Mánudagsblaðið - 03.09.1962, Blaðsíða 6

MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 3. september 1962
€
Eitt ár eða tvö — það þýðir,
að Paul hefur komið að St.
Kristofersspítalanum eftir að
hann sjálfur fór þaðan, eftir
hið hræðilega tilfelli með bam-
ið. Guði sé lof, að Paul vissi
þá ekki um það. Því að Helen
var eina manneskjan á skipinu,
eem þekkti þessa sögu úr for-
tíð hans — og hún sviki hann
eldrei.
Lengi stóð hann við borð-
etokkinn og horfði út yfir dimmt
hafið, en sá það ekki; sá bara
Helen í faðmi Pauls Brent, sá
íhann brosandi eigna sér hana.
Paul var áreiðanlega ástfang-
inn af henni, og jafnaugljóst var,
að Helen var það ekki á móti
ekapi. Og, eins og Lola sagði,
hann hafði náð í handa henni
þessa vinnu á skipinu,. svo þau
gætu verið saman . . . Hafði
ekki Helen líka sagt, að hann
hefði „mælt með“ henni? Og
hví í andskotanum skyldi mér
ekki standa á sama? hugsaði
Ðavíð og var gramur sjálfum
eér. Var ég ekki fyrir löngu
búinn að afmá hana úr huga
mér? Afmá hana úr hjarta mér
líka — já, afmá hana úr hjarta
tnínu! Að eilífu! Hún getur gifzt
6ínum fallega skipslækni, sama
er mér, og ég vona, að þau
verði hamingjusöm! En samt var
eársaukinn kyrr, þessi djúpi sárs-
euki, sem ekki vildi hverfa fyrir
reiði hans og einbeittum ásetn-
ingi. Þýddi það, að áhrif henn-
er á hann voru jafnsterk og
feður’^Ef svo væri, yrði hann
að heyja baráttu og að sigrast
á þeim_ Að þessu sinni yrði hann
að þoka henni langt aftur
f fortíðina, þar sem hún áður
Var.
.Hann heyrði hin þungu hátt-
bundnu högg í vélum skipsins,
sem bar farþéga sína áleiðis
til Buenes Aires, og þegar þau
hæmu í höfn, þá hyrfi Helen
eítur úr lífi hans og að þessu
einni að fullu og öllu. Hann
ekyldi sjálfur sjá um, að svo
yrði. ;
si iét'
j II. kapituli.
Lola Montgomery, klædd í
bikini baðföt, lá í sólbaði hjá
tundlauginni. Hin svölu norður-
höf lágu að baki, og hópur af
farþegum var kominn til að
njóta fyrstu geisla hitabeltis-
sólarinnar og brúna á sér hör-
undið.
Lola hafði búið sig vel út.
Hún lá á stóru frotte-teppi og
bafði flöskur af sólarolíu við
hliðina á sér, skáhöll sólglér-
*ugu, svo andlitið varð ennþá
’kisulegra. Letilega nuddaði hún
eiíunni á limi sína og var sér
Jjess vel vitandi, að hver hreyf-
ing vakti hrifningu þeirra, sem
é horfðu. Frá lauginni heyrði
þún ærslaskrækina í dóttur
einni, þar sem Davíð var að
leika við hana. Davíð eyddi tölu-
verðurrí' tímá' méð Cárol — helzt
til miklum að áliti Lolu, enda
voru fleiri börn um borð og
margt gert þeim til skemmtun-
«r. En Davíð virtist telja sig
ejálfskipaðan gæzlumann Carol-
ar.
, Auðvitáá ' var þetta.. góðsvití
tyrir framtíðina. Lola gerði sér
tniklar vonir um framtíðina og
hafði enga ást. til að ætla annað
cn þær rættust. Davíð var eftir-
■óknarverður maður — ólíkur
éðrum karlmönnum, sem hún
hsfði kynnzt. Ólíkur Steve, sem
hugsaði aldrei um neitt nema
kaupsýslu og verzlun, enda haft
heppnina með sér í hvoru
tveggja. En auðv. háfði hann
sem eiginmaður verið ráðrík-
ur og afbrýðissamur og iitið óhýru
auga kvikmyndaleik hennar og
dálæti karlmannanna. Hvað vildi
hann eiginlega? hugsaði hún.
Hversdagskonu, sem stæði við
þvottabalann.
Hún hætti að hugsa um Steve,
því hvenær sem hún hugsaði
til hans, rifjuðust upp stundir,
sem betur voru gleymdar. Fyrst
eftir að þau voru gift, áður en
hann varð altekinn af kaup-
að lifa, þetta var hennar köll-
un. Henni var aldrei ætlað að
verða hversdagsleg eiginkona til
útfyllingar í lífi auðugs kaup-
sýslumanns.
