Morgunblaðið - 03.03.2005, Blaðsíða 29

✝ Katrín GuðbjörgJónsdóttir fædd-
ist á Hólalandi í
Borgarfirði eystri 6.
ágúst 1913. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 21. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Guðrún María
Högnadóttir, f. 18.
mars 1898, d. 7. júní
1972, og Jón Þor-
steinsson, f. 28. sept-
ember 1884, d. 24.
september 1958.
Systkini Katrínar
eru Ólafur, f. 27. ágúst 1911, d.
1974, Þorbjörg, f. 8. júlí 1923, og
uppeldisbróðir þeirra Jón Bjart-
mar Sigurgeirsson, f. 19. mars
1930, d. 2. apríl 1956.
Katrín giftist 8. mars 1941 Jó-
hanni S. Lárussyni, f. 16. febrúar
1908, d. 4. mars 1979. Dóttir
þeirra er Guðrún Sigríður, gift
Ragnari H. Guð-
mundssyni. Synir
þeirra eru Jóhann
Hjörtur og Ingvar
Heiðar, kvæntur
Ástu Sölvadóttur,
sonur þeirra er Jök-
ull Tinni.
Katrín ólst upp í
foreldrahúsum til 16
ára aldurs en fór þá
að vinna, var í vist
suður á fjörðum en
heima á sumrin við
búskapinn. Um tví-
tugt fer hún til
Reykjavíkur og
heldur áfram að vera í vist en
vinnur síðan hjá kjólameisturum
og klæðskerum, þar til hún stofn-
ar heimili. Hún vann við sauma-
skap árum saman ásamt heim-
ilinu.
Útför Katrínar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku amma.
Það er margs að minnast. Margra
heimsókna í Eskihlíðina. Margra
kaffibollanna. Margra spjallstunda,
þar sem oftar en ekki bar á góma
hvað væri að gerast „heima“ á Borg-
arfirði eystra. Þú fluttir tvítug til
Reykjavíkur en alltaf var Borgar-
fjörðurinn „heima“. Alltaf varstu með
á hreinu hvernig veðrið væri þar,
hvað væri að gerast í bæjarlífinu
o.s.frv. Það er mér mjög minnisstætt
þegar ég, fyrir örfáum árum síðan,
hringdi í þig að austan og var að
reyna að átta mig á aðstæðum á þín-
um heimaslóðum. Það var ljóst um
leið að kort væru óþörf, þú lýstir
staðnum svo nákvæmlega þótt þú
hefðir ekki komið austur í fjölda,
fjölda ára. Þú leiddir mig í gegnum
þorpið, lýsandi hverri þúfu og hverj-
um bæ í réttri röð. Flest voru þetta
kunnugleg nöfn frá spjalli okkar.
Margt kom einnig kunnuglega fyrir
sjónir vegna myndanna í stofunni
þinni.
Ég veit að þú hefðir verið hvíldinni
fegin fyrr en þú upplifðir þó að verða
langamma og Jökull Tinni veitti þér
gleði síðasta ár þitt. Ég er viss um að
þú munt fylgjast vel með þegar við
Ásta munum sýna honum Álfaborg-
ina, Dyrfjöllin, Hvítserk og alla fal-
legu steinana heima á Borgarfirði
eystra.
Hvíl í friði, elsku amma.
Ingvar.
Elsku frænka mín, mig langar til að
minnast þín með nokkrum kveðjuorð-
um og þakka þér fyrir allt. Mér finnst
eins og þú hafir verið í huga mér
flesta daga frá því að ég man eftir
mér. Hvernig ætli það geti staðist?
Ég hef aðeins verið að hugsa það.
