Mánudagsblaðið - 07.06.1971, Qupperneq 8

Þetta er negin hneyksli:
Sendill Pennans — Víggirðingar — Löggan á vakt — Ástir
lækna — 007 aftur -— Emely Keflavíkur — Steingrímur
grunaður
H. H. SKRIFAR:
„Það er ekki nóg, að sendibíll PENNANS líti út eins og „The
idiot's delight" heldur virðist sú kvöð fylgja gripnum, að
mannlegur fálki sitji undir stýrinu. Þessi bifreið, sem þeysist
eins og hross í rekstri cowboy-myndar um aðalgötur borgar-
innar er stórhættulegur og á eftir að gera eitthvað alvarlegt
,af sér. Margsinnis höfum við tekið tímann á þessum bíl á aðal-
götunum (síðast á Miklubrautinni s. I. þriðjudag) og hvernig
pilturinn vatt sér milli akreina var hvorki sniðugt né fyndið og
hvergi nærri öruggt. Svona garpar ættu að nota víðáttumiklu
sandanna fyrir austan til að fá útrás, eða bara ná sér í kven-
mann".
MARGIR hafa tekið sér ágætt fordæmi Björns Ólafssonar við
Hringbraut og rifið niður þessar hvimleiðu víggirðingar, sem
umlykja hús þeirra. Þessir gömlu siðir voru máske góðir á
sínum tíma, þótt við vitum ekki hvers vegna, en nú er þetta
alveg úrelt. Runnagirðingar eða einhver álíka smekkheit eru
miklu viðkunnanlegri, og sennilega heppilegri fyrir húseigend-
ur. Ef, aftur á móti, er gengið eftir Laufásvegnum gætu menn
haldið að þar sætu hörðustu óvinir í hverju húsi ef dæma á
eftir þeim víggirðingum, sem þar eru.
•------------------
„MIG LANGAR að spyrja" segir forvitin kona „hvers vegna
logreglan er farin að standa vakt utan vínsölunnar t. d. Ný-
borgar, þegar verið er að selja borgurunum áfengi? Svona
var það kl. 3:40 28. maí s. I. og urðu sumir all-undrandi yfir
þessu uppátæki. Þetta er þó lögleg útsala og væri lögreglunni
nær að vera á stjái og gæta eigna og öryggis borgarbúa, en
ekki vera hangandi utan við áfengisútsölur. Skilja mætti þetta
þó, ef þeir væru sjálfir að næla sér í góðgæti fyrir hátíðar en
svo var ekki að sjá. Löggan er mannleg, þó margiV haldi að
svo sé ekki".
•-------------------
SNORRI læknir Hallgrímsson varð dálítið íbygginn er sjón-
varpið spurði hann á dögunum, í tilefni þings norrænna skurð-
lækna, hvers vegna svona mikil rómantík fylgi skurðlæknum,
meiri heldur en öðrum sérgreinum í þessum vísindum, enda
sönnuðu kvikmyndir og skáldsögur þetta bezt. Læknirinn gaf
reyndar ekki mikið út á þessa spurningu en gaman hefði verið
að heyra í Hauki Clausen eða öðrum nafntoguðum görpum úr
tannlæknastétt, ef kollegar einhverntíma heyja þing hér heima.
ÞIÐ MUNIÐ hann Jörund — nei James Bond, sem allt gerði
vitlaust á sínum tíma. Nú er Sean Gonnery búinn.að taka
við hlutverki 007 aftur og byrjaður að leika í mynd þeirri, sem
gerð er eftir sögunni „Diamonds are forever" eftir lan Fleming.
Aðalmótleikari hans er Jill St. John, ekki aðeins í myndinni
heldur líka í raunveruleikanum. Connery ætlar að gefa tals-
vert af launum sínum í menntasjóð, sem hann er einn af stofn-
endum að, en fyrir myndina fær hann, að sögn 1.2 milljónir
dollara. Ungfrú St. John segir, að þau skemmti sér mikið
saman, en ekki sé um neinn rómans að ræða.
•—----------------
OG TALANDI um erlent fólk. Við erum að fá, við og við,
fyrirspurnir um það hvort Emily, sem stjórnar Emily’s after-
noon í Keflavikursjónvarpinu sé íslenzk eða af íslenzkum ætt-
um. Um þetta er okkur alls ókunnugt. Skal játað, að stúlkan
er bráðfalleg og germönsk í útliti, en hún tálar a. m. k. eins
og Vestmenn og þar sem. við höfum ekkert samband við
stöðina syðra þá getum við því miður engar upplýsingar
gefið.