En þegar J hart fór, vildi hún
ekki sleppa Carol. Hví skyldi
hún líka gera það? Hún hafði
ekki gert neitt rangt. Og hin
mjög umtalaða barátta um rétt-
inn til bamsins endaði með sigri
hennar, og það fannst Lolu líka
alveg rétt. Því hvað gat Steve
veitt barninu, sem hún gat ekki
veitt því? En þegar hún var
búin að vinna málið, ákvað hún
að vera göfuglynd og leyfa Steve
að eiga part í barninu.
þar með talinn Davíð. Hvers
vegna skyldi mér þá ekki standa
á sama um Helen Cooper?
Svo Lola sneri athyglinu að
Murry Peterson, sem lá við hlið-
ina á henni í sólskininu. Hann
var fallegur, ungur Apollo, og
bar iþað með sér, að hann vissi
af því, að hann var filmstjarna,
sem allar konur dáðust að, en
tþó var hann geðþekkur á sinn
hátt. Hann lá á hliðinni og horfði
á sundfólkið í lauginni, en nú
sneri hann- sér að henni og
horfði stríðnislega á hana.
„Afbrýðissöm elskan?“
„Út í ihverja?“ svaraði Lola.
„Hjúkrunarkonuna, auðvitað.
„Telurðu þessa mjög aðlaðandi
hjúkrunarkonu þar á meðal?“
„Er hún mjög aðlaðandi ,það
vissi ég ekki?“
„Ó, jú, þú veizt það vel, elsk-
an. Þú ert allt að því of næm
fyrir hugsanlegri samkeppni frá
öðrum konum“.
„Ég lít ekki á hjúkrunarkon-
una sem hugsanlegan keppinaut,
ef það er það, sem þú meinar“.
,Það er einmitt það, sem ég
meina, Lola. Og þú skalt ekki
reyna að loka augunum fyrir
því. Ég viðurkenni að hún er
ekki í sama flokki og þú, hvað
fegurð snertir, en til eru aðrir
kostir, sem eru jafn hrífandi
í augum karlmanna".
Rona Randall:
7.
HELEN
FRAMHALDSSAGA
mennskuæði og fegurð hennar
leiddi hana inn á leiklistarbraut-
ína, höfðu þau búið í lítilli íbúð
í Highgate og verið ákaflega
ástfangin. Þegar Carol fæddist,
var hamingja þeirra fullkomin.
Fyrir Carol var ekkert of gott
og eins var um yndislegu kon-
úna hans. Hann varð æ oftar
að vera að heiman til að raka.
6aman peningum, og þá leidd-
ist Lolu og hún varð eirðarlaus
og óhamingjusöm. Hún var ekki
nógu mikil móðir til þess að
barnið fullnægði henni.
Og þá var það sem hún vann
fegurðarverðlaunín. Hún vissi
eiginlega ekki, af hverju hún
hafði lagt út í keppnina. Lík-
lega mest út af leiðindum. En
hver svo sem ástæðan var, þá
gr það víst, að hún sendi mynd
pf sér til dómnefndarinnar. Verð-
launin voru peningaupphæð og
samningur um leik í kvikmynd-
um. Hún bjóst alls ekki við að
vinna. Þegar hún var kvödd til
að taka þátt i forkeppninni, fór
hún án vitorðs Steves. Það var
ekki fyrr en hún var komin
í úrslitin, að hún sagði honum
frá því.
Hann varð upp með sér af
benni, keypti handa henni dýr-
indis kjól og klappaði mest af
öllum. Þegar hún var búin að
vinna, sagði hann:
„Keyptu þér eitthvað fallegt
fyrir -pentngattar elskan- mín, en1
skilaðu samningnum aftur“.
Hann hélt, að hún gæti ekki
leikið, en það fór á annan veg.
Innan tveggja ára var skilnað-
armál þeirra fyrir dómstóli. Þá
var hún orðin víðfræg, ekki að-
eins fyrir fegurð og leikhæfileika,
heldur einnig sem- kynbomba,
sém blaðáfulítrúar félagsins;
gerðu sér mikinn mat úr. Hún
hafði allt, sem hugur hennar
girntist, en var ákaflega óham-
ingusöm. Ekki svo að skilja, að
hún viðurkenndi það — og allra
sízt fyrir sjálfri sér. Þetta var
Mjög skynsamleg og heiðarleg
ráðstöfun, sögðu hinir nýju vin-
ir Lolu og veltu því fyrir sér,
hverjum hún mundi giftast næst.
Og karlmennimir komu og fóru,
hún tók þá eins og nýtt, fallegt
leikfang og kastaði þeim svo
frá sér. Kvikmyndaleikarar, kvik-
myndaforstjórar, kvikmyndafram-
leiðendur, jafnvel einn eða tveir
kvikmyndagagnrýnendur, það
það gat verið góð auglýsing. Hún
skildi bara ekki í, hvers vegna
'hún varð svo. fljótt þreytt og
leið á þeim.
