NT - 21.06.1985, Blaðsíða 6

Sögur
úr lífinu
Þorsteinn Guðjónsson
skrifar
■ Göngugarpurinn Reynir Pétur.
■ Göngugarpurinn Reynir
Pétur frá Sólheinium í Gríms-
nesi nýtur verðugrar hylli á
ferð sinni um landið, og sér-
staklega er það yngri kynslóðin
sem eílir hann með undirtekt-
um sínum. Mætti jafnvel búast
við að gönguvilji fari nú að
vaxa með fslendingum, en þeir
hafa ef til vill verið um of
háðir hinu þarfa farartæki
bílnum, á undanförnum árum.
En það er athyglisvert hve
léttur Reynir varð á sér þegar
fylgið fór að vaxa. Þar kemur
til greina líffræðilegt lögmál,
sem sumir þekkja dálítið til en
aörir síður.
Vissulega var það Ómari
Ragnarssyni að þakka, að
áhuginn á göngunni vaknaði í
byrjun, en þó var það Reynir
Pétur sjálfur sem reið rembi-
hnútinn í viðtali þeirra í sjón-
varpinu sem ég horfði á mér til
mikillar ánægju. Þegar þeir
höfðu rætt um stærðfræðina
um stund og víðáttur himin-
geimsins og fjarlægðir vetrar-
brautanna lét Reynir Pétur
það í Ijós að líf sé á öðrum
stjörnum. „Samkvæmt líkinda-
reikningi?“ skaut Ómar inn,
meðofurlitlum varúðartón. En
þá kom stóra augnablikið: „Þú
sérð það, maður..,“ sagði
Reynir Pétur og lagði allan
sinn persónuleika í svarið-og
efasemdirnar þögnuðu.
Nokkurra efasemda virðist
nú verða vart gagnvart því að
viðleitni til friðar megni nokk-
uð gagnvart þeim styrjaldar- og
aleyðingarundirbúningi sem nú
fer fram hvarvetna. Friðar-
fundir eru haldnir, friðargöng-
ur farnar, friðarundirskriftum
safnað í innanverða buxna-
skálm, og friðarviðræðum
„Þú sérð það
maður...“ sagði
Reynir Pétur og
lagði allan sinn
persónuieika í svar-
ið - og efasemdirn-
ar þögnuðu.
komið á - meðan hernaðar-
undirbúningurinn tekur sjö-
mílnaskref sín ótruflaður
framávið til hins komandi
„dýrðardags“. - Mín skoðun
er sú að miklu vænlegra til
árangurs en nokkrar alþjóðleg-
ar safnanir væri það, ef hægt
væri að samstilla einhverja
eina þjóð í virðingu fyrir sjálfri
sér, sögu sinni og viljanum til
friðar, þannig, að það færi að
verða metnaður annarra þjóða
að reynast ekki síðri þeirri sem
tekur að sér forystu um friðar-
mál. „Alþjóðastefna" lamar
þjóðarviljann og veikir alla
raunverulega krafta.
Ungur maður sagði mér frá
því að hann hitti unga konu á
förnum vegi, og tóku þau tal
saman. Konan hafði gert víð-
reist, eins og títt er, og hafði
hún komið í land nokkurt þar
sem forn og fræg mannvirki
eru, og nálægt einu þeirrahitti
hún hofprest nokkúrn, sem
þjónar hinum fornu guðum
landsins, þó að þjónusta við þá
sé þarna í litlu gengi samanbor-
ið við einhver aðkomutrúar-
brögð. Tal þeirra tveggja berst
nú að heimsmálum, og er hof-
prestur býsna svartsýnn. En
þegar hann fréttir að konan sé
frá íslandi, ljómar allt andlitið
upp, hálfdökkt af sólarbruna
og erfðaeiginleikum, og segir
hann að ísland sé von mann-
heims. En konunni þótti þetta
mjög merkilegt, og þótti gott
að geta sagt hinum unga ís-
lendingi frá þessu. - Slík reyn-
sla sem þessi mun annars ekki
vera óalgeng meðal þeirra fs-
lendinga, sem jafnframt því að
vera víðförlir, hafa það í sér að
kunna að gefa sig á tal við
hugsandi menn.
A Stjörnuþingi þvf sem
Halldór Vigfússon boðaði til á
Þingvöllum 17. júní 1985, og
...Ijómar allt andlit-
ið upp, hálfdökkt af
sólarbruna og erfð-
areiginleikum og
segir hann að ísland
sé von mannheims.
sótt var af dálitlum hópi nýals-
sinna, var virðingin fyrir víg-
búnaðarbraskinu í slíku lág-
marki, að allir létu liggja vel á
sér og glöddust yfir mikilleik
alheimsins og bláma himinsins,
sem þrátt fyrir skýjabreiðuna
sýndi af sér þó nokkra rönd.
