Tíminn - 15.07.1977, Page 15

Föstudagur 15.. júli 1977
15
hljóðvarp
Föstudagur
15. júli
7.00 Morgunútvarp Veöur-
fregnir kl. 7.00, 8.15og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.00: Kristján Jdnsson byrj-
ar aö lesa ævintýri um
„Ivan Tsar og villiúlfinn” i
þýöingu Magneu Matthias-
dottur. Tilkynningar kl.
9.30. Létt lög milli atriöa.
Spjallað viö bændur kl.
10.05. Morgunpoppkl. 10.25.
Morguntónleikar kl. 11.00:
Jdsef Suk og Alfred Holecek
leika Sónatinu i G-dúr fyrir
fiðlu og pianó op. 100 eftir
Antonin Dvorák. / Clifford
Curzon leikur Pianósónötu i
f-moll op. 5 eftir Johannes
Brahms.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Viö vinnuna:
Tónleikar.
14.30 Miödegissagan:
15.00 Miödegistónleikar Sin-
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popp
17.30 „Fjöll og firnindi” eftir
Arna óla Tómas Einarsson
kennari les um feröalög og
hrakningar Stefáns Filipp-
ussonar (3).
17.50 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Cr atvinnulifinuMagnús
Magnússon og Vilhjálmur
Egilsson viöskiptafræöing-
ar sjá um þáttinn.
20.00 „Capriccio Italien”
hljómsveitarverk eftir
Tsjaikovský Filharmoniu-
sveitin i Berlin leikur:
Ferdinand Leitner stjórnar.
20.20 „Aldrei skartar óhófiö”
Þorvaldur Ari Arason fjall-
ar um þjóöskáldiö Hallgrim
Pétursson: siöari hluti.
21.15 „Zorahayda”, austur-
lenzk helgisögn op. 11 eftir '
Johan Svendsen. Fllharm-
óniusveitin i Osló leikur:
Odd Gruner-Hegge stjórn-
ar.
21.30 Otvarpssagan: „Ditta
mannsbarn” eftir Martin
Andersen-Nexö Siöara
bindi. Þýðandinn, Einar
Bragi, les (9).
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir Kvöldsag-
an: „Sagan af San Michele”
eftir Axel Munthe Þórarinn
Guönason les (12).
22.40 Áfangar Tónlistarþáttur
sem Asmundur Jónsson og
Guöni Rúnar Agnarsson
stjórna.
23.30. Fréttir. Dagskrárlok.
Hringið -
og við
sendum
blaðið
um leið
framhaídssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
LÍKI ( DPAUKIÐ

eftir Louis Merlyn
hafði þurft að fara út og kaupa einhverja vitleysu og þá
hafði þetta gerzt. Hann hélt sér i eldhúsvaskinn og
neyddi sjálfan sig til að vee rólegur. Svo gekk hann aftur
inn í dagstofuna.
Hann gekk til Pugs og otaði einum fingri að honum.
Blaðamaðurinn glotti svo skein í tennurnar, eins og á
dýri.
— Whiting!
— Rólegur, Milan. Þú getur ekki.bros hans var ekki
jafn sjálfumglatt núna.
— Viltu rjóma í kaffið?
Pug Whiting hló dimmum hlátri og slakaði á. — Já,
svaraði hann.
— Ég á engan, sagði Milan. — Ég vona, að þú getir
drukkið það svart.
Hann fór fram aftur eftir bollum. Honum leið aðeins
beturog langaði mesttilað hlæja að Pug Whiting. Hann
hafði fundið veikleika hans: Hræðsla við átök. Það var
vert að muna, því slíkt gæti komið sér vel seinna.
— Ég býst við að þú hafir reiknað þetta allt út, sagði
Milan við Whiting.
— Nei, ég ætlaði bara að heimsækja þig. Whiting
dreypti á svörtu kaffinu, honum líkaði það ekki, en var
hræddur við að láta það í I jós. — Þá gætum við gengið f rá
samningi okkar í milli.
— Hvernig komstu inn?
— Það er ósköp létt verk og löðurmannlegt að opna dyr
með þjófalykli, sagði hann og virtist undrandi.
— Já, liklega, sagði Milan. — Þessi skrá er heldur ekk-
ert sérstök, því hér er engu að stela. Hann sneri sér að
Fran. — Þú skalt hringja snöggvast í Nat og láta hann
tryggja sér lögfræðing.
— Whiting setti frá sér bollann og tók sveran vindil
upp úr vasanum. — Hvers vegna? Látið löggurnar bara
halda áfram að geta gátur.
— Þá blandast þú sjálfur í málið, sagði Milan.
Whiting blés frá sér reyknum. — Mér er sko alveg
sama. Það gæti orðið athyglisvert. Allt, sem mig vantar,
Milan, eru f yrstu f réttir, ef þetta er góð saga.
— Þaðersanngjarnt, skaut Fran inn í.— Þú getur líka
fengið aðgöngumiða að aftöku minni, Pug.
Mi lan hrukkaði ennið. Þetta virtist allt of auðvelt.
Honum geðjaðist ekki að því. Það var ekki gott að verða
alltof náinn kunningi Pug Whitings. Hann sagði: —Og til
hvers komstu hingað?
— Mig vantar svör, sagði Whiting. Honum leið bara
vel núna. — Er nokkuð athyglisvert að segja um Polly
Baird, Milan?
