Mánudagsblaðið - 23.01.1961, Blaðsíða 1

3. tölublað
‘Bl&Sfyrir alla
_ m**-
14. árgangur
Mánudagur 23. janúar 1961
© o
irinn a
hann hafði
klaustri.
á Kirkjubæjar-
!l
í vitunaunuœ*
f'jarlægast hrort annad í
m sicilningi,. meö söicnuðin
iydda£í«th hissinxn-og clagurinn
nar bXÖð sín, sam faXXa fyri
hxminsins^:
Sí
Fuiltrúinn og dótnarinn
vildu semýa
Málflutningi fyrir hæstarétti í sanibandi við „morð-
bréfamálið“, vegna synjunar Halldórs Þorbjörnssonar, full-
trúa sakadómara, á kröfu ver janda um frekari vitnaleiðsí-
ur og gagnasöfnun lauk á fimmtudagskvöld með óvæntum
liætti, svo sem hæfði þessu skrípamáli Iögreglustjórans.
Margt hel'ur stórfurðulegt
gerzt i þessu máli lögreglustjór-
ans, en ekkert jafn furðulegt
og það, sem Guðlaugur Einars-
son, verjandi, upplýsti í lok
ræðu sinnar fyrir Hæstarétti.
veill maður hafi skrifað þessi
margræddu hótunarbréf, enda
færði verjandi sterkar likur að hellir úr næturgagni himinsins“,
því, að svo gæti verið. Með Þ® er siih „yfirlýs"ing“ gerð að
þessu hefur málið tekið á sig „embættisvottorði“ með stimpl-
þann blæ, að geðveill maður, inum „Rannsóknarlögreglan i
sem fenginn er í hendur lög- Reykjavík"! Hvernig getur al
reglunnar til umsjónar, virðist menningur framvegis tekið
hafa haft allt lögregluvaldið að mark a Því. Þó einhverjum ber-
ist bréf frá rannsóknarlögregl-
skringilegasta flóni, sem sögúr
fara af. Þessi umræddi geðsjúk- unni? Slíkt bréf gæti alveg eins
lingur sýnist frekar hafa verið komið frá Kleppi, því að þar er
starfsmaður rannsóknarlögregl- Þessi geðv'eili maður staddur
unnar, heldur en skjólstæðingur núna og hefur væntanlega með
hennar, því þegar „séra Jón sér embættisstimpilinn, eins og
„Pálífið sfríðinn"
Yfirlæknirinn á Kleppi, Þórð-
ur Möller, hefur komið við sögu
„morðbréfamálsins“, eins og aðr
ir fyrirmenn þessa réttarríkis,
því hann hefur gefið embættis-
vottorð varðandi geðheilsu vist-
mannsins á KlepjDÍ. Niðurstaða
vottorðs yfirlæknisins á Kleppi
er svohljóðandi:
„Hcr á spítalanum hcfur
hann (þ. e. hinn geðveiki
maður) verið all meðfærileg-
ur, dálítið stríðinn, en alls
ekki til vandr.æða. Ekki hefur
Framhald á 7. síðu
FSáffaboðrr
Það er sem sagt komið í ljós,
að Olafur Jónsson, fulltrúi lög-
reglustjórans og Guðmundur
Ingvi, rannsóknardómari, hafa
íarið upp í tugthús, meðan
Magnús lögregluþjónn var í
gæzlu til geðrannsóknar, og
reynt að fá hann til að undir-
skrifa plagg um.hlutdeild í hót-
unarbréfa- og blaðaskrifum,
gegn munnlegu loforði um nið-
urfellingu sakargifta og frelsi og
líiggiö, sem sá geðsjúki reit, og getið er í greininni
in refsing yfir árásarfnenn?
