Mánudagsblaðið - 17.09.1962, Blaðsíða 4

4
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 17. september 1963
K A K A LI skrifar:
Bl&ó fynr alla
( BlaSið kemur út á mánudögum. — Verð 4 kr. í lausasölu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason,
Afgreiðsla: Tjarnargötu 39. — Sími ritstj.: 13498.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
wnmuiiiiiiieiHinimiiiimiuHimiiimimiiiiiiiiiiimiiHiiiiiiiiiiiiimiiiiiil
Af ýmsum vettvangi
Framhald af 3. síðu.
•ungur 'kom í heimsókn hér
um árið, gátu lögreglumenn
ekki gengið í takt og handa-
sláttur og göngumáti var sitt
úr hverri áttinni. Einn gekk
eins og þeir í SS-sveitunum,
og hann var að smjaðra fyr-
ir lögreglustjóranum. Svo
var einn, sem vingsaði hönd-
unum eins og þeir gera í
brezlka flotanum og enn ann-
ar, sem stældi göngulag Er-
iings sjálfs. Ef þessir lög-
regluþjónar hefðu allir verið
í tízkuskóla, hefðu þeir geng-
ið í takt óg Ólafur konungur
og aðmírálarnir hefðu ekki
hlegið að löggunni fyrir
böngulegt göngulag, og all-
ur almenningur hefði ekki
þurft að skammast sín fyrir
íögguna, því það er nú alltaf
svo, að undir og niðri þyk-
ir okkur öllum vænt um
lögguna, ég meina svona í
heild, þó auðvitað séu skipt-
ar skoðanir um einstaka
menn eins og gengur.
SKIPULAG í
KÓPAVOGI
Ég fór fyrir nokkrum mán-
uðum suður í Kópavog, að-
allega til að sjá Finnboga
Rút og bæinn hans. þvj eins
Og Einar ríki átti Evjarnar
á sínum tíma og Gísli Jóns-
son Bíldudalinn, þannig átti
Finnbogi Rútur • Kónavog,
eða svo las maður í blöðun-
um fyrir- næstsíðustu kosn-
ingar. Eitt það fvrsta, sem
aðkomumaður tekur eftir í
Kópavóginum, eru skÍDuleos-
iausar húsaraðir n? einstök
hús, stórsniðug kirkia og ó-
hemjulega Ijótir * 'kofar við
veginn. Ég' tók menn tali,
sem voru að grafa í sundur-
A'eginn, sem liggur unp að
ÍT-vstihúsinu, þessu sem ekki
'vildi brenna, og' beir sögðu
að skioulagsleysið stafaði--af-
fcví, að Finnbogi Rútur væri
á móti skipulagi og Hulda
vildi hafa"þetta alveg'eins,.
því það væri ekki gott, ef
Hulda vildi hafa .skipulag
og Finnbogi ekki skiþulag,
þá væri hætt við. að friður-
inn færi út um þúfur og þá
gæt-i Ólafur í Kron kannsþe
crðið annar Finnbogi Rútur
og Marb'akkavaldið þar með
úr sögunni. Ég spurði menn-
ina, hvernig stæði á þessum
ruglingi með húsin. Einn,
sem hafði orð fyrir hinum,
sagði, að þegar Finnbogi fór
að raða niður húsunum, hafi
hann ráðið mann tii að mæla
tfyrir þeim' og sá maður hafi
f HREINSKILNI SAGT
Kommar í sókn Mogginn í vörn — Hlálegar rökræður —
Áróður og endurtekningar — Sjálfstæðismenn pirraðir — Af-
Ieysmgapiltar — Vísir harðastur — Breyting nauðsynleg.

unnið á rannsóknarstofu og
Finnbogi hafi haldið, að
hann kynni á málband og
tommustokk vegna þess, að
hann hafi stundum verið lát-
inn mæla spíra í glösum á
rannsóknarstofunni. En það
hafi bara komið í ljós, að
maðurinn þekkti gkki á mál-
band og þaðan af síður á
tommuetokk og þess vegna

væru húsin svona ruglings-
leg. Þeir, sem voru að vinna
þarna, sögðu, að maðurinn,
sem mælir fyrir húsunum í
Kópavogi, væri alveg stór-
sniðugur og hann væri ekk-
ert að láta æsa sig upp og
það lægi ekkert á. Þegar
hann var sjálfur að byggja,
var hann einu sinni uppi á
þaki að saga til þak&keggið.
Þá kom maður, sem kallaði
á hann, og þegar hann fór
niður af þakinu, skildi hann
sögina eftir í sagarfarinu.
Þarna í sagarfarinu var svo
sögin í næstu tvö ár, eða
'þangað til maðurinn, sem
mælir fyrir húsunum, hélt
áfram að saga til þakskeggið.
