Mánudagsblaðið - 27.01.1975, Blaðsíða 1

27. árgangur
Mánudagur 27. janúar 1975
3. tölublað
SJÓMENN ÞAKKLÁTIR
AD HALDA SÍNU
Olíuverð, aukinn rekstrarkostnaður, lækkandi verðlag orsökin — Væl út-
gerðarmanna er orðið hvimleitt — Báðir aðilar verða að slaka eitthvað á
Sjómenn gera nú enn einu sinni kröfur um kaup-
bætur og virðast tilbúnir í verkfall verði ekki að
þeim gengið. Þetta er eins og að bíta í hendina sem
elur þá. Allt sem að útgerð lýtur hefur hækkað í
verði, olían og annar reksturskostnaður, en fiskverð-
ið fer lækkandi, jafnvel sölumöguleikar á loðnunni
eru minni en ella, sumir segja engir. Þrátt fyrir það
eru forustumenn sjómanna harðir á sínu og kot-
rosknir og vilja ekki láta á sér sjá neinn bilbug.
Ábyrgðarlausir samning- Hlutverk
ar vinnuveitenda verkalýðsrekenda
miklu kröfur. Þeir hafa ekki
sömu yfirsýn og leiðtogar þeirra
og eru staðreyndum ókunnari.
Sjómennskan er ekki það erfið-
isverk sem áður var, en þó tel-
ur þjóðin ekki eftir sér að gera
hlut þeirra sem bestan og kem-
ur þar til, að störf þeirra krefj-
ast að þeir séu langdvölum frá
heimilum sínum og lifa að því
leyti ekki sem landmenn, en
vinnan þó erfið í sumum tilfell-
um, en er yfirleitt hvorki verri
né erfiðari en annarra.
Geta vel unað við sitt
Það er illa hægt að hugsa sér
afstöðu leiðtoganna. — Þeir
vita um kostnaðinn og vita að
ekki fæst nærri eins mikið fyrir
fiskinn og áður. Samt rjúka þeir
upp með kröfur sínar og lcrefj-
ast óraunhæfra launa, þrátt fyrir
Framhald á 7. síðu
KRÓNUR I
SKÍVUR
Sagt er, að í ráði sé að fara
að kalla inn íslensku krónu-
peningana sökum verðleysis
þeirra og kostnaðar við að slá
þá. Kostnaðurinn fer langt yf-
ir verðgildi þeirra á peninga-
markaðinum og kemur það
fram á ýmsan og spaugilegan
hátt.
Til dæmis eru þynnur sem
verslanir selja á krónur 3,00
brúkaðar við að smíða báta.
En að brúka krónupeninga sem
skífur eða hnoð t.d. á jám-
plötur, sem festar eru á þök
o.fl. er orðið mjög vinsælt og
eru dæmi þess, að menn hafa
sent í banka til að kaupa fyrir
1000 krónur „skívur" þ.e.a.s.
krónupeninga og spara á því
krónur 2,00 á stykkið. Seðla-
bankanum þykir að vonum af-
leitt að gjaldmiðill bankanna
skuli notaður eins og hver
annar naglahaus og flattur út
á járnþök á hinum og þessum
kofum eða notaður til þess að
negla báta og þykir að skömm-
inni til skárra að draga þenn-
an misnotaða gjaldmiðil úr
sirkulasjón.
Nordal og félögium þykir
það nefnilega afleitt til af-
spurnar að ótíndir bátasmiðir
skuli segja við vikapilta sína:
„Skrepptu niður í banka og
kauptu skívur fyrir þúsund
kall".
\
Eflaust reyna útgerðarmenn
og stjórnin að semja í síðustu
lög og er slík þróun ískyggileg.
Við höfum fyrr rekið okkur ó-
þyrmilega á, að vinnuveitendur
hafa undirritað ábyrgðarlausa
samninga sem þeir ekki hafa
getað staðið við og orðið að hafa
alls kyns undanbrögð til að
reyna og hefur sú þróun mála
jafnan leitt til ófarnaðar, dýrtíð-
ar, krónuskerðingar og annars
slíks.
Sannleikurinn er sá, að for-
usta sjómanna er algjörlega á-
byrgðarlaus og hyggur ekki að
þeim staðreyndum sem við blasa.
Þá er það staðreynd að sem aðr-
ir verkalýðsrekendur þá vilja
þeir halda sínu óg ganga upp
í „samningum" eins og frægt er
orðið af lifnaði þeirra á Loft-
leiðahótelinu þegar síðast var
samið.