En Davíð Henderson var öðru
vísi gerður. Það var eitthvað
dularfullt við hann, sem olli
henni heilabrotum og töfraði
hana, það var beinlínis ögrandi.
Hún sá systur Cooper koma og
virti hana fyrir sér hugsi Hún
var ekki illa vaxin, alls ekki.
Undir hvítum, stuttum frotte-
jakka var hún í bláuni silki-
sundfötum, og þessi blái litur
átti einmitt mjög vel við henn-
ar bjarta og ljósa hár.
Helen fleygði af sér jakkanum
og stakk sér í vatnið. Þegar
hún kom aftur upp, var vott
hárið ein og gullið sægras. Hún
synti með sterklegum sundtökum,
og Lola sá, að Davíð fylgdi
þenni með augunurri.
Það skríkti í Carol, þegar Hel-
gn náði henni úti í lauginni.
Spriklið í barninu sendi vatns
gusu framan f Davíð, sem flýtti
sér á eftir henni. Með beizkju
hugsaði Lola, að þetta væri i
fyrsta skipti, sem hún væri skil-
in útundan.
Hvað hefur þessi stúlka sér
til ágætis, sem ég hef ekki. Ekk-
erti' Allá; ékkiý rtþili!- Húri i .-ér
dugleg hjúkrunarkona, það er
allt og sumt, og , raunar . ekki
ólagleg á siíin 'hátti
ósköpunum ætti ég að hafa á-
þyggjur út af því? Ég þarf ekki
annað en benda, þá hef ég alla
karlmenn á hlaupum eftir mér,
Okkar gáfaði rith'öfundur lítur út
fyrir að hafa meira en lítinn
áhuga á henni“.
„Slúður. Þeim þykir báðum
vænt um Carol. Þess vegna eru
þau saman til þess að skemmta
henni“.
„Ég neita því ekki, en ég hef
tekið eftir því, að rithöfundurinn
okkar horfir meira á hana en
hún veit af, og meira en þú
veizt af líka, ljúfan mín“.
„Talaðu ekki eins og fífl,
Murray. Og í guðs bænum hættu
að kalla hann rithöfund „okk-
ar.“ Keith Hennel er ákaflega
snjall — hann á eftir að kom-
ast langt, ,get ég sagt þér. Svo
það er ekki nema eðlilegt, að
hann hafi áhuga á margs kon-
ar fólki. I hans augum eru þetta
sérstakar manngerðir, ekki
meira“.
„Ef þú ert að reyna að vera
fyndinn, þá er það óþarfa tíma-
eyðsla. Hvers vegna ferð þú ekki
að synda? Það er hópur af að-
dáendum hinum megin við sund-
laugina, Hoppaðu út í og sýndu
listir þínar, litli sýningarselurinn
minn“.
„Mikil andstyggðar skepna
geturðu verið ljúfan mín“.
„Mér finnst alveg það sama
um þig) elskan Hann lyfti
hönd hennar a8 vörum sér.
„Við eigum að leika ástaratriði
eftir hálftíma, svo við skulum
kroppa augun hvort úr öðru
núna. Annars undrast MikCj
hvers vegna við leggjum ekki
nógu mikla sál í það.“
Lola gat ekki stillt um sig
að hlæja.
Murray, þú ert asni! En láttu
okkur Keith afskiptajaus".
„Elskan mér er svo hjartan-
lega sama um ykkur bæði. En
ég hefði ekkert á móti því að
daðra svolítið við hjúkrunarkon-
una“.
„Blessaður gerðu það“, sagði
Lola með ákefð. svo mikilli á-
kefð, að Murray horfði forviða
á hana. „Svo þú ert afbrýði-
söm, Lola ljúfan mín, þrátt fyr-
ir yfirlýsingar þínar. Nú jæja,
en láttu ekki rithöfundinn okk-
ar vita það, og ekki heldur syst-
ur Cooper. Ég hef alltaf haldið,
að það sé óskynsamlegt að bera
tilfinningarnar utan á sér“.
„Áhorfendumir þínir bíða“j
sagði Lola hvasst, „láttu þá ekki
verða fyrir vonbrigðum, Murray“.
Starfsmaður
Flugfélag Islands óskar eftir að ráða mann til starfa
ó skrifstofu félagsins í Kaupmannahöfn.
Stariið verður fyrst og fremst fólgið í því aö annast
bókhald auk annarra starfa.
Haldgóð þekking á bókhaldi er þvi nauðsynleg ásamt
dönsku- og enskukunnáttu.
Æskilegt er, að umsækjandi sé á aldrinum milli tví-
tugs og þrítugs, og óskast eiginhandarumsókn með upp-
lýsingum um fyrri störí, aldur og menntun send aðal-
skrifstofu okkar, Hagatorgi 1, fyrir 10. september næst-
komandi.