Sfúlkur iiggja stórnielddar — flauógarar liræóasl ekki leggjafann
Örygglsréffur borgarans íóium IroÓinn
Svo virðist sem nauðgunartilraunir og likamsárásir séu aftur
aff komast í tízku, en, hvaff fréttir snertir, þá virffast þessar
„íþróttif“ hafa legið niðri um stund. Síöasta hálfa mánuðinn hafa
þó borizt ískyggilegar fréttir
nýja atvinnu. Hótunarbréfin sem
slík hafa verið talin alvarleg, en
þau jafnast ekkert á við þetta
framferði fulltrúans og dómar-
ans. Mætti jafnvel segja, að með
framangreindu atferli kumpán-
anna „með valdið" hafi glæpur-
inn fyrst skotið upp kolli í þessu
furðumáli og alvaran tekið sæti
grínsins. Óséð er fyrir endann á
þessu athæfi. "
GedveiEa og lögregla
Dagblöðin hafa nokkuð rakið
þann þátt málsins, sem snýr að
því, að hugsanlcgt er að geð-
Er það satt, að ríkis-
stjórnin hóti að segja
af sér, ef samið verði
um kauphækkanir?
sé allt tilkynnt lögreglunni í
Engin refsing
Eitt er það, og sennilega al-
varlegast í þessum málum, sem
mikið er rætt um í höfuðstaðn-
um. Refsingin við þessum glæp-
um er yfirleitt mjög væg og er
svo að sjá, sem refsilöggjöfin
geri alls ekki ráð fyrir, að
svona menn skuli vera til, enda
hafa þeir dómar sem upp hafa
vterið kveðnir í árásarmálum
verið hlægilega og hættulga
vægir.
Missti ðlveg heiisuna
Fyrir nokkrum árum réðust
óþokkar, sæmilega sterkii’, að
kunnum manni hér í bæ, og
börðu hann bannig, að hann
missti algerlega heilsuna og er
enn í dag við sömu heilsu. Upp
um árásir og má þó telja, að eltki
þessum efnum.
komst um árásármennina og
hlutu þeir 2—3 ár, en síðan ekki
söguna meir. Þarna er tveim
illmennum leyft að gjöreyði-
leggja heilsu manns, sem hefur
fyrir fjölskyldu að sjá, og sitja
síðan nokkra stund „fyrir aust-
an“.
Afengi ekki nein
afsökun
Það er orðin tízka hjá árásar-
mönnum að afsaka gjörðir sín-
ar og illvirki með því, að þeir
hafi verið „drukknir“. Þetta er
fáránlog afsökun, sem banna
ætti að taka til greina. Áfengi
er kannski skýring á ill-
mennsku en aldrei afsökun. Fyr-
ir nokkru réðist heljarmenni á
^ kvenmann við Grettisgötu og
afsakaði sig með „áfengisnautn".
Þelr, sem til þekkja, telja þenn-
an mann alltaf hafa verið
óþokka við vín, og alltaf mun-
að verk sín.
Aldrei bælí
Smátelpa liggur nú höfuð-
kúpubrotin vegna líkamsárásar
og ennþá er talað um áfengis-
nautn og reynt að afsaka hinn
seka með henni. Það þarf ekki
anlegar afleiðingar slíkrar árás-
ar sem þessarar. Þær geta orð-
ið svo hryllilegar að aldrei verði
þær bættar. Þeir foreldrar og
ættingjar aðrir, sem næstir
standa þessum atburðum, geta.
einir dæmt um hörmungarnar
sem i kjölfar íylgja. Meðan,
menn geta næsturn'- óttalaust,
ráðist að konum í nauðgunar-
skyni, barið menn til óbóta í
gróðaskyni eða af hreinni ill-
mennsku, eru lif og limir allra
borgaranna í mögulegri hættu.
Opinber skylda
Það er skylda hins opinbera
að verja og vernda líf og limi
borið á neinum ranghugmynd
FramhaJd á 8. síðu
sálfræðing til að segja sér hugs-
Miiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiii
Pétisr Benediktsson til London
aS athuga S. H.
í vikulok fiaug Péfur Benedikfsson fil
Londcn og er sagf; að hann sé sendur f.h.
rikissfjórnanunar til aö afhuga reikninga
S H. þar í borg. ,