Morgunblaðið - 11.12.2004, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. DESEMBER 2004 C 3
Svona hefur ekki kreppt að vörn
Arsenal síðan Gus Caesar var upp á
sitt „besta“.
Annað áhyggjuefni hjá Wenger er
að hópurinn, sem hann hefur yfir að
ráða, er ekki eins breiður og oft áð-
ur. Jaðarmenn á borð við Ray Parl-
our, Sylvain Wiltord, Martin Keown
og Nwankwo Kanu hurfu á braut í
sumar og í staðinn er komin á vett-
vang sveit ungmenna sem á svo
sannarlega framtíðina fyrir sér,
Cesc Fabregas, Mathieu Flamini,
Justin Hoyte og Robin van Persie.
En eru þeir tilbúnir í slaginn á
toppnum? Það leiðir tíminn í ljós.
Ástæðan fyrir þessari áherslu-
breytingu á Highbury er einföld, að-
hald í útgjöldum. Arsenal lepur
sannarlega ekki dauðann úr skel en
vegna framkvæmda við nýjan leik-
vang, Emirates Stadium, verður fé
varið varfærnislega á næstu mánuð-
um. Þessi mikla fjárfesting mun þó
skila sér til lengri tíma litið. Þá lætur
Arsenal sig dreyma um að veita
Manchester United og Chelsea
keppni um hylli dýrustu sparkenda
heims.
Minni sóknarþungi
En það er ekki bara vörnin sem
hefur bilað í næstliðnum leikjum
Arsenal. Sóknin er ekki sú sama.
Liðið hefur að vísu skorað þrettán
mörk í síðustu sjö leikjum – sem er
dágott – en þar af komu fimm í
„hokkíleiknum“ fræga á White Hart
Lane. Samt er þetta ekki sami sókn-
arþunginn og í upphafi móts, þegar
Arsenal gekk að vild inn og út um
varnir andstæðinga sinna. Skrúfað
hefur verið fyrir Dennis Bergkamp
og José Antonio Reyes sneri fyrst
aftur gegn Rosenborg eftir langa
síestu. Eftir standa Robert Pires
sem gert hefur níu mörk í jafnmörg-
um leikjum í byrjunarliði og Thierry
Henry sem kominn er með þrettán.
Þetta eru tveir markahæstu leik-
menn úrvalsdeildarinnar. Samt eru
flestir sammála um að þeir eigi mikið
inni, einkum Pires sem er hvergi
nærri jafn kvikur og hann á að sér.
Það er þó Henry, sjálfum Akkiles
knattspyrnunnar, sem er helst legið
á hálsi. Með honum stendur leikur
Arsenal og fellur. Frakkinn hefur
verið illa upplagður síðasta kastið,
meðal annars vegna smávægilegra
meiðsla sem honum gengur treglega
að hrista af sér. Samt skorar hann
mörk og leggur þau upp, eins og
engum öðrum er lagið. Í það minnsta
ekki í samtímanum. Við erum að tala
um íþróttafræðilegt undur sem lyft
hefur enskri knattspyrnu í áður
óþekktar hæðir á umliðnum árum.
Þess vegna eru orð manna á borð við
Alan Hansen, fyrrverandi fyrirliða
Liverpool, þess efnis að Henry sé
ekki að leggja sig 100% fram, ómak-
leg. Menn sem vilja láta taka sig al-
varlega í sparkræðunni láta ekki
slíkt út úr sér. Þó maður sé ekki allt-
af viss, þá er Thierry Henry, þegar
allt kemur til alls, mannlegur og þó
hann hósti og hiksti kannski í fimm
leikjum af fimmtíu á hverri leiktíð
breytir það engu um yfirburði hans
gagnvart öðrum leikmönnum deild-
arinnar. Það á Alan Hansen að vera
ljóst. Afburðamenn verða þó, í þessu
sem öðru, að búa við óvægnari gagn-
rýni en aðrir. Það veit Thierry
Henry. Það skilur Thierry Henry.
Sjáum hvernig hann verður
stemmdur á morgun!
Langt í land ennþá
Leikur Arsenal og Chelsea er þýð-
ingarmikill í baráttunni um meist-
aratitilinn. Sérstaklega yrði það
vont fyrir Arsenal að lúta í gras. Þá
munaði átta stigum á liðunum. Jafn-
tefli yrði ásættanlegt fyrir Chelsea
en sigur gulls ígildi. Það má samt
ekki gleyma því að mótið er enn ekki
hálfnað, þannig að mikið vatn á eftir
að renna til sjávar áður en yfir lýkur.
Og það er ekki bara Chelsea sem
glímir við áratugaheilkennið. Í vor
verða sjötíu ár síðan Arsenal varði
titilinn síðast. Það gerðist 1935. Eitt-
hvað verður því undan að láta í vor.
