Frjáls þjóð - 24.10.1959, Síða 5

FRJ ALS P J DÐ oCautjarJáýiriii 24• ohtóler 1959
Það þarf ekki að vera neitt
leyndarmál, að Þjóðvarnar-
ílokkurinn berst í þessum kosn-
ingum fyrir tilveru sinni, eins
og hann hefur gert að undan-
íörnu, og um leið fyrir sjálf-
stæðri tilveru og framtíð sæmi-
lega siðaðrar þjóðar á íslandi.
Þegar ég segi þetta, mun sú
spurning vakna í huga allra'
þeirra, sem hlynntir eru Þjóð-!
varnarflokknum og gjarna vildu
hlýða kalli hans, hvernig hann
geti náð sýnilegum árangri í
þessari sameiginlegu baráttu |
allra heiðarlegra íslendinga,
þ-ar sem hann hljóti að verða,
jninnstur flokkanna, enda þótt
hann ynni kosningasigur.
Á þeirn fáu mínútum, sem ég
hef hér til umráða, mun ég leit-
ast við að svara þessari mikil-
vægu spurningu, ef vera mætti,
að það gæti orðið til þess að
auðvelda ykkur, sem á mál mitt
hlýðið, að gera það upp við sam-
vizku ykkar og sannfæringu,
hvað þið, hvert og eitt, getið
gert til að slökkva þann eld tor-
' tímingar, upplausnar og spill-
ingar, sem nú fer um okkar
marghrjáða þjóðfélag.
Þið munuð minnast þess, að
þá aðstöðu, sem alþýðufólk í
þessu landi hafði feng'ið Þjóð-
varnarflokknum í hendur í
kosningunum 1953, notuðu þjóð-
varnarmenn út í æsar til að
skýra fyrir almenningi eðli þess
þjóðfélags, sem við bjuggum í.
Fyrstir allra sýndu þjóðvarn-
armenn fram á, með óvefengj-
anlegum rökum, að herseta hér
á landi væri í þeim tilgangi ein-
nm, af hálfu íslenzkra valdhafa,
að komast yfir þeninga méð
skjótum hætti, en ekki til varn-
ar þjóðinni/
Þjóðvarnarmenn báðu þjóð-
t ina að minnast fyrst af öllu
' þeirrar staðreyndár, að frá
stríðslokum hefðu allir gömlu
flokkarnir haft aðstöðu og
tækifæri til að móta þróun efna-
hagslífsins og f jármálakerfið.
Allir hefðu þeir setið í ríkis-
stjórnum og Sjálfstæðisflokk-
urinn þó samfelldast. Allir
hefðu þeir þrætt eina leið til
ófarnaðax-, hver sem stefna
þeirra var og hverju, sem þeir
Jofuðu fyrir kosningar.
Skvndimynd af þéssax’i þjóð-
íélagsþróun brugðu þjóðvarn-
armenn upp í Örfáum, skýrt
mörkuðum dráttum:
Þeir sýndu fram á, að sam-
kvæmt kröfu sumra helztu
- auðkýfinga Sjálfstæðis-
flokks var búið að þjóðnýta
sannað og ósannað rekstrar-
tap heilla atvinnúgreina,
jafnt tap illa rekinna fyrir-
tækja sem það, er stafaði af
óáran.
Með þessú hafði heilbi'igðri|
og nauðsynlegri ábyrgð at-
vinnui’ekandans á atvinnu-’
. rekstrinum verið velt yfir á al-
menning, sem var skattpíndur
til að afla fjár í þessa botn-'
Jausu hít. Ekkert raunhæft eft-
árlit var með því, hvert þetta
styrkjafé í’ann í raun og veru,
enda oft sannanlegt, að það
rann bangað, er sízt skyldi.
Var það og í samræmi við
hugsjónir margra helztu auð-
manna Sjálfstæðisflokksins,
cnda kerfið upp fundið af
þeim. j
Meðferð qpinberra_ fjármuna.
var með þeim hætti, að hvergi
hefði getað gerzt annai’s stað-'
ar á Vesturlöndum á. m’k. Sam-
• íara. hinni síauknu skáttheii'n.tu
I.:
lutu svo íslenzk sjói’nai’völd því
hlutskipti áð gerast helztu bein-
inga^ og'þurfámehn í samfélagi
vestx’ænna þjóða. En hversu
tiðar sem hinar beinu sníkóu-j
ferðir ui’ðu, stqðst þó ekkert
við. Var þá gripið til svo hóf-j
lítillar’ lántöku erle'ndis, að það
er nú þegar að vei’ða þjóðinni
ofviða að standa undir vöxtum
og afborgunum af þessum lán-
urn af eigin gjaldeyi’istekjum,
eigi hún jafnframt. að kosta
nauðsynlega uppbyggingu at-
vinnutækjanna í samræmi við
þarfir vaxandi þjóðfélags, Öll
þessi atriði, og þó einkum.her-
námspeningarnm og kapphlaup
herliðsins við atvinnuvegina
uiri íslenzkt vinnuafl, hafði
hleypt af stað slíkri verðbólgu-
þróun, að sýnilegt var, að við
hlutum að stefna út í svipaða
ófæru og mönnum var í fei’sku
iimimiimmiiimimimimitmmiiiimmiimmm
Iaginu í tíð vinsti’i stjórnarinn-
ar, án þess að nokkur flokk-
anna, sem að henni stóðu,
hreyfði legg eða lið'til að krefj-
ast þess, að staðið yi’ði við lof-
oi’ðið um brottför hersins.