GRUNUR leikur á, að það hafi verið Steingrímur Sigurðsson,
sem reit hina umtöluðu og rætnu grein Spegiisins um forustú-
lið Loftleiða. Þessi orðrómur er mjög sierkur, en ókleift reynd-
ist að ná í-Gteingjiún-tij-staðíestingar^.;. ,: i
SYNDAFALLIÐ I
Ömurlegar afsakanir Æskulýðsráðs —
Hrollvekjandi hugafar leiðtoganna
svo að ríða hnút á ósómann er ung
ur æskulýðsfulltrúi látinn gefa yfir
lýsingu, eftir reginhneyksli og mis-
tök gallore, um endurtekningu.
Þetta er næstum eins glæsilegt og
að hrópa „encore" að lokinni jarð-
arför. En hvað gera menn ekki
fyrir nokkra metra af rennisléttu
malbiki.
í alvörulöndum yrðu borgaryfir-
völdin látin gefa sæmilega skýr-
ingu á að hafa staðið að svona að-
gerðum. Það myndi hvergi vera
liðið að æskunni yrði stefnt vísvit-
andi með glamri og auglýsingum
dag eftir dag inn á skemmtisvæði,
sem væri ekki annað en óþverri.
Fullyrt er, að meirihluti „gesta'
hafi verið sæmilegir og ágætir.
Vissulega. Og enginn slagsmál.
Vissulega. Flestir fylleríisungling-
arnir höfðu hvorki afl, vilja né
löngun til að slá aðra og höfðu þau
ærin verkefni að halda sér á eigin
löppum, þótt illa vildi takast.
Nei, hvorki Hinrik né aðrir
þurfa að hrópa encore né afsaka
þessi mistök. Þessi árátta hins opin
bera til að beina lífi manna inn á
betri brautir verður að hafa eitt-
hvað haldbetra en- óskir einar og
draumóra. Því fyrr, sem hið raun-
verulega ástand verður forráða
mönnum ljóst og þeim skilst hverju
þarf við að búast og keyra hvern
þann, sem af sér brýtur undir lás
og slá, kann að vera, að haldin
verði sæmileg unglinga-útiskemmt-
un t.d. árið.1974. Fyrr ekkii.
Það var þreyttur og úttaugaður
maður, sem afsakaði sig og gerðir
sínar í Saltvík s.L þriðjudagskvöld
í sjónvarpinu. Það var engu líkara
en hann hefði hreinlega tekið þátt
í öllum gleðskap krakkanna í Salt-
vík alla hvítasunnuhelgina. En því
fór víðs fjarri. Hinrik, æskulýðs-
stjóri, er í senn persónulega grand
var og siðmenntaður í Svxaríki. En
skýringin á hrjáðu útlitinu var sú,
að hann hafði vakað í þrjá sólar-
hringa, líkt og vísindamerm tungl-
skotanna til þess að sjá hvort hin
nýja, og vonlausa, tilraun í Salt-
vík, Saltvík 71, myndi takast. Hún
gerði það ekki, reyndar var ein
herfilegasta „geim" tilraun, sem
getur um og hafa þó þar mörg skot
in klikkað. En hvað um það, eftir
nokkurn svefn og mikla umhugs-
un, þá kom kappinn fram fyrir al-
þjóð og afsakaði hreinlega „undir
drep" alla framkomu krakkanna,
allan aðdragana „tilraunarinnr" og
kvaðst reiðubúinn að grípa enn til
vopna, ef Geir borgarstjóri krefðist
þess, að rjóminn af höfuðborgar-
æskunni þyrfti á kappdrykkjuhelgi
að halda.
Þjórsármótið
Það var erfitt í æsku minni,
sagði framkvæmdastjóri Saltvíkur
71, þegar ég var um fermingarald-
ur og sótti gleðskap austur í sveit-
um. Þá tíð man ég, að ástandið var
ekki betra á Þjórsármótinu og það
var döpur og voðaleg reynsla ungri
sál og óspilltri. (Þá tíð munum við,
að Þjórsármótið var aldrei formlega
sett fyrr en búið var að binda prest-
inn, koma honum á hest og teyma
svo báðar skepntirnar heim). í þá
tíð voru vandamálin svipuð, sagði
framkvæmdastjórinn raunamædd-
ur.
„Hrútsskurn“
Það má vel vera að svo sé, en
þau voru með öðru móti. Þá var
æskan ekki viðbúin, efnalega né
móralskt, að grípa til þriggja daga
fyllerís og þá var eldra fólki ekki
heldur óbeinlínis bönnuð þátttaka.
Og sízt af öllu þótti siðsamari heim
ilum sjálfsagt að böm undir ferm-
ingu færu í almennar útilegur tvær
nætur eða fleiri, innan um fyrir-
fram vitað stórfyllerí og allt það
sem af J.eiðir. Það var víst mismæli
hjá framkvæmdastjóranum að end-
urtaka a. m. k. tvisvar „hrútsskurn",
orðtækið þekkjum við ekki, en
gmnar hvað meint er. Þó skal ját-
að að með ofurlitlu ímyndunarafli
er þetta nýyrði sennilega betur
heppnað í sambandi við Saltvík en
h«t sem réttara er talið.