Það er að segja nema þriðja liðið
skjóti Lundúnarisunum ref fyrir
rass. Gamlir kunningjar, Manchest-
er United, þokast nú nær. Eins og
þorskur á færibandi.
byrt nítján stig. Tíu stiga sveifla er
staðreynd.
Eitthvað hresstist Eyjólfur raun-
ar gegn Birmingham um liðna helgi
og gegn arfaslöku liði Rosenborg í
meistaradeildinni sl. þriðjudag en
eru þessi annars ágætu félög eitt-
hvað annað en fallbyssufóður um
þessar mundir? Ljóst má vera að
Arsenal er langt frá sínu besta.
Hvað veldur?
Nærtækasta skýringin er varnar-
leikur liðsins. Honum lýsir eitt orð:
Vondur. 20 mörk hefur liðið fengið á
sig í 16 leikjum. Leki af því tagi leiðir
ekki til meistaratignar. Vörnin, sem
fékk á sig fæst mörk allra liða í fyrra,
er eins skipuð en má bersýnilega illa
án leiðtoga síns, Sol Campbells,
vera. Sem sætir furðu því hún spjar-
aði sig ágætlega án hans á liðinni
leiktíð. Campbell er nú stiginn upp
úr þrálátum meiðslum.
Hjartsláttur og
meltingartruflanir
Og Arsenalvörnin saknar annars
manns, Gilberto Silva. Sókndirfska
Brasilíumannsins verður seint skráð
í annála en hann er þeim mun dug-
legri við að taka til á miðjunni. Þá er
hann skallamaður góður. Það skýrir
að hluta mýgrút marka sem Arsenal
hefur fengið á sig í haust úr föstum
leikatriðum. Það hefur verið dæma-
laust að horfa á andstæðingana
skjóta ítrekað upp kollinum óvald-
aða á markteig. Eftir standa Leh-
mann, Vieira, Touré og félagar og
horfa mæðulega hver á annan:
„Heyrðu lagsi, var þessi ekki með
okkur í liði?“
Stuðningsmenn Arsenal fá reglu-
lega hjartslátt og meltingartruflanir
þegar háum bolta er spyrnt inn á
teiginn í seinni tíð. Mönnum verður
lítil þægð í því að sjá John Terry
mæta til leiks á morgun. Hvar eruð
þið nú, Tony Adams og Steve Bould?
Drogba, sem fyrr segir, kominn á ról
að nýju og Mateja Kezman komst á
blað um liðna helgi – eftir langa
mæðu. Nú bíða bjartsýnustu menn
bara eftir því að Claude Makelele
finni netmöskvana!
Þetta er ekki árennileg sveit. Er
nema von að Mourinho sé bjartsýnn
og kokhraustur. Ef ekki núna, hve-
nær þá?
Sparkskýrendur fá ekki vatni
haldið yfir leik Chelsea þessa dag-
ana. Réttilega. Og heldur hafa þeir
verið rakir, blessaðir, á þessu hausti,
því fyrir fáeinum vikum olli Arsenal
spekingum svipaðri geðshræringu.
Elstu menn mundu ekki annan eins
sóknarleik. Fannst varla taka því að
klára mótið. Ekkert lið hefði roð við
meisturunum.
Svo hnaut Wayne Rooney um
ósýnilegan útlim. 49 leikja hrina án
taps var á enda. Afrek sem seint
verður leikið eftir.
Það var eins og við manninn mælt.
Allur vindur var úr Arsenal. Í sex
leikjum sem síðan hafa verið háðir
hefur liðið aðeins fengið níu stig af
átján mögulegum. Á sama tíma – síð-
ustu sjö leikjum – hefur Chelsea inn-
inu þegar það skóp þann ágæta
ja. Langt er síðan leikmaður
komið inn í úrvalsdeildina með
um hvelli. Sparkunnendur
a á öndinni yfir snilli hans,
a, leikni, jafnvægi og spyrnu-
i. Hann hefur allt sem prýtt
góðan sóknarmann, rétt tví-
r pilturinn. Hvernig verður
eftir fimm ár eða sjö?
bben hefur gjörbreytt sóknar-
Chelsea. Stigin létu raunar ekki
standa í upphafi móts, meðan
var meiddur, en það var miklu
r vaskleika varnarinnar en
eysi framherjanna að þakka.
r segja að liðið hafi minnt
ilega mikið á Arsenal þegar
ar upp á sitt fúlasta á síðasta
g.
ð komu Robbens opnuðust allar
áttir og leikmenn Chelsea
a ekki á sig skóna orðið fyrir
mörk en fjögur í senn. Það er
ki bara Robben sem lætur and-
ngana finna til tevatnsins,
en Duff, Eiður Smári Guðjohn-
Tiago, Frank Lampard og
a að segja varnarjaxlinn John
y liggja ekki á liði sínu. Þá er
Arsenal. José Mourinho, knattspyrnustjóri Chelsea.
