Íslendingaþættir Tímans - 08.11.1975, Síða 7

ræktarmaður. Hann keypti jörðina
Selland i Fnjóskadal og gerðist þar
stórvirkur skógarbóndi. Mig minnir að
hann segði i einu bréfi sinu, að hann
teldi sig eiginlega vera fyrsta og eina
skógarbónda landsins enn sem komið
væri, og var það honum hugbót. Ein-
hver bezta mannamynd örlygs Sig-
urðssonar, þess snjalla listamanns, er
málverk hans af Sigurði, og kemur þar
skýrt fram sami svipur og bréf hans
bera vitni um, svipur mannkosta-
manns.
Hinn bókmeistarinn er Gunnar Ein-
arsson i Leiftri. Hann var að ýmsu
leyti áþekkur Sigurði. Þeir voru báðir
menn hreinskiptnir og hugumglaðir.
Gunnar veitti lengi forstöðu Isafoldar-
prentsmiðju h.f. og gerði hana að stór-
veldi á sinu sviði með margbrotnum
rekstri. Þar var prentsmiðja, bókaút-
gáfa ( ekki sizt útgáfa kennslubóka),
bóksala og ritfangaverzlun. En hann
var þar ekki með öllu sjálfs sin herra,
og þegar hann hvarf þaðan fyrir 25-30
árum og keypti útgáfuna Leiftur, leið
ekki á löngu, unz þar var risið eitt af-
kastamesta útgáfufyrirtæki landsins
með eigin prentsmiðju að bakhjarli.
íslendingaþættir
Og þvi striki var haldið þar til kempan
féll i valinn.
Gunnar Einarsson var aðdáanlega
hressandi persónuleiki, og vel bar
hann árin, sem voru orðin mörg, kom-
in á niunda tug. Fram á siðasta ár sá
ég hann ganga kvikum sporum um
Skúlagötu, milli heimilis og fyrirtækis
sins, rétt eins og væri hann maöur
þrisvar eða fjórum sinnum yngri.
Aldrei hitti ég hann öðruvisi en glaðan
glaðan i anda og gjarnan með spaugs-
yrði á vör. Hjá honum gætti aldrei
smásálarskapar i hugsun, þótt hann
væri sjálfsagt aðgætinn k kaupsýslu-
maður.
Þessir tveir merku bókmeistarar,
Gunnar Einarsson og Sigurður 0.
Björnsson, verða i minnum hafðir sem
ótvilráðir og ótrauðir merkisberar
hins bókvisa þjóðflokks, sem eyland
vort byggir, og svo vildi til að þeir
störfuðu hvor i sinni höfuðstöð bók-
menningar á landi hér, sunnan og
norðan fjalla. Sem betur fer verður
gunnfáni þeirra borinn fram á veg.
Dóttir og tengdasonur Gunnars og
synir Sigurðar hugsa sér áreiðanlega
að viðhalda merki Leifturs annars
vegar og Prentsmiðju og bókaforlags
Odds Björnssonar hinsvegar.
Baldur Pálmason.
Guðmundur @
Min fyrstu verulegu kynni af þessum
móðurbróður minum, voru þau, að ég
var „ráðsmaður” á búi hans einn vet-
ur, er hann fór á vertið. Þá kynntist ég
einnig Guðrúnu Eiriksdóttur og voru
þau kynni þannig, að upp frá þeim
vetri bar ég ávallt hlýhug til hennar.
TJnglingar á þeim aldri sem ég þá
var, eru viðkvæmir og ekki minnist ég
annars, en að á Seljalandi liði mér
ávallt vel og átti Guðrún vafalaust
sinn þátt i þvi. Hún var opinská og hlý-
leg'kona og minnist ég hennar ávallt
með vinsemd, sérstaklega frá þessum
vetri, en einnig frá siðari kynnum af
henni og heimili hennar, en þar var
ávallt gott að koma.
Eftir striðið fluttu þau Guðmundur
og Guðrún frá Seljalandi til Súðavikur
og stundaði Guðmundur siðan sjóinn
meðan kraftar entust. Þá lágu leiðir
okkar Guðmundar aftur saman. Við
vorum nokkrar vertiðir saman og
minnist ég ekki að hafa verið pneð
skemmtilegri manni á sjó, aJltaf tilbú-
inn að lifga upp á tilveruna með glettni
og grini og veitti ekki af, þvi oft var
lifsbaráttan hörð á litlum farkosti.
Þau Guðmundur og Guðrún eignuð-
ust tvö börn, Eirik og Bjarnveigu. Ei-
rikurdóungur maðurum þritugt, eftir
erfiðan sjúkdóm. Hann var giftur As-
gerði Gisladóttur frá Isafirði. Þau áttu
Engilbertssyni frá Súðavik og eiga þau
fjögur börn.
Konu sina missti Guðmundur árið
1968 og siðan hefur hann dvalið hjá
dóttur sinni og tengdasyni, og hjá þeim
dvelur hann nú að Garðabraut 20 hér á
Akranesi.
Ég sendi Guðmundi minar beztu af-
mæliskveðjur og óska honum og fjöl-
skyldu hans allra heilla.
Bent Jónsson.
Eftir lát foreldra sinna hefur hún átt
heima hjá Þorsteini, bróður sinum og
Pálinu Þórólfsdóttur konu hans á
æskuheimilinu Finnbogastöðum.
Heimilið á Finnbogastöðum hefur
alla tið verið mannmargt og gest-
kvæmt og þangað er alltaf gott að
koma. Móttökur allar af mikilli rausn
og fólkið kátt og skemmtilegt, og er
hún ásamt húsbændum og börnum
þeirra hrókur alls fagnaðar, sem gott
er aö blanda geði við.
Mörg gamalmenni hafa verið á
þessu heimili til hinztu stundar, og
hefur verið rómað,hve þeim öllum hef-
ur liðið vel þar, og veit ég að Gyða hef-
ur létt þvi marga erfiða stund með
sinu glaða og létta viðmóti og mjúku
og hlýju höndunum sinum.
Þegar landsimi var lagður norður
á Strandir var simstöð fyrst i Arnesi,
og var séra Sveinn Guðmundsson
stöðvarstjóri. Þegar hann lagði niður
prestsskap sakir aldurs og flutti til
Reykjavikur og nýr prestur tók við,
vildi sá ekki taka við simanum, og var
þá simstöðin flutt að Finnbogastöðum
og hefur verið þar siðan. Hefur Gyða
ávallt starfað við hana og gerir enn.
Ætli hún sé ekki elzti starfskraftur við
landssimann i dag.
Þegar Gyða varð 70 ára komu
allflestir sveitungar hennar i
heimsókn, og skemmtu menn og konur
sér vel við miklar og rausnarlegar
veitingar, söng og ræðuhöld — án
áfengis- og fóru allir heilir og sælir
heim til sin.
Þannig veit ég að verður hjá þér nú,
og gaman væri að vera komin að kaffi-
borðinu hjá þér og skála við þig i
nokkrum kaffibollum.
Ég verð þvi miður að láta már nægja
að senda þér hugljúfar kveðjur frá
okkur hjónunum með hamingjuóskum
á þessum timamótum ævi þinnar.
Þakka öll góð kynni og alla hlýju og
velvild frá fyrstu tið.
Guð blessi þig og gefi þér bjart og
fagurt ævikvöld.
Reykjavik 18/10 1975.
Ragnheiður Jónsdóttir.
7