Ekki verður sakast við hina
einstöku sjómenn um hinar
vmmmmmmmmmmmmmmmmmmm m~ *r
Ný vikutíiindi
hætt
Ritstjóri Nýrra Vikutíðinda hringdi til okkar
í gær og tilkynnti að hann væri hættur við út-
gáfu blaðs síns. Er þar með lokið ferli blaðs sem
einna næst hefur komist Mánudagsblaðinu um
áraf jölda tæp 17 ár en við erum á 27. ári. Ekki
er vitað um ástæðuna fyrir því að blaðið hættir
nú göngu sinni en eflaust er það hinn óheyrilegi
kostnaður við útgáfuna sem hefur hækkað um
mörg hundruð prósent síðustu árin. Mánudags-
blaðið sem kostaði með öllu um 15 þúsund fyr-
ir þrem árum kostar nú litlar 69 þúsundir á
viku og er þar ekki innifalinn myndamótakostn-
aður. dreifing og aðrir nauðsynlegir hlutir sam-
fara útgáfunni, auk þess að vikublöð, sjálfstæð,
fá engan styrk.
Þegar Mánudagsblaðið hóf göngu sína fyrir
27 árum voru fyrir Vikan og Fálkinn. Með
Mánudagsblaðinu hófst nýr þáttur í blaða-
? mennsku, kölluð æsifréttamennska. Hafa sum
í íslensk blöð tekið hana upp eftir okkur, sérstak-
l lega Vísir, og heldur hann fyrsta sæti í þeirri
L grein af dagblöðum, þó Alþýðublaðið api það
l eftir.
\ Ritstjóri Nýrra Vikutíðinda situr þó ekki
i auðum höndum, hann gefur líka út hið vin-
J sæla blað Kaupsýslutíðindi.
HÆKKA VEXTIRNIR ENNÞÁ?
Landráðastefna komma gerir lítið úr vandræðum —
Ísland þolir tíma bundin vandræði
„Til mála hefur komið hjá okkur að hækka vextina
enn meira en gert var fyrir skemmstu, því það virðist
ekkert hafa dregið úr lántökum almennings nema
síður sé“ sagði háttsettur bankamaður í boði nýlega.
Tilfellið er, að hér var ekki um gálaust og ábyrgðar-
laust hjal að ræða heldur þá einföldu staðreynd, að
traust manna á krónunni fer sífellt minnkandi og
menn telja það öruggara að setja sig í skuld með
18% vexti, eins og nú er, eða jafnvel hærri vexti, og
setja peningana í einhverja eign.
Að slá og slá
Það er staðreynd að fólk
„slær lán" með næstum hvaða
ert til þess að draga úr ótta al-
mennings og nú er menn eygja
verkföll eða langar vinnudeilur
vilja þeir vera sem best undtr
það búnir og „eiga" eitthvað
naglfast áður en ósköpin dynja
yfir.
„ísland einangrað“
Stjórnarandstaðan
Það er lítið um bjartsýni í
blöðunum nema ef vera skyldi
Þjóðviljanum, sem þrífst á hruni
og vandræðum eins og pukinn
á bölvinu. ísland er komið í þá
einstöku aðstöðu að stjórnarand-
staðan heldur því blákalt fram
Framhald á bls. 7.
kjörum sem það fær peninga, og^-
leitast við að koma þeim í önn-
ur og tryggari verðmæti. Allir
sem hafa nokkur ráð með að
komast yfir eitthvert fjármagn
flýta sér að koma því í fasteign-
ir eða viðlíka, sem ekki hrapar
í verði eins hratt og krónan.
Gerir ekkert
Fyrsta bankarán
á ísiandi?
Það bætir ekki úr skák, að
ríkisstjórnin gerir lítið sem ekk-
Er það satt, að Óli Jó krefj-
ist gjddeyrmkömmtimar?
Njósnarar okkar í Kópavogi
segjast hafa komist að raun um,
að bankarán hafi verið fnunið
þar fyrir skömmu. Fullyrða
heimildarmenn blaðsins, að inn-
brot hafi verið framið í útibú
Utvegsbankans á staðnum og
þaðan stolið 20-30 þúsund krón-
um í skiptimynt. Ef þetta er
rétt, hefur hér verið framið
fyrsta bankarán hérlendis.
Þjófnaðurinn á að hafa geng-
ið þannig fyrir sig, að bankinn
stóð í framkvæmdum vegna
breytinga og var m.a. rofið gat
á einn útvegg hússins. Ekki tókst
að Ijúka breytingunum strax og
var settur tréhleri í gatið yfir
nóttina. Þetta fót ekki framhjá
snareygðum mtsindismönnum
þarna í Kópavogi og létu þeir
til skarar skríða um nóctina.
Hlerinn var brotinn upp eftir
að aldimmt var orðið og flestk
í fastasvefni. Þjófar áttu síðan
greiða leið inn í afgreiðslu
bankans, en komust ekki inn í
fjárhirslur hans. Þeir fundu þó
talsvert af skiptimynt í skúff-
um og tóku með sér það er þeir
gátu borið með góðu móti. Enn-
fremur hrærðu þeir nokkuð í
skjölum og pappírum sem fyrir
þeim urðu. Er sagt að fengur
þeirra hafi numið 20-30 þúsund-
um króna, en ekki fylgir það
sögunni hvort tekist hafi að hafa
hendur í hári þessara bíræfnu
bankaræningija.
Framhald á bls. 7.