Íslendingaþættir Tímans - 09.06.1980, Blaðsíða 5

Guðlaugur Sigurðsson
Björk, Fáskrúðsfirði
Valmennið Guðlaugur Sigurðsson er
h°rfinn.
^ynni okkar öll voru á þann veg, að mér
erJjóft og skylt að minnast hans.
Ætterni veröur eflaust af öðrum rakið,
®n fyrir mér var nóg að vita að hann var
oöir þeirra miklu mannkostamanna
odrésar og Einars i Odda.
ásamt kynningunni af Guðlaugi var
8 er vissulega ærið nóg, þeim sem til
P^kja. 19 ára stráklingur, sem á að fara
kenna i fyrsta sinn og á feimnina eina
® othvarfi á stundum, þarf vissulega á
ÞPörvun og samkennd annarra að halda.
Hvoru tveggja fékk ég ríkulega hjá
oolaugi i Björk, og þannig sett fram að
, _ duldist i engu, að einlægnin og góð-
^"din réðu öllu. Ekki siöra var hitt, aö
ann ræddi við mig sem fulloröinn mann,
'ðlaði mér af reynslu sinni af ljúf-
. ennsku og kom fram við mig sem jafn-
ln8Sa i öllu.
t>aö var ekki litils virði, einkum þegar
8 fór að kynnast Fáskrúðsfirðingum og
Þvi almenna viðhorfi þeirra, að Guðlaug-
1 Björk væri sá, er i öllu mætti á
treysta.
Ekki ætla ég mér þá dui að lýsa Guð-
laugi eða rekja margvisleg störf hans.
Það var i kirkjukórnum sem leiöir okkar
lágu saman fyrst og þaðan mátti hverjum
ljóst vera að hann unni sönglistinni, gaf
sig henni á vald, var söngmaður af lífi og
sál.
En hitt var jafnljóst að hann unni kirkj-
unni og var sanntrúaður maöur svo sem
menn geta beztir og einlægastir verið.
Annars voru öll félags- og menningarmál
honum hugfólgin og þar kom hann viða
viö sögu: i hreppsmálum, i skólamálum, I
samvinnumálum svo eitthvaö sé nefnt.
Hann þótti hvarvetna hinn ágætasti
liðsmaður, það munaði um þaö, ef Guð-
laugur i Björk lagði máli sitt liðsinni.
A verklega sviðinu var hann sannur
völundur, við smiðar hverskonar var ævi
starf hans bundið, af verkum hans voru
menn ósviknir.
En i minum huga leiftrar þó skærast af
ljúfmennskunni og hlýleikanum, sem
aldrei fyrntist i áranna rás.
Ég á Guðlaugi þökk aö gjalda frá byrj-
endaárum minum i kennslu á Fáskrúðs-
firði. Sú þökk veröur aldrei goldin, en meö
þessum fáu linum kveð ég góöan dreng að
leiðarlokum meö hugheilli þökk.
Konu hans ágætri og börnum, svo og
öðrum aðstandendum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hins huguinprúða
HelgiSeljan.
^iðbúin kveðja til
^nnar, Guðrúnar
l8^u®riln Magnúsdóttir fæddist þ. 13. nóv.
<jt . ah Vatnshorni i Þiöriksvalladal I
j^alngrímsfirði. Hún var dóttir hjónanna
t, ja®nUsar Júliusar Jónssonar og Ingi-
yar8ar Magnúsdóttur ólst hún upp f
3ra stlorn* ásamt systkinum sinum til 16
þr- a*durs. Eftirlifandi systur hennar
hiia ^ ^a8nheiöur, Sveinfna og Ingunn
» *lar I Kópavogi og var ætið mikið
ar . ar*d milli þeirra systranna. Bræö-
eyr'r ^Veir ^ón sem búsettur var á Flat-
ba. 1 °8 Magnús búsettur á Bildudal eru
0lr 'ðtnir.
ba|rið 1912 fluttist fjölskyldan að Feigs-
ekk' ^rnarf‘röi. A þessum tima haföi fólk
O til flutninga almennt og flutti þvi
Sayldan alla sina búslóö með skipi frá
f^avík, og ekki var óalgengt aö fólk
Uin ' á hestum yfir Tröllatunguheiöi ef
get flutninga var aö ræða. Fólk
fly..r in*yndað sér erfiðleikana við það að
yrjia með stóra fjölskyldu við erfið skil-
1 fyrst á hestum og siöan meö skipi.
S|eridingaþættir
tengda móður
Magnúsdóttur
vjuoi un var þá aöeins 16 ára gomui og
næstelst af sfnum systkinum og hefur þaö
þvi mætt talsvert á elstu börnunum.
Fljótlega eftir þetta réði hún sig I vist til
Vestmannaeyja og siðan kaupakonu aö
Fossi i Hrunamannahreppi. Og þar
kynntist hún eftirlifandi manni sínum,
Jósef Jónassyni sem var bróðir húsbónd-
ans þar.
Trúlofuðust þau og fluttu aö Granda i
Arnarfiröi en giftu sig árið 1927 I Feigsdal
i sömu sveit. En prestur var sr. Böðvar
Bjarnason á Hrafnseyri við Arnarfjörö,
sá hinn sami og faöir minn heitir eftir.
A Granda bjuggu þau Jósef og Guðrún I
21 ár en fluttust þá að Hóli i sömu sveit,
þ.e. I Bakkadal I Arnarfirði. Þau hjónin
eignuðust 6 börn, en þaö elsta dó fljótlega
eftir fæðingu, en hin fimm komust öll til
fullorðinsára.
Elstur þeirra er Magnús Július plötu- og
ketilsmiöur I Garöabæ, þá Gisli málara-
meistari I Reykjavik, þá Ingibjörg og
Benjamfn sem bæði eru látin. Yngst er
Ragnheiöur sem er gift og búsett I
Tálknafiröi.
Guðrún tengdamamma eöa Gunna eins
og hún var oftast kölluö var ein sú besta
og einlægasta kona sem ég hef kynnst.
Aldrei hallaöi hún á nokkurn mann og
trúði í rauninni aldrei neinu illu á neinn.
Guörún var heittrúuö kona og treysti þvi
að Jesús héldi verndarhendi sinni yfir öllu
fólki. Það er fágætt nú á dögum að fólk
trúi i hjartans einlægni, þvi aö flestir hafa
of mikiö aö gera i lifsins brauöstriti til að
hafa tíma yfirleitt. En Guðrún hafði það.
Hún helgaði sig heimilinu og allt hennar
lif og starf byggöist á þvl aö ala upp sin
börn og hlúa að heimilinu. Hún vildi helst
vera heima, þar undi hún sér best.
Hún var bæöi fórnfús og góö og æðraðist
aldrei þó eitthvaö bjátaði á. Hjónaband
þeirra Gunnu og Jóa var alveg sérstak-
lega gott og mótaðist heimiliö af því.
Núna siöustu árin bjuggu þau á Bfldu-
dal.keyptu iitiö hús þar sem heitir Vina-
mót og stendur við Dalbraut.
Tengdapabba sendi ég innilegustu sam-
úðarkveðjur, en hann er mikiö einn eftir
aö Guðrún er farin og hefur þvl mikiö
misst.
Valborg Böðvarsdóttir.
5