Var það vegna þess að mamma tal-
aði svo oft um þig og ykkur í Máva-
hlíðinni, sagði okkur frá því þegar hún
var hjá ykkur á Ásvallagötunni, frá
því sem þið voruð að bralla saman og
frá gestunum sem komu? Þið komuð
líka oft austur á sumrin, þá var nú
fjör, mikið grínast og hlegið, þið voruð
fín og flott fjölskylda sem ég sé fyrir
mér í minningunni. Þessar heimsókn-
ir voru öllum mikil tilhlökkun, bæði
ykkur og okkur, því fólkið þitt fyrir
austan var þér mikils virði og þú um-
vafðir það með umhyggju þinni. Af
okkar hálfu var mikil tilhlökkun og
undirbúningur áður en þið kæmuð
svo sem best yrði tekið á móti ykkur.
Oft kom sending frá þér með ýmsu
sem þú varst að útvega eða þú varst
að senda fatnað. Ég var oft mjög
heppin þegar þessar sendingar komu,
því það var alltaf eitthvað sem passaði
á mig. Þú sendir alltaf jólapakka og
takk fyrir jólatréð og jólaskrautið
sem þú sendir þegar við vorum ný-
flutt í nýja húsið.
Ég var svo hjá ykkur Jóhanni í þrjá
vetur meðan ég lauk gagnfræðaprófi,
þannig að ég fékk að kynnast ykkur
betur og njóta umhyggju ykkar og
hjálpsemi. Þið áttuð mjög fallegt
heimili, hver hlutur valinn af kost-
gæfni og vel um allt hugsað.
Þið mamma voruð mjög nánar og
góðar systur, hringduð hvor í aðra og
skrifuðuð bréf, vilduð vita hvor um
aðra. Hef ég grun um að þú hafir verð
hennar stóra fyrirmynd í lífinu, þú
varst tíu árum eldri en hún og góð fyr-
irmynd í öllu: reglusöm, vinnusöm,
kát og skemmtileg, þú varst góð
saumakona. Mér er sagt að þú hafir
saumað fyrsta kjólinn þinn þegar þú
varst tólf ára gömul og amma hafi
sagt að best væri að þú sæir um að
sauma þín föt eftir það.
Þú lærðir sauma hjá Andrési og var
saumaskapur þín atvinna, þú saum-
aðir heima og var mikil traffík hjá þér
vegna þessa, enda vinsæl og vand-
virk. Ég lærði heilmikið á því að
hjálpa þér við saumaskapinn og hefur
það komið sér vel í lífinu.
Í minni minningu varst þú heil-
steypt, góð og vönduð manneskja,
sem kom fram í öllu sem þú gerðir, þú
varst nærgætin og hlý og gott að eiga
þig að, ég þakka þér fyrir allt.
Elsku Gunna Sigga, ég votta þér og
fólkinu þínu samúð mína og veit að
minningin um góða konu mun ylja
ykkur um ókomin ár, þið voruð henni
allt.
Kær kveðja
Guðrún.
KATRÍN
JÓNSDÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. MARS 2005 29
MINNINGAR
HINSTA KVEÐJA
Þú varst mér ástrík, einlæg, sönn,
mitt athvarf lífs á brautum,
þinn kærleik snart ei tímans tönn,
hann traust mitt var í hvíld og önn,
í sæld og sorg og þrautum.
(Steinn Sigurðsson.)
Guð geymi þig amma mín.
Jóhann H. Ragnarsson.
Með sorg og sökn-
uði kveð ég kæran
móðurbróður minn. Ég á margar
og góðar minningar um hann. Há-
kon var hlédrægur maður og tran-
aði sér ekki fram. Hann var
traustur maður og vel að sér og
því valinn til trúnaðarstarfa fyrir
sveit sína, sem hann gegndi með
sóma. Hákon hafði næmt auga fyr-
ir spaugilegum hliðum tilverunnar
og sagði skemmtilega frá og þá
var glettnisglampi í auga.
Þegar ég var barn að alast upp
hjá ömmu og afa í Reykjarfirði var
Hákon ungur maður í föðurgarði.
