Tíminn - 22.12.1970, Page 7

ÞBIÐUDAGUR 22. desember 1970
TIMINN
19
•rora e&ki miMar. Raiwlings
stjómatSi leitinni frá lögreglu-
stöS hverfisias. Um hádegisbil
ið varð hon'Jm illt í maganum
og hann skrapp út í næsta apó
tek til að fá meðal við iþví.
Það var heitt úti og Rawlings
sneri við, eftir stundarkorn til
að losa sig við frakkann. En
þegar hann kom út aftur gekk
hann — gjörsamlega að ástæða
lausu — að gatnamótum, þar
sem hópur fólks stóð og beið
eftir strætisvagni, sem kom að
í þann mund og Rawlings.
Hann virti fyrir sér fólkið, en
velti samtímis fyrir sér, hvað
hann væri eiginlega að þvi —
en þá hvarf magaverkurinn —
því maðurinn á myndinni kom
þarna Ijóslifandi til hans.
Morðinginn var fundinn....
Viðbúinn því versta
Enn greinilegri vísbendingu
fékk „Mac“, eða McLaughlan,
sem starfaði í sérmáladeiid-
inni hjá Scotland Yard. Á þeim
tíma var órólegt í Indlandi,
sem var brezk nýlenda. Sendi-
menn frá Indlaodi vora að gera
út af við stjórnmálamerm í
London og „Mac“ var falið að
hafa auga með þessum útsend-
urum. Fæstir þeirra vora
hættulegir og myndu Kklega
ekki gera álvöru úr hótanum
sínum. Einn var þó varhuga-
verður: Madar Lal Dhingra
nokkur, sem var efstur á lista
þeim, sem „Mac“ fékk í hend-
urnar.
Maínótt eina árið 1909
dreymdi McLaughlan óþægileg
an draum. Honum þótti Lal
Dhingra standa í aágrenni
stórra húsa, með byssu í hendL
Þetta var kannski ekki svo
merkilegt, því maðurinn var í
huga hans bæði daga og nætur.
En nokkram nóttum síðar, end
urtók draumurinn sig og nú
skýrari. McLauhlan þekkti nú
eitt húsið, þar voru stjórnar-
skrifstofur. En haan tók ekki
mikið mark á þessu.
Vika leið. Þá dreymdi hann
drauminn í þriðja sinn. En í
þetta sinn var atburðarásin
nokkru lengri. Hann sá Lal
Dhingra hleypa af byssunni á
hóp af fólki.
í júni fékk „Mac“ þær upp-
lýsingar, að Indverjinn hefði
orðið sér úti um skammbyssu.
Þá gerði hann húsrannsókn á
heimili hans, en fann ekkert.
1. júlí átti að halda veizlu
í Imperial Institute, þar sem
Sir Curzon Willie átti að vera
til staðar. „Mac“ var viðbúinn
því versta, en til allrar óham-
ingju, var hann kallaður annað
til að siana ákveðnu verkefni
og engin mótmæli dugðu.
Meðan „Mác“ var að elta
glæpamaan í öðrum borgar-
hluta, yfirgáfu Wyllie og vinur
hans, indverskur læknir, veizl-
una. Þegar þeir komu út á
tröppurnar, stökk Lal Dhingra
fram og skaut fimm skotum að
þeim. Þeir létuzt báðir.
„Mac“ fékk fréttina, þegar
hánn kom aftur til Scotland
Yard eftir að hafa lokið verk-
efni sínu. „Ég gekk eins og í
leiðslu," segir hanu. ,.Ég var
búinn að sjá þetta greinilega
í draumum rnínurn."
Undirmeðvitundin
á réttri leið
Ekki era margir lögreglu-
menn ,sem nota skyggnihæti-
leika sína í vinnunni — en
einn er þekktur fyrir að gera
það — Fred nokku rListon,
áður yfirmaður upplýsinga-
þjónustu brezka hersins í
Þýzkalandi.
Liston hefur séi'^taka

ISiSi
iil

Illli

v ■ ;