Nú er þessi maður, sem er
svona sniðugur, hættur að
mæla fyrir húsum, því Finn-
bogi Rútur ræður ekki leng-
úr í Kópavogi og kominn
verkfræðingur og eftirlits-
maður og mennirnir, sem
voru að grafa í veginum, sem
liggur upp að' frystihúsinu,
sem ekki vildi brenna, sögðu,
að það væri ábyggilega erf-
itt að vera verkfræðingur í
Kónavogi og taka við allri
vitleysunni. sem Finnbogi
Rútur og bvggingafulitrúinn
nq maðurinn, sem mældi fyi’-
ir húsunum. eru búnir að
gera upp á síðkastið.
REN OG LÖGGAN
HANS
Það var meira tilstandið
hiá löggunni, þesar Ben
-Gurion kom,. og líkleea hef-
' ir hann ekki treyst Erlingi os
.lögreglustjóranum fvrir lífi
sínu, því hann sendi hin'gað
heila tylft leynilögreglu-
manna. sem yengu um göt-
urnar vopnaðir s'kammbyss-
um og voru svo slaÐDÍr á.
tauffum, að þeir sáu Nasser
og King Saud í öðrum Kvérj-
um glugea í miðbænum. Það
er haft eftir þeim í leynilög-
reglunni okkar hérna á Frí-
kirkjuveginum, að þeir hafi
aldrei haft meira að gera en
við að passa, að löggan hans
Ben Guríons meiddi sig ekki
á þessum býssuhólkÚm, sem
þeir voru að burðast með.
Eg hef oft verið að velta
því fyrir mér undanfarið, hve
miiklar hrakfarir hin svokall
aða 'hægri pressa fer fyrir
blöðum kommúnista. Bæði
Morgunblaðið og hin blöðin
eru daglega að bögglast við
að svara staðhæfingum
komma í alþjóðamálum,
reyna að rökræða við
komma, sem auðvitað ber eng
an árangur en verður heldur
hlægilegt í augum almenn-
ings. Einkum finnst mér Mbl.
menn vera klaufskir þegar
til „rökræðna" kemur við
komma. Kommar um allan
heim hafa beina fyrirskipun
um að gagnrýna allar gerðir
þeirra flokka, sem eru !í and
stöðu við anda kommúnism-
ans, hvort sem þær eru til
bóta eða ekkli. Blöðum þeirra
og öðrum málgögnum er bein
línis skipað, að staðhæfa blá
kalt, að allar þær ráðstaf-
anir, undantekningarlítið,
sem andstöðuflokkar komma
gera, séu hættulegar þjóðar-
heildunum, árás á verkalýð-
inn, svik við bændur og bein
línis unn'ið að skipun „kapí-
talista" einkum hinna vest-
rænu. Þetta hafa flest bíöð
gert sér ljóst, og láta því
staðhæfingar og fullyrðingar
komma sem vind um eyru
þjóta, svara þeim sjaldnast
nema þá !í bitru háði, eða
gera þá að undri á einn eða
annan hátt.
Morgunblaðið, sem kallar
sig aðalmálsvara andkommún
ista, hefur ekki enn gert sér
ljósa þessa afstöðu slíkra
blaða, én heldur áfram, dag
eftir dag, að reyna að glíma
við einhverjar fáránlegar full
yrðingar komma. Auðvitað
eru kommar dauðfegnir, að
einhver nennir að elta ólar
við þá, en þegar stærsta blað
landstns á í hlut geta þeir
sent yfirboðurum sinum í
Moskvu _ágætar skýrslur um
árangurinn af landráðastarf-
inu hér.
Ekki fer hjá því, að þessi
hræðsla og þessar fánýtu
rökræður andkommúnista-
blaðanna. hafi leitt til þess,
að áhrif kommúnista í lands
málum eru miklu mét.ri en
gera má ráð fyrir eftir fylgi
þeirrá. Eitt er það mál þó,
sem blöð andkommúnista þora
vart að andmæla en það er
varnarnyilin eða „hernámið",
því vamarliðið er að verða
tabú hjá þeim dauðhræddu
bitstjórum Morgunblaðsins.
Kommar eru að lauma því
að almenningi með stanzlaus
um áróðri, að það séu land-
ráð að fylgja þeim þjóðum,
sem við íslendingar erum í
félagsskap við, þ. e. NATO-
þjóðunum. Þeir kalla sig
dag eftir dag „hernámsand-
stæð:nga“ í auglýsingum og
blöðum og Morgunblaðið hef
ur tekið undir þessa ein-
stæðu fullyrðingu á þann
hátt, að brúka orðið „her-
námsandstæðingur“ lí alvar-
legri merkingu, þrátt fyrir
það, að við báðum um varn
arliðið, gengum í varnar-
bandalag og erum skoðaðir
af öllum heiminum sem liður
í varnarkeðju vestrænna
þjóða. Þessir vitru ritstjórar
Morgunblaðsins tyggja svo
upp slagorð komma — her-
námsandstæðingar — og
reyna af mjög takmörkuðum
hæfileikum, að rökræða v5ð
þann landráðalýð um veru
varnarliðsins hér á landi.
