Tíminn - 08.10.1977, Blaðsíða 13

Laugardagur 8. október 1977
13
16.15 Veðurfregnir
16.20 „Frá Hlíðarhúsum til
B jarmalands” Gunnar
Stefánsson les úr minninga-
þáttum Hendriks Ottósson-
ar, og fluttir kaflar úr við-
tali Jónasar Jónassonar við
Hendrik, hljóörituðu árið
1966.
17.00 Enskukennslaitengslum
við kennslu isjónvarpi, sem
hófst á miðvikudaginn var
og veröur endurflutt kl.
18.15 þennan dag. Leiðbein-
andi: Bjarni Gunnasson
menntaskólakennari
17.30 Jáliferð til Júgóslaviu
Sigurður Gunnarsson fyrr-
um skólastjóri flytur siðari
hluta ferðaþáttar sins.
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Mannlif á Hornströnd-
um. Guðjón Friðriksson tal-
ar við Hallvarð Guðlaugs-
son húsasmiðameistara: —
lokaþáttur.
19.55 Einsöngur: Maria Callas
óperusöngkona syngur ari-
ur eftir itölsku tónskáldin
Bellini og Cherubini. Hljóm-
sveit Scala-óperuleikhúss-
ins i Milanó leikur. Hljóm-
sveitarstjóri: Tullio Seraf-
in.
20.25 Októberdagar á Akur-
eyri 1931 Stefán Asbjarnar-
son á Guömundarstööum i
Vopnafirði segir frá: fyrsti
hluti.
20.50 Svört tónlist: — tiundi
þáttur Umsjónarmaður:
Gérard Chinötti. Kynnir:
Asmundur Jónsson.
21.35 „Uppþvottamaðurinn”,
smásaga eftir Per Olof
Sundman Sigurjón Guðjóns-
son islenskaði. Pétur
Einarsson leikari les.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Danslög
23.55 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Laugardagur
8. október
17.00 tþróttir Umsjónarmað-
ur Bjarni Felixson.
18.15 On We GoEnskukennsla
Fyrsti þáttur endursýndur.
18.35 Þú átt pabba, Elisabet
Dönsk framhaldsmynd i
þremur þáttum. Lokaþátt-
ur. Efni annars þáttar:
Pabbi Elisabetar er búinn
aö fá vinnu, og hún dundar
heima, meöan hún biður
þess, aö skólinn byrji. Vet-
urinn kemur, og ýmislegt
vantar til heimilisins. Þau
hringja i móöur Elisabetar
og bið ja hana að senda þeim
helstu nauðsynjar. Þegar
skipið loksins kemur, sér
Elisabet ekki betur en
mamma sé meðal farþega.
Þýðandi Jóhanna Jóhanns-
dóttir. Sögumaöur Ingi Karl
Jóhannesson. (Nordvision
— Danska sjónvarpið)
19.00 Enska knattspyrnan
Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Undir sama þaki Is-
lenskur framhaldsmynda-
flokkur I sex þáttum eftír
Björn Björnsson, Egil Eö-
varðsson og Hrafn Gunn-
laugsson. 2. þáttur. Dag-
draumar. Þátturinn veröur
endursýndur miðvikudag-
inn 12. október.
20.55 America (L) Hljóm-
sveitin America Tlytur
poppmúsik.
21.40 Allra eftirlæti (Darling)
Bresk biómynd frá árinu
1965. Leikstjóri John
Schlesinger. Aöalhlutverk
JulieChristie,Dirk Bogarde
og Laurence Harvey. Diana
Scott, eftirlæti auðmanna og
fyrirfólks um heim allan,
rif jar upp ævi sina og ástir.
Þýðandi óskar Irigimars-
son.
23.40 Dagskrárlok

David Graham Phillips:
SUSANNA LENOX
Jón Helgason ^£00'
alltaf hugsað mér'', hélt Jeppi áfram. Hann ver mesti
kvennabósi. ,,Ég kann vel við svona hörund og munn,
sem er dálítið ólundarlegur og ekki óáþekktur þvi, að
hann vilji láta kyssa sig". Hann tærði taumana í aðra
greipina, lagði handlegginn utan um hana og kyssti hana
klunnalega. Hún hrökk dálítið við, en veitti ekki mót-
spyrnu. En þegar til kom, langaði Jeppa af einhverjum
ástæðum ekkert til þess að kyssa hana aftur. Hann dró
handlegginn strax að sér aftur og hélt svo kyrf ilega um
taumana með báðum höndum, að það hefði mátt ætla, að
vegleysan gerði það bráðnauðsynlegt.
