Tíminn - 20.12.1970, Blaðsíða 10

10
TIMINN
SUNNUDAGUR 20. desember 1970
Látlh ekki happ úr headi sleppa
Gerið kaupin meban verðih er hagstætt
Sturtuvagnar 4V2 tonn aS burð-
arþoli, til tengingar við dráttar-
vélar. Ótrúlega hagkvæm vinnu-
tæki.
Dráttarkrókar fyrir MF-35-135
Lyftutengdur, læsist í efstu
stöðu.
Agrotiller jarðtætarar, viður-
kennd gæðavara.
Margra ára reynsla hér á landi
Wm

Fritzmeyer dráttarvélasæti
fjaðrandi með þungastillingu.
Svona sæti ættu að vera á öll-
um dráttarvélum.
MIL MASTER moksturstæki f.
MF-35-135, létt lipur og afkasta-
mikil tæki.
Fisher brynningartæki fyrir
nautgripi og hross.
Stillanlegur þrýstingur á vatns-
inntaki.
Aðeins örfá tæki til af sumum gerðum.
Leitið nánari upplýsinga strax í dag.
!>AÆ££a/uAé4a/i, A/
SuihirJandsbraut i — Simi 38540
ENSKIR KULDASKOR FYRIR KVENFÚLK
ULLARFÓÐRAÐIR
Jollies
1QO%
PURE
WDOL
PILE
STÆRÐIR 36—41
LITUR: BRÚNT
PÓSTSENDUM
SKÓBÚÐ AUSTURBÆJAR
r
LAUGAVEGl 100 - SÍMI 19290
í myrk-
sðgu-
sagna
Guðmundur Guðni Guðmundsson:
Saga Fjalla-Eyvindar.
Prentsmiðjan Leiftur.
Margt hefur verið ritað um
Fjalla-Eyvind fyrr og síðar, en þó
aldrei samfelld eða heilleg saga
fyrr en nú er tilraun gerð. Þótt
Fjalla-Eyvindur sé okkur nálæg-
ur í tíma og reynd, ýmsar skjal-
legar heimildir séu til um hann
og sýnilegar minjar um útilegu
hans hér og hvar á öræfum, þá
er hann eigj að síður mikil þjóð-
sagnapersóna, og varla verður nú
skilið á milli þess, sem satt kann
að vera eða logið um hann á
löngum tíma. Þegar á lífstís Ey-
vindar og Höllu óf og spann þjóð-
sagan vef sinn um þau, furðusagn
ir gengu mann frá manni, sveit
úr sveit, og s’æmar heimtur sauð-
fjár voru kenndar Fjalla-Eyivindi.
Svo hefur það einnig veriö' síðar
á öldum, að flest hreysi eða kofa-
tættur, sem fundizt hafa í óbyggð
um, hafa verið kennd við Eyvind,
væri ekki fullvíst, að aðrir væru
vig riðnir. Eyvindur hefur því
lengi verið eins konar samnefn-
ari útilegumannastéttar landsins.
f bók þeirri, sem Guðmundur
Guðni hefur tekio' saman um Ey-
vind og Höllu, er reynt að draga
þræði sögunnar saman úr mörg-
um stað og skilja á milli þjóð-
sagna og staðreynda. Það er harla
örðugt verk, og tekst að vonum
illa að gera þau skil hrein. Hins
vegar skýrist óneitanlega margt
við skoðun höfundar og könnun,
og kemst hann víða býsna langt
mco‘ útilokunaraðferðinni. Saga
Fjalla-Eyvindar er því heilleg í
þeirri mynd, sem hún er sett
fram, en eigi að síður er vafinn
alls staðar með í för, nema þar
sem stuðzt verður við beinar sam-
tímaheimildir.
Bókin fer mjög í það að rök-
ræða fram og aftur, með saman-
burði heimilda, hvort lausasagnir
af Eyvindi og Höllu geti verið
sannar, og því er bókarverki&'
fremur tilraun til að hreinsa brott
þíóðsögurnar en bæta nýju við,
enda ekki auðgert. En miklu er
þarna safnað saman úr ýmsum
námum og hlýtur að vera að baki
mikið eljuverk.
Á hitt finnst manni skorta, að
bókin gefi lifandi mynd af lífi
og hrakningum útilegufólksins,
en tii þess yrði meiri frásagnar-
reisn ag koma til sögu, og tefla
yrði í tæpari vöð um sannfræö-
iriA. Eigí að síður er bókin læsi-
leg á köflum og eftir lesturinn
er rnaður óneitanlega margs fróð-
ari um feril Eyvindar og Höllu.
Verk þetta er góðra gjalda vert.
og hér er um að ræða svo sér-
stakar þátt i þjóðarsögunni, að
fullkomin ástæða er til þess að
°vna aö glöggva sig á honum
Bjarni Jónsson hefur teiknað
ágætar myndir í bókina, sem er
myndarlega úr garði gerð.
AK.