Þið vitið einnig betur en
ég, að vinstristjórnin þræddi
óskaleið íhaldsins í efna-
hagsmálum til aukinnar
hlýtur að vera að veita forsjá
siðaði’i smáþjóð, sem vill búa
r,jálfstæð á hjara veraldar, þar
sem hagnýta verður alla litla
kosti smjörs í harðri lífsbar-
áttu.
Eg geng þess ekki dulinn, að
það hefur verið öllum einlæg-
I
um vinstrnnonnum jafnmikil
raun og mér að verða vitni að
cmimmiimmmii
Íiarcj ur Siqurlfömá:
líjurojc
'itíóon,
í ykkar höndum
hvíla mikil örlöq
Fi'ainsiigiiræAa á távarpslfiiiidi
á Aknrevri í síAusái viku
minni frá Þýzkalandi eftir
styrjöldina 1914—18.
Þegar þjóðvarnaririenn höfðu
haft tækifæi’i til að'skýra eðli
þessarar þróunar til nokkurr-
ar hlítar fyrir þjóðinni, sá þess
gleggri m'erki en nokkui’n hafði
órað fyrir, hver áhrif lítill
flokkur getur haft í þjóðfélag-
inu.
í ársbyrjun 1956 bognuðu
hinir svonefndu vinstriflokkar
fyrir málflutningi þjóðvarnar-
ma-nna og hófu á tvennum víg-
stöðvum tangarsókn til að losa
sig við þann réttláta' refsivönd,
sem alþýða landsins hafði reitt
að höfði þeirra með tilvist
Þjóðvarnai’flokksins. í því sam-
bandi minnizt þið ugglaust þess,
að Hermann Jónasson lýsti yf-|
ir því, að þjóðinni væri ,,betra-
að ' vanta brauð" en „glata
sjálfri sér“ í því hernámssið-1
fei’ði, sem hér var að skapast.1
Og Eysteinn Jónsson lýsti yfir,1
að' í samvinnu við Sjálfstæðis-!
flokkinn hefði sú ógæfuþróun;
orðið í efnahagsmálum, áð.yf-J
ii’vofandi gjaldþrot væri fyrirj
dyrum, ef ekki yrði gripið til
algerlega nýrra úrræða.
Þá voru stofnuð tvö banda-^
lög hinna gömlu vinstriflokka,
í tvíþættum tilgangi: til að
losna ' við hernámsáhrifin og
hermangssiðgæðið og finna1
nýjar leiðir út úr verðbólgu-
eldinum. Og til að losna við'
þann kröfuharða ógnvald, inn-
an vinstriflokkanna, sem Þjóð-j
varnarflokkurinn var þá þegar,
oi’ðinn. ■
Árangi’inum af' þessu her-,
bragði þai’f ég e.kki að lýsa fyr- \
ir ykkur. Þið vitið betur en ég,'
að hennangssiðgæðið hélt á-
fi’am að grafa um sig í þiióðfé-,
verðbólgu og beint fram af
brúninni, eins og Hermann
' Jónasson orðaði það, þegar
hann gafst upp við að stjórna
í desember sl. enda er ykk-
ur vafalaust í fersku minni,
að Sjálfstæðisflokkurinn
greiddi ALDREI atkvæði
gegn efnahagsmálaráðstöf-
unum vinstristjórnarinnar á
alþingi. Er það sérstaklcga
athyglisvert.
Aftur á móti heppnaðist hinn
liðurinn í hernaðaráætlun
gömlu vinstriflokkanria — að:
losa sig við Þjóðvarnarflokk-
inn af þingi.
Nú lái ég engum vinstri-
manni né fyrrverandi kjósanda
Þjóðvarnai’flokksins það, þó að
hann áttaði sig ekki á því í hita
bardagans, hver nauðsyn það
væri að viðhalda aðstöðu lítils
flokks, þegar hinir stei;ku
vinstriflokkar, sem sýndust
hafa öll völd í höndum sér,
strengdu þess heit að ganga í
endurnýjungu lífdaganna, og
lofuðu að framkvæmá allt, sem
þjóðvarnarmenn höfðu krafizt.
Hins vegar er okkur öllum
ljóst nú, að gildi Þjóðvarnar-
flokksins fólst ekki í þvi, hve
mörgum atkvæðum hann ætti
yfir að ráða á alþingi eða í
valdastólum, heldur hinu, hver
áhr.if hann gat haft, alveg án
tillits til stæi’ðar, innan hinna
flokkanna, til heilla fyrir strit-
andi alþýðu landsins til sjávar
og sveita.