— Hún myrti hannekki, svaraði Milan. Hann kveikti í
sigarettu og teygði úr fótleggjunum. Hann naut þess að
sjá, hvað Pug var geðillur á svipinn, svo f remi sem hann
gat notið nokkurs á þessari stundu.
— Var hún sorgmædd? spurði Fran.
Milan leit á hana. Hún sat grafkyrr. Hún virti Milan
f yrir sér, en hann gat ekki ráðið í svip hennar.
— Nei, svaraði Milan — Ég á stefnumót við hana i
kvöld.
Fran greipandann á lofti, en jafnaði sig strax. Whiting
hló dátt með vindilinn f munninum. — Leynilögga fer út
með ekkju fórnarlambsins. Þetta er stórkostleg fyrir-
sögn, Milan.
— Notaðu hana ekki, sagði Milan. — Og haltu mér í
guðs bænum úr þessum auma dálki þínum
— Auglýsing útvegar þér vinnu, sagði Whiting gram-
ur.
— Þarf hana ekki.
— Hvert ætlarðu með Pollý?
Milan dró fæturna að sér og skipti um stellingu. — Ég
held að viðætlum að reyna heppnina hjá Max Kane.
— Var það þín hugmynd eða hennar?
— Samkomulag, svaraði Milan. Hann gekk yfir að
glugganum og leit út á götuna.
— Hvernig hefur þér orðið ágengt? spurði Whiting.
Milan sneri sér við. — Hvað er yf irleitt hægt að gera?
Ótal vitni voru að þessu.
Whiting sló öskuna af vindlinum. — Hvers vegna ertu
þá með alla þessa fyrirhöf n að fela hana? Hann kinkaði
kolli í átttil Fran, sem enn satgrafkyrr.
— Svaraðu því, sagði Milan við hana.
— Ég treysti honum ekki, svaraði hún blátt áfram.
Whiting virtist sár. — Þú ættir að gera það. Ég hefði
getað kallað á lögguna núna.
— En þú gerðir það ekki, bætti Milan við rólega.
— Nei, ekki satt?
— Ég sé að þú glataðir f yrsta tækifærinu, sagði Milan.
— Nú skaltu útskýra málin. Hann velti fyrir sér hvað
hann kæmist lengi upp með þetta og hversu hræddur
Whitingværi við hann. Þetta var ágætis tími til að komast
að þvi, hugsaði hann, gekk að Pug og greip i jakkakrag-
ann hans.
— Hypjaðu þig svo, Pug. Ef þú þarft að ræða við-
skiptamál við mig framvegis, skaltu panta tíma. Mér
geðjast ekki að því að finna fólk óvænt heima hjá mér.
Whiting reyndi að slita sig lausan og standa upp. Hann
gekk hratt f ram að dyrunum. — Við getum ennþá fengið
eitthvað út úr þessu í sameiningu, Milan.
— Auðvitað, svaraði Milan. — Haltu þig bara héðan,
bað er allt og sumt.
Whiting þreif i hurðarhúninn, þegar Milan steig eitt
skref nær honum. Dyrnar vildu ekki opnastog hann þreif
boltann frá. Svor virtist hann muna eftir einhverju og
dró lyklakippu upp úr vasanum. En hönd hans skalf, svo
hann fann ekki rétta lykilinn.
Fran leit á Milan og brosti fyrirlitningarbrosi, en tók
siðan lykilinn upp úr vasanum. Whiting f lýtti sér f rá, þar
til dvrnar stóðu opnar. Þau þaut hann út.
— Troddu mér ekki um tær, Milan. Ég gæti gert þetta
óþægilegt fyrir þig.
— Ég stend við minn hluta samningsins, sagði Milan
kuldalega, skellti hugðinni og nærri á nefið á Whiting.
Þegar fótatak Whitings var dáið út á tröppunum, sagði
hann: — Hvað bauð hann þér, áður en ég kom?
— Ekki nokkurn hlut. Hann sat bara hérna.
— Reyndi hann ekki að f á neitt upp úr þér?
Fran hristi höf uðið.— Hann hef ur reynt það áður.
— Heimskulegt af þér að fara út.
Hún roðnaði vegna reiðitónsins í rödd hans. — Ég tók
áhættuna, sagði hún aðeins.
— Þú gætir haf a verið elt hingað, sagði hann. — Þú skalt
ekki taka frekari áhættu. Ef þeir finna þig, kemur ekk-
ert fyrir þig, heldur mig.
— Ég get farið hvenær sem er, sagði hún kuldalega.
Milan settist og virti hana fyrir sér. — Ertu að hóta
mér, Fran? Hann hristi höfuðið lítillega. — Jæja, við
skulum sleppa þvi. Til hvers fórstu út?
— Ég vildi hringja til Nats, sagði hún. — Ég þorði ekki
að gera það héðan.
— Hvers vegna? spurði hann strax.
— Bara til að f ullvissa mig um, að allt væri i lagi með
hann.
Milan sagði: — Ég er farinn að venjast því að heyra
ekki sannleikann frá þér. En látum það eiga sig í þetta
sinn.
Hún leit undan og reyndi ekki að svara. Þegar hún loks
tók til máls, sagði hún: — Nat bað mig fyrir skilaboð til
þín.