Hil

NwjyH
raumum lögreglustjórans. Hægt hefSi verið að bjarga tveim mannslíf-
bendingu — greinileg spor í
sandinum, sem hann lét strax
taka afsteypu af.
Daginn eftir kom hann til
aðalstöðva lögregluanar með af
steypuna. Hann lýsti, hvernig
morðinginn hefði læðzt að fórn
ardyrinu á sokkaleistunum.
E-kki ætti að vera vandi að
finna eiganda sporanna, — það
vantaði fremri kjúku á stóru-
tána.
Ledra beygði sig niður, fór
úr skón-um og sokkum og lagði
fótian upp á skrifborðið.
- Ég er morðingina: sagði
hann. — Nú skil ég, hvers
veg-na sokkarnir míair voru
blautir í gærmorgun. Ekki
fannst nokkur ástæða fyrir
morðinu. Ledru hafði aðeins
ger-t eins og í draumum sínum
— skotið saklausan mann.
Ledru var fljótur að -leysa gát-
una í þetta sinn, þó bað kæmi
verst við hann sjálfan. Hann
vann sín störf ....
Læknar réttarins staðfestu,
að Ledru væri aðeins hættu-
legur, þegar hann gengi i
svefni. Hvers vegna ætti þá að
dæma mannian til dauða, þeg-
ar hann var vakandi og full-
komlega með sjálfum sér?
Þetta fannst dómara Oa kvið-
dómi ákaflega rökrétt og end-
irinn varð sá, að kveðinn var
upp sá furðulegasti dómur,
sem sögur fara af: Ledra var
dæmdur í næturfangelsL ævi-
langt. Á hverj-um morgni, var
þessum fræga leynilögreglu-
manni hleypt út úr fangeelsinu
og lokaður inni aftur á kvöld-
in...... N-ótt eina árið 1939
andaðist hann í klefa sínum.
(Þýtt SB).
SANDVIK
snjónaglar
Snjóneðfdír hiólbarðar veita öryggi
í snjó og hólku.
Lótið okkur athuga gömlu hjólbarðana
yðar og negla þó upp.
Góð þiónustá — Vanir menn
Rúmgott' aJ-hafnasYseði fyrir alla bíla.
BARÐINN HF.
Ármúla 7. — Sími 30501.—Reykjavík.
Snyrtivörurnar
og
gjafapakkarnir
FÁST í:
Ingólfs Apóteki,
Fischersundi.
*
Garðs Apóteki,
Sogavegi 108
*
Háaleitis Apóteki,
Háaleitisbraut 68
*
og hjá Silla og Valda,
— snyrtivörudeild —
Álfheimum 74
sky-ggnihæfileika og óieljandi
eru þau mál, sem hann hefur
leyst með aðstoð þessa sjötta
ski-lningarvits.
Eins og aðrir miðlar, veit
Liston, að þessi hæ'ileika er
ekki alltaf til staðar og það er
ekki hægt að panta hann eftir
þörfum. En þegar vísbendin-g-
arnar koma, leiða þær oftast
á rétta slóð. Það er erfitt. jafn
vel fyrir mann, með sex skiln-
ingavit, að koma í veg fyrir
glæpinn....
Þó er til einn frægur leyni-
lögreglumaður, sem sá fyrir
rnorð, en samt gat það ekki
komið í veg fyrir glæpinn, sem
var einstakur í sinni röð.
Frakkinn Robert Ledra hafði
orð á sér fyrir, a3 vera ein-
stak-ur leynilögreglumaður.
Sagt var, að hann gæti lýst
manni eftir íótsporanum og til
-greint tóbakstegund með því
að þefa af kassanum. Hvort
sem það er satt eða ekki, þá
var hann frönsk útgáfa af
Sherlock Holmes. rfann vann
mikið — hann fékk aldrei að-
stoó' „að ofan“ til að leysa
erfiðus-tu mál og varð að
treysta dugnaði sínum í einu
og öllu. Hann lifði og aadaði
fyrir starf sitt. Vikum saman
mátti hann ekki vera að því að
sofa nótt til enda, en þá fór
heilsa hans að láta undan. Þeg
ar hann sofnaði, dreymdi hann
hræðilega drauma. Þegar fram
í sóttá, oftast þann sama:
— Hann framdi morð! Yfir-
menn hans ráðlögðu honum að
ta&a sér langa og góða hvild
frá sförfum.
Undarlegur dómur
Ledru fór til Le Havre lil
að njóta sjávarioftsins.
Skömmu síðar var rannsóknar-
lögregluoni tilkyimt um morð
í litlu sjávarþorpi nokkram
kílómetrum frá Le Havre.
Verzlunarmaður, André Monet
fannst liggjandi í fjörunni, skot
inn í höfuðið.
Lögreglaa áleit það vilja ör-
laganna, að einn af frægustu
mönnum þeirra skyldi vera
þama í nágrenninu. Ledra var
sent skeyti, þar sem hann var
beðinn að ta-ka að :;ér rann-
sókn málsins.
Þetta reyadist ekki ránmorð,
ekki heldur hatursmorð, eng-
inn vissi til þess, að Monet ætti
óvini. Enginn gæti hagnast á
dauða hans, nema kona hans,
en það var fullsannað, a5 hún
var á hótelinu, þegar Monet
var myrtur.
Robert Ledra hófst þegar
handa. Haan einangraði svæð-
ið og rannsakaði hver.i fer.
sentimetra. Hann faun vís-