Tíminn - 16.06.1974, Blaðsíða 31

Tíminn - 16.06.1974, Blaðsíða 31
Su'nnúdágur 16. júnf 1974 TÍMINN Þetta þarf að gera til þess að verða nunna: Hafa samband við eitthvert klaustur og hitta abbadisina og umsjónarnunnu ung- systranna að máli nokkrum sinnum. Einnig þarf heilbrigðisvottorð og meðmæli frá safnaðarprestinum. 2. Eftir nokkurn tima er hin væntanlega nunna tekin inn i klaustrið við einfalda athöfn, og verður hún þá postulant eða reynslusystir I minnst eitt ár. Siðar eru nunnurnar látnar greiða atkvæði um væntanlega nunnu, og að þvi loknu verður stúlkan ungsystir, eða novis i tvö ár. Þá er stúlkan komin I regluna, en hefur þó ekki unnið nein heit. 4. Eftir enn frekari atkvæðagreiðslu fær stúlkan að vinna heit, sem ekki er þó hiö endanlega fyrir eitt ár i senn, I sex ár að minnsta kosti. 5 Eftir að minnsta kosti niu ár vinnur hún svo nunnuheitiö (Það má brjóta, ef hún skiptir um skoðun og vill losna úr klaustrinu). vatnshitunar. Þá var byrjað að biðjast fyrir, og stóð bænastundin til kl. hálf þrjú. Eftir þessar fjórtán nætur máttu nunnurnar sofa rólegar I eina nótt, en svo upphófst nýr bænatimi. Ég þurfti ekki að biðjast fyrir á þessum tima sólarhringsins nema fjórar nætur i hverri viku. — Við vöndumst þvi að fara á fætur i myrkrinu — það var alltaf dimmt i kleíanum. Já, það var myrkur i öllum vistarverum, nema þar sem unnið var eða les- ið. Þrisvar i viku komu systurnar saman i pislarvættissalnum, en sagt var að systurnar berðu sig með bareflum. Bareflin voru búin til úr samanvöfðum keðjum, en i sitt hvorum enda voru hringir, sem haldið var i. — Ég sá eitt slikt barefli, og ég skildi þetta alls ekki. Maður getur þó ekki látið sér á sama standa, jafnvel þótt maður þurfi ekki sjálfur að taka þátt i þessu, en þess þurfti ég ekki, þar sem ég var ekki orðin fullgild nunna. — Astæðan fyrir þvi, að ég varð smátt og smátt fráhverf reglunni var m.a. sú, að mér var ekki ljós tilgangurinn með „sjálfshegning- unni”. — Ég geri mér grein fyrir þvi, að þessi lýsing á klausturlifinu gerir það ekki spennandi, en sannleikurinn er sá, að það var ekki alltaf sem verst. Það er þó vissulega rétt, að það getur verið óþægilegt að ganga um i þykkum ullarfatnaði allt árið um kring — og vera berfætt meira að segja um hávetur. Maður vandist þessu þó. Allar konurnar voru mjög glaðar og ánægðar. Gleðisvipur- inn var svo sannarlega engin upp- gerð. Nei þetta var sönn gleði. — Ég minnist jólanæturinnar, þegar systurnar dönsuðu og sungu og blésu i lúðra. Við „lyft- um okkur svo upp” á sunnudög- um. Við átum meira að segja stundum góðgæti, og lásum stundum bréf, sem einhver hafði fengið. Það kom meira að segja fyrir að við spiluðum plötur. Syst- urnar léku sfundum leikþætti sér til skemmtunar. Þá klæddust þær gömlum síitnum fötum, eða saumuðu búninga úr ónýtum gluggatjöldum, og voru með heimatilbúnar hárkollur úr garn- afgöngum á höfðinu. Leikþættirn- ir voru einnig heimatilbúnir og óskaplega skemmtilegir. Við hlógum svo mikið, að við vorum að springa. 