Okkur.er nú öllum ljóst, að
það þarf pólitískan refsivönd,
lítinn-eða stóran eftir atvikuiri,
til að knýja■ værukært forystu-
lið gömlu flokkanna til að
leggja á sig það erfiði og þá
kai’lmeiinskui’aun, ; -sem það
því, • hvei’nig vinstrif lokkarnir
hafa sjálfir tekið af íhaldinu
það ómak og þá fyrii’höfn að
bei’jast gegn rökum heiðarlegr-
1 ar vinstristefnu og þeim flokk-
um, sem alþýðustéttirnar höfðu
1 stofnað og eflt til sóknar og
varnar í lífsbaráttu sinni við
það afl, sem vildi sölsa undir
sig auð og eignir þjóðfélagsins.
En því miður höfum við þui’ft
|að verða vitni að því, að Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur með ó-
1 dulinni ánægju getað staðið
utan við hina eiginlegu baráttu,
klappað sjálfum sér á kúlu-
| vömbina og sagt: Hannes segir
'um Sigurð, Sigurður segir um
Hannesj Þjóðvilji'nn segir, Tím-
inn segir, Alþýðublaðið segir,
hver um annai’s Tlokk. Þannig
hafa hinir gömlu vinstriflokk- j
ar staðið hver framan í öð'i'um,
í’eytt sparirnar hver utan af
öðrum, íhaldinu' einu til fram-
di'áttar.'
I '
Þó var það enn þyngri raun
hugsandi mönnum að hoi’fa
upp á það, að þegar Sjálfstæð s-
flokkurinn tók upp skoðana-
njósnir, þcgar uiig kennara-
efni töldu það í ráðherratíð
Bjarna Benediktssonar einu
von til að fá atvinnu að ganga
í Heimdall, AÐ þá skyldu hin-.
ir flolvkarnir falla í þá gröf að
verja sig með því að taka upp
að sínu leyii sömu vinnubrögð.
J Á ‘ þessari grunnhyggni _og
'ógæfu bvggist það, að nú eru
þeir húsnæðismálastjórnar-
rnenn, Sigurður og Hannes,
undir smásjá sakadómara fyrir
refsiyert misferli í viðkvæm-
uin og vandasömum embættis-
u’ekstri, sem þeir hafa ljóstrað
xxpp, hvor um annari, íneðan.
hinn eiginlegi bölvaldyr slepp-
ur.
Og á þessu einstaka lánleysi
vinstrimanna byggist það, að
fyrirtæki sijálfrar samvinnu-
hi’eyfingar fólksins hefur í stað
þess að þjóna hagsmunum al-
þýðustéttanna, tekið upp gróða-
öflunaraðferðir íhaldsstefnunn-
ar og setið vegna þess og situr
enn á kærubekk fyrir refsivert
athæfi í sambandi við olíumál
og hei-mang. Ég veit, að þetta
skiljið þið, og þetta er ykkur
engu minni raun en mér.
Mér er í barnsminni, að mér
var ungum sveini á hjara þessa
kjördæmis, Norðausturlands,
inm-ætt það siðferði, að það
væri illt verk að hafa með einu
eða öðru móti af náunganum
það, sem hans væi’i, og það þó
vei’st að misnota þann trúnað,
sem manni væri falinn, eða
stela úr eigin hendi.
En það er nákvæmlega sá
verknaður, sem forystumenn
Sjálfstæðisflokksins hafa
framið með atferli sínu í út-
svarsmálunum í Reykjavík.
Breytir þar engu um, þó að
Sjálfstæðismenn hafi haft þá
kunnáttu og fagmennsku til
að bera að ívilna örfáum póli-
tískum andstæðingum óumbeð-
ið í afbökunar- og fegrunar-
skyni á athæfi Sjálfstæðisfoi’-
kólfanna.
Þið, sem hafið þjappað ykkur
saman um Fi’amsóknarflokkinn
og aði'a ihaldsandstæðinga, er-
uð vissulega á einu máli um,
að nú sé mál að linni óláns-
göngu þessara flokka í íslenzk-
um stjórnmálum.
Þ\ í segi ég við ykkur í
fullri einlægni og hreinskilni,
að þið haldið í lófa yltkar
lausnarsteininum.-Það er að-
eins eitt tungumál, sem
gömlu flokkarnir skilja —
tungumál atkvæðisins. Meff
því einu að fylkja ykkur um
Þjóðvarnarflokkinn í þessum
kosningum, getið þið sagt,
svo að skiljist, að þið ætlizt
til annars og betra siðferffis
af vinstriflokkunum en.
Sjálfstæðisflokknum og jafn-
franxt' reitt þann refsivönd aff
þeim, sem mun halda þeim
vakandi á vei’ðinum.
Með því móti einu verður
einnig komið í veg fyrir, að^
Sjálfstæðisflokknum takist hið
yfirlýsta áform hans, að koma
alménningsfyrii’tækjum með
aðstoð Alþýðuflokksins í hend-
ur nokkurra auðkýfinga.
í ykkar höndum eru því mik-
il örlög:
Orlög íslenzki'ar þjóðar.
ÖRU66A
ÖSKUBAKHA !
Húseigendafélag
Reykjavíkur.