Tíminn - 07.12.1976, Page 18

18
kMiii
Þriðjudagur 7. desember 1976
r
TIMA- spurningin
Tekur þú fram skiði i vetur?

Jóhanna Guömundsdóttir, nemi: — Jú, ætli þaö ekki og þá fer ég
upp i KR-skálann.

ólafur Hilmarsson, nemi: — Já, ég fer örugglega upp i Bláfjöll.
Annars eru minar skiöaferöir ekkert bundnar viö veturinn, á
sumrin leita ég á náðir Kerlingafjalla.
Björk Hetgadóttir, starfar i Alþýöubrauögeröinni:— Nei, ég hef
aldrei lært, fer heldur á skauta og i sund.
Margrét Björk Björgvinsdóttir, 11 ára: — Ég kann ekkert á sklöi
aö marki, en ég fer nú samt i sklöaferöalög meöskólanum.

Dóra Lúöviksdóttir, 9 ára: — Já, ég skiöa i „Skólabrekkunni’
hjá ömmu minni I Alftamýri.
lesendur segja
Kristinn Snæland:
Flugfélagið „bjó til"
skæruliðabílinn
Reynir Adólfsson, umdæmis-
stjóri Flugfélags Islands á fsa-
firði, skrifar i Timann 25. nóv.
sl. athugasemd viö lesendabréf
mitt frá 17. nóv. s.l.
Aðalefni skrifa Reynis er aö
„sanna”, aö Flugfélag Islands
hafi engin áhrif haft á feröir
bilsins, og ég heföi átt aö vita
þaö, eöa a.m.k. getað aflaö mér
upplýsinga þar um.
Þær upplýsingar sem ég hef
eru, að i fyrsta lagi var þaö aö
frumkvæöi F.í. aö viökomandi
sérleyfisferðir voru teknar upp.
1 ööru lagi lánaöi Flugfélagið fé
tilkaupa á bil I þessum tilgangi.
1 þriðja lagi greiddi Flugfélag
Islan'ds þaö, sem á vantaöi til
þess að ferðir þessar yrðu þaö
aröbærar, að einhver sinnti
þeim. 1 fjóröa lagi, sérleyfishaf-
inn haföi áhuga á aö aka á öör-
um dögum en Vængir flugu, en
ekki var tekiö undir þaö af hálfu
F.l. 1 fimmta lagi sérleyfisbill-
inn haföi alltaf áætlun beint á
Isafjarðarflugvöll i sambandi
við komutima véla F.l. Þessi
atriöi hafa valdið þvi, aö viö-
komandi bill hefur ávallt veriö
talinn hér bill Flugfélags Is-
lands.
Þá er sérlega villandi i grein
Reynis, þar sem segir, að F.í.
hafi ákveöiö siöastliöiö vor aö
hætta þessum feröum, ef Flat-
eyringar ekki óskuöu. Slðan
segir Reynir, aö þaö hafi verið
að minni ósk, aö F.l. „gerði
samkomulag við sérleyfishafa
um flutning á farþegum og vör-
um þrisvar i viku, þ.e. bætti
einni ferð við auglýstar sér-
leyfisferöir meöan flug Vængja
lægi niðri”.
Hið rétta er, aö vegna fyrir-
spurnar fulltrúa F.í kannaöi ég
máliö og fékk leyfi til aö greiöa
fyrir flutningum milli Flateyrar
og Isafjarðar þetta timabil.
Slikt samstarf um stutt tima-
bil erfiðleika er gott aö eiga viö
F.I., enda veit Reynir eflaust,
aöáöur en þaö komst á, flutti ég
m.a. nokkrum sinnum vörur
F.l. endurgjaldslaust til Flat-
eyrar, þegar ég átti ferð á Isa-
fjarðarflugvöll.
Mergur málsins er sá, aö
Vængir hf., okkar flugfélag, hef-
ur átt I haröri samkeppni við
F.l. um farþega úr önundarfiröi
á sumrum, og að nú þegar
Vængir flugu ekki, þá vildi F.l.
ekki greiöa fyrir vöruflutning-
unum meö bil þeim, sem haföi
daglegar póstferðir Flateyri —
Isafjörður, fyrr en eftir lesenda-
bréf mitt.
Það skal tekið fram, aö þar
sem I lesendabréfinu stóö, aö
tekið gæti nokkrar vikur aö fá
vörur frá F.I á Isafiröi, átti aö
standa rúma viku, en sú villa er
sök blaösins.
Ég vil ljúka þessum skrifum
meö ósk um, að F.I. megni aö
hafa sem flestar feröir á Isa-
fjörð, sem viö getum nýtt eftir
atvikum, en þó sem allra
minnst. Þvi þaö vill nú þannig
til, aö Vængir fljúga i önundar-
fjörö allt áriö.
Hegðun fullorðinna slík,
að unlingarnir
mega ekki sjá það
Eg er búin að búa á Snæfells-
nesi i 36 ár og áleit að ég fylgdist
sæmilega meö almennum mál-
um, en ég verö aö viöurkenna aö
ég er æöi fávis i skemmtana- og
unglingavandamálum nútimans.
Ég fór nýlega á árshátið hesta-
manna að Breiöabliki, þar sem
skemmtiatriðin voru skugga-
myndir af hestum frá fjóröungs-
móti, félagsvist og dans. Ég vissi
ekki hvaö kynslóöabiliö er orðiö
geigvænlegt, fyrr en ég sá meö