Eftir tveggja tíma fundarsetu
með mátuiegum orðræðum og
léttum veitingum tóku menn
sig upp og héldu til Lögbergs,
en þar kvaddi ég mér hljóðs,
nefndi mér tvo votta að fornum
sið (sem bæði taka vel eftir
sögðum orðum) og sagði fram
þessi orð:
„Fjarhrif, fjarsamband með-
vitunda og önnur fyrirbæri af
sama toga eru nú viðurkennd
af (ýmsum) sálfræðingum, líf-
fræðingum, eðlisfræðingum og
almenningi. Neitun gegn tilvist
slíkra fyrirbæra er nú úr gildi
fallin. Menn eru þó um alla
jörð ráðalausir um hvað við
þetta afl eigi að gera. Heim-
speki Nýals er hin eina sem
ræður fram úr þessum vanda.
Nýalsstefnan er hin raunveru-
lega friðarstefna á þessari jörð,
því að hún ein sýnir fram á
(það sem getur orðið) sameig-
inlegt markmið allra þjóða.
Hinn Almáttki mun leysa
vanda mannkynsins með því
að efla þá stefnu.
Sigur nýalsstefnunnar er
sigur hins Almáttka.“
Að fram komnum eindregn-
um undirtektum við þessi orð
sleit Halldór Vigfússon þessu
fyrsta Stjörnuþingi á Þingvöll-
um, sem þó má teljast hafa átt
sinn aðdraganda í Málþingum
þeim sem haldin voru 1983 og
1984. En á Stjörnuþingum
framtíðarinnar vænti ég að
engir geti orðið að mannstjörn-
um nema þeir eða þær, sem
vita af lífinu á öðrum
stjörnum.
Nýalsstefnan er hin
raunverulegafriðar-
stefna á þessari
jörðjþvíhúneinsýn-
ir fram á sameigin-
legt markmið allra
þjóða.

■ Það er ósköp leiðinlegt að
skrifa í blöð svona yfir sumar-
tímann. Þá eiga slíkir miðlar
að þegja utan það að flytja
manni fréttir af veðri og veður-
útliti, ástandi vega og fjalla-
slóða og fleiru slíku sem kemur
fólki að notum er það vill njóta
náttúrunnar og landsins sjálfu
sér til andlegrar heilsubótar og
hressingar. Það er annars
furðulegt hvað Reykvíkingar
(og nú tala ég auðvitað frá
nafla alheimsins) gera lítið af
því að skjótast út í náttúruna á
kvöldin og um helgar. Það er
að sönnu farið úr bænum um
helgar og þá ná bílalestirnar
austur á Selfoss og upp á Akra-
nes, en þá er alltaf farið eins
langt oghægt eroge.t.v. aldrei
farið út úr bílnum nema á
bensínstöðvum og í sjoppum
Ég var að hugsa um þetta er ég
sl. þriðjudagskvöld tók mig til
og ók í 10 mínútur upp að
Úlfarsfelli og gekk á þetta 300
metra háa fjall. Með réttu
hefðu mörg hundruð manns
átt að vera þarna á dýrlegri
kvöldgöngu. Það var logn og
blíða, sumarsól og dásamlegt
útsýni út sundin blá og ekki
sálu að sjá. Ég og förunautur
minn vorum eina fókið sem
gekk á Úlfarsfell þetta kvöld
og ekki var að sjá neina umferð
á nærliggjandi fjallatoppum
heldur. Við fórum þetta.auðvit-
að rólega enda líkaminn óvan-
ur átökum af þessari gerð og
þrátt fyrir drjúgt stopp efst
uppi þar sem notið var útsýnis
yfir Mosfellssveit, Kjalarnes
og Sundin, þá var maður kom-
inn heim í stofu með kaffibolla
og vindil innan þriggja tíma,
endurnærður og hress með þá
heitstrengingu í brjósti að færa
sig upp á skaftið og linna ekki
látum fyrr en það fjall væri
sigrað er byrgir útsýni til
norðurs, Esjan.
Ómeðvituð neysludýr
Þúsundir Reykvíkinga ærast
upp í Bláfjöll á hverri helgi á
veturna og renna sér daglangt
á skíðum og það er aldeilis
frábær útivera þó að biðin við
lyfturnar sé oft í lengra lagi og
ferðin niður næsta misheppn-
uð. En af hverju skyldu þús-
undir Reykvíkinga ekki þjóta
út í nærliggjandi náttúru á
kvöldin og um helgar, fá sér
vænan göngutúr og borða nest-
ið sitt? Það er að sýnu leyti
ekkert síður frábært en að fara
á skíði. Finna vorið, vorilminn
og gróandann og njóta þeirrar
hreyfingar sem öllum er góð.
Getur verið að skýringin sé sú
að hegðun okkar mótist af