Ég man hvað ég leit upp til þessa
frænda míns, hann var svo hraust-
ur, snar og sterkur. Ég trúði því
líka að hann kynni ekki að hræð-
ast. Þær voru ófáar sjóferðirnar
sem hann fór á opnum mótorbáti
um Djúpið þvert og endilangt í
hvernig veðri sem var. Þeir sem til
þekkja vita að sjólag á Djúpinu
getur verið afar vont og ekki nema
fyrir góða sjómenn að takast á við
það. Ég veit ekki til þess að hon-
um hafi nokkru sinni hlekkst á í
þessum ferðum, þótt oft hafi gefið
á bátinn. Á þeim árum var bílveg-
ur ekki kominn í Djúpið og bát-
urinn því eina samgöngutækið á
sjó og hesturinn eða tveir jafn-
fljótir á landi. Tæknin með sinni
vélvæðingu hélt ekki innreið sina í
þetta byggðarlag fyrr en löngu
seinna.
Frændi minn var góður hesta-
maður og gat setið hvaða hrekkja-
lóm sem var. En hann átti líka
góða reiðhesta, hver man ekki eft-
ir Tinnu, Ófeigi og Bessa. Við
krakkarnir lærðum fljótt að sitja
hest og það var enginn maður með
mönnum sem ekki gat sótt hestana
fram á dal og riðið heim á eftir
hópnum á harðastökki.
Í minningunni er ljómi yfir dög-
um bernsku minnar í Reykjarfirði.
Heimilið var mannmargt, allir
höfðu verk að vinna. Mér verður
oft hugsað til þess hvað börn höfðu
gott af að alast upp með þessu
góða fólki, læra að vinna og að
taka tillit til annarra. Síðasta sum-
arið sem ég átti þarna heima kom
þangað ung og falleg kaupakona,
ættuð af Ströndum, hún Steina
sem varð svo konan hans Hákonar.
Þetta var mikið gæfuspor beggja.
Hákon og Steina tóku við búi af
ömmu og afa og bjuggu stórbúi í
Reykjarfirði. Steina var harðdug-
leg og hagsýn húsmóðir og þau
voru samhent að búa sér og börn-
um sínum gott heimili. Þeir eru
margir sem notið hafa gestrisni
þeirra hjóna og fyrirgreiðslu í
gegnum tíðina, þar með talin ég,
maður minn og börn. Mér fannst
ég aldrei gestur. Ég heimsótti
frænda minn í sumar, hann var
hæglátur að vanda, stutt í kímni
og góðlátlega glettni þegar við rifj-
uðum upp gamla daga.
En nú er skarð fyrir skildi,
frændi minn horfinn af þessum
heimi, margt var ósagt og verður
að bíða betri tíma. Far þú í friði,
kæri frændi, friður Guðs þig
blessi.
Ég votta öllum aðstandendum
dýpstu samúð.
Aðalheiður
(Lalla frá Reykjarfirði).
Hann steig hverfisteininn sunn-
an megin við gamla bæinn og
brýndi ljá. Ég gætti litlu krakk-
HÁKON
SALVARSSON
✝ Hákon Salvars-son, bóndi í
Reykjarfirði við
Djúp, fæddist á
Bjarnastöðum í
Reykjarfjarðar-
hreppi 14. júní 1923.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Ísafirði að morgni
20. janúar síðastlið-
ins og fór útför hans
fram frá Ísafjarðar-
kirkju 29. janúar.
anna Rögnu og Inga.
Snögglega stóð hann
upp, greip nýja hrífu
sem lá við gamla bæj-
arvegginn og skrifaði
neðst á hrífuskaftið
„Ella“. „Nú átt þú
þessa hrífu og gættu
hennar vel,“ sagði
hann brosandi. Ég var
alsæl, fannst ég vera
orðin fullgild kaupa-
kona og hrífuna not-
aði ég öll sumrin mín í
Reykjarfirði.
Hákon og Steina
höfðu einstakt lag á
unglingum. Þau voru góð og hlý en
samt ákveðin. Þau ræddu við okk-
ur eins og jafningja, veittu innsýn
í lífið og náttúruna og við skynj-
uðum að það skipti máli að vera
sjálfum sér og öðrum trúr.