eigin augum að fermdir ungling-
ar I fylgd meö foreldrum sinum,
voru reknir út þegar byrjað var
að dansa, (aöallega gömlu dans-
arnir) eftir aö þeir voru búnir aö
borga fullan aðgangseyri, þó aö
þeir væru alsgáöir og höguöu sér
óaðfinnanlega, og látnir norpa
fyrir utan þaö sem eftir var af
skemmtuninni.
Löggæzlumenn og húsveröir
vitna I lög, unglingar mega ekki
vera á almannafæri eftir kl. 12.
Þeir fullorönu haga sér þannig á
skemmtunum, að ekki er hægt aö
hafa unglingana með.
Þaö hefur alltaf veriö siöur I
minni sveit, aö foreldrar taka
unglingana meö sér á þessar fáu
skemmtanir, sem þeir fara á,
bændahátiöir, árshátiöir, félags-
vistir og leiksýningar.
En ég hef aldrei vitaö þaö fyrr,
aö þeir mættu ekki láta sjá sig á
mannamótum i fylgd meö full-
orðnum.
Foreldrar sækja litiö venjuleg
böll siðan fariö var aö sortéra fólk
svona eftir aldri.
En hvernig er þaö með lög og
reglur, er hægt aö fara eftir lag-
anna bókstaf á böllunum eins og
þau eru nú til dags? Þangað kem-
ur aðallega fólk frá 16 ára til rúm-
lega tvltugs, og hvernig er
áfengislöggjöf Islendinga, er ekki
erfitt aö neyta vins á opinberum
og lögvernduöum böllum án þess
aö brjóta lög?
Og eru ekki flestir samkomu-
gestir á þeim aldri, aö þeir mega
hvorki kaupa eöa drekka vin?
En kannski væri erfiöur
rekstrargrundvöllur fyrir sam-
komuhúsin, ef löggæzlumenn og
húsveröir lokuöu ekki augunum,
enda hefur löngum verið annaö
hér á landi að vera Jón en séra
Jón.
Ég veit, aö margir foreldrar
fögnuöu þvi, þegar farið var að
banna unglingum aögang aö
skemmtunum og fannst ágætt aö
geta forðað þeim frá solli og
freistingum i laganna nafni, og
trúa þvi sjálfsagt, aö þeir verði
færari um að sjá fótum sinum for-
ráð 16 ára.
En hvar eiga þeir aö öölast þá
reynslu og þroska, sem þeir þurfa
á aö halda til aö komast klakk-
laust gegnum það skémmtanallf,
sem er á boöstólum nú til dags?
Margir 16 ára eru óþroskaöir,
en geta þá farið á skemmtanir,
útilegur og stórmót I önnur héruö
þar sem alltflóir i vini, og mórall-
inn er slikur, aö fólk verður helzt
aö vera drukkiö, til að teljast
menn meö mönnum.
Þaö er erfitt aö koma allt i einu
inn I slikt skemmtanalif án alls
undirbúnings og meö þær skoöan-
ir, aö nú sé allt leyfilegt og sjálf-
sagt, sem 'krakkarnir álita, aö
þeir fullorðnu geri. Ekki aö furða
þó að ölvun og ólæti séu áberandi,
þegar þau komast loksins að.
Ég býst viö, að margir áliti, að
þetta eigi skólarnir að sjá um,
þeir geti séö um félagslegt upp-
eldi æskunnar, þeir séu hvort sem
er aö taka á sig meira og meira af
uppeldinu, en þeir hafa hvorki fé
né mannafla til að sinna þessum
nauðsynlega þætti aö neinu gagni.
Viögetum ekki ætlazt til á þess-
ari kröfuöld þar sem flestir vilja
alheimta daglaun aö kvöldum og
rúmlega þaö, aö kennarar og
skólastjórar taki á sinar herðar
þá ábyrgö, óþægindi og stórkost-
lega vinnu af þegnskap, enda
erfitt i framkvæmd þar sem
heimkeyrsla barna er svo algeng,
og þó að ég sé ekki eins kunnug
þessum málum i þéttbýlinu, gæti
ég trúaö, aö viöa væri pottur brot-
inn.
Ýmislegt þó eigi að banna,
afleiðingar skynja má.
Kynslóöabil kappar hanna,
komin er djúp og mikil gjá.
Æskufólki allir gleyma,
ánægöir meö þennan siö.
Sjálfsagt aö þaö sitji heima,
svo þeir eldri hafi friö.
Löggæzlumenn ýmsa æröu,
ósanngirni i taugar fer.
Unglingarnir áöur lærðu,
af eldra fólki að skemmta sér.
Nú er komin önnur öldin,
á engri skemmtun veröur tap.
Ef lýðurinn getur lagzt á kvöldin,
I lögverndaöan drykkjuskap.
Umbótamenn eru á glóðum,
æskunni að bjarga solli frá.
Háttvisinni hrakar óöum,
helzt þeim gömlu og reyndu hjá.
Alltof margt er alveg bannað, all-
ir vita nema flón.
Aö vafalaust það veröur annaö,
að vera Jón en séra Jón.
Margrét Guöjónsdóttir
Dalsmynni.