Fyrirfram dauðadæmt
Afsökunin hjá framkvæmdastjór-
anum er ósköp aum, aum vegna
þess, að hver einasti vifiborinn mað-
ur með snetil af dómgreind með til-
Iiti til þessara æfintýra æskunnar
hvort heldur austan fjalla eða upp
við Hreðavatn eða á Þingvöllum,
héfði getað' gert séf ljóst, að útilok-
að var að hemja þennan hóp, með
ofangreinda reynslu,:heldur en með
hundrað manna einkennisklæddu
lögregluliði, óeinkennisldæddum
löggæzlumönnum, gallhörðum
skátahópum, sem orðið höfðu að
gleyma góðverkaheitinu eina helgi
og miskunnarlausum brottflutningi
drukkinna og handtöku brennivíns
sala. En hér átti að gefa æskunni
sjans. Hann var álíka gáfulegur óg
að skjóta tigrisdýr í löppina og
reyna síðan að klappa því. Hvaðan
þessi eindæma „sálfræði" kom,
skal ósagt látið en fullvíst má telja,
að ekki réði kærleikurinn því einn
saman, að einni tryllingshljómsveit,
vinsælli, var leigður skemmtistaður
æskunnar til þvílíkra hátíðahalda
og hér fóru fram.
Furðustaðhæfing —
ó þú íslenzka þjóð —
En af þessu dró svo fram-
kvæmdastjórinn ungi og reyndi
annan lærdóm. í viðtali við eitt
dagblaðanna þá lýsir hann yfir, að
„vandamálin í Saltvík eru vanda-
mál x'slenzku þjóðarinnar"!!! Það
á sko ekki að játa eigin klaufa-
skap og bjartsýni, óraunhæfni og
hverjar aðrar hvatir hafi legið að
baki þessarar æsku-orgíu upp í
Saltvík. Ónei, það er íslenzka þjóð-
in, sem ber sökina, en alls ekki
Hinrik litli eða bídahljómsveitin.
„Mér er nær að halda að það sé
rétt, sem ég hefi heyrt, að fjöldi
leynivínsala hafi verið í Saltvík"
sagði Hinrik við eitt dagblaðanna.
Að tarna eru óvæntar og vissulega
fróðlegar upplýsingar frá fram-
kvæmdastjóra hátíðar, sem játar
að liann hafi vakað í þrjá sólar-
hringa til að líta eftir því, sem
fram fór. Hvern er pilturinn að
plata? Sjálfan sig eða Reykvíkinga?
„Trúbrot stóð fyrir þessari skemmt
un með fyrirgreiðslu Æskulýðs-
ráðs" segir svo Hinrik, en tekjur
fyrir aðgöngumiðasölu vorti tæpar
þrjár miiljónir en kostnaður áætl-
aður enn sem komið er ein milljón,
sala goss og annars auðvitað enn
ekki komið til skila, en einhver
hefur hún verið.
„Encore“ að lokinni jarðaför
Við spyrjum enn: Er þetta hug-
sjón hjá Trúbrotsmönnum, tiltrú
hjá Æskulýðsráði, viljandi gönu-
hlatxp hjá borgaryfirvöldunum, eða
bara venjulegt og heiðarlegt gróða
brall einstaklinga eins og t.d. 17.
júní? Trúbrot eiu alltof heiðvirðir
business-menn tll að vera að velta
sér upp úr svona hugsjónum. A.
m.k. teljum við þá minr.i menn en
ella ef öðruvísi er. Það deilir eng-
ino á mann eða hóp, sem viIJ
græða fé, jafnvel af æskunni, ef
æskan er xiógu vitlaus til að gefa
tækifæri á sér. En að Reykjavíkur-
borg skuli hlaupa undan merkjum
og skirrast við að inna af hendx
hlutverk sitt og skyldur gagnvart
æskunni í Reykjavík, Ieigja
skemmtistað hcunar einstaklingum
í hagsmunaskyni beggja, þá er eitt-
hvað bogið við malbikunarhugsjón-
ina í borgarstjórn, eitthvað sem
slétta þarf. hið bráðasta. Til þess
Er það satt, að Benedikt
Gröndal hafi boðið forkólfum
O-listans bitling ef þeir hættu
þessu brölti?
ÓHÆFUR
Á O-USTANN
í flokkaumræðum sjón-
varpsins i síðustu viku, sat
fjölskylda ein saman og
hlustaði með athygli á ræð-
ur flokksmanna. Eldri kona,
gestkomandi, var viðstödd
og hafði gaman af öllu,
einkum Framboðslista-
mönnum. Þegar Matthías Á.
Matthíasson hafði lokið há-
leitri ræðu sinni, hraut út
úr ksMlingu:
Æ, mikið skelfing erhann
leiðinlegur þessi — af
hverju hafa þeir HANN með
á O-listanum?