Eftir langa þögn byrjaði hann aftur. ,,Það virðist vera
svalt og notalegt undir trjánum hérna — ha?"
,,Já", sagði hún.
,, Ég hef ekki séð þig hér í mörg ár. Hvað er langt síðan
þú varst hér síðast?"
,,Þrjú sumur".
„Þú hlýtur að hafa stækkað síðan. Ég man ekkert eftir
þér. Hvernig kanntu við þig hérna úti í sveitinni? Sæmi-
lega kannski?"
„Vel".
„O, þetta segirðu bara. Þú vilt heldur eiga heima í
kaupstað. Það vil ég líka. Og undir eins og ég hef komið
fótunum undir mig, tek ég allt, sem ég á, og þessi tvö
þúsund frá Georg fóstra þinúm, og legg það í fyrirtæki í
kaupstaðnum — vagnastöð".
Súsanna leit spyrjandi á hann. „I Sutherland?" sagði
hún skelfd.
„Já, ó-já. AAitt í Sutherland", svaraði hann hreykinn.
„Égætla mér að kaupa vagnastöðina hans Kobba Autles
við Jeffersonsstræti".
Susanna fölnaði og byrjaði að titra. „Æ-nei", stundi
hún. „Það máttu ekki gera".
Jeppi hló. „Þú skalt bara sjá til. Og svo lifum við eins
og f ínt fólk, og þú hef ur vinnukonu og lif ir eins og blóm í
eggi. Ja, ég veit, sjáðu til, hvernig á að búa að þér".
„Ég vil helzt vera kyrr í sveit", sagði Súsanna „Ég
hata Sutherland".
„Vertu alveg ósmeyk", sagði Jeppi hughreystandi.
„Þegar fólk veit, að þú ert gift og hef ur sand af pening-
um, hættir það að líta niður á þig. Það gleymir strax
þessu með mömmu þína — og um hitt veit það ekkert. Þú
verður mér notaleg, og ég verð þér notalegur. Ég er ekki
að snuðra í því, sem gerzt hef ur fyrir löngu síðar. Ég er
alveg laus við svoleiðis smásmygli".
„En þú lofar mér að vera í sveit", svaraði Súsanna i
bænarrómi. í huganum sá hún sjálfa sig í Sutherland.
Allir myndu snúa sér við og hvíslast á eða jafnvel kalla
smánaryrði á eftir henni.
„Þú fylgir mér", svaraði Jeppi. „Konan á að standa
við hlið manns síns. Ég skal slá alla niður, sem hafa horn
í síðu þinni". s
„O-ó!" stundi Súsanna og hneig aftur á bak í sætinu.
„Vertu óhrædd Sanna", sagði Jeppi hressilega.
„Gerðu það, sem ég segi þér — þá gengur allt vel. Það er
ráðið til þess að komast af við mig og fá f ín föt — gerðu
bara eins og ég segi þér. En ég er þungur á bárunni, ef
mér er gert á móti skapi. Ég veit, að þú gerir mér ekki á
móti skapi.... Svo er það þetta með heimilisstörf in. Það
er líklega bezt, að ég láti Kezíu fara strax. Þú kannt
náttúrlega að matreiða?"
„ E-eitthvað", sagði Súsanna.
Það var einsog Jeppa létti. „Þá er hún bara til bölvun-
ar. Tveir kvenmenn geta aldrei lynt saman — og Kezía
hef ur skapsmunina Fergusonsfólksins. Hún er hrædd við
mig, en stundum sleppir hún sér samt vonzku". Jeppi
hnylkaði brúnirnar og leit brosandi á stúlkuna. „Reyndu
nú að vera dálítið hressari í bragði", sagði hann hér um
bil skipandi. „Ég kæri mig ekki um að gefa Kezíu neinn
höggstað á mér".
Súsanna gerði aumkunarlega tilraun til þess að brosa.