Mannmargt var í Reykjarfirði á
þessum árum, fyrir utan ungu
hjónin og börnin voru þar til heim-
ilis foreldrar Hákonar, Sigríður
föðursystir hans og fjögur önnur
gamalmenni, auk vinnufólks og
unglinga. Þá var afar gestkvæmt
og oft um tuttugu manns í heimili
dag hvern á sumrin. Mikið var því
lagt á herðar unga fólksins, Steina
aðeins 22 ára og Hákon tíu árum
eldri þegar ég kom til þeirra.
Miklar breytingar hafa átt sér
stað í landbúnaði síðustu áratug-
ina. Hvað varðar heyöflun, þá var
slegið með orfi og ljá, rakað og
rifjað og farið á engjar síðsumars.
Þegar fjölfætlan kom í Reykjar-
fjörð var ekki laust við að færi um
gömlu mennina. Enginn raunveru-
legur flekkur og engir rifgarðar.
En Hákon hafði trú á framtíðinni
og tækninni. Í Reykjarfirði var
rekið myndarlegt bú og Hákon
bætti um betur. Hann var dugleg-
ur og hagsýnn bóndi sem varð þó
að takmarka sig við landsins gæði.
Hann ræktaði garðinn sinn.
Í endurminningunni finnst mér
að sumrin í Reykjarfirði hafi verið
þroskatímabil unglingsins sem þar
dvaldi. Ég tel það forréttindi að
hafa fengið að kynnast þeim
vinnubrögðum sem viðhöfð voru
bæði innanhúss og utan og þeirri
reglu og festu sem ásamt hlýju og
gamansemi einkenndu heimilið í
Reykjarfirði. Tengsl mín við þau
Steinu og Hákon hafa ekki rofnað
og í vor sem leið heimsóttum við
hjónin þau í Reykjarfjörð. Það
leyndi sér ekki að dregið var af
Hákoni þótt andinn væri hress.
Áttum við notalega stund saman
og sem fyrr skemmtilegar og frjó-
ar samræður um búskap, sam-
göngur, stjórnmál og síðast en
ekki síst um fjölskylduna. Mynd-
um úr áttræðisafmæli Hákonar
var flett og greinilegt að þau voru
hamingjusöm yfir þeim fagnaði og
nutu þess að segja frá börnum og
barnabörnum.
Hákon er nú farinn í ferðina
löngu en ljúfar minningar um góð-
an mann munu lifa.
Við Jóhannes sendum þér Steina
mín, börnum ykkar og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Elín S. Sigurðardóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
10-40% afsláttur
af legsteinum þessa viku
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
15% afsláttur
af legsteinum
til 15. mars
Englasteinar
www.englasteinar.is
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSDÍS EMILSDÓTTIR,
Garðvangi Garði,
áður til heimilis á
Hringbraut 98,
Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi þriðjudag-
inn 22. febrúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ólafur Einar Sigurbjörnsson,
Sigurbjörn Ólafsson,
Gerður Ólafsdóttir, Hrólfur Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR SÓLVEIG RUNÓLFSDÓTTIR,
Sunnubraut 48,
Kópavogi,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 1. mars.
Margrét S. Ingólfsdóttir, Einar H. Hallfreðsson,
Grímur J. Ingólfsson, Guðfinna Hjálmarsdóttir,
Runólfur S. Ingólfsson, Guðbjörg Friðriksdóttir,
María G. Ingólfsdóttir,
Ester A. Ingólfsdóttir, Guðmundur Óli Sigurgeirsson,
Katrín V. Ingólfsdóttir, Kjartan Einarsson,
Hannes G. Ingólfsson, Gréta B. Erlendsdóttir,
Elísabet I. Ingólfsdóttir,
Valur Ingólfsson,
Kári Ingólfsson, Guðný Pálsdóttir,
Guðjón Ingólfsson,
Björk S. Ingólfsdóttir, Hafþór Mar Hannibalsson,
Lára Ingólfsdóttir, Agnar Þór Árnason,
Sólveig Ingólfsdóttir, Gunnar Þór Gíslason,
Svandís Ingólfsdóttir, Einar Örn Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.