1 klaustrinu leyndust fjölmargar konur, sem höfðu mikla hæfileika á þessu sviði. Svo sungum við og lékum á hljóðfæri. Það er tæpast til svo ólagvls manneskja, að nunnunum takist ekki að lokka fram hjá henni hæfileika til þess að syngja eða spila. Þetta voru skemmtanir á borð við beztu skólaskemmtanir og við dönsuðum villta Indiána- dansa. — Mér þótti aftur á móti erfitt að sætta mig við að fá ekki að skrifa bréf til vina minna. Ég fékk reyndar leyfi til þess að skrifa einni vinkonu minni, sem hafði lent i vandræðum, en ég fékk ekki að halda uppi bréfavið- skiptum til frambúðar við nokk- urn mann. Maður hafði leyfi til þess að skrifa foreldrum sinum annan hvorn mánuð. — Mér skildist þó, að þessar reglur voru ekki settar reglnanna sjálfra vegna. Mér leið ekki sem verst þarna, og að vissu leyti var ég eins og yngsti meðlimurinn i stórri fjölskyldu. Abbadisin hafði alltaf nægan tima til þess að ræða við mig um vandamál min. Ég var ekki skömmuð, þótt mér gengi illa að fella mig að um- hverfinu. — Nunnur, sem setjast að fyrir fullt og allt i klaustri, gera það vegna þess að þær vilja að lif þeirra hafi einhvern tilgang. — Margir halda þvi fram, að stúlkur „gangi i klaustur” vegna óhamingjusamrar ástar eða vegna einhverra kynferðisvanda- mála. Ég er samt sem áður hand- viss um, að Ofelia hefði ekki get- að sætt sig við klausturlifnaðinn. Maður verður að yfirvinna svo margt áður en manni verður fylli- lega ljóst, að bænin sé jafnmikils virði og hún i raun og veru er. Skirlifið er ekki það erfiðasta. Við höfum svo mikið að starfa, og i klaustri vantar fólk hugmynda- flug til alls sliks. — Hlýðnin er það erfiðasta. Ég var svo sem aldrei beðin um að gera neitt afbrigðilegt, en samt er ekkert eins erfitt og að fá aldrei að ákveða sjálfur, hvað maður á að gera, að fá aldrei að láta undan þreytutilfinningu, að fá aldrei að draga sig i hlé. — öllum er skylt að hlýða, og þegar heyrðist i bjöllunni varð maður að hlýða kallinu. Ég var ekki nægilega stór i sjálfri mér til þess að geta hugsað eingöngu um aðra. — Þegar ég yfirgaf klaustrið gerði ég það ekki i æsingi. Ég þurfti ekki að berjast fyrir þvi að fá frelsið aftur. Enginn reyndi að telja mig á að vera kyrr. Það er nefnilega ekkert auðveldara en að fá að hverfa á brott úr klaustri. — Ég gafst sem sagt upp eftir eins árs klausturdvöl. Klukkan tólf á hádegi dag nokkurn gekk ég inn til abbadisarinnar og sagði henni, að ég gæti ekki lengur ver- ið i klaustrinu. Klukkan 14 sama dag var ég að yfirgefa klaustrið. Allir voru svo alúðlegir við mig, og hjálpuðu mér að taka saman föggur minar, og spurðu mig hvort ég væri með nóg af pening- um. — Ég átti kærleikann til Guðs eftir i brjósti minu. Ég vissi þó, að hann var ekki nægilega mikill til þess að ég gæti fórnað þvi, sem mér var ætlað að fórna. — Nú þori ég ekki lengur að trúa þvi, að mér takist að gera nokkurt stórvirki, og ég ætla þvi að reyna að vera trú i smáu. (Þýtt FB) Stórbætt þ jónusta við GOÐAFOSS Útibú Kaupfélags Svalbarðseyrar við GOÐAFOSS veitir ferðamönnum margvíslega þjónustu: Vistleg og rúmgóð kjörbúð Viðlegubúnaður Veiðibúnaður Ssso Heitar pylsur — Kaffisala Snyrting BENZÍN OG OLÍUR Opið kl. 9-21 Helga daga kl. 11-21 KAUPFÉLAG i þessari kapellu tóku nunnurnar iklaustrinu á móti gestum.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.