Hann veitti þvi athygli, rumdi önuglega og sló í
hryssuna, sem tók á sprett. „Hott" öskraði hann. „Hott,
helvítið þitt". Og svo kippti hann þrælslega í taumana,
þangað til hún fór að kyrrast aftur.
Þau sveigðu nú inn á hliðarbraut, og við þeim blasti
lágt timburhús, sem húkti líkast gömlum sveitarf lækingi
bak við veðraða stauragirðingu. Sligað spónaþakið var
mjög rismikið, og á því voru tveir litlir gluggar, en f jórir
undir þakskegginu. Dyrnar voru á miðri húshliðinni, og
frá hliðinu á girðingunni lá grasigróinn stigur gegnum
arfabreiðuna upp að slitnu dyraþrepinu.
„Kyrr", hrópaði Jeppi í þeim tvöfalda tilganqi að
stöðva merina og láta vita um komu sína Við Súsönnu
sagði hann: „Farðu beina leið inn og sýndu að þú sért
heima hjá þér. Segðu Kezíu hver þú ert. Ég kem, þegar
ég er búinn að spretta af merinni og koma henni á gras".
Súsanna glápti bjánalega á bæinn — nýja heimilið sitt.
„Farðu niður!" sagði hann byrstur. „Láttu ekki eins
og þú sért of fín til þess að heyra það, sem ég segi, og
hlýða því".
Hann kunni einhvern veginn hálf-illa við sig i návist
þessarar kurteisu og fallegu telpu, sem honum fannst
svo prúðbúin. Til þess að dylja, i hvaða bobba hann var,
greip hann til þess eina úrræðis, sem hann þekkti, eina
úrræðisins, sem menn hafa yf irleitt á takteinum, þegar
þeir komast í klípu — að byrsta sig. í augun manns af
hanssauðahúsi var ekki nein illska fólgin í þessu, en það
fannst samt henni, svo aldrei hafði haft af nema góðu
atlæti að segja, þar til nú þessa síðustu daga. Orðatiltæki
hans, grófgerð röddin, sóðaleg fötin og svitalyktin, sem
af honum lagði, olli því að hún gat varla afborið návist
hans, enda þótt hún gerði sér varla grein fyrir þvi, hvern
vegna hana hryllti við honum.
Hún paufaðist niður úr vagninum og var rétt að segja
dottin, svo ringluð og f jarhuga var hún. Jeppi danglaði i
merina með keyrinu, og Súsanna varð ein eftir fyrir
framan húsið — fallegt, ráðþrota barn, sem ekki átti
heima í þessu umhverfi. Á dyraþrepinu stóð hávaxin,
mögur stúlka í upplituðum og bættum léreftskjól. Það
sást greinilegt ættarmót með henni og Jeppa. Hárið var
þunnt, hrafnsvart og gljáandi, hörundið brúnt og gróft,
kinnbeinin há og augun dökk og glampandi.
„Góðan dag", sagði hún hryssingslega.
Súsanna gat engu orði stunið upp. Hún stóð í sömu
sporum og starði á stúlkuna.
„Hvað vilt þú?"
„Hann — hann sagði aðég skyldi fara inn", stamaði Sús-
anna. Henni fannst þetta ekki geta verið raunveruleiki.
Þetta var draumur — aðeins draumur — og bráðum
myndi hún vakna í hreina viðkunnanlega, Ijósgráa her-
berginu sínu og Rut kalla glaðlega til hennar að koma að
borða morgunverðinn.
,, Hver ert þú?" spurði Kezía — það leyndi sér ekki, að
þetta var systir Jeppa.
„Ég er — ég er Súsanna Lenox".
„Nú — frænka Warhamsfólksins. Gerið svo vel að
koma inn." Af svip Kezíu mátti ætla að hún væri albúin
að bíta og klóra.
Súsanna opnaði h'liðið. Á grindinni var engin klinka.
„Ég ætla að bíða þangað til hann kemur", sagði hún og
staðnæmdist við dyrnar.
„Nei, komið þér inn og setjizt niður ungfrú Lenox" Og
„Uss, vertu rólegur, en hérna,
hvar er limið?”
OENNI i
JDÆMAlAUSI