
skuggar fjallanna svart mynda traf
sorgar, er sviöur i hjarta
Það dimmir og kólnar, það kveldar i
sveit,
það klökknar i vorum sálum,
þvi blóðtaka slik er harmsár og heit,
hún holsærir þegna i fámennum reit
— dökknar oe dimmir i álum.
Við þökkum af alhug þin ágætu störf,
er áttirðu hérna við sæinn.
Tvillaust með vissu þeirra var þörf,
þá urðu i plássinu timahvörf
atvinna innleidd i bæinn.
Nú hefurðu lagt frá landi á ný
og llklega sjóvegu haldið.
Astvina kveðja úr hlaði er hlý,en
hryggðin i brjósti er þung sem blý.
Hver stjórnar — hvers er valdið?
En reynt skal þó samt bera höfuðið
hátt,
það hefðirðu viljað sjálfur.
Þú áttir kjarkinn um koldimma nátt,
er knörrinn þinn sigldi um hafið brátt
— en heima var muni hálfur.
— A ný kemur sumar og ár eftir ár
elfur dægranna streymir.
Timinn læknar lifenda sár,
að lokum þerrast saknaðartár,
— en mannshjartað minningar
geymir.
f
Þann 19. sept. sl. var til moldar
borinn að Heydölum Svanur Sigurðs-
Svenni er farinn frá okkur, en hann
skilur eftir ómetanleg áhrif og minn-
ingar, sem aldrei glatast.
Mestur er missirinn foreldrum hans
og systkinum. Viö vottum þeim okkar
innilegustu samúð.
Guð blessi minningu Sveins Gunn-
arssonar.
Bekkjarsystkin frá Laugarvatni.
son, framkvæmdarstjóri Hellubæ.
Hann var sonur hjónanna Jóhönnu
Þorbjargar Sigurðardóttur og Sig-
urðar Jónssonar bónda á Ösi i
Breiðdal, fæddur þar og uppalinn. Var
hann næst yngstur sjö systkina og þar
sem ættfræðin er ofarlega I hugum
margra Islendinga, má geta þess að
Svanur var fimmti ættliður frá Jóni
Steingrlmssyni, þeim mikla klerki.
Svanur ólst upp bæði við landbú og.
sjóáókn, en faðir hans stundaði tölu-
vert sjó með búskapnum. Þar hafa
Svani runnið i merg og blóð þau áhrif,
er mótuðu ævistarf hans. Það hefur
reynzt hollt veganesti og gæfurikt og á
við langar skólagöngur með margvis-
legu pappirsvafstri.
Snemma beindist þó hugurinn að
sjónum eingöngu, og 16 ára gamall
heldur hann á sina fyrstu vertið til
Sandgerðis. En svo var sjómennskan
honum i blóð borin, að tæpra 18 ára hóf
hann útgerð með bróöur sinum og
fleiri. Keyptu þeir 14 lesta bát, er Vin-
ur hét, og var Svanur þar formaður.
Eins og allir vita, er sjósókn við ís-
landsstrendur viðsjál, og var það ekki
slður, er skipin voru minni og verr bú-
in. Strax kom I ljós, að Svanur var sjó-
maður og stjórnari góður, enda átti
hann ekki langt að sækja það, þar eð
Siguröur faðir hans þótti afbragðs sjó-
maður. Kannski hafa sjromannshæfi-
leikar Svans aldrei komið betur fram
heldur en þegarskipverjar á Vini lentu
I vélarbilun og hrakningum út af og i
Berufirði snemma vetrar 1948. Þá
braát honum ekki kjarkur né úrræði,
þótt ungur væri. Eru þeir atburðir
fólki enn i fersku minni. Frásögn af at-
burði þessum er I bókinni Þrautgóðir á
raunastund IV. bindi.
Veturinn 1947 lauk Svanur vélstjóra-
námskeiði hjá Fiskifélagi Islands, og
ári siðar hóf hann nám i Stýrimanna-
skólanum og lauk fiskimannaprófi
vorið 1950. En útþráin blundaði i
Svani, frá fyrstu tið, sem fleiri ungum
Islendingum. Lauk hann þvi far-
mannaprófi vorið 1953. Arið 1951 reðst
hann til skipadeildar SIS. Starfaði
hann sem háseti, stýrimaður og siðar
skipátjóri á skipum Sambandsins til
ársins 1959. A þeim árum sigldi hann
til margra og ólikra landa, m.a. var
hann I Suður-Amerikusiglingum
stanzlaust um 7 mánaða skeið á Jökul-
fellinu. Fer ekkert á milli máia, að
farmennskan gerði Svan viðsýnan á
mörgum sviðum atvinnulifsins, sem
siðar kom honum i góðar þarfir.
„Hö.mmersú taug, er rekka dregur,
fööurtúna til”. Haustið 1959, en þá var
Svanur heimilisfastur i Reykjavik og
átti þar ibúð, ákvað hann að flytja
austur á Breiðdalsvik og hefja þaðan
sjósókn á ný. Þarf ekki að fjöiyrða um
það, að þeir sem til þekktu, töldu
þetta algert gönuskeið og glæfraspil.
Að hætta öruggu starfi hjá skipadeild
SIS og setjast að á hjara veraldar, þar
er bjuggu um 80 manns i frumstæðu
plássi, var tæpast eðlilegt. En Svanur
var ákveðinn, og þar með hófst raunar
siðasti kapituli lifsstarfs hans. Þar
reisti hann heimili, Hellubæ, og þar
andaðisthann svo undarlega snemma,
aö mati okkar samferðamannanna,
tæpra 46 ára að aldri.
ErSvanur kom austur, tók hann við
skipstjórn á m.b. Hafnarey SU 110, en
báturinn var i eigu Hraðfrystihúss
Breiðdælinga. Var Svanur með hann i
tvö ár. En veturinn 1961 stofnar hann
hlutafélagið Braga, kaupir gamlan 90
lestabátoghefurþar meðUtgerð. Með
þann bát, Braga SU 210, er hann til
haustsins 1963.
4
islendingaþættir