Akkiles knattspyrnunnar“, Thierry Henry, miðherji Arsenal.
orri@mbl.is
MARGIR merkir leikmenn hafa komið við sögu
beggja félaga, Arsenal og Chelsea, í gegnum
tíðina. Nægir þar að nefna George Graham, Al-
an Hudson, Tommy Baldwin, John Hollins, Dav-
id heitinn Rocastle og Emmanuel Petit. Senni-
lega er þóenginn jafn dáður í herbúðum beggja
og Ted Drake. Hann var markakóngur hjá Ars-
enal og lykilmaður í því liði félagsins sem síðast
varði Englandsmeistaratitilinn, 1935, og knatt-
spyrnustjóri í eina skiptið sem Chelsea hefur
orðið hlut-
skarpast,
1955.
Drake er af
mörgum tal-
inn mesti
markaskorari
sem klæðst
hefur búningi
Arsenal. Hann
kom til félags-
ins frá South-
ampton fyrir
6.500 sterl-
ingspund í
mars 1934.
Hann skoraði
sjö mörk í tíu
leikjum fram
á vor en fékk
eigi að síður
ekki verð-
launapening
vegna reglna um fjölda leikja. Það bætti Drake
sér upp árið eftir þegar hann skoraði 42 mörk í
41 deildarleik, þegar Arsenal vann titilinn
þriðja árið í röð. Það er merkilegt að félagið
hefur ekki varið titilinn síðan – í 70 ár. Þessi ár-
angur, 42 deildarmörk, er enn félagsmet.
Kappinn gerði sjö þrennur þennan vetur.
Sjö mörk í átta skotum
Og Drake var ekki hættur. 14. desember
1935 skoraði hann öll sjö mörk Arsenal í 7:1-
sigri á Aston Villa. Hann skaut átta sinnum á
markið í leiknum – áttunda skotið hafnaði í
þverslánni. Þetta met stendur ennþá í efstu
deild.
Drake varð bikarmeistari með Arsenal 1936
– skoraði sigurmarkið gegn Sheffield United –
og Englandsmeistari í annað sinn 1938.
Keppni í ensku knattspyrnunni lá niðri á ár-
um seinni heimsstyrjaldarinnar og Drake gekk
í flugherinn. Liðin héldu þó áfram að kljást
óopinberlega. Í leik af því tagi árið 1944 varð
Drake fyrir slæmum meiðslum í baki og ferli
þessa mikla markaskorara var lokið.
Drake gerði alls 136 mörk í 184 leikjum fyrir
Arsenal. Það tók hann aðeins 108 leiki að skora
100 mörk fyrir félagið og er það met. Til sam-
anburðar má nefna að það tók Thierry Henry
181 leiki að ná sama áfanga og Ian Wright 143
leiki.
Meistaratitill hjá Chelsea
Drake sagði ekki skilið við leikinn góða,
heldur sneri sér að knattspyrnustjórn. Fyrst
hjá Reading frá 1947-52 en síðar Chelsea.
Drake tók við stjórntaumunum á Stamford
Bridge sumarið 1952 og lofaði að gera Chelsea
að meisturum innan þriggja ára. Mörgum þótti
það hraustlega lofað. En Drake lofaði ekki upp
í ermina á sér og vorið 1955 stóð hann með
pálmann í höndunum.
Drake lagði mikla áherslu á unglingastarf
hjá Chelsea og ól upp menn á borð við Jimmy
Greaves, Peter Bonetti, Bobby Tambling og
Terry Venables. Hinir ungu og vinnusömu leik-
menn Chelsea gengu undir nafninu Drake-
andarungarnir, en þeir náðu ekki að fylgja
meistaratitlinum eftir og þegar Jimmy Greaves
var seldur til AC Milan á Ítalíu 1961 fór að halla
undan fæti. Greaves gerði 124 mörk í 157 deild-
arleikjum fyrir Chelsea.
Drake lét af störfum hjá Chelsea 1961, en þá
tók Tommy Docherty við. Drake skaut aftur
upp kollinum sem þjálfari hjá Fulham 1965 og
síðar sem aðstoðarknattspyrnustjóri hjá Barce-
lona 1970. Drake lauk starfsferlinum hjá Ful-
ham. Fyrst sem varaliðsþjálfari og loks fékk
hann þann starfa að leita uppi efnilega leik-
menn. Ted Drake átti sæti í stjórn Fulham þar
til hann lést árið 1995, 82 ára að aldri.
Góði
dátinn
Drake
Ted Drake
ÍÞRÓTTIR