Það er ekki furða þótt marg
ir séu farnir að hrista höfuð-
ið yfir rökrafeðum Mbl.-
manna við kommúnista.
íslendingar eiga að gera
sér ljóst, og andkommúnista-
pressan ætti að hjálpa til við
það, að við erum hlekkur í
varnarkeðju og gengum með
með opin augu í þau samtök,
sem vilja spyrna fæti við
kommúnisma. í stað þess, að
játa hreinskilnislega, að við
óskum eftir hervernd, og
reyna að skýra þetta sjónar-
mið fyrir þeim, sem villzt
hafa af sporlinu, þá er aðal-
málgagn Sjálfstæðismanna að
tvístíga kringum málið, eins
og köttur, þorandi í hvoruga
löppina að stíga af hræðslu
við að kommar hrekki þá,
spotti þá, og kalli flokkinn
og alla fylgjedur hans hreina
föðurlandssvikara.
Það er svo komið, að mál
gagn kommúnista, Þjóðvilj-
inn, getur raunverulega ráð-
ið hvað. verður aðalumræðu-
efni almennings ' með því
einu að slá fram einhvérri
firrunni um NATO eða hinn
vestræna heim almennt. og fá
þannig vitringa Morgunblaðs
lins til þess að „rökræða" mál
ið í leiðara eða staksteinum.
Þetta er þyi verra, sem Þjóð
viljinn hefur oft dregið Morg
unblaðsmenn út á svo hálan
ís, að sönnum fylgjanda vest
rænnar samvinnu hefur runn
íð til rifja málflutnlingur
þeirra. Svo langt er jafnvel
g^ngið, að Staksteinar hafa
diskúterað ástandið í Laos og
erjur milli Rússa og Banda
aríkjamanna þar í grend í
þeim fasta ásetningi 'að
hrekja fullyrðingar komma.
Kúbu-málið hefur líka verið
vatn á myllu komma en ef
aðeins ætti að dæma eftir
einvígi Moggans og Þjóðvilj-
ans í þeim efnum, yrðu
kommar hlutskarpari og ,
hefðu réttan málstað í þokka
bót.
Visir er eina andkommún-
istablaðið, sem er ómyrkt
máli' um komma og leppa
þeirra og hikar ekki við að
benda á veilur í fullyrðing-
um komma í ýmsum málum
a. m. k. hvað erlendan vett-
vang snertir. Innlend mál
eru heldur viðkvæmarli,. þyí
svo er komið, að aiþýðudekr-
ið er orðið að sjúkdómi, sem
foringjar okkar verða að yfir
vinna elins og sauðkindin
karakúlpestina. Blöðin eru
fa.r-in að hylla einstakar stétt
ir svo óeðjilega, að jafnvel
forvigismenri þessara stétta
roðna er þeir lesa um ágæti
manna sinna.
Það er t. d. orðinn glæpur
að finna að sjómönnum, en
þeir eru orðnir líkt og Dags-
brúnarmenn „heilagar kýr“
þjóðfélagsins. Sjómemi og
verkamenn eru upp og ofan,
og það er ekki árás á þessár
stéttlir þótt fundið sé að ein
stökum atriðum sem betur
mættu fara. Það blað, póli-
tískt, sem deilir á þessar stétt
ir er „yfirstéttar“-blað, s'em
er að sjúga merginn úr svelt-
andii' Verkamönnum og sjó-
mönnum. Hræðslan við
komma og köpuryrði þeirrá
er svo mikil, að ár og aldír
eru síðan andkommablöðin
hafa ;rætt af 'skynsemi þá ó-
heillavænlegu þróun, sem er
að eiga sér stað í þjóðfélag-
inu í dag, ekki svo mjög
vegna þessara stétta sjálfra,
heldur vegna ltins óeðlilega
dekurs, sem virðist orðið að-
alsmerki blaða og stjórnmála
maiaf. Fleiri vinna á íslandi
en þessar tvær stéttir, og
hafa þó ekki vertið hafnir
upp !í loft eins og þær.
Þegar skoðað er í grunij-
inn og rannsakaðar allar á-
stæður er ljóst, að mikið má
kenna hina linu baráttu
andkommúnista gegn öfgum
og fullyrðingum, hreinum
lygum, Moskvagentanna.
Framhald á .7. síðu